ตอนที่ 1 เริ่มต้นใหม่
ในห้องพยาบาลมีชายชราคนหนึ่งนอนอยู่บนเตียงพร้อมกับจ้องมองไปที่เพดานและครุ่นคิดถึงชีวิตที่ผ่านมาของเขา
จูเลียน 'ชื่อของฉันคือจูเลียนอดีตทหารผ่านศึก วันนี้ฉันอายุ 82 ปีแล้ว และฉันรู้สึกได้ถึงความตายที่กำลังมาหาฉัน แต่ฉันไม่เสียใจเลยแม้ว่าชีวิตของฉันจะเคยเห็นนรกจากการเข้าร่วมในสงครามการเข่นฆ่า ทุกสิ่งที่ฉันเคยทำเอาไว้ตามหลอกหลอนฉันมาตลอด มันทำให้ฉันกลายเป็นหินที่ไร้ความรู้สึก แต่ฉันไม่ยอมแพ้ในชีวิต ฉันได้พบกับผู้หญิงคนหนึ่งและตกหลุมรักเธอ ฉันแต่งงานกับเธอและมีลูกหลังจากสงครามสิ้นสุดลง ฉันเกษียณเพราะบาดแผลจากกระสุนที่กระดูกสันหลัง ลูกชายของฉันไม่นานก็เติบโตเป็นผู้ชายที่สมบูรณ์แบบเขาได้พบภรรยาที่สวยงามและได้มีลูกชาย วันนั้นเป็นวันที่มีความสุขที่สุดในชีวิตเมื่อฉันได้อุ้มหลานชายของฉัน หลายปีผ่านไปหลานชายของฉันเติบโตขึ้นและเราก็ใช้เวลาอยู่ด้วยกันนานมาก เขามักจะบังคับให้ฉันดูแอนิเมชั่นหลายๆ เรื่องกับเขา และในไม่ช้าฉันก็เริ่มชินกับมัน เอาจริงๆ ฉันเริ่มชอบที่เราทั้งคู่รักโปเกมอนและเราเถียงกันเสมอว่าโปเกมอนตัวไหนดีกว่ากัน ฉันขำตัวเองเมื่อมาคิดดูว่าน่าตลกแค่ไหนที่ชายชราเถียงกับหลานชายเกี่ยวกับอนิเมะ แต่ฉันไม่รู้สึกละอายใจเพราะฉันเริ่มใช้ชีวิตที่ในวัยเด็กของฉันไม่เคยมีมาก่อน ฉันคิดเสมอว่าพระเจ้าไม่มีอยู่จริงเมื่อฉันยังเด็ก แต่หลังจากได้สัมผัสชีวิตและทุกสิ่งที่เขามอบให้ฉัน ฉันเชื่อว่าแม้ว่าพระเจ้าจะไม่แสดงตัวให้เราเห็น แต่พระองค์ก็ยังคอยดูแลพวกเราทุกคนและคอยชี้แนะเรา’
จูเลียน “เฮ้อ การอยู่โรงพยาบาลคนเดียวมันน่าเบื่อจริงๆ และความเจ็บปวดที่กระดูกสันหลังนี้ก็กำลังจะคร่าชีวิตฉัน”
'ฉันสงสัยว่าเมื่อไหร่หลานชายของฉันจะมา เขาบอกว่าเขาจะมาเยี่ยมฉันหลังจากเลิกเรียนแล้ว ดูท่ามันจะเป็นอีกวันที่ยาวนานฉันเดาว่าฉันควรจะนอน'
ในขณะที่ฉันหลับตา ฉันก็ถูกล้อมรอบไปด้วยความมืดและฉันก็ค่อยๆ หมดสติไปทันใดนั้นฉันก็เริ่มก่นด่าในหัวตัวเองว่า 'ความตายเวรนี่ไม่ยอมให้ฉันได้พบกับครอบครัวเป็นครั้งสุดท้ายเลยนะ!'
