EP.78 ความสามารถแกรี่

สิ่งที่เกิดขึ้นตอนนี้คือมืดดาบของเขาสามารถแทงทะลุ

เข้ามาในถุงมือผมได้ นั่นหมายความว่าอาวุธที่เขามี

ต้องมีระดับที่สูงกว่าของผมเป็นแน่แล้วถ้าอีกสองคน

ที่เหลือมีอาวุธและร่างกายที่แข็งแรงแบบเขา ทั้งผม

และแกรี่ก็แทบจะไม่มีโอกาสที่จะชนะได้แน่ ผมหัน

กลับไปมองแกรี่เพื่อดูว่าเขาเป็นยังไงบ้าง

ตอนนี้แกรี่กำลังดวลดาบอยู่กับผู้ชายอีกคนอย่างรุนแรง

ประกายไฟที่เกิดขึ้นจากที่ดาบของทั้งคู่กระทบกันสามารถ

ยืนยันได้ว่านี่คือการต่อสู้ที่รุนแรง แกรี่ไม่มีโอกาสที่จะหยุด

พักได้เลย การประทะกันของทั้งคู่ดำเนินไปอย่างต่อเนื่อง

และไม่มีท่าทีที่จะหยุดได้ง่ายๆ ถึงแม้แกรี่จะรับมือกับเขา

ได้ดีแต่รอยแผลรอบๆตัวเขาก็เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งการ

ต่อสู้ยาวนานมากแค่ไหนสุดท้ายแล้วแกรี่เองก็เป็นผู้แพ้

อยู่ดี

และทันใดนั้นชายผู้ถือดาบและชายที่ถือโซ่ไว้ในมือ

เดินมุ่งตรงเข้ามาหาผม ผมตัดสินใจรวบรวมพลัง Ki

ทั้งหมดไปยังถุงมือเพื่อเตรียมความพร้อมที่จะต่อสู้

กับสองคนที่อยู่ตรงหน้าที่เริ่มเดินเข้ามาใกล้ผมเข้าไป

ทุกที

ชายหนุ่มที่มาพร้อมกับโซ่ในมือพยายามที่จะแกว่งโซ่

รอบๆหัวผมอยู่หลายหนจนในที่สุดเขาก็แกว่งมาที่ผมเข้า

อย่างจัง แต่โชคดีที่ผมใช้ขาซ้ายขึ้นมารับไว้ได้ทันและผม

ก็จับโซ่นั้นไว้ได้ในที่สุด และก่อนที่ผมจะจับโซ่ไว้ได้ก็พึ่ง

สังเกตุว่าชายหนุ่มที่มาพร้อมกับดาบเขามาอยู่ตรงหน้าแล้ว

ผมปล่อยโซ่ที่อยู่ในมือเพื่อถอยมาตั้งหลักอีกครั้งก่อนที่

จะรับมือกับการโจมตีจากพวกเขา

ผมเดินมุ่งหน้าเข้าไปหาชายหนุ่มที่มาพร้อมกับโซ่แม้จะ

รู้ดีว่ายังไงผมเองก็สู้พวกเขาไม่ได้อยู่ดีและในขณะที่ผม

กำลังเดินเข้าไปนั้นก็มีมีดดาบที่ยื่นมาขวางทางผมไว้

การที่มีระยะห่างระหว่างพวกเราถือเป็นเรื่องที่ดีสำหรับ

ชายคนถือโซ่เพราะตัวผมเองจะไม่สามารถรู้ได้เลยว่า

ต้องควรโฟกัสที่ใครกันแน่ ผมกลับมาเรียกสติตัวเอง

อีกครั้งด้วยการคิดให้ดีว่าจะจัดการสิ่งที่อยู่ข้างหน้าได้

อย่างไร แต่ไม่ว่ายังไงก็ตามชายหนุ่มที่กำลังถือมีดดาบ

อยู่ตรงหน้าผมออร่าในตัวของเขาเริ่มกลายเป็นสีแดง

เขาเริ่มที่จะแกว่งมีดดาบไปมาอย่างไม่หยุด ทุกครั้ง

ที่เขาแกว่งออกไปก็จะมีประกายไฟที่ออกมาด้วยทุกครั้ง

ผมสังเกตุเห็นได้ว่าการเคลื่อนไหวของแสงไฟและดาบ

เล่มนั้นมันเข้าใกล้ผมอยู่ตลอดเวลาและในสุดมันก็ผ่าน

หน้าผมไปและพบว่ามีโลหะที่มีขนาดใหญ่อยู่ข้างหลังของ

แสงไฟนั่น

ผมไม่สามารถโต้ตอบอะไรได้เลยเพราะทันใดนั้น

แสงไฟนั่นก็พุ่งตรงเข้ามาหาผมจนทำให้ตัวผมลอยลง

ไปในอากาศและตกลงไปที่พื้น แรงกระแทกอย่างแรง

ที่กระทบเข้าตรงหน้าอกผม ทำให้ผมตั้งตัวไม่ทันและ

เมื่อสำรวจรอบๆตัวก็ถึงกับต้องอ้าปากค้างเพราะเลือด

เริ่มไหลออกมาจากปากอย่างไม่หยุด เมื่อผมมองลงไป

ที่หน้าอกก็พบว่ามันน่าจะได้รับบาดเจ็บอยู่มาก

ความรู้สึกเจ็บที่เกิดขึ้นมาผมเองก็ไม่รู้ว่ามันจะมาก

แค่ไหน จากนั้นไม่นานผมก็ได้ยินเสียงกรีดร้องที่ดังมา

จากบริเวณไม่ห่างออกไป แกรี่หมุนตัวออกจากการต่อสู้

โดยมีบาดแผลลึกที่อยู่บริเวณไหล่ซ้ายของเขา

“ยังไงการเจ็บตัวของฉันครั้งนี้จะไม่เสียเปล่า !”

