ตอนที่ 15-16

ตอนที่ 15 : มีเท่าไหร่ซื้อหมด!

ได้ยินเสียงกระทบโสดประสาท ลั่วฉวนจึงค่อยลืมตาตื่น ที่พบเห็นคืออีกฝ่ายเป็นชายหนุ่ม

อีกฝ่ายสวมใส่ชุดสีดำ ทั้งยังถือพัดและเผยกระเป๋าออกให้เห็น

กำลังของชายชราที่อยู่ข้างกายก็ไม่ใช่เล่น

หรือจะเป็นบุตรของผู้มีอำนาจ?

ลั่วฉวนได้แต่คาดเดาภายในใจ

“ไม่ขาย” ลั่วฉวนส่ายศีรษะพร้อมกล่าวคำเสียงเบา

“หนึ่งร้อยผลึกวิญญาณ!”

ในดวงตาของชายหนุ่ม อีกฝ่ายตรงหน้าก็แค่สามัญชน ไป่หลิงจิ่งอย่างไรก็ร่ำรวยเงินทองอย่างที่ชีวิตนี้อีกฝ่ายไม่มีทางหาได้

ลั่วฉวนเงียบไป ทว่าพิจารณาจากอาการคิ้วขมวดเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่ากำลังอดกลั้นอยู่

“หนึ่งพันผลึกวิญญาณ!”

ชายหนุ่มพูดกล่าวอีกครั้งพร้อมเพิ่มราคาอย่างเท่าทวี!

ลั่วฉวนยังคงนิ่งเฉยต่อชายผู้ไม่ทราบว่ามีหัวนอนปลายเท้าเช่นไร ทั้งยังคงหลับตานอนอาบแสงตะวันต่อไป

พบเห็นเช่นนี้ ชายหนุ่มจึงคิดอะไรขึ้นได้ ร่องรอยความเหยียดหยันปรากฏที่ใบหน้า

“เถ้าแก่ นี่หรือเรียกว่าร้าน? ไฉนจึงไม่มีผลิตภัณฑ์อื่นใดอีก?” ชายหนุ่มหันมองรอบร้านและจึงกล่าว

“ทุกสิ่งอย่างในร้าน มีก็เท่าที่เห็น” ลั่วฉวนกล่าวออกในสภาพไม่คิดลืมตาขึ้นมาเสวนา “จริงด้วย หลังซื้อสินค้าแล้วให้นำผลึกวิญญาณวางไว้บนโต๊ะ หนึ่งคนสามารถซื้อได้เพียงอย่างละหนึ่งชิ้นเท่านั้น...”

ด้วยเพราะท่าทีของลั่วฉวน ชายหนุ่มจึงยิ่งโกรธเคืองอยู่ภายใน

สายตานั้นจับจ้องลั่วฉวนเย็นเยือก มันราวกับมองคนตายผู้หนึ่ง

“ฝูปั่ว เข้ามารับชม!”

ชายหนุ่มเรียกหาข้ารับใช้เฒ่าชราที่ด้านหลังให้ก้าวเดินเข้ามาในร้าน

ฝูปั่วพิจารณารอบด้าน พบว่าร้านนี้ไม่มีอะไรผิดแปลก

“โคล่า? แท่งเครื่องเทศ? นี่มันร้านขายอะไรกันแน่?”

รับชมสิ่งของภายในชั้นวางแก้ว ชายหนุ่มจงก้าวเดินไปรับชมด้วยความสงสัย

พบเห็นสรรพคุณกำกับไว้ รอยยิ้มเหยียดหยันจึงเผยออก

“เถ้าแก่ สรรพคุณเหล่านี้อุปโลกน์ขึ้นงั้นหรือ? สามารถฟื้นฟูอาการบาดเจ็บทุกชนิด เพิ่มระดับพลังและสะสมรวมได้ห้าครั้งอย่างนั้นหรือ เหอะ เท่าที่ข้าทราบ เม็ดยาระดับสูงยังไม่อาจทำเช่นนี้ได้!”

“จริงหรือไม่นั้นทดลองดูก็ทราบเอง” ลั่วฉวนกล่าวตอบด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหน่าย

ชายหนุ่มหรี่ดวงตาลงเล็ก จากนั้นจึงนำห่อแท่งเครื่องเทศออกจากชั้นวางและมอให้ชายชราด้านหลัง

“ฝูปั่ว ทดสอบดูว่าจริงหรือไม่”

ชายชรานามฝูปั่วผู้นี้คือขอบเขตทดสอบเต๋าระดับที่ห้า ดังนั้นไม่ว่าพิษใดในโลกหล้าย่อมไม่กลัวเกรง

ฝูปั่วพยักหน้ารับก่อนจะรับแท่งเครื่องเทศไว้

ห่อถูกฉีกออก กลิ่นหอมเตะจมูกจึงฟุ้งกระจาย

“กลิ่นนี่?!”

