EPISODE 3
EPISODE 3
***ขอบคุณแฟนอาร์ตจาก น้องPp และ น้องทัศ นะคะ
“กูเห็นตัวประหลาดสูงสองเมตรจริงๆนะ มันกวาดขี้ไก่อยู่หน้าบ้านพักท่านนายพลเมื่อวานนี้!”
“เพ้อเจ้อ เราอยู่ในค่ายทหารนะ”
“แล้วมึงจะมาดูกับกูทำไมล่ะ ถ้าไม่เชื่อ” นายทหารสองคนพากันด้อมๆมองๆที่บ้านพักท่านนายพล
“ไหนล่ะตัวประหลาดของมึงอ่ะ”
นายทหารตัวผอมเก้งก้างคนนึงเอ่ยแล้วยกมือขึ้นตบหัวเพื่อน ที่ทำให้เขาเสียเวลามาที่นี่ฟรีๆ เพราะมองหาเท่าไหร่ก็ไม่มีวี่แววตัวประหลาดแม้แต่น้อย
ผัวะ!
“โอ๊ยมันเจ็บนะเว๊ย นี่กูหลอนไปเองหรอวะ”
“เออสิวะ ไปเหอะ”
แล้วนายทหารสองคนก็เดินออกไปจากหน้าบ้านพักท่านนายพล คล้อยหลังจากนั้นไม่ถึงนาที ตัวประหลาดสูงสองเมตรก็เดินถือเครื่องตัดหญ้าออกมาจากบ้านพักท่านนายพลราวกับตลกร้าย
มินจิเปิดเครื่องตัดหญ้าอย่างเงอะงะเพราะไม่เคยใช้มาก่อน พอเปิดติดใบพัดที่มีมีดคมก็หมุนติ้วๆ แล้วมินจิก็ริเริ่มใช้เครื่องตัดหญ้า เอาใบมีดที่หมุนควงสว่านตัดไปใบหญ้าจนสั้นเตียน
พึ่งเที่ยงกว่าเอง กว่าสตาร์จะกลับมาก็ตั้งอีกหลายชั่วโมง..
เจ้าตัวประหลาดคิดแล้วทำหน้าห่อเหี่ยว ตัดหญ้าไปคิดถึงนายทหารสาวไป เมื่อวานหลังสตาร์ตะไบเล็บให้เสร็จ สตาร์ก็เอามือมาลูบหัวให้ด้วย เป็นอะไรที่ทำให้มันรู้สึกสุขสำราญใจเป็นอย่างมาก
ที่บ้านจะเป็นยังไงบ้างนะ..
มินจิคิดไปอีกเรื่อง แต่ตัวเองก็รู้ว่าเบื้องบนไม่ให้ติดต่อครอบครัวทั้งสภาพนี้เป็นแน่ มันกลายเป็นตัวประหลาดไปแล้วนี่นา นอกเสียจากว่าจะมีเซรุ่มวิเศษที่ฉีดแล้วทำให้มันกลับมาเป็นคนปกติได้
บรืนนน!
เอ๋ ทำไมวันนี้กลับเร็วล่ะ..
เจ้าตัวประหลาดตัดหญ้าเสร็จพอดีกับที่รถเก๋งของนายทหารสาวขับมาจอดในบ้านพัก
“มินจิ วันนี้สตาร์ลางานครึ่งวันค่ะ สตาร์ป่วยนิดหน่อย”
ลงรถมาสตาร์ก็ส่งยิ้มซีดเซียวให้มินจิ ที่พอได้ยินอย่างนั้นมันก็รีบถอดสายเครื่องตัดหญ้าออกจากหัวไหล่ วางพิงเสาไว้ แล้วรีบปรี่ไปดูอาการหญิงสาวร่างเล็กบางคนสวยของมัน
“สตาร์อยากนอนพักค่ะ ไม่ไหวแล้ว” หล่อนเอ่ย
และเดินเข้าบ้านเข้าห้องนอนเปลี่ยนชุดเป็นชุดโปร่งสบาย ก่อนจะเดินไปล้มตัวนอนพักอยู่บนเตียงนอนนุ่ม ส่วนมินจิเดินเข้าบ้านแล้วเดินหายไปอีกทาง ก่อนจะกลับมาพร้อมกับกะละมังใส่น้ำอุ่นกับผ้าขนหนูผืนนุ่ม
มันนั่งลงริมเตียง ก่อนจะเอาผ้าขนหนูชุบน้ำแล้วบิดไล่น้ำออกให้ผ้าพอเปียกหมาดเพียงเท่านั้น แล้วมือใหญ่ยักษ์ก็สอดเข้าไปในชายเสื้อคนป่วย มินจิเช็ดตัวเพื่อลดไข้ให้สตาร์อย่างขะมักเขม้น
“อือ สบายตัวขึ้นเยอะเลยค่ะ” สตาร์ยกยิ้มให้มินจิ
หล่อนยอมนอนนิ่งๆให้มินจิเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้ แต่ก็ลำบากตรงที่มือมินจินั้นใหญ่เกินไปจนเกี่ยวเสื้อยืดตัวบางขาดเป็นรูโบ๋
แคว่ก..!
