ตอนที่ 71 เมิ่งเถียนคิดการใหญ่? (ฟรี)

"ทหารองค์รักษ์ 150,000 นาย?"

ลู่เฟิงได้ยิ้มและสั่นศีรษะตอบกลับ"พรุ่งนี้เจ้าจะได้รู้ว่าข้ามีกองทัพอยู่ทั้งหมดกี่นายในเมืองว่านเหอ!"

เจี๋ยสวี่ ผงะเล็กน้อย เป็นไปได้หรือไม่ที่ฝ่าบาทของเขายังจะมีกองกำลังอื่นซ่อนอยู่อีก แต่ถ้าเป็นเช่นนั้นทำไมเขาถึงไม่นำมันออกมาเลย

อย่างไรก็ตาม เขาต้องการจะถาม แต่ลู่เฟิง ได้ควบม้าหนึ่งพันนายอ้อมผ่านทัพของซ้งหยูตี้และมุ่งหน้าสู่เมืองว่านเหอ

เมื่อพระอาทิตย์ตกดินลู่เฟิงก็นำขบวนม้าเหล็กนับพันไปถึงใต้เมืองว่านเมือง

"นั่นใคร แจ้งระบุตัวตนของตนเองมาซะ!"

ทหารเมืองว่านเหอได้ตะโกนถามเสียงดัง

"ข้าคือจักรพรรดิลู่เฟิงแห่งอาณาจักรหนานหยาน เปิดประตูเมืองให้ข้าซะ!"

"อะไรนะ ฝ่าบาทงั้นเหรอ?"

แม่ทัพสองสามคนได้รับรายงานและรีบมองไปที่ด้านล่างก่อนจะพบว่านั่นคือลู่เฟิงพวกเขาได้ตะโกนขึ้น"เร็วเข้ารีบเปิดประตูเมืองอย่าปล่อยให้ฝ่าบาทต้องรอนาน!"

ในเวลาเดียวกันพวกเขาก็รีบลงไปตามกำแพงเมืองเพื่อพบกับลู่เฟิง

เมื่อประตูเมืองเปิดปออก ลู่เฟิง ได้นำทัพทหารม้าหนึ่งพันนายเดินเข้าไปจากนั้นประตูก็ปิดลง

"ถวายบังคมฝ่าบาท ขอให้พระองค์ทรงพระเจริญอายุยิ่งยืนนาน!"

แม่ทัพหลายคนได้คุกเข่าลงกับพื้นและตะโกนขึ้น

"ข้าน้อยเกาชุน ถวายบังคมฝ่าบาท ขอให้พระองค์ทรงพระจเริญอายุยิ่งยืนนาน!"

เกาชุนที่ได้รับแจ้งว่าลู่เฟิงเดินทางมาถึงเขารีบผงะงานของเขาและมาหาลู่เฟิงในทันที

"ลุกขึ้นได้!"

"ขอบพระทัยฝ่าบาท!"

ลู่เฟิงจ้องมองไปที่แม่ทัพของอาณาจักรหนานหยานที่มีครายเลือดติดเหล่านี้ เขาได้ลงจากหลังม้าและไล่จับมือของพวกเขาทุกคน"ทุกคนทำหน้าที่ได้ดีมาก ข้าลู่เฟิง ในฐานะตัวแทนของอาณาจักรหนานหยาน ข้ารู้สึกขอบคุณพวกเจ้า!"

"ฝ่าบาท หามิได้พะยะค่ะ นี่เป็นสิ่งที่พวกเราพึงกระทำอยู่แล้วฝ่าบาทมิจำเป็นจะต้องขอบคุณพวกเรา!"แม่ทัพจำนวนมากรีบกล่าวพูดขึ้น

ลู่เฟิง รู้ดีว่ามันเป็นหน้าที่ แต่เขาก็ได้ยิ้ม

จากนั้นเขาก็มองไปที่เกาชุน"สถานการณ์เป็นอย่างไรบ้าง?"

