ตอนที่ 99 เบื้องหลังการมาเยือน
ตอนที่ 99 เบื้องหลังการมาเยือน
“ทุกคนคงน่าจะได้เห็นคำตอบของฉันแล้วใช่ไหม ว่าอะไรจะมาช่วยดึงดูดผู้เล่นพวกนั้น” นี้คือคำตอบที่เจสเปอร์ตอบกลุ่มเพื่อนของเขาไป พร้อมกับมองไปยังหน้าร้านค้าของเขาที่เต็มไปด้วยฝูงชนมากมายที่หลายล้อม
โดยในเวลานี้เมื่อได้มองไปยังพื้นที่ส่วนของหน้าร้าน ก็จะพบกับเหล่าผู้เล่นจำนวนมากต่างยืนรอผู้ที่หน้าร้านของพวกเขา ด้วยใบหน้าที่คาดหวัง เจสเปอร์เองก็รู้สาเหตุของคนที่มาร่วมงานในวันนี้ดีว่ากลุ่มคนเหล่านั้นต้องการอะไร
‘เจ้าเมือง Fernando’
ย้อนกลับไปเมื่อวันก่อน ในช่วงที่ทุกคนกำลังวิ่งวุ่นอยู่กับการเตรียมร้านและไอเท็ม ชายหนุ่มก็ได้ออกไปเตรียมแผนขั้นต่อไปของเขาด้วยตัวเอง ถึงแม้เขาจะเป็นบุคคลที่ย้อนเวลากลับมาพร้อมกับความรู้ที่เต็มเปี่ยมพร้อมกับใช้ความรู้เหล่านั้นมาเป็นตัวกำหนดทิศทางให้เกิดประโยชน์สูงสุด
แต่ก็ยังมีอีกหลายสิ่งที่เขากำหนดหรือควบคุมไม่ได้ ถึงแม้จะมีความรู้มากแค่ไหนก็ตาม ซึ่งหนึ่งในนั่นก็คือ ‘จิตใจของคน’ ยากแท้หยั่งถึง ที่แปรแปลี่ยนได้ตลอดเวลานั่นเอง
แต่ถึงแม้ว่าเจสเปอร์จะไปควบคุมจิตใจใครต่อใครให้มาสนใจร้านของเขาไม่ได้ แต่เขาสามารถกระตุ้นมันให้เกิดได้ แล้วสิ่งใดกันล่ะที่จะไปกระตุ้นจิตใจของผู้เล่นเหล่านั้นได้?
มันอาจเป็นคำถามที่ดูเรียบง่ายแต่การหาคำตอบไม่ได้เรียบง่ายเหมือนคำถาม สำหรับบางคนอาจต้องใช้เวลาค้นหาคำตอบหลายวัน หลายเดือนหรือหลายปี แต่สำหรับคนที่รู้จักเกม The Era Online มาอย่างยาวนานเช่นเขา จุดที่มักจะกระตุ้นผู้เล่นได้อยู่เสมอๆเลยก็คือ ‘เควส’ยังไงล่ะ ยิ่งเควสที่ได้รับมายากๆ ก็จะยิ่งกระตุ้นผู้เล่นได้มากขึ้นเท่านั้น
เจสเปอร์รีบมุ่งหน้าไปยังที่ว่าการประจำเมืองโดยทันที พร้อมกับขอเข้าพบ เจ้าเมือง Fernando แต่ในระหว่างที่ชายหนุ่มกำลังรอ ท่านเจ้าเมืองอยู่นั่น องค์หญิงซีซีเรีย ก็ได้เสด็จผ่านทางมาพอดี
“ไม่ได้เจอกันเสียนานท่านผู้กล้าเจสเปอร์ วันนี้มีเหตุอันใดถึงได้มายังสถานที่แห่งนี้” องค์หญิงผู้สูงศักดิ์เป็นฝ่ายเข้ามาทักทายชายหนุ่มที่กำลังนั่งรออยู่ที่หน้าห้องทำงาน ด้วยน้ำเสียงที่เจือไปด้วยความน้อยใจ
“ถวายบังคมองค์หญิง ข้าต้องขอโทษท่านจริงๆที่ไม่ได้เข้ามาเยี่ยมเยียนท่านเลย พอดีว่าข้ามีเรื่องให้จัดการค่อนข้างมากและส่วนที่ข้ามาวันนี้ก็เพื่อมาขอความช่วยเหลือ ท่านเจ้าเมือง Fernando เสียหน่อย”
“เรื่องของเจ้า ข้าพอที่จะช่วยเหลือได้หรือไม่?” เมื่อพบว่าสหายคนสนิทมีเรื่องทุกข์ร้อน องค์หญิงซีซีเรียก็รีบเสนอตัวเข้าช่วยเหลือในทันที
“ขอบคุณองค์หญิงเป็นอย่างมากที่ช่วยเหลือข้าน้อย ว่าแต่ไม่ได้พบท่านเสียนานไม่ทราบว่าองค์หญิงสบายดีหรือไม่?”
