ตอนที่ 108 ชายแปลกหน้าผู้เลือดเย็น

ตอนที่ 108 ชายแปลกหน้าผู้เลือดเย็น

ร็อคสตาร์และคาซิอุสต่างรีบวิ่งออกมากจากร้านค้าสมาคมโดยท่าทีกระวนกระวาย โดยจุดหมายที่พวกเขากำลังมุ่งหน้าไปนั้นอยู่ทางตอนใต้ของเมืองอัลคาเดียหรือเขตเก็บเลเวลที่กลุ่มของพวกเขากำลังแคมป์จุดฟาร์มมอนสเตอร์อยู่แถวนั่น

“มีคนตามพวกเรามาไหม!”

“ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่เพื่อความปลอดภัยพวกเราสองคนรียกลับไปรวมกลุ่มกับคนอื่นๆก่อนเถอะ” ร็อคสตาร์และคาซิอุสคอยหันกลับมามองด้านหลังอยู่ตลอดเวลา เพื่อตรวจเช็คให้แน่ใจว่าไม่มีใครแอบสะกดรอยตามเข้ามา

ชายหนุ่มทั้งสองรีบเร่งฝีเท้าของตนให้เร็วยิ่งขึ้น โดยที่ทั้งคู่ไม่รู้เลยว่าระหว่างทางที่พวกเขาจะไป ได้มีกลุ่มผู้กิลด์ Outlaws ได้ดักรอเล่นงานพวกเขาทั้งสองคนอยู่แล้ว

ในทันที่ที่ร่างของร็อคสตาร์และคาซิอุสโผล่พ้นประตูเมืองที่อยู่นอกเหนือการคุ้มกันจากทหารยาม กลุ่มผู้เล่นจากกิลด์ Outlaws จำนวน 5 คนก็พุ่งตัวออกมาจากที่หลบซ่อนข้างทาง ก่อนที่จะเข้าล้อมกรอบชายทั้งสองคนเอาไว้เพื่อปิดช่องทางหนี

“พวกนายสองคนจะรีบไปไหนกัน อยู่คุยกันก่อนสิ...หึหึ” ผู้เล่นหัวโจกคนเดิมที่เคยมีเรื่องกับร็อคสตาร์และคาซิอุสที่ร้านค้าสมาคม เดินเข้ามาใกล้กับ ชายทั้งสองที่อยู่ภายใต้วงล้อมของกลุ่มผู้เล่นกิลด์ Outlaws

“พวกฉันไม่ว่างคุย ให้คนของนายถอยไปพวกเราไม่อยากมีเรื่อง” ร็อคสตาร์รวบรวมความกล้าที่มีพูดโต้ตอบผู้เล่นหัวโจกคนนั้นกลับไป ก่อนที่จะพาตัวเองและคาซิอุสเดินหลบเลี่ยงวงล้อมของผู้เล่นเหล่านั้น

“พวกแกสองคนไม่อยากมีเรื่อง แต่พวกฉันอยากมีวะ ฮ่าฮ่า!! ดูสิ...สั่นใหญ่เลย โถ่ๆไม่มี NPC หน้าโง่พวกนั้นคอยปกป้อง พวกแกสองคนก็ซ่าห์ไม่ออกแล้วยังงั้นหรอ”

“. . .”

“เอาแบบนี้ก็แล้วกัน ถ้าพวกนายสองคนอยากให้พวกเราจบเรื่องนี้ ก็ส่งเงินและอุปกรณ์ที่มีค่ามาซะดีๆหรือจะให้พวกเราใช้กำลังบังคับเอาพวกมันมา ก็เอาตามที่พวกนายสองคนเลือก...แต่ยังไงก็ช่วยเลือกให้เร็วๆหน่อย เพราะฉันไม่รู้ว่ามีดของฉันจะหิวกระหายเลือดขึ้นมาเมื่อไหร่”

‘พรึ่บ’ ทันทีที่ผู้เล่นหัวโจกพูดจบ ตัวเขาก็ได้พุ่งไปรวบตัวคาซิอุสอย่างรวดเร็วก่อนที่จะใช้มีดที่ถืออยู่ในมือกดลงไปที่ต้นคอของคาซิอุสเบาๆ ก่อนที่จะมีค่าความเสียหายปรากฏขึ้นเหนือหัวของคาซิอุสจำนวนหนึ่ง

“เอายังไงตัดสินใจได้หรือยัง จะยอมส่งมอบไอเท็มหรือจะตาย ได้ข่าวว่าพวกนายไม่กลัวตายกันไม่ใช่หรอ ฮ่าฮ่า”