เกาชุนได้ยิ้มอย่างขมขื่นและตอบกลับ"ฝ่าบาท ข้าน้อยไม่รู้ว่า ซ้งหยูตี้ คนนี้บ้าหรือไม่ เพราะมันได้ส่งคนมาโจมตีเมืองทั้งเช้าและเย็น เมื่อครู่มันพึ่งจะหยุดไปเพียงเท่านั้นมิฉะนั้นฝ่าบาทคงไม่สามารถเข้าทางประตูตะวันออกได้"

ลู่เฟิง ขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนที่จะกล่าวถามอีกครั้ง"เจ้ารู้เป้าหมายของศัตรูแล้วหรือยัง?"

"อาจเป็นเพราะกองพันหอกของ ซ้งหยูตี้ ถูกกองพันค่ายกลยุทธ์ของข้าน้อย ทำลายลง ทำให้ ซ้งหยูตี้ เดือดดาลก็ได้พะยะค่ะ!"เกาชุนได้หัวเราะออกมา

ลู่เฟิงที่ได้ยินดังนั้น ตาของเขาก็สว่างวาบขึ้นเขาเคยได้ยินมาว่า กองพันหอกยาวของอาณาจักรซีหยาง เป็นกองทัพที่แข็งแกร่ง แต่เขาไม่คิดเลยว่ามันจะถูกทำลายลงภายใต้เงื้อมมือของกองพันค่ายกลยุทธ์ของเกาชุน"บอกข้ามาว่าเจ้าทำได้ยังไง!"

เกาชุนได้อธิบายให้ลู่เฟิงฟังว่าเกิดอะไรขึ้นในวันนั้น

หลังจากที่ลู่เฟิงได้ยินเขาก็หัวเราะออกมาและพูดขึ้น"สมแล้วที่เป็นถึงแม่ทัพของข้า เจ้าไม่ทำให้ข้าผิดหวังจริง ๆ!"

เกาชุนได้ฟังก็รีบขอบคุณทันที

หลังจากหยุดชั่วครู่ลู่เฟิงก็กล่าวถามอีกครั้ง"ข้าต้องการรู้รายงานความเสียหายของกองทัพของเราในปัจจุบัน"

เกาชุน ได้แสดงสีหน้าที่ไม่สู้ดีนัก"ฝ่าบาท กองทัพองค์รักษ์ได้สูญเสียไปมากกว่า 50,000 คนในวันนี้ ทั้งยังได้รับบาดเจ็บสาหัสมากกว่า 5,000 คน บาดเจ็บเล็กน้อยอีก 20,000 คน โดยรวมแล้วพวกเราเหลือกำลังรบน้อยกว่า 80,000 คน!"

ลู่เฟิงขมวดคิ้วทันที เขาไม่คิดเลยว่า ทหารองค์รักษ์ชั้นยอดที่ดีที่สุดของอาณาจักรจะสูญเสียไปมากขนาดนี้ ดูเหมือนว่ากองทัพของอาณาจักรซีหยางเองก็ไม่ได้อ่อนเเอ ไม่แปลกใจเลยที่ อ๋องแห่งจงซาน ที่นำทัพนับแสนออกไปจะพ่ายเเพ้ในการรบและทำให้สูญเสียทหารจำนวนมากภายในคืนเดียว

เมื่อเห็น ลู่เฟิง ขมวดคิ้ว เกาชุนก็รีบพูดขึ้นทันที"ฝ่าบาทแม้ว่าพวกเราจะประสบความสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่แต่ทหารของอาณาจักรซีหยางเองก็สูญเสียไปไม่น้อยกว่า 200,000 นาย ตอนนี้กำลังรบของพวกมันเหลือไม่ถึง 400,000 คน ตรงกันข้าม เรากลับได้รับชัยชนะที่ยิ่งใหญ่เมื่อเทียบกับความสูญเสีย ถ้าทหารม้าที่พระองค์นำมาถึง พวกเราสามารถฆ่ากองทัพ 400,000 นาย ของซ้งหยูตี้ได้อย่างแน่นอน!"

