ตอนที่ 349 ล่าสมบัติ 2

การโจมตีของโคฮาได้ทำให้ทุกคนตกตะลึงเนื่องจากขนาดของดาบนี้มันใหญ่มาก

จากนั้นทุกคนต่างก็ตะโกนส่งเสียงเชียร์โคฮาออกมาอย่างกึกก้องเนื่องจากการโจมตีของเขามันเท่ห์มาก

“โคฮา!!”

“การโจมตีของเขาดูน่ายำเกรงมากเลยครับ!!”โลลาก็พูดแสดงความคิดเห็น

“เขามักจะทำให้ข้าประหลาดใจจริงๆ”ยาจิมะก็พูดออกมา

ผู้เข้าแข่งขันในการแข่งนี้ต่างก็รู้สึกประหลาดและพวกเขาก็เข้าใจขกันว่าการสู้กับโคฮานั้นเป็นเรื่องอันตรายมาก พวกเขาจึงคิดได้ว่าพวกเขาควระจไปตามหาสมบัติดีกว่าการมาสู้กับคนอื่นเนื่องจากหากสูญเสียสมบัติทั้งหมดเพราะการต่อสู้นั้นเป็นสิ่งที่ไม่คุ้มค่าเลยสักนิด

--

ขณะนี้รูฟัสกำลังยืนอยู่บนอาคารแห่งหนึ่งพร้อมกับเฝ้าดูการต่อสู้ที่เกิดขึ้น “ฉันจดจำได้แล้ว”เขานั้นได้จดจำเวทย์ที่โคฮาใช้ไปแต่ว่าเขาจะสามารถใช้เวทย์แบบเดียวกับโคฮาได้หรือไม่นั้นก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง จากที่เฝ้าดูการค่อสู้ของโคฮา เขาจึงตัดสินใจเปลี่ยนแผนไปตามหาสมบัติให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้เนื่องจากเวลาเหลืออีกไม่มากแล้ว

--

โคฮาที่โค่นล้มคนจากควอโทรเซอเบอรัสและทไวไลท์ โอเกอร์ก็ได้ขโมยสมบัติจากทั้งสองคนอย่างไม่ลังเล

ส่วนทางฮิบิกินั้นก็ไม่ได้ถามหรือขอแบ่งสมบัติเลยด้วยเนื่องจากทั้งหมดเป็นฝีมือของโคฮา

และโคฮาเองก็ไม่ได้แบ่งสมบัติด้วยซึ่งหลังจากที่เขาได้จัดการพวกกระจอกทั้ง 2 คน เขาก็พบว่าชื่อทีมของเขาก็ขึ้นไปอยู่ในอันดับ 1 แม้จะเป็นแบบนั้นเขาก็เห็นว่าอันดับที่ 2 นั้นเป็นคนจากกิลด์เซเบอร์ทูธ และหมอนี่ยังคงเก็บสมบัติได้เพิ่มขึ้นเรื่อยๆอีกด้วย ‘ฉันต้องหาเพิ่มมากกว่านี้แล้วสิ’เขาจึงหันมามองฮิบิกิแล้วพูด “ไปหาต่อกันเถอะ”

“อืม”ฮิบิกิก็พยักหน้าแล้วใช้เวทย์ของเขาตามหาสมบัติอีกครั้ง ซึ่งเขาก็รู้ดีว่าคนจากกิลด์เซเบอร์ทูธนั้นเป็นคู่แข่งที่ค่อนข้างอันตรายมากเนื่องจากหมอนี่ชิงอันดับของเขาไปแล้วและหมอนี่กำลังไต่อันดับเพื่อเข้าแย่งชิงอันดับของโคฮาที่อยู่ในอันดับสูงสุดด้วย

--

“ผู้เข้าแข่งขันจากกิลด์เซเบอร์ทูธนี่แข็งแกร่งจริงๆเลยแหะ”ชิโนบุก็พูดออกมา เธอมั่นใจว่าหากเธอเข้าไปแข่งในการแข่งนี้ เธออาจจะทำอะไรไม่ได้เลยและจากการดูการแข่งขันนี้ เธอก็เข้าใจแล้วว่าเมื่อเทียบกับจอมเวทย์ที่เข้าร่วมการแข่งนี้ เธอนั้นอ่อนแอเพียงใด เธอยังคงจดจำการต่อสู้ระหว่างคางุรและฮารุได้ซึ่งมันเป็นการต่อสู้ที่แม้กระทั่งเธอยังไม่สามารถเข้าไปสู้ได้เลย เธอไม่คิดว่าเขาจะแข็งแกร่งขนาดนี้และเธอก็รู้สึกสงสัยว่าทำไมเขาถึงต้องหายตัวไปพร้อมกับคางุระเพื่อที่จะโค่นเธอและเธอก็รู้สึกสนใจในวิธีที่เขาใช้โค่นเธอด้วย

