ตอนที่ 110 เนื้อออร์ค??!!
ตอนที่ 110 เนื้อออร์ค??!!
ในช่วงแรกของการเปิดให้บริการเกม The Era Online ร็อคสตาร์ที่เพิ่งมีประสบการณ์เล่นเกมแนว VRMMORPG เป็นครั้งแรก ด้วยความที่เป็นผู้เล่นใหม่ไร้ประสบการณ์ในการเล่นเกมออนไลน์เสมือนจริง ชายหนุ่มจึงต้องการที่จะหาพวกพ้องเอาไว้เพื่อช่วยเหลือกันและกัน จนได้มาจับพลัดจับผลูเข้าร่วมกับกลุ่มกิลด์เล็กๆกิลด์หนึ่ง โดยที่ไม่รู้เลยว่าเบื้องหลังของกิลด์ที่เขาได้เข้ามาอยู่นั่นเป็นกิลด์ที่เคยก่อเรื่องเอาไว้ต่างๆนานาจากเกมออนไลน์เสมือนจริงอีกเกมหนึ่ง
ด้วยความที่ไม่รู้ของร็อคสตาร์ทำให้ตัวเขาต้องถูกหลอกใช้โดยไม่เป็นธรรม ไม่ว่าจะเป็นการมอบสิ่งของและไอเท็มทั้งหมดที่ได้รับจากการล่ามอนสเตอร์ให้กับกิลด์หรือการต้องแชร์ค่าประสบการณ์กับผู้เล่นแกนนำของกิลด์ที่วันๆไม่ต้องทำอะไรนอกจากจีบผู้เล่นหญิงหรือกลั่นแกล้งผู้เล่นอิสระคนอื่นๆ
แต่แล้ววันหนึ่งขณะที่ร็อคสตาร์และผู้เล่นในกิลด์คนอื่นๆกำลังจะออกเดินทางไปเก็บเลเวลให้กับหัวหน้ากิลด์และผู้เล่นแกนนำของกิลด์ตามปกติ ซึ่งในระหว่างที่เก็บเลเวลอยู่นั่นพวกเขาก็ได้บังเอิญไปพบกับผู้เล่นชายลึกลับคนหนึ่ง กำลังเก็บเลเวลอยู่ในสถานที่ที่ไม่ห่างไกลจากจุดที่พวกเขาตั้งแคมป์เท่าไหร่นักเพียงลำพัง.
ซึ่งผู้เล่นชายลึกลับที่ว่านั้นก็ไม่ใช่ใครที่ไหนนอกจากทวิสเต็ดนักฆ่าฝีมือพระกาฬจากโลกใต้ดินนั่นเอง เขาเข้าสังหารฝูงมอนสเตอร์จำนวนมาก ทิ่มแทงฆ่าพวกมันราวกับปีศาจกระหายเลือด
‘แก!!...สักวันฉันจะเอาคืนกับสิ่งที่แกทำกับฉันทั้งหมด’ ‘ฉึกก!!’
ทวิสเต็ดปักมีดของเขาลงบนตัวของหมีป่าตัวหนึ่งอย่างโหดเหี้ยมรุนแรงพร้อมกับรำพึงถึงศัตรูคู่แค้น ที่เป็นคนทำให้ประวัติที่ไม่เคยลอบสังหารพลาดของเขาต้องด่างพร้อยแถมยังได้พรากเอาชีวิตและเลเวลของเขาไปอีกด้วย.
“เฮ้น้องชาย...ฝีมือดีเหมือนกันนิ สนใจมารวมกิลด์ของพวกเราไหม”
กลุ่มแกนนำที่ร็อคสตาร์อาศัยอยู่ได้เดินเข้ามาพูดคุยกับทวิสเต็ด พร้อมกับกตบบ่าของชายหนุ่มเบาๆเพื่อเป็นการทักทายในเชิงหยอกล้อ
“. . .”
