EPISODE 2
EPISODE 2
***ขอบคุณแฟนอาร์ตจากน้องพัชรพรนะคะ
“โฮ่งๆ โฮ่งๆ!!”
“หลังอาน อย่าเห่าสิ นี่คนรับใช้ใหม่ของบ้านเราเชียวนะ”
ฉันถูกพามาที่ที่พักท่านนายพลในค่ายทหาร เป็นบ้านพักหลังเดี่ยวที่มีสวนสวยรอบบ้าน มีไก่แจ้เลี้ยงไว้หลายตัว และมีหมาไทยที่กำลังเห่าฉันอย่างเอาเป็นเอาตาย
คงจะประหลาดมากไปหน่อยจนหมายังเห่า..
“โฮ่งๆ!!” สตาร์ดุมัน แต่จนแล้วจนรอดมันก็เห่า
แฮร่..
ฉันเลยแกล้งแหย่เจ้าหลังอาน ทำเป็นจะเดินไปหามัน มันเลยวิ่งจู๊ดหนีไปอยู่ในสวน
ฮ่ะๆ..
“สนุกใหญ่เลยนะ มินจิ” แม่คนน่ารักส่ายหัวกับฉัน
“ก๊าซ”
“พ่อกำลังทำเรื่องย้ายมินจิมาที่บ้านพักเราอยู่ล่ะ มาเถอะ ฉันจะพาไปที่ห้อง”
ทหารสาวสตาร์พาฉันเข้าบ้านพักสองชั้น ห้องของฉันอยู่ชั้นแรก เป็นห้องพักคนงาน มีเตียงปูไว้กับพื้น ซึ่งมันใหญ่กว่าตัวฉันจนหายห่วงได้ มินจิคิดและเดินสำรวจห้องตัวเอง ก่อนจะยิ้มแย้มที่เหมือนแสยะยิ้มแยกเขี้ยวไปให้สตาร์ ที่จ้องมองเจ้าตัวประหลาดอยู่ก่อน
“ชอบใช่มั้ย”
“ก๊าซ” ใช่..
“ฉันต้องกลับไปทำงานแล้ว รู้มั้ยฉันมีหน้าที่เป็นครูฝึกทหารหนุ่มๆ มินจิอยู่ได้ใช่มั้ย”
หงึกๆ!
อยู่ได้..
“เจอกันตอนเย็นนะ ทำกับข้าวไว้สักอย่างสองอย่างให้ด้วยล่ะ มินจิ แล้วจะรอชิมนะคะ”
“ก๊าซ..”
ฉันขานแทนการรับปาก พอสตาร์ขับรถออกไปจากบ้านพัก ฉันก็เข้าครัวมาเปิดตู้เย็นว่ามีของสดอะไรบ้าง ปรากฏว่ามีทั้งผักทั้งเนื้อสัตว์และผลไม้ มือใหญ่ของฉันเริ่มจับมีดทำครัวอย่างเงอะงะ มันลำบากมากเลยในการทำครัวด้วยมือใหญ่โตคู่นี้
ตกเย็น
เจ้าตัวประหลาดกำลังกวาดขี้ไก่และดูแลให้อาหารไก่ ไม้กวาดทางมะพร้าวดูเล็กไปถนัดตาเมื่ออยู่ในมือมัน และระหว่างกวาดมันก็จะถูกเจ้าหลังอานมองดูอยู่ไกลๆ มันยังคงกลัวและไม่ยอมเข้ามาใกล้เจ้าตัวประหลาด
บรืนนน
รถของสตาร์ขับเข้ามาจอดในอาณาบริเวณบ้านพัก ก่อนเจ้าตัวจะลงมายิ้มหวานให้มินจิที่กำลังกวาดขี้ไก่อยู่
“สตาร์ซื้อขนมมาให้ด้วยนะ มินจิ”ว่าแล้วเจ้าตัวก็ชูถุงใส่ขนมเค้กชิฟฟ่อนให้เจ้าตัวประหลาดดู
“ก๊าซซ!” น่ากินจัง..
“กวาดเสร็จโกยใส่ถังขยะได้เลยนะ” ยัยน่ารักชี้มือไปที่ถังขยะหน้าบ้านพัก
ฉันก็พยักหน้าให้หล่อนก่อนจะเร่งกวาดเร่งโกยจนเรียบร้อยดีก็รีบเดินดุ่มๆเข้าบ้านตามหลังสตาร์ไป ปรากฏว่าสตาร์อยู่ในครัว และกำลังทำหน้าตื่นตาตื่นใจกับอาหาร
“ว้าว นี่มินจิทำเองหมดเลยหรอ มีหมูกระเทียม มีผัดผัก มีแกงจืด น่าอร่อยทั้งนั้นเลย ข้าวก็หุงไว้ให้แล้วด้วย รู้ใจจริงๆ มินจิเก่งจังเลย” สตาร์ชมไม่ได้หยุดปาก ทำฉันยิ้มแยกเขี้ยวหน้าบาน ก่อนที่เสียงรถเข้ามาจอดจะดังขึ้นทำฉันรีบเดินออกไปต้อนรับท่านนายพล เอาใจด้วยการออกจากบ้านพักไปเปิดประตูรถให้
“ขอบใจ แกชื่อมินจิสินะ ใช่ไหม?”
