EPISODE 6

EPISODE 5

50%

มินจิ พาร์ท

“มินจิ จากนี้ย้ายมานอนห้องสตาร์นะคะ” ร่างเปลือยเปล่าที่นอนอยู่บนตัวฉันพูดขึ้นมา เราพึ่งทำรักกันไปเมื่อกี๊ ต่างคนเลยยังต่างนอนหมดเรี่ยวแรง

หงึกๆ!

ฉันพยักหน้าให้อย่างเร็วไว แม่ทหารคนสวยของฉันให้ย้ายมานอนด้วยกันทุกคืนทั้งที

“ดีจัง” สตาร์ยิ้มหวาน

“พ่อถามสตาร์ว่า..”

“ก๊าซ” ว่า?

“พ่อถามว่าอยากให้จัดงานแต่งงานไหมน่ะค่ะ” เมียฉันเอ่ยเสียงที่ปิดไม่มิดว่ากำลังดีใจ

“ก๊าซ” ฉันคำราม สตาร์อยากให้ท่านนายพลจัดงานแต่งงานระหว่างเราแน่ๆเลย ฉันก็พร้อมเป็นเจ้าบ่าวให้เธอ

“จัดทั้งทีนะ ต้องจัดให้หรูหรามาเห่าสมตำแหน่งท่านนายพลของพ่อเลย มันเป็นความใฝ่ฝันของผู้หญิง สตาร์อยากให้พ่อจัดงานแต่งให้ค่ะ แล้วมินจิล่ะคะ อยากให้จัดงานแต่งงานก็พยักหน้าตอบสตาร์มานะคะ คนดี”

หงึกๆๆ!!

“ฮิฮิ งั้นเดี๋ยวสตาร์จะรีบบอกพ่อเลยค่ะ” เธอยิ้มจนตาหยี จนฉันยิ้มตาม แม้มันจะเหมือนแยกเขี้ยวมากกว่า ก็ฉันมันเป็นตัวประหลาดนี่นา

เอี๊ยดดดดดดด!!!!!

ก่อนที่เสียงเหยียบเบรกจากรถที่ขับมาด้วยความเร็วสูงจะทำให้ร่างเปลือยเปล่าบนตัวฉันสะดุ้งเฮือก

//“เกิดเรื่องแล้วครับ ท่านนายพลสั่งให้ผมมารับคุณมินจิเดี๋ยวนี้เลยครับ!!”

เสียงนายทหารตะโกนร้องเรียกฉันอยู่หน้าบ้านดังขึ้น สตาร์จึงเด้งตัวลุกออกจากตัวฉัน เธอเร่งแต่งตัว ตอนที่ฉันลุกจากเตียงแล้วพยายามจะรีบเดินไปที่ประตู สตาร์ก็แต่งตัวเสร็จพอดี เราเลยรีบเดินออกจากห้องนอนไปพร้อมกัน

“เกิดอะไรขึ้นคะ?”

สตาร์มาถึงข้างรถใหญ่ที่ฉันจะเข้าไปนั่งที่หลังรถได้ ก็เอ่ยถามด้วยสีหน้าประหลาดใจ

“มีตึกนึงเกิดเพลิงไหม้ขึ้นครับ แล้วมีคนติดอยู่ในนั้นครับ เป็นแม่ลูกคู่นึง แต่ไฟแรงมากจนนักดับเพลิงยังต้องฉีดน้ำเลี้ยงไว้ เข้าไปช่วยด้านในไม่ได้ แต่ท่านนายพลบอกว่าคุณมินจิเข้าไปช่วยคนด้านในได้สบาย ท่านเลยล่วงหน้าไปก่อนแล้วครับ!”

“งั้นรีบไปกันเถอะค่ะ ฉันขอติดรถไปด้วยนะ”

“ได้ครับได้ รีบขึ้นรถกันเถอะครับ!”

ฉันปีนขึ้นหลังรถบรรทุกทหาร แล้วใช้สองมือใหญ่สีดำโอบอุ้มแม่เอวบางขึ้นมา เรานั่งข้างกัน มือคู่น้อยวางมาบนหน้าขาฉัน พร้อมดวงตากลมใสที่แช่มช้อยมามองหน้ากันด้วยสีหน้าเป็นกังวล

“หวังว่าเราจะไปทันนะคะ..” เมียฉันเอ่ย

“ก๊าซ” ทันสิ มันต้องทัน!

