LCEW เล่มที่ 1 ตอนที่ 8 - พลังเขย่าขวัญหลังความตาย
ฝากติดตามเพจด้วยนะครับ แฟนเพจ แจ้งเตือนก่อนใคร กดเลย
https://www.facebook.com/Lovecodebyshark/
เล่มที่ 1 ตอนที่ 8 - พลังเขย่าขวัญหลังความตาย
ดูเหมือนความเกลียดชังจะเอ่อล้นกลืนกินไปทั้งหัวใจเหอเล่ย เขามีท่าทีไม่พอใจผู้คนของเมืองพระจันทร์เงินจริงๆ อาซิงหันกลับมามองอย่างเชื่องช้าและมีทีท่าสงบมาก ราวกับว่าความเกลียดชังของเหอเล่ยมันอยู่ในความคาดหมายของเขาอยู่แล้ว และเขาก็เหมือนจะคุ้นเคยกับความเกลียดชังแบบนี้
เหอเล่ยหันไปอาซิงและยิ้มเย้ย"พวกเขารู้แค่เพียงการซ่อนบนดวงจันทร์!! พวกเขาไม่สนใจชีวิตของพวกเรา!!"จากนั้นเขาก็ชี้นิ้วออกไป ฉันจ้องมองไปตามทิศทางและเห็นพระจันทร์เสี้ยวขนาดใหญ่
น่าสนใจ!! นั่นมันคือเมือง!!
เหอเล่ยจ้องมองมาที่ฉันด้วยสายตาเหยียดหยามขณะที่เขากล่าวว่า "นายเองก็เป็นเพื่อนกับคนของเมืองพระจันทร์เงินสินะ? หืม นายเองก็คงหยามเกียรติฉัน ถ้าหากนายอยากจะเอาใจตัวเองจากคำอวยของเมืองพระจันทร์เงิน ก็ไปเลย!!"เหอเล่ยหันหลังแล้วจากไป
ฉันเดินตรงไปข้างหน้าและดึงแขนของเขา "ทำไมนายถึงได้โกรธมากนัก? จำได้ไหม อาซิงได้ช่วยนายหาอะไรสักอย่าง รู้สึกจะเรียกว่ายาแก้พิษ!!?"
เหอเล่ยหันกลับมามองฉันด้วยสายตาสงสัย "ทำไมนายทำเหมือนไม่รู้อะไรเลย?"
"ผม……"
แน่นอนว่าฉันไม่รู้อะไรเลยจริงๆ!!
ก่อนหน้านี้ฉันกำลังจุดธูปขอพรอยู่บนผู่ถัวซานบอลโลกของฉัน และกำลังผ่อนคลายไปกับสายลมทะเลที่กระซิบภาวนาให้ฉันสอบผ่าน เพื่อจะได้เข้าเรียนในโรงเรียนมัธยมปลายอันมีชื่อเสียง สิ่งที่ฉันกังวลมากที่สุดคือ ฉันจะตัดสินใจทำตามความปรารถนาของพ่อคือการเป็นทหาร หรือความปรารถนาของแม่ที่อยากให้ฉันเป็นนักแสดง
แต่ทันใดนั้น ฉันก็พบว่าตัวเองมันอยู่ในโลกใบนี้ ก่อนที่ฉันจะได้เข้าใจว่ามันเกิดอะไรขึ้น ฉันก็ถูกจับโยนเข้าไปในกรงขัง ฉันต้องเผชิญหน้ากับอนาคตที่กำลังจะเกิดขึ้นไม่ว่าจะเป็นการถูกพวกโจรข่มขืน หรือไปยังสถานที่ที่ฉันไม่รู้จัก ฉันจะได้เห็นการต่อสู้ด้วยปืนต่อหน้าต่อตา และยังได้เห็นซากศพเต็มพื้นที่ ดิฉันอายุเพียง 16 ปีนะ พวก!!
แม้ว่าพ่อของฉันจะเคยฝึกฝนฉันอย่างเข้มงวด แต่เขาก็ไม่เคยให้ฉันได้เห็นคนตายจริงๆ!!
ฉันก็เป็นเพียงนักเรียนที่ชื่นชอบการดูหนังอนิเมะและตามหาร้านอาหารแสนอร่อยทุกครั้งที่มีเวลาว่าง ฉันเป็นเพียงแค่เด็กทั่วไปอายุ 16 ปี ที่ร้องไห้แทบเป็นแทบตาย 3 วัน 3 คืนตอนที่สุนัขแสนรักของฉันจากฉันไป และตอนนี้ ฉันยังต้องทำใจยอมรับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นต่อหน้าต่อตาได้ทันทีอย่างนั้นหรือ?