หลังจากที่องค์หญิงยื่นมือเข้าช่วยเหลือ เจสเปอร์ก็มั่นใจว่าแผนการที่เขาวางไว้น่าจะมีความเป็นไปได้ไม่มากก็น้อยและในระหว่างที่รอท่านเจ้าเมืองเรียกพบ เจสเปอร์ก็ถือโอกาสคุยกับองค์หญิงซีซีเรียที่ไม่ได้พบหน้ากันมานานเสียหน่อย เผื่อว่าตัวเกมจะปลดล็อคเควสลอบสังหารที่คั่งค้างอยู่นั่นให้เขาสามารถทำได้สักที
ทั้งสองพูดคุยกันอย่างสนุกสนานอยู่สักพัก ท่านเจ้าเมือง Fernando ก็ได้ทำการเรียกเชิญทั้งสองคนให้เข้าพบ
“ได้ข่าวว่าท่านวิสเคานต์มีเรื่องให้ข้าช่วย ไม่ทราบว่ามีเรื่องอันใดอย่างนั้นหรือ?” เจ้าเมือง Fernando กล่าวทักทายเจสเปอร์อย่างเป็นมิตรเหมือนเช่นทุกที แต่ก่อนที่เจสเปอร์จะเริ่มเล่าถึงร้านค้าสมาคม เขาก็ได้ทำการหยิบเนื้อย่างของพี่สาวบับเบิ้ลที่เตรียมเอาไว้ออกมาจากช่องเก็บของพลางส่งไปให้ท่านเจ้าเมืองได้รับประทาน
ทันทีที่เจ้าเมือง Fernando กินเนื้อย่างของพี่สาวบับเบิ้ลลงไปปฏิกิริยาที่แสดงออกมา ก็เหมือนกับหัวหน้าสมิธไม่ผิดเพี้ยน ท่านเจ้าเมืองลับตาดื่มด่ำไปกับชิ้นเนื้อในปากพลางหันมาถามเจสเปอร์ถึงที่มาของเนื้อย่างชิ้นนี้
“เนื้อย่างชิ้นนี้ช่างอร่อยล้ำรสชาติของมันชั่งนุ่มหวานหอมเหลือเกิน ไม่ทราบว่าท่านวิสเคานต์ไปหาซื้อเนื้อย่างที่อร่อยเช่นนี้จากที่ใดกัน?”
“ข้านึกแล้วว่าท่านเจ้าเมืองคงต้องชอบเนื้อย่างที่ข้าเตรียมมาชิ้นนี้ แต่ช่างน่าเสียดายที่ข้าเตรียมมันมาน้อยเกินไปและเนื้อย่างชิ้นนี้ข้าก็ไม่ได้ไปหาซื้อมาจากร้านใดอย่างที่ท่านกล่าว แต่เป็นฝีมือการทำอาหารของผู้กล้าที่อยู่ในสังกัดกองทัพของข้าเป็นคนรังสรรค์ขึ้นมาด้วยตัวเอง”
“โอ้ว!!...ที่แท้ก็เป็นฝีมือของคนในสังกัดกองทัพของท่านนี้เอง ว่าแต่สหายที่ทำเนื้อย่างชิ้นนี้อยู่ที่ไหนกันล่ะ ข้าอยากจะเชิญมาทำอาหารให้กับคนในปราสาทว่าการแห่งนี้ได้รับประทานสักมื้อหนึ่งเลยเกิน”
เจสเปอร์ลังเลเล็กน้อยถึงการให้พี่สาวบับเบิ้ลมาทำอาหารในสถานที่แห่งนี้ เพราะด้วยปัจจัยอะไรหลายๆอย่างไม่ว่าจะเป็น ไฟจาก Green Gemstone ระดับ A หรือแม้กระทั่งเนื้อที่พวกเขามี ซึ่งมีเพียงชนิดเดียวนั้นก็คือเนื้อออร์คซึ่งหากเขานำมาปรุงต่อหน้าธารกำนัลคงเป็นอะไรที่ไม่น่าอภิรมย์สักเท่าใดนัก
