บทที่ 37 สมบัติสวรรค์

บทที่ 37 สมบัติสวรรค์

“เจ้าคาดเดาได้ถูก! แต่ตอนนี้ข้าเป็นแค่ดวงวิญญาณเท่านั้น กายหยาบของข้าได้ตายจากไปแล้ว ตอนที่ข้าได้สมบัติสวรรค์มา เจ้าพวกเทพนอกรีตนั่นใส่ร้ายข้า! มันกล่าวหาว่าข้าไปขโมยของพวกมัน ทั้งที่ความเป็นจริงแล้วข้าเป็นผู้พบเห็นเป็นคนแรก”

“หลังจากที่ถูกไล่ล่ามานับพันปีบนแดนเทพ ข้าตัดสินใจร้องขอสหายรักของข้า เพื่อให้เขาช่วยเหลือข้าโดยการให้ข้ามาอยู่ในโลกที่เขาสร้างขึ้น นั่นก็คือโลกแห่งความฝัน แม้จะหนีมาได้ แต่ข้าทนพิษบาดแผลไม่ไหว เลยมีสภาพอย่างที่เจ้าเห็น!”

ชายชรากล่าวอย่างคับแค้นใจ

“ในเมื่อท่านไม่สามารถใช้สมบัติสวรรค์ได้ ท่านเลยตัดสินใจหาผู้ที่สามารถใช้มันได้ และยกให้มันผู้นั้น แต่ท่านเองก็มีเงื่อนไขเช่นกันใช่หรือไม่? อย่างเช่นการแก้แค้น! ผู้ที่ได้สมบัติสวรรค์จากท่าน จะต้องทำข้อตกลงกับท่านว่าหากต้องการสมบัตินี่ เจ้าจะต้องแก้แค้นให้ข้า ใช่หรือไม่ท่านเทพ!”

กุนไท่ตอบกลับไป เขาคาดเดาจุดประสงค์ของอีกฝ่ายได้ไม่ยาก โดนการไล่ล่าถึงพันปี แถมยังมิอาจมีโอกาสได้ใช้สมบัติสวรรค์ได้ด้วยซ้ำ รวมถึงการรอคอยอยู่ที่นี่มานานแสนนาน เพื่อหาผู้มีคุณสมบัติเพียงพอ ใครเล่าที่จะไม่คับแค้นใจ นี่ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรที่ชายชราผู้นี้ต้องการหาผู้ที่จะสามารถแก้แค้นแทนเขาได้!

“เจ้ามีสติปัญญาที่ล้ำเลิศ อายุยังน้อยแต่กลับสามารถมีความคิดอ่านขาดได้ขนาดนี้ นับว่าหาได้ยาก ก็เป็นอย่างที่เจ้าว่า เจ้าจะตกลงไหม?”

ชายชราเอ่ยถามด้วยความคาดหวัง

“ไม่ใช่เรื่องยากสำหรับข้า ในเมื่อสักวันข้าต้องไปแดนเทพอยู่แล้ว แต่ท่านต้องรอไปก่อน ไม่รู้ว่าอีกกี่พันปีข้าถึงจะสามารถมีพลังเพียงพอช่วยท่านได้ แต่ข้าขอสัญญาด้วยนามของข้า กุนไท่!”

กุนไท่ตอบกลับไปด้วยความมั่นใจที่แน่วแน่ และมีพลังอำนาจลึกลับบางอย่างแผ่ออกมา มันให้ความรู้สึกว่านี่เป็นคำพูดของกษัตริย์ผู้เกรียงไกร ผู้ทรงอำนาจบารมีที่สามารถเขย่าฟ้าดินได้ด้วยมือเพียงข้างเดียว!

“ย่อมได้ หากเจ้ามีพลังถึงระดับจิตวิญญาณแห่งเซียนซึ่งเป็นระดับสูงสุดของโลกมนุษย์เมื่อใด ให้กลับมาหาข้าอีกครั้ง ข้าจะมอบสิ่งที่สามารถช่วยให้เจ้าแข็งแกร่งจนสามารถไปแดนเทพได้!”

