EPISODE 5
EPISODE 5
ทหารหญิงคนสวยถูกส่งถึงเตียงนอนอย่างนุ่มนวลโดยเจ้าตัวประหลาด หล่อนเห็นมินจิยังยืนอยู่ข้างเตียงเลยชักชวนเสียงหวาน
“มานอนด้วยสิคะ”
“ก๊าซ..” จะดีหรอ
“เดี๋ยวนี้ดื้อหรอ”
ตุบ..
เจ้าตัวประหลาดล้มตัวนอนข้างภรรยาป้ายแดงของมัน สตาร์ก็พลิกตัวหันมามองตาและยกยิ้มให้
“เดี๋ยวสตาร์ต้องไปทำงานแล้วนะ อยู่เป็นพ่อบ้านไปจ่ายตลาดทำกับข้าวรอสตาร์กับคุณพ่อกลับมาทานนะคะ มีตลาดอยู่นอกค่าย มินจิขี่มอเตอร์ไซค์ที่จอดไว้ด้านนอกได้เลย นี่กุญแจค่ะ”
สตาร์บอกและขยับตัวไปหยิบกุญแจรถมอเตอร์ไซค์ให้เจ้าตัวประหลาดรับไว้ มันทำหน้าฉงนใจ และนึกในใจว่าคนจะไม่กลัวมันหรอกหรอ สามารถออกไปไหนได้ตามใจชอบแล้วใช่มั้ย
“ใครมองก็อย่าไปสนใจ นี่เงินค่าไปซื้อของที่ตลาดค่ะ พอมั้ย?” ทหารสาวหยิบกระเป๋าตังค์ควักแบงก์เทาสองใบใส่มือใหญ่สีดำของมินจิให้
“ก๊าซ..” เหลือเฟือเลยคนสวย
“สตาร์ไปทำงานก่อนนะคะ จะรอทานมื้อเย็นน้า~ คุณสามี”
หล่อนร่ำลา ก่อนจะขยับตัวไปจุ๊บแก้มเจ้าตัวประหลาดที่หน้าขึ้นสีระเรื่อขึ้นมา เห็นแล้วสตาร์ก็หัวเราะเบาๆ แล้วลงจากเตียงออกจากห้องไปอย่างอารมณ์ดี
เจ้าตัวประหลาดนอนดมหมอนที่มีกลิ่นของสตาร์ด้วยหัวใจพองโต ก่อนจะลุกจากเตียงแล้วเดินอุ้ยอ้ายเก็บเงินสองพันใส่กระเป๋าและสะพายกระเป๋าผ้าออกไปนอกบ้านพักท่านนายพล แล้วมองหามอเตอร์ไซค์ พอเจอมันก็ขยับตัวไปเสียบกุญแจอย่างเงอะงะ
ตอนยังไม่เป็นตัวหลาดมินจิขับรถมอเตอร์ไซค์เป็น แต่ตอนเป็นเจ้าตัวประหลาดแล้วมันค่อนข้างจะขับยากไปเสียหน่อย จนมันต้องหัดขี่วนอยู่รอบๆค่ายทหารก่อน ยังไม่ออกถนนจริง
ขับผ่านนายทหารในค่ายที่ต่างก็มีท่าทีตกใจ แล้วพากันชี้ว่ามันคือตัวอะไรอย่างตื่นตูม แต่มินจิไม่ได้สนใจมากนัก เพราะรู้อยู่แล้วว่าผู้คนไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้
บรืนนนน...