“ก๊าซซ..” เจ้าตัวประหลาดครางเหมือนพูดแทนคำว่าขอโทษ
สตาร์หัวเราะเบาๆ ก่อนจะดึงผ้าห่มมาปกปิดรอยขาดบนเสื้อ หล่อนยังคงยิ้มพริ้มให้มินจิแบบไม่ถือโทษโกรธอะไร
“ขอบใจนะ มินจิ เดี๋ยวสตาร์ขอนอนพักสักตื่นก่อนนะคะ”
“ก๊าซ..” ได้จ้ะ คนสวย งั้นมินจิไม่กวนแล้วดีกว่า
มันนึกคิด พลางเอาผ้าที่เช็ดตัวให้สตาร์ใส่กะละมังน้ำอุ่น แล้วเอาไปซักไปเก็บที่เดิม ก่อนจะเดินออกมาเอาเครื่องตัดหญ้าไปเก็บในห้องเก็บของใต้บันได
ตุบ ตุบ ตุบ..
แล้วมินจิก็เข้าครัวสวมผ้ากันเปื้อนสีชมพูลายคิทตี้ที่ช่างไม่เข้ากับรูปร่างหน้าตาของมันเลย แต่มันก็ไม่สนใจ มันอยากทำโจ๊กเพื่อเผื่อไว้ให้สตาร์ได้ทานเมื่อตื่นแล้ว ทำเสร็จเจ้าตัวประหลาดก็แอบเข้าห้องนอนนายทหารสาว ล้มตัวนั่งริมเตียงแล้วใช้มือใหญ่วัดอุณหภูมิที่หน้าผากมนอย่างเป็นห่วงหล่อน
“อือออ หนาว”
คนนอนพักบ่นพึมพำ ทำฉันขยับตัวไปกดปิดพัดลมให้
“สตาร์หนาว..”
หล่อนยังรำพึงแบบเดิม แม้ว่าจะห่มผ้าผืนนุ่มอยู่ เจ้าตัวประหลาดจึงเลิกผ้าห่มแล้วขยับตัวมุดเข้าไปในผ้าห่มผืนเดียวกับสตาร์ คนบ่นหนาวจึงขยับตัวมากอดเจ้าตัวประหลาด
มินจิยินดีที่ร่างกายตนเป็นไออุ่นให้หล่อนได้เป็นอย่างดี มันใช้มือใหญ่กอดตอบคนตัวเล็ก และยิ่งสตาร์บดเบียดร่างกายเข้ามาหามากเท่าไหร่ ใบหูเจ้าตัวประหลาดก็ยิ่งขึ้นสีแดงระเรื่อมากขึ้นเท่านั้น
ตกเย็น
สตาร์ตื่นแล้ว และรับสายคุณพ่อที่โทรมาว่าวันนี้ไม่กลับบ้านพัก เพราะจะไปดื่มบ้านเพื่อน และถือโอกาสค้างบ้านเพื่อนเลย พอสตาร์วางสายก็ยังคงนอนอยู่ในอ้อมกอดเจ้าตัวปละหลาด เธอมองสำรวจร่างกายมินจิอย่างอยากรู้อยากเห็น แล้วเอามือลูบเขาแกร่งที่งอกจากหน้าผากมินจิทั้งสองเขาด้วยความนุ่มนวล
“งี๊ดด..” ซึ่งพอสัมผัสมินจิก็ส่งเสียงแปลกๆจนสตาร์ทำหน้าแปลกใจ
“สตาร์ทำมินจิตื่นหรอคะ”
“ก๊าซ..” มินจิคำรามเบาๆราวกับกำลังตอบว่าใช่ แล้วลืมตามาจ้องเธอ
สตาร์อมยิ้มแล้วทดลองลูบเขาแกร่งสลับไปมาทั้งสองข้าง และเฝ้าดูปฏิกิรยามินจิอย่างใกล้ชิด มินจิก็ร่ำร้องออกมาแบบเดิม
“งี๊ดด..”