นายทหารขึ้นประจำตำแหน่งคนขับรถ ไม่กี่วินาทีจากนั้นรถคนนี้ก็วิ่งฉิวออกจากเขตค่ายทหาร มุ่งสู่ที่เกิดเหตุเพลิงไหม้ เขาขับเร็วเท่าที่จะเร็วได้แล้ว และเมื่อมาถึง ฉันกับสตาร์ก็เร่งร้อนลงจากรถบรรทุกทหาร

หน้าทางเข้าตัวตึกวุ่นวายมาก มีทั้งกองทัพนักข่าวที่กำลังถ่ายทอดสดและผู้คนมากมาย มีรถดับเพลิงและนักดับเพลิงที่พยายามฉีดน้ำเข้าไปที่ตึกที่กำลังเกิดเพลิงไหม้ สตาร์เจอคุณพ่อก็ปรี่เข้าไปหา ฉันสบตากับท่านที่พยักหน้าให้ ฉันเลยเข้าใจว่าท่านนายพลพึ่งส่งสัญญาณว่าให้ฉันสามารถเข้าตึกไปได้

มีนักข่าวเบนกล้องจากตึกที่มีควันโขมงออกมาหาฉันแทน และนักข่าวก็บรรยายประมาณว่ามีตัวประหลาดที่กำลังเดินเข้าไปในตึก แต่ฉันไม่ได้ฟังเท่าไหร่เพราะเร่งร้อนเดินเข้ามาในตัวตึกเพื่อช่วยเหลือคนที่ติดอยู่ในนี้

//“ช่วยด้วย! ได้โปรดเถอะ! ช่วยเราด้วย!!”

เสียงตะโกนแหบแห้งดังมาจากชั้นบน ลิฟต์พัง ฉันเลยต้องรีบขึ้นบันไดไปตามเสียงนั้น ควันเยอะไปหมดจนมองทางอะไรแทบไม่เห็น แต่ฉันไม่เป็นอะไรกับควันเพลิงพวกนี้เลย สามารถสูดอากาศที่มีแต่ควันได้โดยไม่ผิดปกติ

แถมสองเท้าที่เดินย้ำไปบนทะเลเพลิงบนพื้นก็ไม่รู้สึกร้อนอะไร ร่างกายฉันตอนนี้เหนือมนุษย์ไปแล้ว

อยู่ไหนกันนะ!

ฉันหาไปตามห้องต่างๆ และชั้นๆต่างๆด้วยความร้อนใจ เสียงตะโกนร้องเรียกของผู้หญิงที่ได้ยินเริ่มชัดขึ้นเรื่อยๆ จนฉันต้องรีบควานหาตัวหล่อนกับลูก

“ช่วยด้วย ช่วยพวกเราด้วย!!”

ปึง!

หาจนเจอห้องประชุมห้องนึง แต่ประตูไฟลุกท่วม ฉันถีบประตูนี้ออก เมื่อเข้าไปด้านในก็เห็นแม่กับลูกชายวัยประถมคู่นึงกำลังกอดกันกลม และสำลักควันไฟอยู่

“ก๊าซ” เจอแล้ว!

ไฟกำลังลามจนเกือบไปถึงตัวแม่ลูกคู่นี้ โชคดีที่ฉันมาทัน ฉันเลยรีบสาวเท้าเข้าไปหาแล้วอุ้มผู้หญิงคนนี้พาดบ่า แล้วใช้มือนึงอุ้มเด็กชายวัยประถมไว้ เพื่อให้อีกมือยังว่าง เผื่อมีสิ่งกีดขวางอะไร

“แม่ฮะ เค้าจะจับเราไปกินรึเปล่าฮะ”

“โฮก โฮก โฮก” ฉันหัวเราะกับคำถามใสซื่อของเด็กชายตัวน้อยที่อุ้มไว้บนท่อนแขนตัวเอง

“เค้ามาช่วยเราลูก อย่าเสียมารยาทสิ”

ร่างคุณแม่ที่พาดอยู่บนบ่าส่งเสียงเอ็ดลูกชายเธอ ระหว่างที่ฉันใช้มือใหญ่น่าเกลียดอันทรงพลังแหวกสิ่งกีดขวางที่ไฟลุกท่วมราวกับมันไม่ได้มีไฟลุกอยู่ ร้อนจนจับไม่ได้สำหรับมนุษย์ แต่ฉันจับได้เพราะเป็นตัวประหลาด

..ร่างกายฉันนี่สุดยอดไปเลย

ฉันนึกคิดระหว่างผจญเพลิงมาถึงชั้นล่างสุด แล้วเดินออกจากตึกมาอย่างสง่างามพร้อมแม่ลูกคู่นึงที่ปลอดภัยอยู่กับฉัน

“ทำได้ดีมาก” ท่านนายพลเดินถึงตัวฉันคนแรก เขาช่วยพยุงผู้หญิงที่พาดอยู่บนบ่าฉันลงบนพื้น ส่วนสตาร์เข้าถึงฉันเป็นคนที่สอง หล่อนช่วยอุ้มเด็กชายที่อยู่บนแขนฉันข้างนึงลงบนพื้นอย่างนุ่มนวล ก่อนจะเงยหน้ามายิ้มละไมให้ฉัน

“มินจิเจ็บตรงไหนรึเปล่าคะ?”