พอขับได้คล่องมือมันก็ขับออกมาจากค่ายด้วยรอยยิ้ม มันนึกอยากออกจากค่ายทหารมาตั้งนานแล้ว ตอนนี้มันรับรู้ได้ถึงอิสรภาพ พอขับมาถึงตลาดมันก็เดินเข้าตลาดโดยที่ผู้คนพากันแตกตื่น แม่ค้าพ่อค้าพากันมองมินจิเป็นตาเดียว
“แม่ๆ นั่นตัวอะไรอ่ะ” เด็กน้อยที่มาจ่ายตลาดกับคุณแม่ที่เดินสวนกับมินจิถามขึ้นมา
“อย่าไปชี้เค้าสิลูก เดี๋ยวเค้าไม่พอใจทำร้ายเราขึ้นมาจะทำยังไง”
สองแม่ลูกเลยรีบเดินผ่านเจ้าตัวประหลาดเป็นพัลวัน มินจิเลยทำหน้าเศร้าๆ มันรู้สึกอยากกลับบ้านพักท่านนายพลแล้ว แต่มันยังไม่ได้จ่ายตลาดเลย มันยังกลับไม่ได้ ดังนั้นเจ้าตัวประหลาดเลยรีบเดินไปที่แผงขายเนื้อหมู มันชี้ที่เนื้อหมูสดแล้วชูนิ้วขึ้นมาหนึ่งนิ้ว
“เอาหมูโลนึงใช่มั้ย” แม่ค้าขายเนื้อถาม แม้จะมีท่าทีกลัวๆอยู่บ้าง
หงึกๆ!
มินจิพยักหน้า พอได้รีบถุงใส่เสื้อกิโลกรัมนึงมันก็หยิบเงินจ่ายและเอาตังค์ทอนเก็บใส่กระเป๋า ก่อนจะเอาถุงเนื้อหมูใส่กระเป๋าผ้าที่สะพายอยู่ แล้วเดินเลือกซื้อวัตถุดิบอื่นๆต่อ
โดยมีบางคนที่ไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้เดินตามแล้วถ่ายรูปถ่ายคลิปตามติดมันไปด้วย มินจิเลยหันไปหากล้อง ก่อนจะยิ้มแล้วชูสองนิ้วใส่กล้องแบบทะเล้นๆ
“เดี๋ยวไอ้ตัวนี้ได้ดังออกข่าวทีวีแน่ๆ” คนที่ตามถ่ายคลิปมินจิเลือกซื้อผักพูดพึมพำ
มินจิไม่ได้สนใจ มันหันมาเลือกซื้อผักผลไม้และเครื่องเทศต่อไปจนครบ และขี่รถกลับบ้านพักท่านนายพลมาทำครัวเป็นพ่อบ้านให้ภรรยาคนสวยที่กำลังออกไปทำงานอยู่ด้วยอารมณ์ดี มันกดมือถืออย่างเงอะงะเพื่อเปิดเพลงและทำอาหารไปด้วย ทำกับข้าวได้สองอย่างมินจิก็เดินออกไปเล่นกับเจ้าหลังอาน
ฟิ้ววว~!
มินจิโยนลูกบอลไป เจ้าหลังอานก็รีบวิ่งไปคาบกลับมาให้ มันส่ายหางเมื่อมินจิดึงลูกบอลกลับเข้ามือ ส่ายหางเพราะรอให้มินจิขว้างลูกบอลออกไปอีก ท่าทางอยากเล่นทำมินจิหัวเราะออกมาเบาๆ
“โฮก โฮก โฮก”
และโยนลูกบอลยางออกไปอีกครั้ง เจ้าหลังอานก็รีบวิ่งสี่ขาไปคาบกลับมาให้ มินจิโยนลูกบอลเล่นกับเจ้าหลังอานจนเจ้าหลังอานเลิกสนใจจะคาบลูกบอลกลับมาให้ มินจิเลยเก็บลูกบอลของเล่นเข้าที่ แล้วกลับเข้าไปในบ้านพักใหม่ มินจิเปิดทีวีดูและรู้สึกตกใจมากที่เห็นคลิปที่ตัวเองเดินจ่ายตลาดกำลังฉายชัดอยู่บนหน้าจอพร้อมกับผู้ดำเนินรายการข่าวที่บรรยายไปด้วย
‘ตัวประหลาดบุกกลางตลาดครับท่านผู้ชม เจ้าตัวนี้ทำคนในตลาดแตกตื่นทีเดียวเชียวครับ มาฟังคำสัมภาษณ์จากแม่ค้าที่ขายเนื้อหมูให้เจ้าตัวประหลาดตัวนี้ด้วยกันครับท่านผู้ชม..’