หงึกๆ!
ฉันพยักหน้าให้คุณพ่อของสตาร์ ที่ลงจากรถแล้วพอฉันปิดประตูรถให้ท่านก็กดล็อกรถแล้วเดินนำเข้าบ้านพักไปก่อน
“กลับมาแล้วหรอคะพ่อ กินข้าวกันค่ะ”
เดินเข้าไปในบ้านพัก สตาร์ก็ชักชวนคุณพ่อทานข้าวเสียงใส ส่วนฉันก็ตักข้าวอุ่นๆใส่ชามไปเสิร์ฟให้ทั้งคู่อย่างนอบน้อม
เจ้านายต้องกินข้าวก่อน เด็กรับใช้อย่างเราไว้กินทีหลัง..
มินจินึก และเดินผละไปอยู่ในห้องพักคนงาน และจัดเรียงเสื้อผ้าชุดใหญ่กว่ามนุษย์ทั่วไปใส่ตู้เสื้อผ้า เสื้อผ้าพวกนี้สตาร์ตัดเย็บไว้ให้ มันได้ถูกขนย้ายจากตึกทดลองมาที่นี่แล้ว
จะยังโสดอยู่รึเปล่านะ..
ฉันนึกสงสัยว่าสตาร์สาวทหารที่หมายปองจะยังโสดอยู่มั้ย ไม่งั้นหัวจิตหัวใจฉันคงแตกสลายถ้าหล่อนไม่โสด ไอ้ฉันก็จะกะลิ้มกะเหลี่ยเธอไม่ได้อีกด้วย ฉันคิดอย่างเศร้าๆ ก่อนจะทดลองหยิบดินสอมาเขียนข้อความลงในกระดาษ และพบว่าตัวอักษรมันโย้เย้มาก
‘สตาร์โสดอยู่มั้ย?’
ฉันเขียนข้อความสั้นๆนี้ลงไป และพับกระดาษนี้ไว้อย่างดี แล้วเดินออกไปนอกห้องพัก เดินถือไปอยู่ใกล้ๆสตาร์ที่กำลังทานข้าวอยู่กับคุณพ่อ ซึ่งทั้งคู่ทานเสร็จแล้วและกำลังทานขนมเค้กชิฟฟ่อนกันอยู่ ฉันรอจนท่านนายพลผละไปดูทีวี ถึงเอากระดาษใบนี้ในมือยื่นให้สตาร์
“อะไรหรอ มินจิ” สตาร์รับมันไว้
ก่อนจะคลี่ออกอ่าน เมื่อหล่อนอ่านจบเท่าที่ฉันเห็นคือหล่อนยกยิ้มขำ ก่อนจะหันมามองหน้ากันอย่างล้อๆ
“มินจิชอบสตาร์ใช่มั้ยล่ะ สตาร์ก็ชอบมินจินะ”
“ก๊าซซซซ..” เจ้าตัวประหลาดร้องครางเบาๆ ก่อนจะเอามือปิดหน้าตัวเองที่แก้มระบายสีแดงเรื่อ ทำเอาแม่สาวทหารคนน่ารักหัวเราะออกมา เธอบอกชอบมินจิในฐานะเพื่อน เจ้าตัวประหลาดเองก็ดูจะรู้ แต่ยังเขิน สตาร์รู้ว่ากำลังถูกมินจิสนใจตั้งแต่โดนจับไปนั่งตักที่ห้องประเมินแล้ว
“เขินน่ารักจัง” หล่อนเอ่ยชมฉัน
ฉันล้มตัวนั่งลงบนพื้นเพราะเก้าอี้เล็กเกินไป ก่อนจะตบตักตัวเองดังแปะๆ ร้องเรียกให้คนตัวเล็กเข้ามานั่งซ้อนตักกัน สตาร์เลยหยิบเค้กชิฟฟ่อนมานั่งทานบนตักฉันข้างหนึ่ง แต่ก็กินเลอะจนฉันต้องใช้เรียวนิ้วใหญ่สีดำเกลี่ยมุมปากเลอะๆนั่นให้ มืออีกข้างที่ยังว่างฉันก็ขยับไปกอดรั้งตัวแม่เอวบางไว้หลวมๆ มืออันใหญ่โตของฉันถูกมือเล็กๆจับกำไว้ แล้วสตาร์ก็แบ่งเค้กชิฟฟ่อนมาป้อนฉัน
“อ้าม~”
หงับ..!