มินจิรู้สึกดีถ้าไปสัมผัสตรงนี้ค่ะ
ตายจริง..
สตาร์คิดแล้วผละมือออกจากเขาแกร่ง ก่อนจะผละตัวลุกไปหาอะไรทานที่ครัว เธอเจอโจ๊กหนึ่งหม้อเลยเผลอยิ้มออกมา เพราะรู้ว่าใครทำให้ทาน สักพักมินจิก็ลุกตามเธอมาและตักโจ๊กใส่ชามให้สตาร์อย่างเอาอกเอาใจ
น่ารักจัง..
สตาร์แอบชมมินจิในใจ แล้วเลื่อนเก้าอี้นั่งละเลียดทานโจ๊ก ระหว่างทานสายตาก็จับจ้องอยู่ที่เจ้าตัวประหลาดตลอดเวลา
“อร่อยมากเลยค่ะ มินจิ” เธอเอ่ยยิ้มๆเมื่อทานไปได้สักพัก
“ก๊าซ..” เจ้าตัวประหลาดร่ำร้อง
มันกำลังเทน้ำและเตรียมยาลดไข้ให้หล่อนอยู่พอดี เลยไม่ได้หันมาเห็นว่าเจ้าหล่อนกำลังแอบจ้องมองแผ่นหลังกว้างๆของมันด้วยสายตาแบบไหน มินจิเตรียมน้ำเปล่ากับยาเสร็จก็ถือมาวางไว้ข้างถ้วยโจ๊กให้สตาร์ สตาร์ก็เลยส่งสายตาหวานฉ่ำให้เจ้าตัวประหลาด และยื่นมือไปจับยื้อมือใหญ่ยักษ์สีดำของมินจิ และยื้อให้มันยังอยู่ข้างๆเธอ จนมันชะงักไป
“ก๊าซ..” มินจิส่งเสียงอย่างสงสัยว่าหล่อนมีอะไร
มีคนคอยดูแล
มันดีอย่างนี้นี่เองค่ะ..
“ก้มมาหน่อยสิคะ” สตาร์ว่า
เจ้าตัวประหลาดสูงสองเมตรจึงก้มตัวลงมาหาตามบัญชาเจ้าหล่อน ใบหน้าหวานๆของนายทหารหญิงจึงขยับไปใกล้มัน ก่อนเธอจะบรรจงกดจมูกเข้าที่พวงแก้มมินจิแล้วสูดลมหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่
ฟอดด!!
สตาร์หอมแก้มมินจิแทนคำขอบคุณสำหรับโจ๊ก จนเจ้าตัวประหลาดหูแดงแปร๊ด
“คืนนี้นอนห้องสตาร์นะคะ” เธอชักชวนมินจิเสียงหวาน
“ก๊าซ..”