เป็นความจริงที่ว่าร็อคสตาร์และคาซิอุสเคยตายมาก่อนหน้านี้บ่อยครั้งแล้ว แต่รสชาติของการตายก็ไม่ใช่เรื่องที่น่าอภิรมย์สำหรับพวกเขาทั้งคู่หนัก เพราะไม่ว่าจะตายในรูปแบบใดโทษของการเสียชีวิตก็ยังนักหนาสาหัสเกินไปสำหรับพวกเขาที่เป็นผู้เล่นอิสระอยู่ดี

ร็อคสตาร์มองดูเพื่อนที่ถูกจับล็อคคอด้วยสายตาที่เป็นห่วง พลางกล่าวโทษถึงความไร้ความสามารถของตน ที่ไม่สามารถปกป้องเพื่อนที่อยู่ตรงหน้า

“นายอย่าไปยอมพวกมัน ทิ้งฉันไว้แล้วรีบหนีไป” คาซิอุสเมื่อได้เห็นสายตาของร็อคสตาร์ที่มองมาก็เข้าใจในทันทีว่าเพื่อนของตนกำลังเลือกหนทางที่จะยอมแพ้เพื่อรักษาชีวิตของเขาเอาไว้ “ฟังฉันให้ดีร็อคสตาร์ นายก็รู้ว่าคนพวกนี้เชื่อใจไม่ได้ ถึงนายจะมอบไอเท็มให้กับพวกมันจนหมดตัว ก็ไม่มีอะไรที่จะการันตีได้เลยว่าพวกมันจะปล่อยพวกเราสองคนไป ทางที่ดีที่สุดคือทิ้งฉันไว้แล้วหนีไปซะ ขอแค่พวกเราสองคน มีคนใดคนหนึ่งรอดก็ถือว่าพวกเราทำสำเร็จแล้ว”

“แม้ๆช่างเป็นฉากมิตรภาพที่สวยงามอะไรแบบนี้ พวกนายคิดจริงๆหรอว่าลำพังแค่พวกนายสองคนจะหนีพวกฉันไปได้ ที่มีถึง 5 คนไปได้”

เหล่าสมาชิกกิลด์ Outlaws ต่างพากันหัวเราะไปกับคำพูดของร็อคสตาร์และคาซิอุสที่ได้พูดออกมา พลังของมิตรภาพยังงั้นหรอ? น่าขันยิ่งนัก สำหรับผู้เล่นกิลด์ Outlaws ที่ขึ้นชื่อในเรื่องการรังแกผู้เล่นอิสระโดยการใช้กำลังของคนหมู่มากเข้าข่มแหงผู้น้อย คำว่ามิตรภาพสำหรับพวกเขาแล้ว จึงเป็นเพียงแค่ ปรัชญา ที่มีเอาไว้หลอกเด็กโลกสวยไปวันๆเท่านั้น ความเข้มแข็งและอำนาจเท่านั้นที่จะพาพวกเขาไปอยู่ในจุดที่เหนือกว่าอื่นได้

“เอาสิ!! ถ้าพวกแกสองคนคิดจริงๆว่าหนีพวกฉันทั้ง 5 คนไปได้ก็ลองดู” โดยคำพูดของผู้เล่นกิลด์ Outlaws ที่กำลังทำอยู่นั่นพวกเขากำลังเลียนแบบพฤติกรรมของหัวหน้าของพวกเขาอย่างบลัดฮาวด์ที่มักจะมีนิสัยหยอกล้อ เล่นกับเหยื่อก่อนที่จะลงมือสังหาร อย่างโหดเหี้ยมในทุกๆครั้ง

มันอาจเป็นพฤติกรรมที่ค่อนข้างเท่ ห้าวหาญดั่งราชสีห์ ในสายตาของสมาชิกใต้ปกครอง แต่สำหรับชายสองคนที่มองดูพวกเขาจากที่หลบซ่อนข้างทางใกล้ๆ มองพฤติกรรมที่คนกลุ่มนั้นทำอยู่เป็นการกระทำของพวกปัญญาอ่อน ที่อยากแสดงพลังอำนาจอันจอมปลอมออกมาก็เท่านั้น

“ลงมือเลย!!” เป็นเสียงกระซิบเบาๆของชายแปลกหน้าสองคนที่แอบติดตาม ร็อคสตาร์และคาซิอุสอยู่ห่างๆมาตั้งแต่ร้านค้าสมาคม โดยชายแปลกหน้าทั้งสองคนได้รับคำสั่งมาจากหัวหน้าของพวกเขาที่ชื่อว่า ‘เจสเปอร์’