ชายชราตอบกลับไป ก่อนจะปรากฏแหวนหยกขึ้นมันดูเป็นแหวนธรรมทั่วไปไม่มีค่าแต่อย่างใด

แต่กุนไท่นั้นรู้สึกได้ถึงแรงกดดันที่ยิ่งใหญ่มันลอยมาหาชายหนุ่ม พร้อมกับหยุดอยู่ตรงหน้า แต่ก่อนที่กุนไท่จะได้แตะต้อง ชายชราก็กล่าวขัดขึ้นมาก่อน

“นี่คือสมบัติสวรรค์! ข้าไม่ทราบเช่นกันว่ามันคือสมบัติอันใด ข้าพบมันที่ปราสาทเก่าแก่แห่งหนึ่งเข้า เจ้าลองสวมมันดูแล้วจะได้รู้ว่ามันมีความสามารถอะไร!”

กุนไท่รับแหวนหยกนั้นมา ก่อนจะสวมลงที่นิ้วชี้ของตนเอง พลันเกิดเสียงดังขึ้นภายในศีรษะ

“ผู้สืบทอดของข้า แม้ข้าจะมีพลังอำนาจมากเพียงใดก็ตาม แต่ก็ไม่สามารถทำทุกสิ่งทุกอย่างได้! ความตายก็เช่นกัน ข้าเป็นอมตะแต่กลับต้องมาตายด้วยเงื้อมมือของเทพเจ้าราชันสูงสุด!”

“ในเมื่อข้าจากไปแล้ว ข้าขอมอบสิ่งนี้แก่ผู้ที่ได้รับมันไป แหวนหยกวงนี้สามารถมอบพลังให้ผู้ใช้สิบเท่า! โดยไม่มีผลข้างเคียงแต่อย่างใด ความสามารถอย่างอื่นของแหวนหยกวงนี้ เจ้าต้องค้นหามันด้วยตนเอง ขอให้เจ้าโชคดี!”

เมื่อสิ้นเสียงนั้น กุนไท่ยังพบอีกว่า มันช่วยให้ความเร็วในการบ่มเพาะเพิ่มสูงขึ้น โดยไม่มีผลข้างเคียงต่อร่างกายเหมือนกลิ่นอายของเขาอีกด้วย

“ในเมื่อเรียบร้อยแล้วข้าจะส่งเจ้าออกไป ส่วนสาวน้อยอีกคนหนึ่งกำลังทำการทดสอบคุณสมบัติอยู่ คาดว่าคงใช้เวลาอีกนาน เจ้าต้องการรอหรือไม่!”

ชายชรากล่าวขึ้นเมื่อเห็นกุนไท่ลืมตาขึ้นมา

“ผู้เยาว์มีสิ่งที่ต้องทำ ข้าฝากผู้อาวุโสดูแลนางด้วย”

กุนไท่ตอบกลับไปพลางส่ายหัว ตอนนี้เสียเวลามาสองเดือนแล้ว เขาต้องฝึกฝนเพื่อเตรียมตัวสำหรับงานชิงสมบัติที่นิกายจัดขึ้น แม้เขาจะไม่ค่อยเต็มใจเข้าร่วม แต่ก็ไม่ต้องการให้ตนเองแสดงความอ่อนแอต่อใครทั้งนั้น ผู้อ่อนแอถูกผู้แข็งแกร่งกลืนกินมันยังคงเป็นคำที่ใช้มาได้เสมอมา

“ย่อมได้ข้าจะส่งเจ้าออกไป! แต่เจ้าต้องระมัดระวังไว้ด้วย ข้างนอกมีเดรัจฉานสามตัวคอยจะชิงสมบัติสวรรค์จากเจ้าอยู่ พวกมันมีอยู่ที่ระดับผู้เชี่ยวชาญ ขอบเขตผู้เยี่ยมยุทธ์ ขั้นต่ำ!”

ชายชรากล่าวเตือนด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“ขอบคุณผู้อาวุโสมากที่ตักเตือน ข้าจะระมัดระวัง!”