หลังจากที่ฉันตาย ฉันก็ไม่รู้สึกอะไรเลย แต่มันก็ยังแปลกที่ฉันยังคงคิดได้อยู่ ฉันเริ่มรู้สึกประหลาด ทันใดนั้นทุกอย่างก็เปลี่ยนเป็นสีขาวและข้างหน้าฉันมีชายวัยกลางคนกำลังยิ้มอยู่ ฉันใช้เวลาสักครู่เพื่อสงบสติอารมณ์
จูเลียน “ขอถามได้ไหมว่าคุณเป็นใคร”
พระเจ้า “บางคนเรียกฉันว่าพระเจ้า บางคนเรียกฉันว่าผู้สร้าง แต่ก็ขึ้นอยู่กับคุณว่าฉันเป็นใครสำหรับคุณ”
หลังจากฟังที่เขาพูดจูเลียนตกใจมาก เขาเริ่มตั้งคำถามกับตัวเองและมองไปที่ชายคนนั้นตรงหน้าเขา ไม่ว่าเขาจะคิดแค่ไหนเขาก็มีคำตอบเพียงคำเดียวว่า ‘ใช่ ฉันตายแล้วและพระเจ้ากำลังยืนอยู่ตรงหน้าฉัน’ ทันใดนั้นเขาก็คุกเข่าต่อหน้าพระเจ้า
จูเลียน “ขอบคุณพระเจ้าที่ประทานชีวิตที่ดีนี้ให้แก่ฉัน”
พระเจ้า “ลุกขึ้นเถอะ ฉันไม่ต้องการคำขอบคุณจากคุณ ฉันมีความสุขที่คุณไม่ตำหนิฉันที่ทำให้คุณมีจุดเริ่มต้นที่โหดร้าย มีวิญญาณแบบคุณอยู่น้อยมาก”
จูเลียน “ฉันไม่กล้ากล่าวหาอะไรคุณหรอก”
พระเจ้า “วันนี้ฉันมีความสุขมาก ดังนั้นฉันจะให้ชีวิตที่สองกับคุณพร้อมด้วยพรสามประการที่จะไปเริ่มต้นใหม่กับคุณ”
จูเลียนตื่นเต้นมากเมื่อได้ฟังสิ่งที่พระเจ้าพูด แม้ว่าเขาจะเป็นคนแก่แต่การได้รับโอกาสที่จะมีชีวิตอีกครั้งก็เป็นเรื่องที่น่าดึงดูดมาก เขาเริ่มคิดว่าควรขอพรอะไรและในที่สุดเขาก็ตัดสินใจได้
จูเลียน “พระเจ้าครับ พรข้อแรกของฉันคือการกลับชาติไปเกิดในจักรวาลของโปเกมอนในภูมิภาคคันโต”
จูเลียน “ข้อที่สองคือการมีความทรงจำในอดีตชาติของฉัน”
จูเลียน “ข้อที่สามของฉันคือฉันขอมีระบบ AI”
จูเลียนคิดอย่างรอบคอบเกี่ยวกับความปรารถนาของเขา เขาไม่ต้องการเสี่ยงดังนั้นเขาจึงขอให้ความทรงจำของเขายังคงอยู่ต่อและเขาจำเป็นต้องใช้ระบบ AI เพื่อใช้ตรวจสอบสเตตัสของโปเกมอน
เมื่อได้ยินความปรารถนาของฉัน พระเจ้าก็ยิ้ม
พระเจ้า “คุณเป็นคนฉลาดที่ขอให้ความทรงจำของคุณไม่หายไป หลายคนลืมสิ่งที่สำคัญเช่นนี้ และได้รับการกลับชาติมาเกิดโดยไร้ซึ่งความทรงจำ”
“ตอนนี้ฉันจะถามคุณว่าคุณต้องการกลับชาติมาเกิดอย่างไร คุณต้องการเริ่มจากทารกหรือคุณต้องการให้ฉันสร้างร่างกายให้คุณและส่งคุณไปที่นั่น ถ้าคุณเลือกตัวเลือกที่สองคุณสามารถเลือกโปเกมอนเริ่มต้นตัวใดตัวหนึ่งได้”
แน่นอนว่าจูเลียนเลือกตัวเลือกที่สอง
พระเจ้า “คุณเลือกทางเลือกที่สองเหรอ ก็ดี”
ทันใดนั้นหน้าจอก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าจูเลียน เขามองไปที่หน้าจอและตระหนักว่าเขาสามารถสร้างร่างกายของเขาแบบที่เขาต้องการได้ เมื่อเห็นสิ่งนี้เขาก็มีความสุขและเริ่มสร้างรูปร่างของเขาทันที เขาเลือกหุ่นที่มีกล้ามเนื้อเรียวเล็ก ผิวสีแทน แต่ไม่มากนัก เขาเลือกอายุ 16 ส่วนสูง 6 ฟุต ตาแดง ผมดำ และทำให้น้องชายตัวเองเล็ก 9 นิ้วหลังจากนั้นก็มีข้อมูลส่วนของโปเกมอนเริ่มต้นที่เขาเรียกออกมาดู และเลือกฮิโคซารุเพราะเอาจริงๆ เขาชอบวิวัฒนาการขั้นสุดท้ายและความสามารถในการใช้ไฟของมัน หลังจากที่เขาออกแบบทุกสิ่ง เขาก็มองพระเจ้าทันใดนั้นเขาก็จำอะไรบางอย่างได้
จูเลียน “พระเจ้าครับไทม์ไลน์ในจักรวาลโปเกมอนมันทำงานอย่างไรเหรอครับ”
พระเจ้า “อ๊ะ! ฉันเกือบจะลืมบอกคุณไปแล้วสิว่าดาวเคราะห์ที่คุณจะไปจุตินั้นใหญ่กว่าโลกก่อนหน้านี้ถึง 100 เท่า ดังนั้น 1 ปีในโลกใบใหม่ของคุณจะเท่ากับ 10 ปีในโลกก่อนหน้าของคุณ และองค์ประกอบในโลกใหม่ของคุณก็เป็นเช่นนั้น โลกใบนั้นผู้คนมักจะมีชีวิตที่ยืนยาวและเติบโตอย่างช้าๆ นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมคุณจึงไม่ค่อยเห็นคนเถ้าคนแก่มากนัก”
หลังจากฟังพระเจ้า จูเลียนก็คิดว่าถ้าโลกก่อนหน้าของเขามีแนวคิดเดียวกันนี้เขาคงจะมีชีวิตอยู่ได้ถึง 800 ปีโดยเฉลี่ย
จูเลียน “ฉันพร้อมแล้ว”
พระเจ้า “ดี ขอให้คุณมีความสุขกับชีวิตใหม่อย่างเต็มที่นะ”
พระเจ้าพูดและโบกมือทันใดนั้นประตูก็เปิดขึ้นใต้เท้าจูเลียนและดูดเขาเข้าไปก่อนที่เขาจะรู้ตัวเขาก็หมดสติและลอยหายไป