‘ฟิ้วๆพรึ่บๆ’

บนต้นไม้ใหญ่ที่อยู่ไม่ห่างจากกลุ่มคนทั้งสองฝ่าย ได้มีแส้สายหนึ่งพุ่งออกมาจากกิ่งก้านของใบไม้ที่ขึ้นปกคลุมลำต้นของต้นไม้ใหญ่ด้วยความรวดเร็ว มันเขารัดร่างของเป้าหมายอย่างแน่นหนา แต่ก่อนที่ผู้คนกลุ่มนั่นจะรู้ตัว ร่างของผู้ที่ถูกแส้ปริศนามัดร่างเอาไว้ก็ถูกดึงหายลับเข้าไปในกิ่งก้านของต้นไม้ที่หนาทึบ

“ใครกันที่กล้าลอบโจมตีพวกเราแบบนี้ ส่งคนของพวกเราคืนมา ไม่อย่างนั้นจะหาว่าพวกฉันไม่เตือนไม่....!!”

หัวโจกของกิลด์ Outlaws พยายามพูดจาข่มขู่ศัตรูที่ลอบจู่โจม หวังว่าจะให้อีกฝ่ายปรากฏตัวและยอมแพ้ โดยการจะยกเอากิลด์ที่พวกเขาสังกัดขึ้นมาอวดอ้างเหมือนเช่นเคย แต่ไม่ทันทีชายหัวโจกจะพูดจนจบประโยค ลูกไฟวิญญาณของสมาชิกในปาร์ตี้ของเขาก็ร่วงหล่นลงมาจากต้นไม้แล้ว

“พวกแกเป็นใครกันว่ะ!! ออกมาน่ะโว้ย”

‘ฟิ้ว’ หนึ่งในเพื่อนสนิทของผู้เล่นที่ล้มตายพยายามยิงธนูเข้าใส่ต้นไม้ที่หนาทึบต้นนั่น ไปหลายต่อหลายครั้ง แต่ก็ไม่มีวี่แววที่ลูกศรของนักธนูผู้นี้ที่ยิงเข้าไปมั่วๆจะถูก ผู้เล่นแปลกหน้าที่หลบซ่อนตัวอยู่ในต้นไม้เลยแม้แต่น้อย

“ฉันออกมานานแล้ว แต่แกไม่เห็นเองตั้งหาก”เป็นเสียงกระซิบที่แผ่วเบา ดังขึ้นข้างๆหูของนักธนูผู้นั่นและเป็นเสียงสุดท้ายที่ผู้เล่นนักธนูได้ยิน ก่อนที่จะถูกมีดทั้งสองเล่มของชายแปลกหน้าที่โผล่ออกมาจากการอำพรางตัว เสียบเข้าที่ด้านหลัง ‘Back Step’ ด้วยความรุนแรง สร้างความเสียหายมหาศาลให้กับนักธนูผู้นั่นจนเหลือเลือดไม่ถึงครึ่งของพลังชีวิต

แต่เดิมอาชีพนักธนูก็ไม่ใช่อาชีพที่มีค่าป้องกันพื้นฐานสูงขนาดนั้นอยู่แล้วและการถูกศัตรูเข้าประชิดตัวถึงขนาดนี้ก็ถือเป็นความผิดพลาดของกลุ่มผู้เล่น Outlaws เองที่ไม่มีส่วนผสมของอาชีพที่สามารถตรวจเช็คผู้เล่นที่มีสกิลล่องหน

สูตรสำเร็จของนักฆ่าที่ดีนั้นต้องไม่ปล่อยให้เหยื่อที่หมายปองหลุดมือ ทันทีที่นักธนูถูกสกิล Back Step ของนักฆ่าแปลกหน้า โจมตีจนโซซัดโซเซกระเด็นถลาออกมาเล็กน้อย แต่ยังไม่ทันที่นักธนูผู้บาดเจ็บจะได้ตั้งสติ ร่างของนักฆ่าที่ลอบโจมตีจามทางด้านหลังก็พุ่งสวนตามขึ้นมา ก่อนที่จะปิดงานที่คลั่งค้าง ด้วยมีดอีกเล่มที่ถืออยู่ในมือ

‘อั่ก!!’ มีดเล่มเล็กที่แหลมคม ดุจใบมีดโกน ปาดเข้าที่คอหอยของนักธนูผู้น่าสงสาร พร้อมกับเดินจากไป เสมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