ทวิสเต็ดสะบัดมือคู่นั่นที่ตบไหล่เขาออก ก่อนที่จะหันกลับไปมองกลุ่มผู้เล่นที่มาเยือนด้วยอารมณ์คุกรุ่นจากความแค้นที่ต้องพ่ายแพ้ให้กับผู้ควบคุมธาตุคนหนึ่งเมื่อวันก่อน
“เฮ้ย!!...หัวหน้าฉันพูดกับแกอยู่ไม่ได้ยินหรือไง? เป็นแค่ผู้เล่นอิสระอย่าทำผยองให้มาก หัวหน้าฉันสนใจในตัวแกแค่นิดหน่อยทำได้ใจ เดี๋ยวพี่คนนี้จับเฉือนทิ้งซะนี้!!”
หนึ่งในกลุ่มแกนนำพูดเชิงติดตลกผสมกับคำข่มขู่เล็กน้อย ก่อนที่จะเดินก้าวเข้ามาผลักลงที่หน้าอกของชายหนุ่มอย่างแรงโดยหวังจะให้ผู้เล่นนักฆ่าล้มลงกับพื้น เพื่อแสดงความน่าเกรงขามของฝั่งตน
แต่ผลลัพธ์กลับไม่เป็นดั่งหวัง นักฆ่าผู้นั่นยังคงยืนเฉยไม่สะทกสะท้าน พลางจ้องมองกลับมาด้วยสายตาที่ดุร้ายกว่าเก่า
‘อ้าก!!’
ทวิสเต็ดกระชากมีดที่ปักอยู่บนลำตัวของหมีป่าออกมาอย่างแรง ก่อนที่จะยกมันขึ้นมาปาดลงไปที่ลำคอของผู้เล่นคนดังกล่าวอย่างโหดเหี้ยม สร้างความตื่นตกใจให้กับผู้เล่นแกนนำที่พบเห็นจนแทบจะสิ้นสติ
“ยังมีใครอยากที่จะเข้ามาอีกไหม? ถ้าไม่ฉันเป็นฝ่ายเข้าไปเอง” นักฆ่าหนุ่มย่างสามขุมเยื้องกายเข้าไปในวงล้อม ของกลุ่มแกนนำที่เหลือคนอื่นๆช้า ก่อนที่จะค่อยๆพลางตัวเลือนหายไปต่อหน้าต่อตา
‘บ้าน่า!!สังหาร Karma หนึ่งในผู้เล่นแกนนำของกิลด์ที่สวมชุดเกราะเต็มตัวและมีค่าพลังป้องกันสูงที่สุดในหมู่พวกเราลงได้ด้วยเพียงการโจมตีไม่กี่ที นักฆ่าคนนี้อันตรายเกินไปแล้ว ต้องรีบหนี...ใช่แล้ว ต้องหนี!!’
“พวกแก...เคยบอกกับฉันใช่ไหม ว่ายินดีที่จะสละชีวิตของตัวเองเพื่อปกป้องฉัน งั้นวันนี้ก็เป็นโอกาสที่พวกแกจะได้ทำตามคำพูดแล้ว...”
