บทที่ 184 ความทรนง

บทที่ 184 ความทรนง

ผู้แปล loop

3 วันต่อมาดงซูบินได้กลับมาฝึกฝนพลังพิเศษของเขาอีกครั้ง

ทั้งหมดในการฝึกดงซูบินใช้การย้อนกลับในช่วงเวลา 1 นาทีและมันยากสำหรับเขาที่จะควบคุมพลังนั้นได้ ถ้าเขาใช้มันในไม่กี่วินาที การย้อนกลับเป็นไม้ตายที่ซ่อนอยู่ขั้นสูงสุดของเขาและเขาต้องพึ่งพาพลังนี้ในอนาคต นั่นเป็นเหตุผลที่ดงซูบินต้องทำความคุ้นเคยกับพลังของเขาและทำให้แน่ใจว่าเขาจะคุ้นเคยกับการย้อนเวลากลับไปในไม่กี่วินาที การฝึกของดงซูบินเองนั้นเรียบง่าย เขาใช้เพียงลูกบอลที่เอาไว้แสดงมายากลมาเป็นเครื่องทดสอบ โดยเกมที่เขาเล่นคือเกมทายลูกบอบล

ดงซูบิน เองก็ค่อนข้างเก่งเกมนี้มากตอนเมื่อเขายังเด็ก เขาสลับลูกบอลไปเรื่อยๆเป็นเวลา 2 ถึง 3 นาที

แต่เมื่อดงซูบินเพิ่มความสามารถพิเศษของเข้าไปในเกมความยากของเกมเพิ่มขึ้นย้อนกลับ 1 วินาทีหรือย้อนกลับ 2 วินาทีจะเปลี่ยนจังหวะของดงซูบินและเมื่อฉากเปลี่ยนไปตรงหน้าเขาตำแหน่งของลูกบอลจะเปลี่ยนแบบฉับพลัน ในตอนเริ่มต้น ดงซูบิน เสียเวลาย้อนกลับ 1 วินาทีไปกว่า12 ครั้งซึ่งก็ตรงตามคาดเขาทายไม่ถูกว่าลูกบอลอยู่ตรงไหน แต่หลังจากนั้นเขาจะคุ้นเคยและอัตราความสำเร็จของเขาเพิ่มขึ้นเมื่อการตอบสนองของเขาเพิ่มขึ้น

......

ดงซูบินคุ้นเคยและฝึกฝนมามากพอกับพลังของเขา เขาหยุดการฝึกไป ก่อนที่จะเดินทางไปที่สำนักงาน

ไม่นานหลังจากที่ดงซูบินเข้าทำงานผู้อำนวยการสำนักงานฮูซินเหลียน ที่อยู่ในชุดตำรวจ เธอก็เข้ามาทักทาย“หัวหน้าซูบิน การประชุมหัวหน้าสำนักครั้งที่สองคือเวลา 10.00 น. ฉันมาที่นี่เพื่อแจ้งให้คุณทราบ” เธอแวะมาหาดงซูบินเพื่อแจ้งข่าวสารนี้เป็นการส่วนตัว

ดงซูบินเองก็ถึงกับหัวเราะ “ขอบคุณที่มากบอกผมนะครับ พี่ฮู ครั้งต่อไปแค่โทรหาผมก็ได้”

ฮูซินเหลียน ยิ้ม “โอ้ฉันได้ยินมาว่าหัวหน้าหูไม่พอใจกับการจัดหาโลจิสติกส์ของสถานีหมู่บ้านฮุ่ยเทียน ฉันไม่แน่ใจมากนักว่าเป็นเรื่องจริงหรือไม่ หัวหน้าซูบิน ฉันต้องขอตัวก่อนนะ” ฮูซินเหลียน เธอพูดด้วยน้ำเสียงสบาย ๆ แต่เธอกำลังเตือนดงซูบินว่าควรระวังอะไรระหว่างการประชุม ในฐานะผู้อำนวยการสำนักงานเธอสามารถเข้าถึงข่าวสารประเภทนี้ได้ดีกว่าคนอื่น ๆ

ดงซูบินมองไปที่ฮูซินเหลียนอย่างซาบซึ้ง "ขอบคุณ."