กุนไท่ตอบกลับไปด้วยความเคร่งเครียด แม้เขาจะแข็งแกร่งแต่ก็มิอาจสามารถสู้ได้กับผู้เชียวชาญได้ แม้จะเป็นผู้เชียวชาญขั้นต่ำก็ตาม แต่หากเขาสามารถทะลวงเข้าสู้ระดับหลอมรวมพลังได้ แล้วใช้พลังของสมบัติสวรรค์ก็อาจจะสามารถหนีรอดไปได้!

กุนไท่ถูกส่งออกมาตรงหน้าเส้นทางบ่มเพาะในตอนแรก ชายหนุ่มไม่ได้ถามชายชราถึงศัตรูที่จะให้เขาแก้แค้น เพราะเขารู้ว่าพลังตอนนี้นั้นยังอ่อนแอเกินรวมถึงถามถึงผู้ที่สร้างโลกแห่งความฝันนี้ขึ้นมาด้วยซึ่งเป็นบรรพบุรุษของเขา การรับรู้ถึงหลายสิ่งหลายอย่างในตอนนี้ไปก็ไม่ได้ช่วยอะไร แต่กลับเป็นผลเสียมากกว่า!

กุนเดินออกไปอย่างระมัดระวังผ่านไปไม่นาน ชายหนุ่มก็สัมผัสได้ว่าข้างหน้ามีคนสามคนกำลังเดินมาทางเขา กุนไท่คาดว่าน่าจะเป็นคนที่ชายชรากล่าวถึง มันคือผู้ที่ต้องการปล้นชิงสมบัติไปจากเขา!

ชายหนุ่มรีบคิดหาทางอย่างรวดเร็ว ที่นี่ไม่ได้มีทางให้แอบซ่อนได้ กุนไท่ก็พบวิธีอย่างรวดเร็ว แม้จะบ้าบิ่นไปเสียหน่อย แต่ก็มีอยู่หนทางเดียว!

กุนไท่รีบเอาค่ายกลมาร้อยกว่าอัน เอามาทับซ้อนกันจนกลายเป็นค่ายกลระดับสูงที่มีความซับซ้อนเป็นอย่างมาก ก่อนจะใช้พลังมายาสร้างภาพลวงตาขึ้นมา ภาพลวงตาที่ใช้ออกนั้น

กุนไท่ใช้ออกมาสุดความสามารถมีทั้งภาพมายาปิดกั้น ภาพมายาหลอกลวง ภาพมายาลบตัวตน และสัตว์อสูรที่ถูกสร้างขึ้นจากภาพลวงตามาหลายร้อยตัว!

ทั้งหมดนี้ทำให้กุนไท่ถึงกลับหน้าซีดขาว เขาคาดว่าคงถ่วงเวลาอีกฝ่ายไว้ได้ราวสองวัน ระหว่างนี้เขาจะบ่มเพาะพลัง เพื่อเข้าสู้ระดับใหม่ภายใต้แรงกดดันนี้!

กุนไท่นั่งขัดสมาธิ พร้อมกับเริ่มใช้หินจิตวิญญาณ เพื่อให้ตนเองทะลวงระดับไปได้รวดเร็วขึ้น ภายใต้ความรู้สึกเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายนั้น ทำให้การบ่มเพาะเร็วขึ้นแต่จะทำให้สภาพจิตใจ และอารมณ์อาจย้ำแย่ถึงขั้นทำให้ธาตุไฟเข้าแทรกได้

กุนไท่สงบจิตใจอย่างรวดเร็ว แม้การทำให้จิตใจ และอารมณ์อยู่ใต้ความรู้สึกเสี่ยงเป็นเสี่ยงตาย จะทำให้รวดเร็วขึ้นก็จริง แต่เขาไม่ได้รีบร้อนเลยแม้แต่น้อย ภายในสองวันนี้เขามั่นใจว่าสามารถทะลวงได้อย่างแน่นอน

เขาต้องการทำให้การบ่มเพาะเต็มไปด้วยความราบรื่นไม่ได้รีบต้องการพลังที่เร็วเกินไป เวลาส่วนมากของกุนไท่นั้นคือการฟื้นฟูพลังที่เสียไปก่อนหน้านี้เป็นอันดับแรก!