ฉันรับที่หล่อนป้อนอย่างว่าง่ายสุดๆ ก็ได้แต่หวังว่าท่านนายพลจะไม่เดินมาทางห้องครัวในเร็วๆนี้ ไม่งั้นฉันอาจโดนว่าที่พ่อตาเขกกบาลเอาได้
วืด..
“มินจินิ้วเปื้อนแน่ะ”
สตาร์จับยื้อนิ้วใหญ่เปื้อนครีมเค้กของเจ้าตัวประหลาดไปใกล้ๆปากสีชมพูของตน ก่อนจะเผยอเรียวปากดูดดุนปลายนิ้วนั่น จนเจ้าตัวประหลาดตัวแข็งทื่อเป็นท่อนไม้ มันมองหล่อนด้วยสายตาที่แปรเปลี่ยนไป
ทะ ทำไมถึง..
เป็นการกระทำอันล่อแหลมที่ทำให้ฉันสติแทบกระเจิง หล่อนยอมให้ถึงเนื้อถึงตัวไม่พอ ยังดูดเม้มปลายนิ้วใหญ่ๆของฉันอย่างยั่วเย้าอีกต่างหาก
“ก๊าซซซ” มินจิคำราม
คนตัวเล็กบนหน้าตักคายปลายนิ้วใหญ่ๆสีดำน่าเกลียดออกจากอุ้งปาก ก่อนจะขยับสองแขนกอดมือใหญ่ยักษ์ที่กอดตนเองอยู่ บดเบียดร่างกายเข้าหาเรียวนิ้วและฝ่ามือใหญ่ยักษ์อย่างไม่นึกรังเกียจ กลับกันสตาร์กลับชอบซะอีก เธอชอบมือใหญ่ๆของมินจิมากเลย
“ห้ามให้สาวอื่นนั่งตักนะคะ”
ได้จ้ะ ยาหยี..
“แค่สตาร์คนเดียวนะ”
ตกลงจ้ะ ตกลง..
หล่อนยิ้มหวาน แล้ว มองกันด้วยสายตานึกเอ็นดู ก่อนฉันจะยกปลายนิ้วชี้ขึ้นไปเกลี่ยพวงแก้มนุ่มนิ่มอย่างแสนรัก
โคร่กคร่าก~!
“มินจิไปกินข้าวก่อน ท้องร้องใหญ่แล้ว” เรากำลังใกล้ชิดกัน แต่ก็ต้องโดนขัดด้วยเสียงท้องร้องของฉันเสียก่อน
ฉันเลยคลายมือจากเอวบางร่างน้อยของสตาร์อย่างนึกเสียดาย แล้วลุกไปตักข้าวมานั่งกินด้วยช้อนขนาดของมนุษย์อย่างเงอะงะ
“มินจิห้ามออกไปให้ใครเห็นนะ ของสดอยากได้อะไรก็ลิสต์มา เดี๋ยวสตาร์ไปซื้อมาให้ค่ะ”
“ก๊าซ..” กินไปฉันก็ขานรับไป ก่อนจะมองตามสตาร์เดินห่างออกไปจากครัวตาละห้อย แล้วรีบลงมือกิน
และหลังจากทานข้าวล้างจานอะไรต่อมิอะไรเสร็จ สตาร์ก็ไปนั่งดูข่าวภาคค่ำกับคุณพ่อ ส่วนฉันก็เดินตามมานั่งที่พื้นอยู่ใกล้ๆ เผื่อเจ้านายทั้งสองคนจะมีอะไรให้รับใช้
“พรุ่งนี้ฝากตัดหญ้าในสวนด้วยล่ะแก เครื่องตัดหญ้าอยู่ในห้องเก็บของใต้บันได” ท่านนายพลใช้
“ก๊าซ..” ฉันก็ขานรับ
“แล้วนี่ลูกจะยอมไปดูตัวเมื่อไหร่”
“พ่อคะ เราคุยเรื่องนี้กันแล้วไง สตาร์ไม่อยากคบใครทั้งนั้น” สตาร์ดูหงุดหงิดขึ้นมา เมื่อคุณพ่อจะให้ไปดูตัว แสดงว่าหล่อนไม่ได้อยากไป
และโอกาสฉันยังมี..!