‘ดูท่าแล้วเพื่อความเป็นสุขอนามัย เขาคงต้องหาเนื้อของมอนสเตอร์ชนิดอื่นมาให้กับพี่สาวบับเบิ้ลใช้ทำอาหารไว้หน่อยแล้ว’
“ข้าต้องขอโทษท่านเจ้าเมืองเป็นอย่างมากที่ไม่สามารถให้สหายของข้ามาทำอาหารให้กับพวกท่านได้ แต่ข้ายังมีอีกวิธีที่จะทำให้คนของท่านเจ้าเมืองสามารถรับประทานอาหารฝีมือของสหายข้าได้อยู่และที่ข้ามาหาท่านในวันนี้ก็เพื่อขอความช่วยเหลือเกี่ยวกับเรื่องของสหายของข้านั่นละ พอดีว่าข้าและสหายมีความคิดที่จะเปิดร้านขายอาหารที่เมืองอัลคาเดียแห่งนี้ โดยสถานที่ตั้งร้านขายอาหารจะตั้งอยู่ที่สมาคมช่างตีเหล็กประจำเมืองและข้าได้ขออนุญาตจากหัวหน้าสมิธในการขอพื้นที่เป็นที่เรียบร้อย โดยร้านขายอาหารของพวกข้าก็พร้อมจะเปิดให้บริการในวันพรุ่งนี้ แต่ว่ามันยังมีปัญหาอยู่อีกหนึ่งอย่างที่มีเพียงท่านเจ้าเมืองคนเดียวเท่านั้นถึงจะช่วยข้าได้” เจสเปอร์อ่ำอึ้งอยู่เล็กน้อย ก่อนที่จะมองไปยังชายร่างอ้วน ที่นั่งทางด้านหน้าด้วยสายตาเศร้าๆ
“ท่านวิสเคานต์โปรดบอกมาเถิดว่า ปัญหาที่ว่านั่นคืออะไร หากไม่หนักหนาจนเกินไปข้ายินดีที่จะช่วยเหลือท่านอย่างสุดกำลัง” เจ้าเมือง Fernando ยืนขึ้นก่อนที่จะเดินอ้อมไปตบไหล่ของเจสเปอร์เบาๆเพื่อให้กำลังใจผู้กล้าคนสนิท
“ปัญหาของข้านั่นก็คือ...แม้ว่ารสชาติของอาหารเพื่อนข้าจะอร่อยมากแค่ไหนก็ตาม แต่ถ้าไม่มีคนรู้จัก ไม่มีคนได้ลิ้มรส คงน่าเสียดายในคุณค่าของพวกมัน ช้าเชื่อว่าท่านเจ้าเมืองคงไม่อยากให้เรื่องนี้เกิดขึ้นหรอกใช่ไหม?”
มันเป็นคำถามที่ตอบได้เพียงคำตอบเดียวเท่านั้นและเป็นความตั้งใจของเจสเปอร์ที่เลือกใช้คำถามประเภทนี้ถามกับเจ้าเมืองร่างอ้วน ซึ่งคำตอบที่ได้กลับมาก็ไม่ผิดไปจากที่เขาคาดหวังเอาไว้ เพราะท่านเจ้าเมืองแทบจะรับปากช่วยเหลือโดยทันที แถมยังสัญญาว่าจะนำกองกำลังทหารกรมดุริยางค์ ไปเล่นเพลงเพื่อเป็นเกียรติให้กับร้านอาหารของเจสเปอร์อีกด้วย
“ข้าเองก็อยากที่จะไปเยี่ยมชมและรับประทานอาหารของสหายท่านด้วยเหมือนกัน ไม่ทราบว่าท่านผู้กล้าสะดวกใจให้ ข้าไปร่วมงานได้หรือไม่?”