ลู่เฟิง ได้โบกมือขึ้นเล็กน้อย"ข้าไม่ได้ตั้งใจจะตำหนิพวกเจ้าเพียงแค่ข้าไม่คิดเลยว่ากองกำลังของอาณาจักรซีหยางจะแข็งแกร่งกว่าที่คิดเอาไว้"

เกาชุนรู้สึกโล่งใจเมื่อได้ยินดังนั้น

"เกาชุน วันนี้ไม่มีกำลังเสริมของพวกเรามาถึงงั้นหรือ?"ลู่เฟิงได้กล่าวถามเกาชุน

เกาชุนผงะเล็กน้อยและกล่าวถามด้วยความสงสัย"กำลังเสริม? หรือว่าเรามีทัพเสริมอื่นอยู่อีกพะยะค่ะ?"

เมื่อเห็นปฏิกิริยาของเกาชุน ลู่เฟิง ก็ขมวดคิ้วทันที เขาพบว่า กองทัพที่นำโดยเมิ่งเถียน ยังเดินทางมาไม่ถึง

แต่มันก็น่าแปลก จากข้อกำหนดของระบบ พวกเขาใช้เวลาเดินทางน้อยกว่าหนึ่งวันเพื่อที่จะมาถึงเมืองว่านเหอ แต่ตอนนี้ผ่านไปหนึ่งวันแล้วทำไมยังเดินทางมาไม่ถึงอีก

"รายงานพะยะค่ะฝ่าบาท แม่ทัพเมิ่งเถียน ได้ส่งสาร์นลับถึงพระองค์!"ในตอนนี้ ทหารจินยี่เหว่ย เติ้งฉีหยุน ก็ได้รีบไปหา ลู่เฟิง

เมิ่งเถียน?

เกาชุนได้คร่ำครวญเล็กน้อยก่อนที่จะนึกขึ้นได้ว่า หลายปีก่อนฝ่าบาทีมีองค์รักษ์ส่วนพระองค์ที่มีชื่อว่า เมิ่งเถียน แต่เขาหายตัวไปอย่างลึกลับเมื่อไม่กี่ปีก่อน เป็นไปได้หรือไม่ที่ฝ่าบาทได้ส่งเขาไปจัดตั้งกองทัพ เช่นเดียวกับกองทหารม้าที่ก่อตั้งโดย แม่ทัพลิโป้?

กองกำลังเสริม ที่ฝ่าบาทพูดถึง ใช่กองทัพที่นำโดย เมิ่งเถียน หรือไม่?

"สาร์นลับจากเมิ่งเถียน?"

ลู่เฟิง ครุ่นคิดเล็กน้อยก่อนที่จะตอบกลับ"ส่งมาให้ข้า"

เติ้งฉีหยุน ได้ส่งสาร์นลับให้ลู่เฟิงทันที

ลู่เฟิง ที่อ่านสาร์นลับ ประโยคแรกในใจของเขาก็คือ เมิ่งเถียน สมควรตาย!

นายทำอะไรลงไป? นี่เป็นข้อแก้ตัวหรือไม่?

ลู่เฟิงได้แสดงสีหน้าที่สู้ดีออกมา

หลังจากอ่านจบลู่เฟิงก็ทำท่าทีที่โกรธจัด"เมิ่งเถียน กล้าที่จะขัดคำสั่งของข้าเลยหรือไม่?"

เกาชุน ได้จ้องมองไปที่ ลู่เฟิง อย่างระวังและกล่าวถาม"ฝ่าบาทเมิ่งเถียน ทำอะไรหรือพะยะค่ะ?"

"ข้าสั่งให้ เมิ่งเถียน นำทัพกองทหารรุ่ยซือ 500,000 นาย มาเพื่อสนับสนุนเมืองว่านเหอ แต่จริง ๆ แล้ว เขากลับเปลี่ยนเส้นทางเมื่อวันก่อน โดยข้ามผ่านเมืองว่านเหอและมุ่งหน้าตรงไปทางตอนใต้ของอาณาจักรซีหยาง เขาต้องการยึดแนวหน้าเมือง หยุนไห่ โดยพยายามจะจับจักรพรรดิของอาณาจักรซีหยางจากทางด้านหลัง!"ลู่เฟิงได้ตอบกลับ

เมืองหยุนไห่ เป็นเมืองทางตอนใต้ของอาณาจักรซีหยาง มันเป็นเส้นทางผ่านเข้าถึงเมืองหลวงของอาณาจักรซีหยางโดยตรง