ฮูซินเหลียนยิ้มและออกจากห้องทำงานของดงซูบินไป

ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมาทุกคนในสำนักรู้ว่าดงซูบินกำลังท้าทายกลุ่มของหูยินเก่าอยู่  การเข้ายึดสถานีตำรวจภายใต้หูยินเก่า และการทำร้ายคนขับรถของลูกชายของโจวจินซองแสดงให้เห็นว่าไม่มีทางที่ทั้งสองฝ่ายจะยุติความขัดแย้งนี้ได้ ดงซูบินเองก็ ใกล้ชิดกับฉียงมากขึ้น ทั้งสองคนตกเป็นเป้าหมายของฝ่ายหูยินเก่า และไม่แปลกใจที่ทั้งคู่ตัดสินใจร่วมมือกัน

ในระหว่างการประชุมหูยินเก่าได้นำเสนอเรื่องการจัดหาโลจิสติกส์ของสถานีของหมู่บ้านฮุ่ยเทียน

“ตอนนี้สถาณะทางการเงินของสำนักงานอยู่ในขั้นที่แย่และเราควรจะต้องใช้จ่ายเงินอย่างชาญฉลาดมากที่สุด” หูยินเก่าเองยังรับผิดชอบด้านการเงินของสำนักงานและเขามองไปที่ดงซูบิน “คำขอจัดซื้อของสถานีฮุ่ยเทียนสามารถตกลงกันเองได้และทำไมพวกเขาต้องขอเงินจากสำนักงานด้วย? สิ่งต่างๆเช่นคอมพิวเตอร์และเครื่องใช้สำนักงานไม่ใช่เรื่องเร่งด่วนและไม่ควรส่งคำขอดังกล่าวใสยังสำนัก!”

ดงซูบินเตรียมพร้อมและกล่าวว่า “หัวหน้าหูทำไมสถานีอื่น ๆ ทั้งหมดถึงยื่นคำขอจัดซื้อได้ยกเว้นสถานีหมู่บ้านฮุ่ยเทียน? เราไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของมณฑลแล้วหรือ”

โจวจินซอง ขมวดคิ้วและกล่าวว่า:“หัวหน้าซูบินอย่าเพิ่งอารมณ์เสีย ทุกสถานีมีความแตกต่างกันและคอมพิวเตอร์หนึ่งหรือสองเครื่องก็เพียงพอสำหรับสถานีตำรวจ หยุดเพิ่มภาระให้สำนักงานได้แล้ว”

จินยง จิบชาและพูดว่า “ตอนนี้เราอยู่ในยุคดิจิทัลและเจ้าหน้าที่ของเราจำเป็นต้องใช้คอมพิวเตอร์ คอมพิวเตอร์ใหม่ทุกเครื่องจะเพิ่มประสิทธิภาพขึ้นทีละนิดและนี่เป็นสิ่งจำเป็น ฉันยังรู้เกี่ยวกับสถานการณ์ที่สถานีหมู่บ้านฮุ่ยเทียน คอมพิวเตอร์สองเครื่องที่หัวหน้าโจวกล่าวถึงนั้นมันล้าสมัยไปแล้ว ถ้าเราไม่เปลี่ยนแปลง เราจะรายงานสำนักงานได้อย่างไร”

ผกก. สภ. เมืองช้างวันดาวกล่าว. “เมื่อเราไม่มีคอมพิวเตอร์จากสถานีของเราก็สามารถทำงานได้ตามปกติเช่นกัน ฉันไม่เคยได้ยินว่าสำนักงานรายงานของสถานีของเรามีปัญหา คุณควรคิดหาวิธีเอาชนะปัญหาเล็กน้อยเหล่านี้ได้เองไม่ได้หรือยังไง!”

ดงซูบินมองเขาและพูดด้วยน้ำเสียงประชดประชัน “ผมได้ยินมาว่าสถานีตำรวจเมืองเปลี่ยนคอมพิวเตอร์ทั้งหมดเมื่อสองเดือนก่อน”