ทันทีที่หัวหน้ากิลด์ผู้นี้พูดจบตัวเขาก็เริ่มออกวิ่ง เขาจัดสินใจที่จะวิ่งหนีเอาตัวรอดไปคนเดียวโดยการเลือกทิ้งผู้เล่นแกนนำคนอื่นของเขาที่ติดตามมาด้วยอย่างไร้เยื่อใยและเห็นแก่ตัว
“หัวหน้า!! บ้าเอ้ย...หัวหน้าทิ้งเราไปแล้ว พวกเรารีบกลับไปร่วมกลุ่มกับคนที่เหลือเถอะ”
กลุ่มแกนนำที่ถูกทิ้งไว้ต่างมองหัวหน้าของพวกเขาที่วิ่งหนีไปด้วยหัวใจบอบช้ำ นี้นะหรือธาตุแท้ของผู้นำพวกเขา ช่างน่าสะอิดสะเอียนยิ่งนักที่ต้องมารับใช้ให้กับคนแบบนี้ พวกเขาปาดน้ำตาที่ไหลรินออกจากใบหน้า ก่อนที่เริ่มถอยหลังกลับไปร่วมกลุ่ม ซึ่งในระหว่างที่พวกเขากำลังถอยอยู่นั่น สัญญาณชีพของหัวหน้ากิลด์ที่วิ่งหนีเอาตัวรอดไปในตอนแรกก็ค่อยๆดับลง โดยที่ไม่มีแม้แต่คนเดียวที่จะสนใจ
‘อ้าก!!รีบหนีเร็ว’
ร็อคสตาร์เงยหน้าขึ้นมองเสียงตะโกนที่ลอยมาด้วยความสับสนงุนงง ก่อนที่จะพบร่างของชายลึกลับที่กำลังเข่นฆ่าสมาชิกคนอื่นๆในกิลด์ของเขาไปคนแล้วคนเล่า ร็อคสตาร์ตื่นกลัวขึ้นมาทันทีเขาพยายามที่จะก้าวขาเพื่อวิ่งหนีเหมือนคนอื่นๆ แต่ไม่รู้ว่าเป็นเพราะความกลัวหรือความขี้ขลาด ทำให้สองเท้าของเขาที่เคยคล่องแคล่วกลับหนึกอึ้งเกินกว่าจะขยับเขยื้อนร่างกายเพื่อหนีเอาตัวรอด.
‘ฟุ่บบบ’
เป็นช่วงเวลาแสนสั้นที่ผ่านเข้ามาเพียงชั่ววูบ ทิวทัศน์ที่เคยสดใสล้วนเปลี่ยนเป็นสีเทา ร็อคสตาร์พยายามจ้องมองชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าและไขว่คว้าตัวเอาไว้ แต่มันกลับกลายเป็นว่าเขาคว้าได้แต่เพียงอากาศที่ว่างเปล่า
[ท่านเสียชีวิตแล้ว ระบบจะทำการส่งท่านกลับไปที่จุดเซฟที่ท่านบันทึกตั้งค่าเอาไว้ในอีก 300 วินาที]
[300] [299] [29..]
“เป็นยังไงบางได้เรื่องไหม...ชายคนนั่นเป็นใครทำไมถึงต้องมาไล่ฆ่ากิลด์ของพวกเราอย่างโหดร้ายขนาดนี้?”
“นักฆ่าที่ไล่ล่าพวกเรา เป็นนักฆ่าฝีมือดีจากโลกใต้ดินทำหน้าที่เป็นมือปืนรับจ้าง สังหารผู้เล่นตามงานที่ได้รับ แม้ฉันจะใช้เส้นสายทั้งหมดที่มีสืบเรื่องทั้งหมดนี้แต่ก็ยังไม่สามารถรับรู้ได้เลยว่ากิลด์ไหนเป็นคนจ้างวานชายคนนี้ให้มาจัดการพวกเรา”
“ศัตรูและคู่อริของพวกเรามีมากเกินไปการจะหาตัวคงไม่ใช่เรื่องง่าย งั้นฉันถือโอกาสลาพวกนายตรงนี้เลยก็แล้วกัน ไหนๆหัวหน้าก็เลือกที่จะทอดทิ้งไปแบบนี้ ฉันคนนี้ก็คงไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องอยู่รับใช้กิลด์แห่งนี้อีกต่อไป”
หลังจากเหตุการณ์ไล่ล่าสังหารจบลง ผู้เล่นแกนนำของกิลด์ที่ร็อคสตาร์อาศัยอยู่ในตอนแรกก็ได้ทำการตัดสินใจประกาศยุบกิลด์ลงในเวลาต่อมา ร็อคสตาร์กลายเป็นผู้เล่นอิสระอีกครั้งและได้วนเวียนเข้าออกกิลด์ไปทั่วเสมือนเล่นเก้าอี้ดนตรี จนแทบจะจำไม่ได้แล้วว่าเคยเข้าร่วมกับกิลด์ไหนมาแล้วบ้าง แต่สิ่งหนึ่งที่ชายหนุ่มไม่เคยลืมเลือนเลยก็คือ ใบหน้าของนักฆ่าผู้นั่นที่ยัดเยียดการตายเป็นครั้งแรกให้กับเขา
.................