องค์หญิงซีซีเรียที่นั่งฟังเจสเปอร์คุยกับเจ้าเมือง Fernando อยู่นานและไม่เห็นวี่แววที่เจสเปอร์จะชักชวนเธอไปร่วมงาน ความอดกลั้นของเธอก็พลันสิ้นสุดลง เธอรู้ว่ายศศักดิ์ของเธอคงไม่สะดวกที่จะไปร่วมงานกับสามัญชนสักเท่าไหร่และยิ่งระยะนี้เธอกำลังตกเป็นเป้าในการลอบสังหาร แต่หลังจากที่เธอเก็บตัวอยู่ในปราสาทว่าการประจำเมืองอยู่นานหลายสัปดาห์ ความเบื่อและความเหงาก็ได้ถาโถมเข้ามาฉับพลัน
“ข้าก็อยากเชิญท่านไปร่วมงานเช่นเดียวกัน แต่ในเวลานี้ท่านกำลังตกเป็นเป้าหมายในการลอบสังหาร ก็เดินทางออกไปด้านนอกจึงนับว่าเป็นเรื่องที่ค่อนข้างเสี่ยงและข้าเกรงว่ามันอาจทำให้ท่านตกอยู่ในอันตรายได้”
เจสเปอร์กล่าวด้วยความเป็นห่วง แม้ว่าเขาอยากจะให้ร้านอาหารของเขาเป็นที่รู้จักมากแค่ไหน แต่ถ้าต้องเอาชีวิตขององค์หญิงซีซีเรียมาเดิมพันแล้วละก็ เจสเปอร์ขอไม่เลือกที่จะเสี่ยงเป็นอันขาด
“ท่านวิสเคานต์ อนุญาตให้องค์หญิงไปร่วมงานด้วยเถอะ หลานของข้าคนนี้ไม่ได้ออกจากปราสาทมานานหลายสัปดาห์แล้ว ให้เธอได้ออกไปสูดอากาศสักวันคงไม่น่าจะเป็นอะไรแล้วอีกอย่างข้าเองก็จะพาเหล่าทหารไปเป็นจำนวนมากอยู่แล้ว นักฆ่าพวกนั่นคงไม่กล้าที่จะเสี่ยงลงมือท่ามกลางการอารักขาที่แน่นหนาแบบนี้แน่” เจ้าเมือง Fernando กล่าวด้วยถ้อยคำที่หนักแน่นพร้อมกับยืนยันถึงความปลอดภัยขององค์หญิงด้วยตัวเอง
เจสเปอร์เลยไม่สามารถที่จะปฏิเสธคำขอร้องขององค์หญิงและเจ้าเมืองได้เลย
“ถ้าท่านเจ้าเมืองยื่นกรานแบบนั้น ข้าเองก็ไม่อาจะที่ขัดอะไรได้อีก แต่ข้ามีข้อแม้ว่าองค์หญิงซีซีเรียจะต้องปลอมตัวเป็นชาวบ้านธรรมดาเพื่อไม่ให้เป็นที่แตกตื่นของฝูงชนและองค์หญิงจะต้องอยู่แต่ภายในสถานที่ที่ข้าจัดเตรียมเอาไว้เท่านั้น ทั้งหมดนี้ก็เพื่อความปลอดภัยของตัวท่าน หากองค์หญิงไม่สามารถกระทำได้ ถึงแม้ข้าและท่านจะมีความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นต่อกันมากเพียงใด ข้าก็ไม่อาจะละเลยคำปฏิญาณที่ให้ไว้กับ กษัตริย์ Candor บิดาของท่านได้”
“ได้ข้ายินยอมที่จะทำตามที่ท่านร้องขอ แต่ในเมื่อท่านกล่าวอ้างถึงคำสัตย์ปฏิญาณของพ่อข้าขึ้นมาแบบนี้ ข้าเองก็ต้องมีเรื่องที่จะเตือนความจำของท่านสักหน่อย ท่านลืมไปแล้วหรอว่าท่านและกองทัพของท่านมีหน้าที่คุ้มครองข้าไปยัง ป้อมปราการ Mirage Tower” ถ้าหากว่าเจสเปอร์ไม่ได้รับการเตือนจากองค์หญิงในครั้งนี้เขาคงลืมไปแล้วว่า เหตุผลที่องค์หญิงเดินทางกลับมายังเมืองอัลคาเดียในครั้งนี้ก็เพื่อที่จะฟื้นฟู ป้อมปราการ Mirage Tower ให้กลับมาฟื้นคืนสมบูรณ์อีกครั้ง
“องค์หญิงโปรดวางใจ หากจบเรื่องที่ร้านค้าสมาคมนี้แล้ว ข้าสัญญาจะนำสหายทั้งหมดออกติดตามท่านไปยังป้อมปราการ Mirage Tower โดยเร็วที่สุด ตามประสงค์เดิมขององค์หญิงอย่างแน่นอน”
ในเมื่อองค์หญิงซีซีเรียตกลงที่จะทำตามคำขอของเขาแล้ว ก็นับว่าแผนของเขาสำเร็จไปได้ด้วยดี เจสเปอร์อยู่พูดคุยกับองค์หญิงและเจ้าเมืองสักพักก่อนที่จะขอตัวลากลับ เพราะในช่องสนทนาของกิลด์เวลานี้ถูกอามมี่*ฟลัดข้อความเรียกหาตัวเขาจนเต็มหน้าจอไปหมด
............