ก่อนที่เสียงหวานของภรรยาฉันจะเอื้อนเอ่ยออกมา เธอน่ารักเสมอ แม้ในยามนี้ที่นักข่าวกำลังพยายามยัดเยียดคำถามและยื่นไมค์ให้พวกเราแต่ละคน แต่ท่านนายพล สตาร์ และฉันไม่ได้ตอบคำถามนักข่าว

“ขอทางด้วยครับ” แถมท่านนายพลยังแหวกฝูงนักข่าวและผู้คนที่สนใจฉันออกให้ฉันเดินกลับขึ้นรถบรรทุกทหารได้สะดวกอีกด้วย

.

.

.

.

บ้านพักท่านนายพล

เรากลับถึงบ้าน ท่านนายพลก็ไม่ได้พูดอะไรกับฉัน แต่เดินเข้าครัวไปทานกับข้าวที่ฉันทำไว้เงียบๆ

“มานั่งกินด้วยกันสิ” พ่อตาฉันบอกให้ฉันนั่งกินร่วมโต๊ะด้วยเป็นครั้งแรก

“เดี๋ยวสตาร์ตักข้าวให้นะ ไปนั่งรอเลยค่ะ มินจิ”

สตาร์เดินตามหลังมาก็บอกแบบนั้น ฉันเลยเลื่อนเก้าอี้นั่งร่วมโต๊ะกับท่านนายพลด้วยท่าทีมีความสุข รู้สึกเหมือนได้รับการยอมรับจากท่านนายพลที่ไม่เคยจะชอบขี้หน้าฉันเท่าไหร่

“ฉันคิดว่าลูกเขยฉันดังแล้วล่ะนะ ตอนนี้” ท่านนายพลพูดกับลูกสาวที่กำลังคดข้าวให้ตัวเองและฉันอยู่

“แหงอยู่แล้วค่ะ พ่อ นักข่าวตั้งเยอะแยะขนาดนั้น”

“แล้วแกจะเอายังไงเรื่องจัดงานแต่งงาน”

“ถามมินจิแล้วค่ะ มินจิกับหนูอยากให้จัดงานแต่งงานขึ้นค่ะ”

“งั้นก็ดี พ่อจะได้เตรียมการตั้งแต่เนิ่นๆ”

สตาร์ยิ้มหวาน เดินมาวางข้าวชามโตให้ฉัน ส่วนของตัวเองก็ตักแค่ไม่มาก เหมือนจะรู้ว่าฉันกินข้าวเยอะกว่า

ทานเสร็จท่านนายพลก็อาบน้ำนอน ส่วนสตาร์ก็หยิบจานกับข้าวที่ยังเหลือใส่ตู้เย็น และจัดการล้างจานชามให้ ฉันรอจนเธอทำอะไรต่างๆเสร็จก็เดินตามหลังเมียต้อยๆ

สตาร์เปิดทีวีจอใหญ่ แล้วค่อยล้มตัวนั่งที่โซฟาหน้าทีวี ฉันเลยเอนตัวนอนบนโซฟา เอาหัวหนุนตักเธอแบบอ้อนๆ แต่ด้วยขนาดตัวที่ใหญ่กว่า ทำให้ขาฉันห้อยตกออกไปนอกโซฟา

‘ตัวประหลาดที่เคยเป็นคลิปดังว่อนโซเชี่ยลมาครั้งนึงแล้ว เมื่อไม่นานมานี้ได้ปรากฏตัวอีกครั้ง เข้าไปในตึกที่เกิดเพลิงไหม้ แล้วกลับออกมาพร้อมแม่ลูกคู่นึง จนตอนนี้เป็นกระแสไปทั่วประเทศว่าเป็นฮีโร่ตัวประหลาดค่ะ..’

ข่าวรายงานเรื่องฉันจนฉันทำตาโตขึ้นมา ภาพฉายตอนฉันพาแม่ลูกที่ติดอยู่ในตึกที่เกิดเพลิงไหม้ออกมาจากตัวตึกได้อย่างปลอดภัย มีท่านนายพลและสตาร์ที่แหวกผู้คนมาหาฉัน ติดมาในการรายงานข่าวด้วย

“พ่อตัวประหลาดของสตาร์ กลายเป็นฮีโร่ซะแล้วล่ะ” เมียฉันหยอกเอิน

“โฮก โฮก” ฉันหัวเราะเบาๆ

“พรุ่งนี้วันเสาร์ เดี๋ยวเราออกไปทานข้าวข้างนอกกันดีกว่า คงไม่จำเป็นต้องปิดบังมินจิกับสังคมแล้วล่ะ” สตาร์เอ่ยเสียงใส และลูบหัวฉันไปมา สักพักลามมาลูบเขาทั้งสองข้างให้ฉัน

“ก๊าซ..” จริงหรอ ไปได้หรอ

“ถือว่ามินจิตกลงแล้วนะคะ”

50 to 100

กลับมาอัพเรื่องนี้แร้วน้า