“นายสองคนรู้จักฉัน ยังงั้นหรือ?” ทวิสเต็ดเอ่ยถามด้วยความงุนงง ก่อนที่จะพยายามดึงตัวชายทั้งสองที่กอดอยู่ที่ขาของเขาให้ลุกขึ้นยืน
“อืมม...ฉันเคยถูกนายฆ่า เมื่อตอนเก็บเลเวลอยู่กับกิลด์เล็กๆที่ชื่อ...” ร็อคสตาร์เล่าเรื่องที่เคยเกิดขึ้นกับตนทั้งหมดให้ทวิสเต็ดและสลิปได้รับฟัง
“อืม ฉันจำได้แล้ว! เคยมีเรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นจริงๆ นายเองก็เป็นหนึ่งในพวกนั้นหรอกหรือ?พอดีวันนั้นฉันอารมณ์ไม่ค่อยจะดีหลังจากที่ถูกฆ่ามาเหมือนกัน ฉันก็เลยไปลงที่กิลด์พวกนาย ไม่ได้ถูกใครจ้างมาอย่างที่พวกนายเข้าใจหรอกนะ!!”
“. . .!!”
“ถ้าฉันเดาไม่ผิดคนที่ฆ่านาย คงเป็นลูกพี่ของพวกเราสินะ?”
สลิปยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ตามแบบฉบับที่เจสเปอร์ชอบทำเข้าใส่ทวิสเต็ด ก่อนที่นักฆ่าหนุ่มจะพยักหน้าตอบกลับมาอย่างจนใจ.
“เอาล่ะในเมื่อรู้ว่าฉันเป็นใครแบบนี้ก็ค่อยพูดกันง่ายขึ้นหน่อย พอดีว่าหัวหน้าของพวกเราอยากที่จะคุยกับพวกนายสองคนสักหน่อย พวกนายพอจะว่างไหม?”
“ไม่ต้องกลัวทวิสเต็ดหรอกหมอนี้อาจจะดูเคร่งขรึม พูดจากห้วน ทำหน้าซังกะตายอยู่บ้าง แต่นั่นก็เป็นเพียงแค่บุคลิกเท่านั้น คนที่พวกนายควรกลัวจริงๆยังมีอยู่อีกหนึ่งคน?”
สลิปพูดปลอบประโลมใจ ร็อคสตาร์และคาซิอุสพร้อมกับโอบคอของทั้งสองเอาไว้และมุ่งหน้ากลับเข้าเมืองตามคำสั่งที่ได้รับมอบหมายจาก เจสเปอร์
ซึ่งในขณะที่ทั้ง 4 คน กำลังเดินทางกลับอยู่นั่นกิจกรรมภายในร้านค้าสมาคมที่เคยคึกคักตลอดช่วงบ่ายที่ผ่านมาก็ได้สิ้นสุดลงตามดวงตะวันที่ลับขอบฟ้าไปอย่างช้าๆ
“วันนี้ต้องขอบคุณท่านเจ้าเมืองและองค์หญิงซีซีเรียมากจริงๆที่ได้มาช่วยเหลือกิจการร้านค้าของเราในวันนี้”
เจสเปอร์และผู้เล่นในกิลด์ Rising Sun ต่างโค้งคำนับให้กับ 2 NPC ท่านเจ้าเมือง Fernando และองค์หญิงซีซีเรียผู้ปลอมแปลงโฉมด้วยความนอบน้อม ซึ่งพวกเขาต่างรู้ดีว่าที่วันนี้ร้านค้าของพวกเขาประสบความสำเร็จและทำกำไรได้อย่างมหาศาลขนาดนี้ ส่วนหนึ่งก็มาจากตัวของ NPC ทั้งสองที่ช่วยดึงดูดกลุ่มผู้เล่นจำนวนมากให้มาสนใจร้านค้าของพวกเขา