‘แต๊ก แต๊ก แป้น ♫~♬ ♪♩’
เสียงแตรและกลองชุดจากกองทหารดุริยางค์ บรรเลงเพลงปลุกใจดังมาตลอดเส้นทาง ประกบด้วยกองทหารรักษาการณ์อีกเป็นจำนวนมาก โดยมีท่านเจ้าเมืองออกเดินนำอยู่ทางด้านหน้าของขบวน เจ้าเมือง Fernando แต่งกายด้วยชุดอัศวินเต็มยศ แม้จะมีร่างกายที่อวบอ้วน โรยราไปตามวัย แต่ท่าทางและลักษณะที่เจ้าเมืองแสดงออกมามันช่างดูน่าเกรงขามยิ่งนัก
‘ทำไม NPC ผู้นี้ถึงดูยิ่งใหญ่และน่าเกรงขามได้ขนาดนี้ นายรู้ไหมว่า NPC คือใคร?’
‘ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ที่แน่ๆชายผู้นี้ต้องมีศักดิ์ฐานะที่สูงเอามากๆ เอาเป็นว่าเดี๋ยวฉันจะไปถาม ผู้เล่นหญิงที่อยู่หน้ามาให้ก็แล้วกัน ดูเธอน่าจะเป็นคนที่จิตใจดี เอื้อเฟื้อต่อผู้เล่นใหม่อย่างพวกเรา’
ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรที่ผู้เล่นส่วนใหญ่จะไม่รู้จัก เจ้าเมือง Fernando เพราะชายผู้นี้แทบจะไม่เคยสุงสิงหรือเปิดเผยตัวต่อหน้าผู้เล่นเลยสักครั้ง เพราะด้วยศักดิ์ฐานะที่สูงระดับเจ้าเมือง ผู้เล่นที่เคยเห็นหรือมีโอกาสได้สนทนากับ NPC ตนนี้ จึงนับว่ามีน้อย เสียยิ่งกว่าน้อย
แต่ด้วยความอยากรู้อยากเห็นของผู้เล่น 2 คนนั้น ในที่สุดก็ได้เอ่ยปากถามเรื่อง NPC ที่กำลังเดินขบวนจากกลุ่มผู้เล่นที่อยู่ข้างหน้า
“เฮ้...เจ้าหน้าใหม่นายมาทำอะไรในขบวนกิลด์ของเรา?”
ยังไม่ทันที่ ผู้เล่นหน้าใหม่ 2 คนนั้นจะเอ่ยปากถามผู้เล่นหญิงที่อยู่ด้านหน้า ก็มีชายรูปร่างกำยำเข้ามาขวางพวกเขาเอาไว้ พร้อมกับส่งสายตาข่มขู่ให้กับผู้เล่น 2 คนที่เดินเข้ามาในกลุ่มของพวกเขา
“ไม่เป็นไร กริดเฮมเมอร์ ปล่อยให้พวกเขาเข้ามาเถอะ” หญิงสาวหน้าตาสละสลวยโบกมือให้สัญญาณชายที่ขวางทางให้ถอยไป พร้อมทั้งยิ้มให้กับผู้เล่น 2 คนที่เดินเข้ามาด้วยท่าทีเป็นมิตร ผมสีแดงเพลิงของเธอสะบัดพลิ้วไปตามแรงลม ก่อนที่จะเผยให้เห็นถึงตราสัญลักษณ์ที่ติดอยู่บนหน้าอกของเธอ ‘กุหลาบแดง’ ผู้นำแห่งกิลด์ Red Shadows
*ฟลัด(Flood)หากแปลกันตรงตัวจากภาษาอังกฤษแล้ว จะแปลว่า น้ำท่วม คำว่าฟลัดข้อความ เป็นการใช้แทน การกระทำ ของบุคลหนึ่ง ที่ส่งข้อความ แบบเดียวกันแบบซ้ำๆ หลายๆที จนเกิดเป็นการก่อกวน หรือสร้างความรำคาน หรือก่อให้เกิดการเสียหาย ข้อความที่ซ้ำๆ กัน อาจเปรียบได้เหมือนน้ำที่ไหลมาท่วม พบเห็นได้บ่อยในเกมออนไลน์หรือตามช่องแชทต่างๆ
...โปรดติดตามตอนต่อไป...
เข้าไปร่วมพูดคุยกับไรท์หรือสมาชิกนักอ่านคนอื่นๆได้ที่แฟนเพจตามลิงค์ด้านล่างเลยนะครับ
www.facebook.com/writelazy