สตาร์ขำที่มินจิหูแดงได้ขนาดนั้น คืนนี้พ่อไม่อยู่ เธอก็ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรเลยเถิดระหว่างเธอกับมินจิไหม เธอรู้แต่ว่าอะไรจะเกิดก็ปล่อยให้มันเกิดไป ถ้าเป็นกับมินจิ เธอยอม
ทหารสาวทานโจ๊กหมดก็ทานยาที่มินจิจัดไว้ให้ ก่อนจะลุกมาตักข้าวคลุกตับบดแล้วเดินอุ้มถ้วยข้าวหมาไปให้เจ้าหลังอานนอกบ้าน โดยมีมินจิเดินตามมาดูเจ้าหลังอาน
“หลังอานไม่เห่ามินจิแล้ว” สตาร์เอ่ยยิ้มๆ
มินจิทำท่าดีอกดีใจที่เจ้าหลังอานไม่เห่า และยอมให้มันอยู่ใกล้ๆ
“พรุ่งนี้เช้าฝากรดน้ำต้นไม้หน่อยนะคะ”
“ก๊าซ..” รับทราบค่ะ คนสวย
เจ้าหลังอานกินเสร็จก็เงยหน้าจากจานข้าวของมันมาส่ายหางให้ทั้งคู่ สตาร์จึงส่งมือไปลูบหัวเจ้าหลังอาน มินจิเลยยื่นนิ้วชี้ใหญ่ยักษ์ของตัวเองไปลูบหัวมันดูบ้าง มันดูคุ้นเคยกับมินจิขึ้นมาบ้างแล้ว จึงยอมให้เจ้าตัวประหลาดลูบหัวมันเล่น
“พ่อบอกว่าพรุ่งนี้มินจิต้องกลับไปที่ตึกทดลองค่ะ พรุ่งนี้เช้าจะมีคนขับรถมารับมินจินะคะ”
หงึกๆ!
เจ้าตัวประหลาดพยักหน้ารับรู้ให้ทหารสาว และปล่อยให้เจ้าหลังอานดมสำรวจทั่วมือสีดำใหญ่ยักษ์
“จะให้ทดลองอะไรไม่รู้ล่ะ แต่ทดลองเสร็จจะมีคนมาส่งมินจิกลับมาที่บ้านหลังนี้ให้ด้วยค่ะ”
หงึกๆ!
มันพยักหน้าให้ทหารสาว ก่อนจะลุกขึ้นยืนแล้ววิ่งเล่นกับเจ้าหลังอาน สตาร์เห็นแบบนั้นเลยโยนลูกบอลอันเล็ก ที่เป็นของเล่นของเจ้าหลังอาน ให้มินจิรับไว้ มินจิก็รับมันอย่างแม่นยำ แล้วโยนให้เจ้าหลังอานไปคาบกลับมาให้
เจ้าหมาไทยหลังอานจึงวิ่งไปคาบลูกบอลกลับมาให้มินจิอย่างร่าเริง สตาร์มองมินจิเล่นกับหมาหล่อนด้วยสายตาเอ็นดู ก่อนจะผละเข้าบ้านมานอนเหยียดขาดูโทรทัศน์อยู่ที่โซฟาห้องนั่นเล่น มินจิอยู่เล่นกับเจ้าหลังอานต่ออีกหน่อย แล้วเข้าครัวมาหั่นผลไม้ใส่จานอย่างดี ก่อนจะยกไปให้นายสาวที่หน้าโซฟา
“ขอบคุณค่ะ มินจิ” สตาร์ยกยิ้มให้
มินจิจึงยิ้มที่เหมือนแสยะยิ้มแยกเขี้ยวกลับไปให้ และมันก็ล้มตัวนั่งอุ้ยอ้ายอยู่บนพื้น แล้วเอาตัวพิงโซฟา คอยดูแลนายสาว เผื่อหล่อนจะมีอะไรให้รับใช้
.
.
.
.
.
ตกดึก
มินจิกดปิดทีวี และเมียงมองนายสาวที่ม่อยหลับอยู่บนโซฟา มันไม่อยากปลุกสตาร์เลย ก็เลยนั่งจ้องหล่อนมาสักพักนึงแล้ว
วืด..
ก่อนมันจะตัดสินใจลุก และก้มตัวลงช้อนร่างอุ่นนุ่มมาไว้ในวงแขน แล้วเดินดุ่มๆพานายสาวมานอนใจกลางเตียง ปรับแอร์ให้ไม่หนาวจนเกินไป แล้วห่มผ้าให้เจ้าหล่อน
“คืนนี้นอนห้องสตาร์นะคะ”
คำพูดของนายสาวก่อนหน้า ทำให้มันไม่ได้กลับไปนอนห้องตัวเอง มันเอาผ้านวมมาปูนอนบนพื้นอยู่ข้างเตียงของคนป่วย แต่นอนๆไปก็กระเถิบตัวขึ้นมานอนบนเตียงเดียวกันกับนายสาว
มันอดใจไม่ไหว..