จากที่ๆฉันจากมา ผู้ชายอายุเท่าฉันต่างก็แบ่งเวลาไปเล่นบาสเก็ตบอล เล่นเกม หรือเรียน!! พวกเขานั่งพิมพ์งานหน้าคอม สัมผัสหน้าจอมือถือ ไม่มีใครไปฆ่าคนได้ปืนจริงหรือบินลอยกลางอากาศด้วยขาตัวเอง!!?
จิตใจของฉันสับสนไปหมดเพราะคำพูดของเหอเล่ย มีหลายเรื่องหลายอย่างที่อยากจะพูด แต่ก็ไม่รู้ว่าจะเริ่มจากตรงไหน คำพูดในหัวหินมากมายอยู่ในหัวของฉัน มันกระจัดกระจายกลายเป็นคำพูดมากมายที่ฉันไม่สามารถจัดระเบียบให้เป็นคำถามได้
เหอเล่ยสะบัดมือของฉันออกและเหลือบมองอาซิงก่อนจะหันกลับมามองฉันอีกครั้ง "นายมาจากที่ไหน? นายรู้อะไรเกี่ยวกับเมืองภูติคราสบ้าง?"
"เหอเล่ย!! เขาตกลงมาจากฟ้า บางทีแรงกระทบกระเทือนจะทำให้เขาสูญเสียความทรงจำ อย่าไปบังคับเขา!!"ฉันไม่คิดเลยว่าอาซิงจะยกข้อแก้ตัวที่สมเหตุสมผลออกมาแก้ต่างให้กับฉัน เขาดูกังวลมากตอนที่มองมาที่ฉันและกล่าวว่า "อย่าเครียดเกินไป หากนายจำไม่ได้" เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย และหัวของฉันก็เริ่มปวด
"หืม"เหอเล่ยจ้องมองด้วยสายตาดูถูก เขาสูดลมหายใจเข้าเฮือกใหญ่ แววตาสั่นคลอน "เมืองภูติคราสจับผู้คนไปเพื่อจุดประสงค์เดียวคือกิน"
"กิน!?"ฉันถึงกับอุทานเสียงดัง เหอเล่ยฟื้นคืนความสงบ "สำหรับเมืองพระจันทร์เงิน พวกเขาถือครองเทคโนโลยีสูงสุดในโลก แต่พวกเขาเมินเฉยไม่ช่วยอะไรเลย พวกเขาเอาแต่เฝ้าดูอย่างเงียบๆเท่านั้นและปล่อยให้ผู้คนบนโลกใบนี้กินกันเองต่อไป ถ้าหากพวกเขาระดมโจมตี พวกเขาสามารถทำลายราชาชูร่าได้อย่างแน่นอน….."
"พวกเราทำไม่ได้"อาซิงขัดคำพูดเหอเล่ย สิ่งที่ตามมาหลังจากนั้นคือความเงียบอันแสนอึดอัด
เหอเล่ยเบือนหน้าหนีทันทีด้วยความไม่พอใจ ขณะที่อาซิงเดินตรงมาที่พวกเรา เขาจ้องมองด้วยสายตาขอโทษและพยายามอธิบายว่า " เมืองภูติคราสมีพวกเหนือมนุษย์อยู่มากมาย พวกเขาคงไม่พ่ายแพ้ง่ายๆเพียงเพราะอาวุธไฮเทคอย่างเดียว นี่คือเหตุผลไงล่ะเหอเล่ย พวกเราต้องการรวบรวมเหล่าเหนือมนุษย์อย่างนาย พลังเทเลพอตข้ามมิติ ในหมู่พวกเหนือมนุษย์มันคือพลังที่หายากมาก!! กลับไปที่เมืองพระจันทร์เงินกับผม"อาซิงจ้องมองเหอเล่ยด้วยความจริงใจ
เหอเล่ยหันกลับมาและแสยะยิ้มใส่อาซิง "ถ้าหากนายเต็มใจพาเผ่าของผมไปที่เมืองพระจันทร์ด้วย ผมก็จะตามนายไป"
อาซิงขมวดคิ้ว แววตาบ่งบอกว่าทำอะไรไม่ถูก "นายก็รู้ว่าฉันทำไม่ได้……" สายตาของเขาตอนนี้ช่างแตกต่างกับตอนที่เขาลงมือสังหารหัวหน้าโจรอย่างสิ้นเชิง อาซิงคนนี้ลึกลับมาก
"หืม!! ดูสิ!! นี่แหละเพิ่งคนของเมืองพระจันทร์เงิน!!"เหอเล่ยจ้องมองด้วยความปรารถนา เขากระชากคอเสื้ออาซิงขณะถ่มน้ำลาย "ผมก็ต้องปกป้องเผ่าของผม ผมน่ะไม่เหมือนกับนายที่ไม่ยอมเป็นศัตรูกับราชาชูร่าเพื่อปกป้องตัวเอง!!"