ไม่เพียงแต่ชายหนุ่ม แม้กระทั่งฝูปั่วยังอดไม่ได้ที่จะเผยดวงตาเบิกกว้างเล็กน้อย

เพราะกลิ่นนี้มันค่อนข้างเย้ายวน

เมื่อนำแท่งเครื่องเทศออก ฝูปั่วจึงไม่ลังเลที่จะกัดกิน

เพียงแท่งเครื่องเทศเข้าถึงภายในปาก มันพลันร้อนประหนึ่งอัคคีเพลิง ความรู้สึกนี้ถึงกับทำฝูปั่วอดไม่ได้ที่จะคิดอยากลิ้มลองมันอีก

แต่แล้ว เขาค่อยจดจำสิ่งที่ชายหนุ่มเพิ่งกล่าวได้ ดังนั้นจึงทำการกินทั้งแท่งเครื่องเทศเพื่อทดสอบ

“ว่าอย่างไร?”

ไม่กี่อึดใจ พลังวิญญาณอันรุนแรงจึงทะยานผ่านในร่างเฒ่าชรา!

ดวงตาฝูปั่วเบิกกว้างในฉับพลัน ขณะนี้คนทั้งสองต่างตื่นตะลึงอย่างไม่อาจเก็บอาการไว้ได้

มันกลายเป็นว่าเถ้าแก่น้อยที่นอนเอกเขนกอยู่บนเก้าอี้หิน ขณะนี้ได้ลืมตาขึ้นมารับชมเรื่องราวแล้ว

“เป็นอย่างไรบ้าง?”

ชายหนุ่มกล่าวถามฝูปั่วด้วยลมหายใจสูดลึก

ฝูปั่วพยักหน้ารับ

หัวใจชายหนุ่มขณะนี้อดไม่ได้จนเต้นครึกโครม

สรรพคุณเช่นนี้ถึงกับมีอยู่จริง

หากแท่งเครื่องเทศเหล่านี้สามารถซื้อกลับทั้งหมดสู่ตระกูล เช่นนั้นศักยภาพการต่อสู้ของทั้งสำนักย่อมเพิ่มขึ้นได้อย่างมหาศาล!

“เถ้าแก่ ข้าขอซื้อแท่งเครื่องเทศนี่หมดทั้งร้าน! โคล่านั่นก็ด้วย!”

ชายหนุ่มไม่อาจสะกดกลั้นความยินดีไว้อีกต่อไป ขณะนี้จึงตะโกนร้องบอกต่อลั่วฉวน

แม้สรรพคุณของโคล่ายังไม่ได้ผ่านการทดสอบ ทว่าชายหนุ่มมั่นใจเปี่ยมล้นแล้วว่ามันเป็นเรื่องจริง

ตอนที่ 16 : ฝากความประทับใจ

กับของอันยอดเยี่ยมเช่นนี้ขายเพียงแค่หนึ่งร้อยผลึกวิญญาณ ราคานี้มันถูกจนเกินไป!

กับชายหนุ่มที่เผยท่าทีเหลือเชื่อ ลั่วฉวนจึงได้แต่ส่ายศีรษะพลางกล่าวคำเบา “กฎของร้านเรา หนึ่งคนสามารถซื้อสินค้าได้อย่างละชิ้นต่อวัน”

ชายหนุ่มจึงขมวดคิ้วตอบ “หากข้าให้ราคาเป็นสองเท่าจะว่าอย่างไร?”

ชุดโคล่าและแท่งเครื่องเทศที่ราคาสองร้อยผลึกวิญญาณ กล่าวได้ว่าทำผู้คนดวงตาเบิกกว้างได้

ลั่วฉวนส่ายศีรษะ จากนั้นจึงเงยหน้าราวสี่สิบห้าองศารับชมบนท้องฟ้า กล่าวกันว่าบุคคลที่มีชื่อเสียงมักคิดว่าโลกหมุนรอบตนเอง “อันที่จริง ข้าไม่ได้สนใจผลึกวิญญาณอะไรนั่น”

เมื่อชายหนุ่มได้ยินคำกล่าว เขาจึงสะท้านไปครู่หนึ่ง จากนั้นจึงเผยออกซึ่งความโกรธพร้อมเสียงหัวเราะ

“เหอะ กล่าวได้ดี! กล่าวได้ดีเยี่ยม!” ดวงตาของชายหนุ่มเผยความอหังการ “ให้ข้าบอกต่อเจ้า ไม่เพียงแต่แท่งเครื่องเทศและโคล่านั่น แต่ร้านนี้ข้าก็คิดซื้อ!”

“จำไว้ให้ขึ้นใจว่าร้านนี้ไม่ขาย!”

“หากไม่ใช่เพราะนครจิ่วเหยา ชีวิตเจ้าวันนี้ไม่มีทางรอดพ้น!”

“ตอนนี้ข้ายังอารมณ์ดี เร่งรีบไปเสีย!”