“จอมเวทย์ในโลกนี้ทรงพลังจริงๆแหะ”สึนาเดะพูด เธอก็พบว่าจอมเวทย์ระดับมาตราฐานในโลกนี้ก็มีพลังไม่น้อยไปกว่านินจาระดับจูนินหรือนินจาระดับโจนิน พิเศษในโลกของเธอ และที่ยิ่งไปกว่านั้นคือร่างกายของจอมเวทย์ในโลกนี้กลับทรงพลังมากกว่าด้วยเนื่องจากนินจานั้นมีร่างกายเหมือนมนุษย์ปกติ อย่างไรก็ตาม เธอกลับเชื่อว่านินจาในโลกของเธอกลับแข็งแกร่งกว่าเนื่องจากพวกเขานั้นต่อสู้กันในความมืดมากกว่าต่อสู้กันซึ่งๆหน้า

“ฉันดีใจนะเนี่ยที่ไม่ได้ลงไปแข่ง”กินโทกิก็พูดออกมา เขาคิดว่าการแข่งนี้มันน่ารำคาญมากและเขาก็รู้สึกมีความสุขที่ไม่ต้องลงไปแข่ง จากนั้นเขาก็หันหาโคโระเซ็นเซย์ที่กำลังส่งเสียงเชียร์อยู่

“โคฮา!! เอาเลย!! เอาเลย!! เอาเลย!! ชนะให้ได้! ”โคโระเซ็นเซย์ก็ส่งเสียงเชียร์ออกมาอย่างกึกก้องพร้อมกับใช้แบบจำลองตัวเองที่สร้างขึ้นมาทำท่าเชียร์โคฮาด้วย แม้ว่าสมาชิกในกิลด์ของเขาจะมีจำนวนไม่มากแต่พวกเขาก็มีสปิริตอันยิ่งใหญ่ “มาเร็วทุกคน!!! มาเชียร์พวกเขากัน!!!”

กินโทกิ สึนาเดะและชิโนบุก็ทำได้เพียงกรอกตาพร้อมกัน

--

โคฮาและฮิบิกิก็ได้ร่วมมือกันตามล่าสมบัติไปเรื่อยๆแต่ทางรูฟัสที่หาสมบัติด้วยตัวคนเดียวนั้นก็ไม่ยอมแพ้เหมือนกัน คะแนนของทั้งสองทีมนั้นก็เพิ่มขึ้นเรื่อยแต่จำนวนสมบัติของพวกเขาทั้งสองกลุ่มัน้นกลับไม่ได้แตกต่างกันมากนัก

ผู้ชมต่างก็จับตาดูการแข่งนี้อย่างนิ่งเงียบเนื่องจากมันเป็นการต่อสู้กันระหว่างทีมโคฮา ฮิบิกิกับรูฟัสซึ่งดูน่าตื่นเต้นมาก แถมพวกเขาก็ยังลืมไปว่ายังมีผู้เข้าแข่งขันคนอื่นอีกด้วยเนื่องจากคนเหล่านั้นไม่ได้ทำให้พวกเขารู้สึกตื่นเต้นเท่ากับการแข่งขันของทีมโคฮากับรูฟัสเลยสักนิด

--

“ให้ตายสิ!! พวกเราถูกเมินแล้ว!!”ริสลี่ย์ก็พูดออกมา

“ก็ช่วยไม่ได้หล่ะนะ”บิสก้าพูด

“นั่นสิ ก็สามคนนั้นมีกันเยอะเกิน...”เชอรี่ก็พูดออกมา

แฟรี่เทล ลาเมียสเกลและเมอร์เมดฮีลนั้นได้ร่วมมือการตามล่าสมบัติเนื่องจากพวกเธอรู้ว่าการสู้คนเดียวนั้นเป็นสิ่งที่ลำบากมากเนื่องจากเวทมนตร์ของพวกเธอนั้นไม่ค่อยจะมีประโยชน์ในการแข่งนี้มากนัก ซึ่งเธอก็ทำได้เพียงมองอันดับของคนจากกิลด์เซเบอร์ทูธ กิลด์TheInfinite และกิลด์บลูเพกาซัสที่เก็บสมบัติได้เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ค่อยๆทิ้งระยะห่างกับพวกเธอไป