“ท่านผู้กล้าเจสเปอร์ก็กล่าวเกินไป พวกเราเป็นมิตรสหายที่ดีต่อกันมีหรือที่ข้าจะไม่ช่วยเหลือ...ฮ่าฮ่า” ท่านเจ้าเมืองหยิบเนื้อย่างเข้าปากอย่างอารมณ์ดี พลางโบกมือเรียกให้ทหารนำเครื่องดื่มมารินให้กับตน “เนื้อย่างกับเหล้ารั่มเข้ากันได้เป็นอย่างดี พวกท่านว่าไหม? มาๆหัวหน้าสมิธอย่ายืนเฉย มาลองกินเนื้อย่างพวกนี้เป็นเพื่อนข้า ฮ่าฮ่า”
“ข้าเห็นร้านของพวกท่านประสบความสำเร็จแบบนี้ก็ดีแล้ว ข้าเองก็ไม่ได้ทำอะไรมากไปกว่าการย่างเนื้อ ท่านผู้กล้าไม่จำเป็นที่ต้องมากพิธีไป”
“ไว้ พวกข้าจัดการธุระของร้านค้าจนเข้าที่แล้ว พวกข้าจะรีบเดินทางไปช่วยองค์หญิงฟื้นฟู ป้องปราการ Mirage Tower ตามความตั้งใจเดิมขององค์หญิงโดยเร็วที่สุดก็แล้วกัน”
“ท่านเจสเปอร์ไม่ต้องรีบร้อนไปกว่ากองทัพและคนของข้าจะพร้อมคงอีกหลายวัน ระหว่างนี้พวกท่านก็จัดการธุระให้เสร็จสิ้นเถิด นี้ก็ดึกมากแล้วเห็นทีข้าและท่านเจ้าเมืองคงต้องขอตัวลากลับเสียที”
หลังจากที่องค์หญิงซีซีเรียปรับเปลี่ยนเครื่องแต่งกายให้เป็นสาวใช้ดั่งเดิมเหมือนเช่นตอนแรกเรียบร้อย ขบวนเสด็จของท่านเจ้าเมืองก็เตรียมพร้อมออกเดินทางกลับ แต่ก่อนที่องค์หญิงซีซีเรียจะกลับไปนั่น เธอได้ทิ้งระเบิดลูกใหญ่เอาไว้ให้กับสหายคนสนิทของเธอโดยไม่รู้ตัว
“ขอบคุณท่านผู้กล้าเจสเปอร์ที่อนุญาตให้ข้าได้มีโอกาสมาร่วมงานในวันนี้อีกครั้ง มันช่างเป็นวันที่ข้าได้เรียนรู้อะไรหลายๆอย่างมากเหลือเกินไม่ว่าจะเป็นวิถีชีวิตความเป็นอยู่ของพลเมือง กิจการร้านค้าที่มีอยู่ในเมือง หรือแม้กระทั่งความนิยมชมชอบการรักประทานเนื้อออร์ค”
ด้วยความที่องค์หญิงซีซีเรียอยู่ช่วยพี่สาวบับเบิ้ลย่างเนื้ออยู่หน้าเตาเป็นเวลานาน จึงไม่แปลกเลยที่เธอจะล่วงรู้ความลับของเนื้อย่างพวกนี้เข้า แต่เหนือสิ่งอื่นใดเธอนั้นไม่รู้ว่ายังมีคนอีกเป็นจำนวนมากไม่รู้ความลับที่ว่านี้และนั้นส่งผลให้สายตาจำนวนหลายคู่ล้วนหันมามองที่เจสเปอร์เป็นตาเดียว
‘เนื้อออร์ค??!!’
...โปรดติดตามตอนต่อไป...
เข้าไปร่วมพูดคุยกับไรท์หรือสมาชิกนักอ่านคนอื่นๆได้ที่แฟนเพจตามลิงค์ด้านล่างเลยนะครับ
www.facebook.com/writelazy