อยากจะกอดสตาร์จนหลับไป
มินจินึกแล้วก็มุดเข้าไปในผ้าห่มผืนเดียวกับสตาร์ ก่อนจะใช้มือใหญ่รั้งตัวแม่เอวบาง จนร่างคนป่วยไหลพรืดมาอยู่ในอ้อมแขน
“อืออ มินจิหรอคะ”
“ก๊าซ”
“ตอนแรกสตาร์อยู่ห้องนั่งเล่นนี่นา มินจิพาสตาร์มานอนในห้องหรอคะ”
หงึกๆ..!
มันพยักหน้าให้นายสาว นายสาวที่ตื่นมางัวเงียเลยยกยิ้ม และโดยไม่คาดคิด เธอประคองใบหน้ามินจิมาใกล้ๆใบหน้าตน ก่อนจะประทับจูบลงบนกลีบปากเจ้าตัวประหลาด
“อื้ออ..”
หล่อนค้างใบหน้าไว้สักพัก มินจิก็เอนเอียงใบหน้าให้ตัวเองถนัด ก่อนจะฉกลิ้นอุ่นดุนดันเข้ามาในรอยแยกกลีบปากนุ่ม สตาร์จูบตอบมินจิอย่างเงอะงะ ต่างจากมินจิที่จู่โจมอย่างผู้ล่าโดยแท้
ลิ้นหนากวาดต้อนไปทั่วโพรงปากเล็ก จนสตาร์รู้สึกอยากสำลัก แต่พอเริ่มคุ้นเคยกับลิ้นหนา ลิ้นเล็กก็พลันขยับตามปลายลิ้นหนาไปทุกหนแห่ง ค่อยๆเกี่ยวกระหวัดปลายลิ้นกันและกัน
“แฮ่ก..” เมื่อจูบจนเต็มอิ่ม จนมินจิพอใจ มันก็ผละใบหน้าออกห่างจากใบหน้าเล็กๆของสตาร์
มินจิจ้องมองนายสาวจนหล่อนแก้มแดง และพลิกตัวนอนหันหลังหนีหน้าเจ้าตัวประหลาด ทั้งๆที่หล่อนเป็นฝ่ายเริ่มก่อนแท้ๆ มินจิเลยกระเถิบตัวตามไปกอดออเซาะนายสาวจากด้านหลัง โดยเอาคางเกยที่หัวไหล่เล็กบาง
“ดีนะที่มินจิไม่มีปิกาจู ไม่งั้นคืนนี้สตาร์ท้องแน่ๆเลย” สตาร์เอ่ยไปเขินไป
“โฮก โฮก โฮก..!”
มินจิหัวเราะร่า มันก็คิดว่าถ้าตัวเองมีปิกาจู คงไม่หยุดที่แค่จูบแน่ๆ ขนาดตอนนี้ไม่มี ยังอยากขย้ำนายสาวต่อเลย
“แต่เห็นเค้าบอกว่าพรุ่งนี้จะผ่าตัดให้มินจิมีลูกกับสาวๆได้นะคะ แต่สตาร์ก็ไม่รู้รายละเอียดมาก ..อย่างนี้ห้ามนอนเตียงเดียวกันแล้วค่ะ”
“ง๊าวว”
มินจิครางเมื่อรู้อย่างนี้ สตาร์เลยหัวเราะร่วน มันกอดนายสาวแน่นขึ้นอย่างอยากนอนเตียงเดียวกันไปนานๆ
.
.
.
.
.
เช้าวันต่อมา
มินจิอุ่นโจ๊กเตรียมยาไว้ให้นายสาวตั้งแต่เช้ามืด ก่อนจะมีรถทหารมารอรับตัวมันหน้าบ้านพักท่านนายพล
“เชิญทางนี้ครับ” กลับมาถึงตึกทดลอง
ก็ยังเป็นพลหทารคนเดิมที่ขับรถมารับ และพามันเข้าตึกทดลองไป มันเดินตามเขาไปอย่างไม่อิดออด
วี้ วี้ วี้..!