‘เลือดเย็นเกินไปแล้ว’

‘สายตาของชายผู้นี้ไม่ลังเลที่จะฆ่าเลยสักนิด ราวกับว่าเขาได้ฆ่าคนมาจนชินแล้วยังไงยังงั้น’ ร็อคสตาร์บ่นพำพึมกับตัวเองในใจ ในที่แรกร็อคสตาร์เกือบจะอุทานออกมาด้วยความดีใจเมื่อเห็นว่ามีคนเข้ามาช่วยเหลือ พลางนึกว่าคนแปลกหน้าที่หลบซ่อนอยู่บนต้นไม้เป็นสหายของตนเองที่เก็บเลเวลอยู่ไม่ห่างจากบริเวณนี้มากนัก แต่เมื่อการต่อสู้ดำเนินไปชายหนุ่มก็รู้แล้วว่าตนเองคิดผิด ผู้เล่นแปลกหน้ากลุ่มนี้โหดเหี้ยมและแข็งแกร่งกว่าผู้เล่นกิลด์ Outlaws พวกนี้อยู่หลายเท่านักและเจตนาของผู้เล่นแปลกหน้ากลุ่มนี้ก็นับว่าเป็นปริศนาเป็นอย่างมาก ทางที่ดีเขาและคาซิอุสจะต้องรีบหาจังหวะหลบหนี จากกลุ่มคนพวกนี้ให้ได้

“เฮ้พี่ชาย...ฉันไม่รู้หรอกน่ะว่าพี่ชายเป็นใครมาจากไหน แต่สิ่งที่พี่ชายทำอยู่มันดูไม่มีเหตุผลเลยว่าไหม? เท่าที่ฉันจำได้เราสองคนก็ไม่เคยเจอหน้าหรือผิดใจกันมาก่อน เอายังงี้ พี่ชายลองบอกมาเถิดว่าต้องการอะไร ถ้าเป็นเรื่องเงิน น้องคนนี้ยินดีที่จะช่วยเหลือ”

หัวโจกของกิลด์ Outlaws เมื่อได้คำนวนสถานการณ์ว่าตนและพรรคพวกตกอยู่ในสถานการณ์ที่เสียเปรียบก็รีบทำการพลิกลิ้น เป็นจิ้งจกเปลี่ยนสีทันที แต่ดังสำนวนที่ว่า ‘สัจจะไม่มีในหมู่โจร’ ในขณะที่หัวโจกคนนั้นกำลังพูดจาหว่านล้อม นักฆ่าแปลกหน้าคนนั้นอยู่ ตัวเองก็ได้ส่งสัญญาณขอความช่วยเหลือจากสังกิดกิลด์ของตัวเองอย่างลับๆ โดยคนที่ชายหัวโจกเลือกที่จะส่งไปก็ไม่ใช่ใครที่ไหนนอกจาก ‘บลัดฮาวด์’ ผู้นำของพวกเขานั้นเอง

หัวโจกคนนี้หากตัดเรื่องนิสัยที่ชอบหาเรื่องผู้เล่นคนอื่นไป ก็นับว่าเป็นผู้เล่นที่มีการตัดสินใจและประเมินสถานการณ์ได้ยอดเยี่ยมคนหนึ่งเลยทีเดียว แต่ช่างน่าเสียดายที่ว่าการกระทำของเขาไม่มีความหมาย เหตุผลก็เป็นเพราะว่า บลัดฮาวด์ในตอนนี้กำลังง่วนอยู่กับการฟังเรื่องดาบที่มีลักษณะเติบโต Sword Of Huga Berserk จากหัวหน้าสมิธอยู่ จนลืมตรวจเช็คข้อความที่ถูกส่งเข้ามาจากลูกน้องภายในกิลด์ของตน

“แกพูดจบหรือยัง?” นักฆ่าแปลกหน้าที่ปกปิดตัวเองด้วยผ้าคลุมสีดำ ทั่วทั้งตัว เดินก้าวเข้ามากลุ่มผู้เล่นกิลด์ Outlaws อย่างช้าๆ ก่อนที่จะยกอาวุธขึ้นเตรียม