ชายหนุ่มหันมองทางลั่วฉวนด้วยสายตาเย็นเยือก ริมฝีปากนั้นเผยยิ้มเหยียดออก

ในมุมมองของเขา ลั่วฉวนสมควรไปเจอของเหล่านี้ในถ้ำที่ผู้ฝึกตนเหลือไว้และจึงนำมาขาย

กับทวีปเทียนหลันแห่งนี้ เรื่องราวดังกล่าวหาได้แปลกอันใดไม่

เพราะเรื่องราวมันเห็นกันอย่างชัดเจน เถ้าแก่ร้านถึงกับไม่ทราบราคาสินค้าที่ขายถูกจนเกินไป

ทางด้านฝูปั๋ว เขายังคงยืนเงียบด้านหลังชายหนุ่มโดยไม่เคลื่อนไหวใด

กระนั้นก็เห็นได้ชัด ว่าหากลั่วฉวนเผยท่าทีเพียงเล็กน้อย ฝูปั๋วก็พร้อมจะลงมือโดยทันที!

“ประตูอยู่ทางนั้น ขอเชิญออกจากร้านแล้ว” ลั่วฉวนชี้ไปทางประตูพร้อมกล่าวอย่างเฉยเมย

เชิญ... ออกจากร้าน?

ได้ยินคำของลั่วฉวน ชายหนุ่มจึงอดไม่ได้ที่จะนิ่งงัน เห็นได้ชัดว่าเขาไม่เข้าใจคำกล่าว

แต่หลังสูดลมหายใจอยู่ครู่หนึ่ง ในที่สุดเขาจึงได้เข้าใจ

เถ้าแก่ร้านกำลังไล่ลูกค้า!

ชายหนุ่มสูดลมหายใจเข้าลึกก่อนจะกล่าวคำเสียงเย็น “วันนี้ แม้ทหารรักษาการณ์แห่งเทียนชิงมาที่นี่ ชีวิตเจ้าก็ไม่มีทางอยู่รอดพ้น! จงไปกล่าวโทษที่ยั่วยุผู้ซึ่งไม่ควรยั่วยุ! รับความตาย!”

เสียงดังกล่าวจบ แสงสีเงินจึงปกคลุมที่รอบหมัดของชายหนุ่มพร้อมพุ่งเข้าโจมตีตรงใส่ศีรษะลั่วฉวน

คลื่นพลังวิญญาณทะยานออก กำลังของชายหนุ่มตรงหน้า อย่างน้อยก็ขอบเขตโชคชะตาระดับที่เก้า!

พิจารณาจากสีหน้าท่าทางอีกฝ่าย เห็นได้ชัดว่าเจตนาสังหาร

ลั่วฉวนขมวดคิ้ว

ชายผู้นี้ถึงกับกล้าก่อเรื่องในร้าน?

ก่อนหน้าเคยมีกล่าวถึงโดยระบบ ทว่าเขายังไม่เคยทดสอบด้วยตนเอง ขณะนี้ชายหนุ่มถือเป็นตัวอย่างทดลองอันดีเยี่ยม

พบเห็นลั่วฉวนไม่ไหวติง ชายหนุ่มพลันเกิดความรู้สึกสังหรณ์ลางร้ายอย่างไม่ทราบสาเหตุ

ตู้ม!

เมื่อหมัดชายหนุ่มเกือบเข้าปะทะกับลั่วฉวน เสียงอื้ออึงจึงบังเกิดขึ้น

ชายหนุ่มเพียงรู้สึกว่าต่อยเข้าใส่กำแพงซึ่งไม่อาจมองเห็น และตัวเขาไม่อาจเข้าไปใกล้กว่านั้นได้

พร้อมกันนี้ เสียงปริแตกพลันดังออกจากแขนของชายหนุ่ม

เถ้าแก่ร้านตรงหน้ายังไม่ไหวติงใดด้วยซ้ำ!

“ทราบหรือไม่ว่าก่อปัญหาในร้านแห่งนี้ต้องจ่ายด้วยอะไร?” ลั่วฉวนกล่าวคำเสียงเบาขณะสบสายตาชายหนุ่ม

อีกฝ่ายเพียงรู้สึก ว่าร่างกายถูกยับยั้งไว้โดยพลังที่ไม่อาจมองเห็นจนไม่สามารถขยับตัวได้

เหงื่อกาฬไหลหลั่งท่วมหน้าผากชายหนุ่มแล้ว ครึ่งหนึ่งเพราะเจ็บปวด อีกครึ่งหนึ่งเพราะหวาดกลัว

“ฝูปั๋ว!”

ขณะนี้ชายหนุ่มไม่คิดลังเล น้ำเสียงกล่าวตรงเรียกหาชายชราให้ช่วยเหลือ

หากสามารถต้านรับได้เช่นนี้ นั่นหมายความถึงเถ้าแก่ร้านตรงหน้าอย่างน้อยก็อยู่ขอบเขตทดสอบเต๋า หากเป็นเช่นนั้นเขาก็ไม่มีทางรับมืออีกฝ่ายได้!

......

ไม่พลาดการอัพเดตตอนใหม่ ติดตามได้ที่ : https://bit.ly/32ciG6V