“อายุลูกก็มากขึ้นทุกวัน วัยนี้กำลังดีในการคบหากับใครนะ ลูกพ่อก็ไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหร่อะไร พ่อได้ข่าวว่ามีหนุ่มๆในกองพันสนใจลูกตั้งเยอะแยะไป หนูก็เลือกเอาสักคนสิลูก”
“โธ่ พ่อคะ ถ้าให้หนูคบกับใครที่ใจไม่ได้อยากคบ มันจะมีความสุขหรอ พ่อไม่ได้เอาความสุขลูกสาวเป็นหลักหรอคะ” สตาร์กระเง้ากระงอดคุณพ่อ ทำฉันเผลออมยิ้มมองหล่อน
งอนพ่อเสียน่ารัก..
“ก่อนสิ้นปี ลูกต้องมีแฟน” แต่ท่านนายพลก็ยื่นคำขาดให้ลูกสาวแบบนี้
ฉันมองเจ้าหล่อนนั่งทำหน้าบูดด้วยสายตาขบขัน ไม่นานนักท่านนายพลก็ผละจากโซฟาไปที่ห้องนอนส่วนตัว เตรียมอาบน้ำนอน จึงเหลืออยู่แค่ฉันไอ้ตัวประหลาดกับทหารสาวผู้เลอโฉม ที่กำลังนั่งมุ่ยหน้า
“มินจิอ่ะ มองขำสตาร์หรอ”
“ก๊าซ”
“สตาร์ผิดหรอที่ชอบชีวิตโสด”
“ก๊าซ”
ไม่ผิดซะหน่อย..
“เล็บมินจิยาวแล้ว ให้สตาร์ตัดให้นะ” เจ้าหล่อนว่า
แล้วดึงมือฉันไปสำรวจดูกรงเล็บยาวใหญ่น่าเกลียด ซึ่งบอกเลยว่ามันตัดไม่ได้หรอก และต้องปล่อยให้มันยาวแบบนี้นี่แหล่ะ
“ว้า~ ตัดไม่เข้าเลย” สตาร์บ่น
“ก๊าซ” มันจะเข้าได้ยังไง.. คนสวย..
“สตาร์ตะไบเล็บให้ก็ได้ เล็บมินจิจะได้ไม่คม ทำอาหารได้สะดวกๆเนอะ” แล้วเจ้าหล่อนก็หยิบที่ตะไบเล็บมานั่งตะไบให้ฉันอย่างมีความสุข โดยที่ฮัมเพลงและดูละครช่วงค่ำไปด้วย
ฉันเลยขยับตัวไปนั่งแทบเท้าสตาร์ แล้วขยับใบหน้าไปเกยกับต้นขาอ่อนของร่างบนโซฟา แบบที่เจ้าหล่อนก็ไม่ได้ว่าอะไร ที่ฉันออดอ้อนมาอยู่ใกล้ชิดด้วยอีกครั้ง เพราะหล่อนกำลังใช้สมาธินั่งตะไบเล็บให้ฉันอยู่
สตาร์ตะไบจนมันค่อยๆทื่อไปทีละนิ้วให้ เห็นเธอตั้งใจฉันก็ไม่อยากขัด แต่ชักจะง่วงจนต้องหาวออกมา ก่อนจะขยับหัวดุ๊กดิ๊กเอนใบหน้าเป็นเอาแก้มแนบต้นขาสตาร์แทนที่จะเกยไว้เฉยๆ
ดีที่สตาร์ยังใส่ชุดนายทหารหญิง ใส่กระโปรงสวยที่ยาวคลุมเข่า ถ้าใส่ขาขั้นโชว์ขาอ่อนฉันคงไม่กล้าเอาแก้มมาแนบ เพราะมันล่อแหลมเกินไป เดี๋ยวจะอดใจไม่ไหว
“เอาล่ะ เสร็จข้างนึงแล้วค่ะ ยื่นมืออีกข้างขึ้นมาเลย”
สตาร์พูดแบบนั้น ฉันก็ยื่นแขนอีกข้างขึ้นไปบนโซฟาให้เจ้าหล่อน ก่อนจะดึงมือข้างที่เล็บทู่มาดูใกล้ๆตา แบบทื่อๆมันหยิบจับของสะดวกกว่าจริงๆเสียด้วยสิ
“ถ้าให้สตาร์เลือกแฟนจากกองพันนะ สตาร์เลือกมินจิดีกว่าอีก”
ตึกตัก ตึกตัก..
หัวใจฉันเต้นระส่ำเมื่อเจ้าหล่อนบอกแบบนั้น
“เนอะ มินจิเนอะ”
“ก๊าซซ..” ใช่ เลือกมินจิจะดีที่สุดเลยค่ะทูนหัว
100 to 100