‘ตอนที่เค้ามาซื้อของกับคุณป้า คุณป้ารู้สึกยังไงบ้างคะ? ..โอ๊ย ก็ตกใจน่ะสินังหนู เดินมาแต่ไกลนี่เด่นมาเลย มือเท้าสีดำ ผิวสีฟ้าซีด ตาสีแดง แล้วมีเขาด้วยสองข้างเลย มาถึงแผงขายเนื้อของป้า มันก็ชี้เนื้อหมูที่จะซื้อ แล้วชูหนึ่งนิ้ว ป้าเลยถามว่าจะเอาโลนึงใช่มั้ย มันก็พยักหน้า’
‘แสดงว่าเจ้าตัวประหลาดในคลิปที่กำลังว่อนไปทั่วโลกโซเชี่ยลตอนนี้เป็นของจริง คุณป้ากล้ายืนยันใช่ไหมคะ? ..ใช่สินังหนู ป้ายืนยันได้เลยว่าเป็นของจริง’
“ก๊าซ..” ท่านนายพลจะเห็นรึยังนะ..
มินจินั่งฟังข่าวนี้อย่างตั้งใจ แล้วใจลอยไปนึกถึงท่าทีท่านนายพล แต่ท่านนายพลก็วางแผนเปิดเผยมันต่อสาธารณะชนอยู่แล้ว ดังนั้นเรื่องนี้ไม่น่ากังวลเท่ามื้อเที่ยงนี้ว่ามันจะทำอะไรกินดี
กินไข่เจียวดีกว่า ง่ายดี
มันนึกออกแล้วว่ามื้อเที่ยงจะกินอะไร เลยเดินไปที่ห้องครัวแล้วเจียวไข่ และเอาไปกินหน้าทีวี พยายามดูข่าวแต่ละช่องว่าได้นำเสนอคลิปตัวมันไปจ่ายตลาดอีกไหม ปรากฏว่ามีหลากหลายช่องเลยทีเดียว
ดังซะแล้วสิเรา..
มินจิคิดอย่างขำๆแล้วตักข้าวพร้อมตัดไข่เจียวเข้าปากไปเคี้ยวตุ้ยๆ
ก๊อกๆๆ!!
เอ๊ะ ใครมานะ..
มินจิวางของกินลงกับโต๊ะหน้าโซฟา ก่อนจะรีบกุลีกุจอไปเปิดประตูบ้านต้อนรับแขกปริศนา
“เห็นไหม! กูบอกมึงแล้วว่ากูไม่ได้ตาฝาดที่เคยเห็นตัวประหลาดกวาดขี้ไก่อยู่หน้าบ้านท่านนายพล!”
ผัวะ!!
นายทหารคนที่หนึ่งพูด และตบหัวที่ตัดทรงผมสั้นเตียนของเพื่อนนายทหารอีกคนที่ตัวผอมเก้งก้าง ก่อนที่ทั้งคู่จะเลิกสนใจกันและกัน และหันมาสนใจเจ้าตัวประหลาดเสียแทน
“หวัดดี เราชื่อมะละกอ”
“หวัดดี เราชื่อปี”
“ก๊าซซซ” หวัดดี
“พูดไม่ได้หรอ แต่ฟังเข้าใจใช่ไหม” นายทหารตัวผอมอย่างมะละกอถามขึ้นมา มินจิเลยพยักหน้าแทนคำตอบว่าใช่
“เรายังไม่ได้กินข้าวเที่ยงเลย แต่ก็อย่างว่า อาหารที่โรงอาหารในค่ายน่ะผักเป็นกิโลเนื้อขีดนึง” นายทหารชื่อปีบ่นออกมา
ขวับ!