มินจิถูกพาเข้ามาในห้องผู้ป่วย นั่งคอยบนเตียงอะลูมิเนียมไม่นานก็มีคุณหมอหนุ่มถือเลื่อยไฟฟ้าเข้ามาหา
“ยื่นมือมาหน่อยครับ ผมต้องตัดเล็บคุณให้กุดทุกนิ้วนะ”
หมอหนุ่มเอ่ย ก่อนจะใช้เลื่อยไฟฟ้าตัดกรงเล็บแกร่งของเจ้าตัวประหลาดอย่างทุลักทุเล
“เอาล่ะ เสร็จแล้วครับ” เขาปิดเครื่อง แล้วเอาเลื่อยไฟฟ้าไปเก็บ
ก่อนจะกลับมาพร้อมกับเข็มฉีดยาบรรจุตัวยาสีใส ก่อนจะดึงมือขวาเจ้าตัวประหลาดไปฉีดเข้าที่หลังมือสีดำใหญ่ยักษ์
ฉีดจนครบโดส มินจิก็ไม่รู้สึกเปลี่ยนแปลงอะไร กระทั่งนางพยาบาลสาวเดินเข้ามาจับๆลูบๆสองนิ้วที่ยาวที่สุด มินจิถึงรู้ว่ามือตัวเองมีอะไรแปลกไป มันทั้งร้อนทั้งสูบฉีดเลือดได้ดีเกินเหตุ
“ชื่อมินจิสินะใช่มั้ย จากนี้มินจิมีน้ำเชื้อแล้วนะ นิ้วมือมินจิจะอ่อนไหวต่อสาวๆง่ายเป็นพิเศษ รู้สึกใช่ไหมล่ะ” คุณหมอหนุ่มเอ่ยและถือคลิปบอร์ดมาประเมินเจ้าตัวประหลาดไปพลางๆด้วย
“ก๊าซ..”
“คิกกๆ!”
เมื่อมินจิถูกลูบนิ้วมือที่พิเศษก็ทำหน้าเคลิ้ม จนพยาบาลสาวหัวเราะคิกคัก เธอผละตัวออกจากเจ้าตัวประหลาด และไปยืนข้างคุณหมอหนุ่มดังเดิม
“เมื่อกี๊เราโทรหาคุณสตาร์ จะขออนุญาตว่าทางเราอยากรีดน้ำเชื้อแก แล้วฉีดใส่คนที่พร้อมเป็นคุณแม่ให้ แต่ว่าคุณสตาร์เบรกเราไว้ก่อน คุยไปคุยมาบอกจะตั้งท้องให้เอง แล้วจะตั้งท้องแบบธรรมชาติด้วย ..ท่านนายพลคุณพ่อคุณสตาร์รู้เข้าก็โมโหใหญ่เลย แกทำยังไงให้คุณสตาร์รักแกได้กันนะ ทั้งๆที่ประหลาดออกขนาดนี้”
คุณหมอหนุ่มร่ายยาวคล้ายบ่นให้มินจิฟังไปด้วย มินจิเลยตั้งต้นหัวเราะเอิ๊กอ๊ากแบบชอบอกชอบใจ ที่ได้รู้ว่าสตาร์ไม่ยอมให้มันมีลูกกับสาวคนอื่น หึงหวงกันใหญ่เลย
“ท่านนายพลเกลียดแกมากเลยล่ะ ที่ทำให้ลูกสาวเขากลายเป็นแบบนี้ได้น่ะ ความรักนี่มีอานุภาพร้ายกาจซะจริงๆ” หมอหนุ่มอดแซวไม่ได้
“ก๊าซ..” พอมันนึกถึงคุณพ่อสตาร์ก็ห่อเหี่ยวลงทันใด กลับไปโดนพ่อตากินหัวแน่นอน แต่เอาวะ!
มันจะอดทนสู้เพื่อลูกเมียในอนาคต!!
100 to 100