"เป้าหมายมันอยู่ห่างไกลนะถ้าหากพวกเราต้องพึ่งพาความแข็งแกร่งของเมืองพระจันทร์เงินอย่างเดียว!!"อาซิงตะโกนใส่เหอเล่ย "ราชาชูร่ารวบรวมพวกเหนือมนุษย์ไว้จำนวนนับไม่ถ้วนและสร้างกองกำลังที่แข็งแกร่งเพื่อขยายอาณาเขตของพวกเขาอย่างต่อเนื่อง และจำนวนของพวกเขาก็เหนือกว่าเมืองพระจันทร์เงิน แต่ละคนล้วนแข็งแกร่งและมีพลังเป็นเอกลักษณ์ของตน พวกเขา….."
"ถูกต้อง พวกเราสามารถล้างบางทั้งเมืองได้ด้วยพลังของพวกเราเอง ฮ่าฮ่าฮ่า"ทันใดนั้นเสียงคำรามมันเย่อหยิ่งและดุร้ายก็ดังมาจากด้านหลัง พวกเรามองเห็นร่างขนาดมหึมาลอยมาอยู่ตรงหน้าพวกเรา
ฉันหันไปมองและกัดฟัน
หัวหน้าโจรที่อาซิงฆ่าตายไปก่อนหน้านี้ลุกขึ้นยืน!! ปัง ปัง ปัง!! กล้ามเนื้อบนร่างกายของเขาแต่ละมัดกระตุกขณะที่เขาฉีกเสื้อผ้าตัวเองขาดออกจากกัน!! กล้ามเนื้อสีแดงเหล่านั้นเหมือนก้อนหินสีแดงปูดโป่น
และวินาทีนั้น ฉันก็เข้าใจคำว่า 'พวกเหนือมนุษย์' ที่ทุกคนพูดถึงทันที การศึกษาที่ฉันได้รับอยู่ห่างไกลจากความเป็นจริงมาก หลังจากได้ดูสิ่งที่เกิดขึ้นต่อหน้า ฉันก็ได้แต่ก็แอบขอโทษกลุ่ม x-men ทุกคนโดยเฉพาะวูล์ฟเวอรีนที่เอาคำว่าเหนือมนุษย์ไปเปรียบเทียบกับความสามารถของพวกเขา
พวกเหนือมนุษย์ มีความหมายเหมือนกับพวกเมต้าฮิวแมน ต่อให้ไม่ใช่ ก็ใกล้เคียง
เหอเล่ยคือหนึ่งในนั้น พลังเทเลพอร์ตช่วยให้เขาหายตัวและปรากฏอีกที่หนึ่งได้ทันที ความเร็วของมันคงเทียบเท่ากับความเร็วอย่าง เดอะแฟลช มันคือข้อพิสูจน์แล้วว่าเขาคือพวกเหนือมนุษย์
ก่อนหน้านี้ เหอเล่ยที่เคยถูกคุมขังอยู่ในห้องกรง เกรินว่าเขาต้องการยาแก้พิษ เขามักจะพูดว่าพลังเหนือมนุษย์ของเขาถูกยับยั้งโดยยาบางประเภท และไม่สามารถใช้งานได้ชั่วคราว ดังนั้น เหอเล่ยจึงจำเป็นต้องใช้ยาแก้พิษเพื่อลบล้างผลของยาพิษ
"เขาคือพวกเหนือมนุษย์จริงๆ!!"อาซิงต้องมองไปที่หัวหน้าโจรซึ่งตอนนี้ร่างกายกำลังขยายใหญ่
ฉันยืนอยู่ในจุดที่ใกล้กับหัวหน้าโจรมากที่สุด และปืนที่อาซิงโยนทิ้งเอาไว้ก็อยู่ใกล้กับฉัน ฉันได้แต่สงสัยว่าวิธีใดกันนะที่จะคว้าปืนกระบอกนั้นได้เร็วที่สุด แต่แล้ว เท้าขนาดใหญ่เท่าเห็นยักษ์ก็กระแทกลงบนพื้นดินใกล้ๆกับฉัน *ครึ้นน!!* ปืนที่ฉันมองอยู่แตกออกเป็นเสี่ยงๆ
"ฮ่าฮ่าฮ่า"หัวหน้าโจรหัวเราะและเงยหน้าขึ้น เขากลายเป็นยักษ์สีแดงเข้มสูง 3 เมตร กล้ามเนื้อทุกส่วนของร่างกายแข็งราวกับหิน เดิมทีเขาเป็นมนุษย์ แต่ตอนนี้เขากลายร่างเป็นสัตว์ประหลาดเต็มตัว!!
ด้วยความไม่คาดคิด แสงสีฟ้าก็พุ่งมาปรากฏตัวด้านข้างฉัน มันคือเหอเล่ย อย่างไรก็ตาม พื้นหลังสีที่ยิงใส่อสูรกายแทบจะไม่ส่งผลใดๆเลย สัตว์ประหลาดตัวนี้ดูท่าจะมีภูมิต้านทานต่ออาวุธทั้งหมด!!