จางหวังเต่า และ โจวจินซอง นั้นเป็นพวกเดียวกับหูยินเก่า

รองหัวหน้ากงจงเหวินและรองหัวหน้าซุนชางหงอยู่ข้างหัวหน้าเหลียง

เหลียงเฉิงเผิงรู้ด้วยว่า หูยินเก่านั้นสร้างปัญหาให้ดงซูบินเขาคิดอยู่พักหนึ่ง “มาพูดถึงเรื่องนี้กันอีกครั้ง” เขาเป็นคนที่ตัดสินใจขั้นสุดท้ายในระหว่างการประชุมหัวหน้าสำนักและการประชุมคณะกรรมการพรรคของสำนัก เหลียงเฉิงเผิง ทำงานอยู่ที่สำนักเทศมณฑลเป็นเวลาหลายปีและเป็นที่เคารพนับถือของทุกคน แม้ว่า ฉางหวังเต่า จะสนิทกับหูยินเก่า แต่เขาก็จะไม่กล้าที่จะต่อต้านหัวหน้าเหลียง

ปิดการประชุมแล้ว

โจวจินซองยิ้มและเดินไปพร้อมกับฮูซินเหลียน เหมือว่าเขากำลังขอเอกสารบางอย่างจากเธอ

ฉางหวังเต่า และ หูยินเก่า กำลังคุยกันขณะที่พวกเขาออกจากห้องประชุม

ดงซูบิน และ จินยงออกจากห้องทำงานของจินยัง และแวะไปดูดบุหรี่ด้วยกัน พวกเขาสูบบุหรี่เงียบ ๆ และไม่พูดอะไรสักคำ สองสามวันนี้ไม่เพียง แต่ดงซูบินเท่านั้นที่รู้สึกกดดัน แต่จินยังเองก็ก็มีช่วงเวลาที่ยากลำบากเช่นกันหูยินเก่า อยู่ในเขต หยางไถ่เป็นมาเป็นเวลาหลายปีและมีผู้สนับสนุนมากมาย ดงซูบินและจินยงเองพึง ถูกแต่งตั้งใหม่ที่นี่และแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่พวกเขาจะต่อสู้กับฝ่ายหูยินเก่า

“หัวหน้าซูบิน” จินยงกล่าว “หัวหน้าหูกำลังเริ่มลงมือแล้ว”

ดงซูบินเริ่มบ่นออก “หมอนั้นเก่งแต่สร้างเรื่องวุ่นวายให้คนอื่น ฉันยังไม่เห็นเขาไขคดีสำคัญ ๆ เลย”

จินยง หัวเราะ "ถูกแล้ว. หัวหน้าหูของเรามีเครดิตมากมายและได้ไขคดีสำคัญ ๆ 3 ถึง 4 คดี ถ้าไม่เช่นนั้นเขาจะไม่ไต่เต้ามาสู่ตำแหน่งปัจจุบัน แต่ผมได้ยินมาว่าทุกคดีที่หัวหน้าหูแก้ไขได้เป็นฝึมือของลูกน้องในสังกัดและเขาก็ฉกเครดิตไปจากพวกเขา เมื่อผมเพิ่งมารับตำแห่นงใหม่ๆผมได้ไขคดีค้ายาเสพติด แต่หัวหน้าหูขโมยเครดิตส่วนใหญ่ไปเป็นของเขาทั้งหมด "

ดงซูบินมองไปที่บุหรี่ของเขา “หัวหน้าเหลียงอยู่ข้างเขาหรือ”

“ไม่นะ แต่หัวหน้าหูใกล้ชิดกับผู้นำรัฐบาลมณฑลเพียงไม่กี่คน” จินยง กล่าวเบา ๆ “เช่นเดียวกับหัวหน้าคณะกรรมการประจำมณฑลและหัวหน้าแผนกประชาสัมพันธ์จางเจียงเฉิง” ตอนนี้จินยง และ ดงซูบินอยู่บนเรือลำเดียวกันและเขาจึงไม่จำเป็นจะต้องปิดปังอะไรกับดงซูบินอีก “นี่คือสาเหตุที่หัวหน้าเหลียงไม่สามารถทำอะไรหัวหน้าหูได้แม้ว่าเขาจะไม่ชอบการกระทำของหัวหน้าหูก็ตาม”

หลังจากสนทนากันสักพักดงซูบินก็กลับไปที่ห้องทำงานของเขา

ปัจจุบัน ดงซูบินไม่สามารถชนะ หูยินเก่าได้และเสี่ยวหลานก็พูดถูกต้อง ดงซูบินควรมุ่งความสนใจไปที่การทำบางสิ่งเพื่อประชาชน นั่นจะเป็นรากฐานของเขาและเขาสามารถเอาชนะหูยินเก่า ได้ด้วยรากฐานที่แข็งแกร่งเท่านั้น!