เมื่อเกาชุนได้ยินดังนั้นเขาก็คร่ำครวญเล็กน้อยก่อนที่ดวงตาของเขาจะสว่างวาบขึ้น"ฝ่าบาท แม่ทัพ เมิ่งเถียน ช่างมีแนวคิดที่ไม่ธรรมดา ด้วยวิธีนี้ตราบใดที่เราเอาชนะกองทัพของ ซ้งหยูตี้ ได้ นั่นก็เท่ากับว่า ดินแดนทางตอนใต้ของอาณาจักรซีหยางถูกพวกเรายึดครองทั้งหมด สิ่งนี้จะทำให้อาณาจักรหนานหยานของเราเจริญรุ่งเรืองมากขึ้น"

ลู่เฟิง ได้ถอนหายใจออกมา"ข้าจะไม่รู้เรื่องนี้ได้ยังไง แต่ทว่า เมิ่งเถียน ได้ฝ่าฝืนคำสั่งของข้าโดยที่ไม่ได้รับอนุญาติ เขาทำให้ข้าโกรธ เขารู้ว่าเมืองว่านเหอมีความสำคัญกับอาณาจักรหนานหยานมากเพียงใด แม้เราจะได้เมืองทางตอนใต้ของอาณาจักรซีหยางมา แต่ถ้าเสียเมืองว่านเหอ ไปมันก็ไม่คุ้มค่ากัน"

ในความเป็นจริงที่เขาผิดหวังที่สุดก็คือ เมิ่งเทียนไม่รู้เบาะแสของทหารม้าที่ถูกนำมาโดยเขา แต่อีกฝ่ายกลับเปลี่ยนทิศทางการเดินทัพโดยไม่ได้รับอนุญาติ หากนี่เป็นความไม่พอใจในตำแหน่งแม่ทัพใหญ่ของเกาชุนแล้วล่ะก็เขาก็คงต้องจัดการปัญหาโดยเร็วที่สุด

อย่างไรก็ตาม แม้ว่า เมิ่งเถียน จะมีความภักดีมากกว่า 95 เมื่อถูกอัญเชิญ แต่เขาก็มีกองทัพรุ่ยซือที่มีทหารมากกว่า 500,000 นายอยู่ในกำมือ มันไม่น่าจะเป็นไปได้ที่เขาจะไม่พอใจตำแหน่งแม่ทัพใหญ่ของเกาชุน ที่มีทหารภายใต้อาณัติอยู่แค่ 200,000 กว่าคน

เกาชุนได้ยนดังนั้นเขาก็ครุ่นคิดเล็กน้อยก่อนที่จะตอบกลับ"ฝ่าบาท หาก เมิ่งเถียน รีบมาเมืองว่านเหอ และ เปลี่ยนเส้นทาง เมื่อวันก่อน ข้าน้อยคิดว่าพอจะรู้เหตุผล!"

"ลองอธิบายมา!"ลู่เฟิงได้กล่าวถาม

"ฝ่าบาท เมื่อวันก่อนข้าได้ส่งรายงานการรบไปให้กับท่านเสนาบดีซุนที่เมืองหลวง ข้าได้แจ้งว่าทหารม้าที่นำโดยพระองค์กำลังเดินทางมาที่เมืองว่านเหอ เสนาบดีซุนไม่จำเป็นจะต้องกังวล บางที แม่ทัพ เมิ่งเถียน อาจจะได้รับรายงานการต่อสู้กลางคัน ว่าเราน่าจะสามารถปกป้องเมืองว่านเหอได้ นั่นคือสาเหตุที่เขาอาจจะเปลี่ยนเส้นทางการเดินทัพโดยไม่ได้รับอนุญาติ!"เกาชุนได้ตอบกลับ

ลู่เฟิง ได้ขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนที่จะมีเสียงนึงดังขึ้น"ฝ่าบาท ข้าน้อยเมิ่งอี้ ถวายบังคมฝ่าบาท ขอให้พระองค์ทรงพระเจริญอายุยิ่งยืนนาน!"

เมิ่งอี้ ?