--

โคฮาก็หันไปมองเวลาที่มีอยู่อย่างจำกัดซึ่งัมนเหลือเพียง 1 นาทีเท่านั้น เขานั้นรู้สึกขี้เกียจไปขโมยสมบัติของทีม เขาจึงตัดสินใจจบการแข่งนี้ให้เร็วที่สุด “ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นอย่าขยับไปใหนนะ”

“หา?”ฮิบิกิก็ไม่เข้าใจว่าโคฮาหมายถึงอะไร

โคฮาก็จ้องมองรูฟัสที่กำลังจ้องเขา แต่พวกเขาทั้งสองไม่ได้สู้กันเนื่องจากมันใช้เวลายะ

โคฮาจึงยกชี้ขึ้นฟ้าซึ่งทำให้รูฟัสขมวดคิ้วแต่เขาก็ไม่พูดอะไรออกมา

ฮิบิกิก็เงยหน้าขึ้นฟ้าเพื่อดูว่ามันกำลังจะเกิดอะไรขึ้น

“อย่าชะล่าใจ!!”โคฮาก็ตำหนิฮิบิกิ

“ครับ!!”ฮิบิกิเองก็ไม่อยากจะแพ้ให้กับเซเบอร์ทูธ

โคฮานั้นมีพลังของจินรวมถึงพลังจากผลปีศาจที่สามารถควบคุมแรงโน้มถ่วงได้ และจินของเขานั้นก็สามารถควบคุมแรงโน้มถ่วงและเพิ่มพลังให้เขาได้ด้วย เขาได้เรียนรู้มาจากฮารุว่าจะทำให้การแข่งขันนี้พังเละเป็นโจ๊กได้อย่างไร เขาจึงตัดสินใจทำให้ทุกคนไม่สามารถตามหาสมบัติได้อีก

ทันใดนั้นทุกคนก็รู้สึกว่าพวกเขาถูกเงาจากอะไรบางอย่างปกคลุม พวกเขาคิดว่าวันนี้คงมีเมฆมากแต่มันกลับไม่ใช่อย่างนั้น ต่อมาพวกเขาก็ได้เห็นบางอย่างที่มีขนาดใหญ่ร่วหล่นลงมาจากฟ้าด้วยความเร็วสูง

“....”

เมื่อทุกคนเห็นฉากที่เกิดขึ้น พวกเขาก็อ้าปากค้างอย่างตกใจและพวกเขาก็ตกใจมากจนไม่รู้จะทำอะไรดี

รูฟัสก็กระพริบตามองหลายครั้งเนื่องจากในความทรงจำของเขา เขาไม่เคยเห็นเวทมนตร์แบบนี้มากอนแต่ที่สำคัญกว่านั้นคือ อุกาบาตรที่กำลังตกมานั้นกำลังร่วงลงมาทางเขา “เวรแล้ว!!”เขาจึงรบวิ่งหนีออกไปจากจุดเดิมให้ไกลที่สุดเท่าที่จะทำได้เนื่องจากเขารู้ว่าเมื่ออุกาบาตตกลงมาใส่เขา ทุกอย่างที่เขาทำอยู่ก็จะจบลงทันที

เมอร์เมดฮีล แฟรี่เทลและลาเมียสเกลเองก็รู้สึกตกใจเหมือนกัน

“คะ-โคฮา!!”ฮิบิกิก็ตะโกนออกมา

“ตามหาสมบัติต่อเลย ไม่ว่ายังไงฉันจะชนะการแข่งนี้ให้ได้”โคฮาก็พูดออกมา

“....”ฮิบิกิก็รู้ว่าเขานั้นไม่เป็นอะไรเนื่องจากเขายืนอยูเบื้องหลังของโคฮา เขาจึงพยักหน้าตอบโคฮาไป

เวลาการแข่งขันก็ใกล้จะหมดลงในไม่ช้าแต่ทันใดนั้นทุกคนก็พบกับอุกกาบาตที่ตกลงมาบนสนาม

บู้มมมมมมม!!!