“ดี...ในเมื่อแกพูดไม่รู้เรื่อง ก็เตรียมตัวตายพวกเรามีตั้ง 3 คนกับแกแค่คนเดียว ฮ่าฮ่า ลุยเลยพวกเรา” สงสัยหัวโจกคนนี้ที่ชอบพลิกลิ้น กลิ้งกลอก ไปมา จะกลิ้งจนมึนงงไปแล้ว เพราะทันทีที่สองฝ่ายจะพุ่งเข้าปะทะกัน แส้เจ้ากรรมที่เคยดึงเพื่อนร่วมปาร์ตี้ของพวกเขาไปสังหารบนต้นไม้ก็ได้พุ่งกลับออกมาอีกครั้ง ก่อนที่จะดึงร่างของนักเวทย์ที่ยืนอยู่ข้างๆหัวโจกผู้นั่นเข้าไปในต้นไม้ต้นเดิมโดยไร้ซึ่งการขัดขืน

“ฉันว่าพวกแกนับผิดไปหน่อยนะ ความจริงต้องเป็น 4 ต่อ 2 เพราะพวกฉันมาที่นี้ก็เพื่อมาช่วยเหลือเจ้าสองคนนั่น!!”

“เอ๊ะ??? มาช่วยพวกฉัน...คาซิอุสนายมีเพื่อนฝีมือดีขนาดนี้ด้วยหรอ?”

“แกจะบ้าหรอ เพื่อนของฉันทั้งหมดนายก็เห็นแล้วไม่ใช่หรือไง เลเวล 20 ยังตีได้แค่หมาป่าสีเทาพวกนั้นนะ!!”

ร็อคสตาร์หันหน้าไปถามเพื่อนของตนที่พึ่งถูกปล่อยจากการจับกุมของผู้เล่นกิลด์ Outlaws

“พวกนายสองคนจัดการหนึ่งในสองคนนี้ไหวไหม เพราะดูท่าแล้ว คนข้างบนต้นไม้สงสัยจะอู้งาน ลำพังฉันสามารถจัดการสองคนนี้ได้สบายมาก แต่หัวหน้าของพวกฉันต้องการประเมินคุณสมบัติของพวกนายสองคนสักหน่อย ยังไงก็ทำให้เต็มที่ละ สู้สู้!!”

นักฆ่าแปลกหน้าหันมาพูดกับร็อคสตาร์และคาซิอุส ก่อนที่จะพุ่งเข้าไปกระชากตัวหัวโจกของกิลด์ Outlaw ที่เป็นคนก่อเรื่อง ให้กับผู้เล่นสองคนนั่นที่ยืนงุนงง ได้ชำระแค้น

“ฮ่าฮ่า...ไอ้สองคนนี้เนี่ยนะจะฆ่าฉัน พวกแกกล้ายังงั้นหรอ? เอาสิ...ฆ่าฉันเลยถ้าแกกล้าพอ ถ้าฉันตายพวกแกเตรียมใจไว้ได้เลย ฉันจะยกพวกมาถล่มแกคืนแน่”

‘เพี้ยะ!!’

“ตั้งใจสู้สักทีจะได้ไม่? แกไม่เข้าใจสถานะของแกในตอนนี้หรือไง งั้นฉันจะเตือนให้ฟังอีกครั้ง ฉันอยากให้แกไปสู้กับสองคนนี้อย่างสุดความสามารถ ฆ่ากันให้ตายไปข้างเลยยิ่งดี เพราะอย่างที่ฉันบอกไปก่อนหน้านี้ ว่าหัวหน้าของฉันต้องการที่จะประเมินความความสามารถของพวกเขาสักหน่อย หากทั้งสองคนเอาชนะแกที่มีแค่คนเดียวยังไม่ได้ พวกเขาก็ไม่คู่ควรกับพวกฉันอีกต่อไป”

นักฆ่าคนเดิมวกกลับมาตบหน้าของหัวโจกที่พูดมากจนล้มคะม่ำ ก่อนที่จะก้มลงมากระซิบข้างๆหู ด้วยน้ำเสียงที่เย็นยะเยือก

“แต่ถ้าแกเอาชนะทั้งสองคนนี้ได้แม้คนใดคนหนึ่งฉันก็จะปล่อยแกและเพื่อนไปแล้วจะทำอะไรสองคนนี้ก็เชิญตามสบาย แต่ถ้าแกเกิดแพ้แล้วยังออกตามล่าสองคนนี้อยู่อีก ‘ถ้าแกยังรักชีวิตและเลเวลของแกฉันขอแนะนำว่าให้ล้มเลิกความคิดพวกนั่นซะ’ ตกลงไหม”

...โปรดติดตามตอนต่อไป...

เข้าไปร่วมพูดคุยกับไรท์หรือสมาชิกนักอ่านคนอื่นๆได้ที่แฟนเพจตามลิงค์ด้านล่างเลยนะครับ

www.facebook.com/writelazy