มินจิเลยอ้าประตูกว้างแล้วกวักมือเรียกทั้งสองคนให้เข้าบ้านมา และนำมาถึงในครัว มันตักกับข้าวและข้าวสวยร้อนๆและยื่นให้พวกเขากิน
“เรากินได้หรอ!” ปีทำตาโตกับอาหารน่าอร่อยตรงหน้า
“กูกินล่ะ หมูเป็นหมู กุ้งเป็นกุ้ง ตัวโตๆเลยโว๊ย!” มะละกอตักกับข้าวราดข้าวสวยร้อนๆในจานตัวเอง และเริ่มทานอย่างเอาเป็นเอาตาย มินจิเลยเดินไปหยิบข้าวไข่เจียวของตัวเองมานั่งทานร่วมโต๊ะกับพวกเขาด้วย
“พวกเราสองคนมีหน้าที่กวาดขี้ไก่ กวาดบ้าน ตัดหญ้า ล้างรถที่บ้านหัวหน้ากองร้อยของเราน่ะ เธอก็ถูกใช้งานหนักคล้ายๆเราล่ะสิ”
“ก๊าซซ..” ไม่หนักมากนักหรอก
“มาช่วยพวกเราล้างรถไหมล่ะ กินเสร็จเราจะกลับไปล้างรถที่บ้านหัวหน้ากองร้อยของพวกเราแล้ว” มะละกอชักชวนมินจิ
“พวกเราเป็นเพื่อนกันแล้ว เพื่อนต้องช่วยเพื่อนสิจริงไหม” ปีว่า
“ก๊าซซ..” ไปก็ไป
มินจิร้องคำรามพร้อมพยักหน้าให้สองเพื่อนใหม่ และยิ้มดีใจไปด้วย เพราะนายทหารสองคนนี้ดูไม่รังเกียจกันสักนิด แตกต่างจากคนอื่นที่ดูหวาดกลัวตน
ทานกันเสร็จทั้งหมดจึงช่วยกันล้างจานด้วยกัน และมินจิก็เดินไปปิดทีวีเอากุญแจบ้านออกมาด้วย แล้วพากันเดินออกมาจากบ้านพักท่านนายพล
“เราชาวนาอยู่กับควาย พอหมดงานไถ เราจูงฝูงควายคืนบ้าน”
“ฮึ่ย! ฮึ่ย! ฮึ่ย! ฮึ่ย!”
ทั้งสองเดินไปก็เริ่มร้องเพลงเขมรไล่ควายกันไปด้วยเป็นการแก้เบื่อ
“โฮก โฮก โฮก” มินจิหัวเราะ
มันรู้สึกดีใจที่ได้เพื่อนใหม่มาตั้งสองคน เลยเดินไปโยกตัวตามเพลงไปด้วย จนทั้งมะละกอและปีก็โยกตัวโยกหัวไปด้วยตามๆกัน
บ้านพักท่านนายพล
ตกเย็นมินจิก็เดินกลับบ้านท่านนายพล และเจอเข้ากับรถคนรักที่จอดไว้ในรั้วบ้านพักอยู่แล้ว มันเลยรีบเดินเข้าบ้านไปอย่างอารมณ์ดี
“มินจิคะ ไปไหนมาเนี่ยฮึ เดี๋ยวนี้หนีเที่ยวหรอ”
สตาร์ทักทายเจ้าตัวประหลาดสูงสองเมตรที่เดินเข้ามาหาหล่อนถึงในครัว และมันส่ายหัวว่าเปล่าหนีเที่ยวซะหน่อย นู่น ไปล้างรถเป็นเพื่อนนายทหารสองคนต่างหากล่ะ
ซึ่งมินจิอยากอธิบายก็เลยหายไปเอากระดานไวท์บอร์ดอันเท่ากระดาษเอสี่มาขยุกขยิกเขียน ก่อนจะยื่นให้สตาร์รับไปอ่าน
“อ้อ.. ได้เพื่อนแล้วสินะคะ ยินดีด้วยนะ อยู่แต่กับสตาร์ก็กลัวมินจิเหงาจะแย่ หาเพื่อนได้แล้วแบบนี้ค่อยยังชั่วหน่อย” ทหารสาววางกระดานไวท์บอร์ดลงและยิ้มละไมออกมา
“ก๊าซ!” เค้าเก่งใช่มั้ยล่า!
มินจิคำรามอย่างพอใจ ก่อนจะมองสำรวจการแต่งกายของภรรยาคนสวยที่ไม่ได้อยู่ในชุดทางการไปทำงานตามปกติ แต่เปลี่ยนเป็นเสื้อตัวย้วยๆใหญ่ๆกับสวมใส่กางเกงขาสั้นสีพาสเทล ที่สั้นมากจนเลือดกำเดามันแทบไหล
“นี่สตาร์อุ่นกับข้าวรอพ่อกลับมาทานเนี่ยค่ะ อาหารที่มินจิทำอร่อยดีนะ”
‘อร่อยก็กินเยอะๆนะ’
มินจิหยิบกระดานมาลบและเขียนขยุกขยิกยื่นให้ภรรยาสาวอ่านใหม่
“เข้าใจแล้วค่ะ สตาร์จะกินเยอะๆเลย”
สตาร์หันมาส่งยิ้มให้เจ้าตัวประหลาด ก่อนจะหันไปสนใจกับข้าวที่กำลังอุ่นอยู่บนเตาต่อ
หมับ..
เจ้าตัวประหลาดสูงสองเมตรขยับตัวไปยืนซ้อนแผ่นหลังเล็กบาง ก่อนจะใช้มือใหญ่สีดำหยาบกร้านบีบเฟ้นขาอ่อนสตาร์จนเจ้าหล่อนชะงักไป เธอแก้มซับสีเลือดฝาด และพยายามทำเป็นว่ายุ่งมากๆจนไม่สามารถหันไปมองหน้ามินจิที่ด้านหลัง มันเฟ้นคลึงขาอ่อนคนตัวเล็กเล่นด้วยมือขวา ที่นิ้วบางนิ้วเริ่มร้อนขึ้นมาจนสตาร์มีแต่ยิ่งเขินอาย หน้าแดงหนักกว่าเก่า
“สตาร์รู้แล้วนะว่าทำไมมือขวามินจิบางนิ้วมันร้อนได้..” เธอเอ่ยเสียงแผ่ว
และสะดุ้งไปที่สัมผัสวาบหวามจากมือกร้านๆสีดำผละออกจากโคนขาอ่อนเธอ ที่สะดุ้งเพราะมือใหญ่สีดำนั้นสอดเข้ามาในชายเสื้อ แล้วมือสีดำนั้นก็บีบขย้ำหน้าอกเธอทั้งบราเซียร์ตัวนุ่ม
หนุบหนับๆ..
ความวาบหวามเลยยังก่อเกิดขึ้นมาใหม่ มือเล็กที่ถือตะหลิวอุ่นหมูผัดผักรวมมิตรเลยสั่นเทาไปหมด
“กะ..ก่อนที่พ่อสตาร์จะมา เราขะ..เข้าห้องนอนไปเล่นผีผ้าห่มกันก่อนดีมั้ยคะ?” สตาร์เอ่ยกระท่อนกระแท่นจบก็ปิดเตาแก๊ส และกัดเม้มปากตัวเองนิดๆ
“ก๊าซซซ”
ไปจ้ะไป!!!!
CUT
ลงทางกลุ่มค่ะ กลุ่มในเฟส
วิธีเข้ากลุ่มไลค์เพจนี้ https://www.facebook.com/OhmySM/
แล้วกดขอเข้าร่วมกลุ่มนี้ https://www.facebook.com/groups/396048217708995/
และแคปส่งมาให้ดูทาง inbox ว่าไลค์เพจแล้วนะ ไรท์ก็จะอนุมัติคำขอเข้ากลุ่มให้ค่า
ใครอยู่ในกลุ่มแล้วก็ไม่ต้องทำไรค่ะ รออ่านได้เลย
(แต่งเสร็จแล้วจ้ะ แล้วก็ลงคัทไว้ในกลุ่มให้แล้วน้า)
100 to 100