แกรี่ตะโกนสุดเสียงใส่ชายคนนั้น

ผมค่อนข้างตกใจที่แกรี่ยังเหลือพลังอยู่มากหลังจาก

ที่เขาต่อสู้มาอย่างหนักและได้รับบาดแผลมาเต็มตัวแบบนี้

ถ้าผมไม่ตัดสินใจทำอะไรสักอย่างในตอนนี้ พวกเรา

ทั้งคู่จะต้องตายแน่ๆ ชายหนุ่มอีกคนที่มาพร้อมกับ

ใบมีดที่มีเปลวไฟจะต้องเป็นสาเหตุที่ทำให้ไฟลุกรอบๆ

ตัวพวกเราแน่ๆ

ในขณะที่ผมยังนั่งอยู่ที่พื้นชายหนุ่มที่มาพร้อมโซ่เหล็ก

เดินมุ่งตรงมาที่ผมอีกครั้ง  ผมรวบรวมพลังที่มีทั้งหมด

จับโซ่ไว้ไม่ให้เขาดึงกลับไปได้ แต่ชายหนุ่มเองก็พยายาม

ที่จะดึงมันกลับแต่ก็ไม่มีประโยชน์อะไร ตอนนี้ผมใช้พลัง ki

ที่มีทั้งหมดของผมถ่ายทอดไปที่ถุงมือและผมก็จะไม่ยอม

ปล่อยให้โซ่เส้นนี้หลุดมือไปง่ายๆ และในตอนนี้กระแสไฟ

จากอีกทางก็กำลังมุ่งเข้ามาหาผม ผมยกมืออีกข้างขึ้นวาง

บนพื้นพร้อมกับตะโกนออกมาสุดเสียง

“เนียร์ !”

เวลาผ่านไปไม่นานเนียร์ก็ปรากฎตัวในบริเวณที่

ผมเอามือไปวางไว้ ผมรีบออกคำสั่งเนียร์ทันทีทั้งๆที่

มืออีกข้างก็ยังจับโซ่ไว้อยู่ หลังจากที่ผมคุยกับเนียร์

เสร็จเรียบร้อย เราทั้งคู่ก็รีบวิ่งไปรอบๆพวกเขาทั้งสอง

จนทำให้โซ่ที่อยู่ในมือผมวิ่งเป็นวงกลมล้อมรอบ

เป็นไปตามที่ผมคาดไว้ว่าชายหนุ่มที่มาพร้อมกับ

ดาบที่มีเปรวไฟจะไหวตัวได้ทันกว่าคนอื่น เขารีบวิ่ง

เข้ามาขัดก่อนที่สายโส่จะวนรอบไปมากกว่านี้

จนทำให้เส้นโซ่นั้นขาดออกเป็นสองท่อน

“ไม่เคยมีใครบอกพวกเรามาก่อนเลย

ว่าเด็กคนนี้เป็นนักเวย์ทด้วยเหมือนกัน” พวกเขาพูด

ออกมาอย่างเสียงดังพร้อมกับตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น

“ช่างเถอะ ! ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นยังไงภารกิจที่เรา

ต้องจัดการก็ยังเหมือนเดิม ”

“เนียร์ นายช่วยจัดการชายหนุ่มที่อยู่ด้านซ้ายให้ที

ส่วนชายหนุ่มที่มาพร้อมกับเปลวไฟที่อยู่ตรงหน้า

ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของผมเอง ”

ชายหนุ่มที่มาพร้อมกับดาบเปลวไฟดูแล้วจะเป็น

คนที่แข็งแกร่งกว่าอีกสองคนที่เหลือแต่คนที่ผมเลือก

ให้เนียร์ต่อสู้ก็คือชายหนุ่มที่มาพร้อมกับโซ่และ

ตอนนี้พวกเขาทั้งคู่ก็กำลังดวลกันอยู่

แกรี่ได้ต่อสู้กับชายอีกคนแล้วและดูเหมือน

จะต่อสู้กันอีกครั้งเป็นครั้งที่สองรอบ และโดยส่วนมาก

แกรี่เองจะเป็นคนหลบและกัน ไม่ให้เขาเข้ามาโจมตีอะไรมากนัก

แต่ยิ่งแกรี่พยายามที่จะจัดการเขาเท่าไหร่แต่ก็ดูเหมือนว่า

จะไม่มีครั้งไหนที่ทำให้เขาบาดเจ็บเลยสักครั้ง

แต่ภาพที่ผมเห็นตอนนี้มันแตกต่างออกไป เหตุการ์ณ

ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะสลับกลับครั้งที่แล้วเพราะตอนนี้

ผู้ชายคนนั้นดูเหมือนจะพยายามหลีกหนีและหลบแกรี่อยู่

ชายคนนั้นต้องการโจมตีแกรี่แบบเดิมแต่ดูเหมือนจะ

ไม่มีโอกาสได้ทำเลย ดูเหมือนว่าแกรี่จะอ่านใจเขาออกว่า

เขากำลังจะโจมตีมาในรูปแบบไหน ทำให้คราวนี้เขารับ

มือกับมันได้อย่างดีเยี่ยม

“ให้ตายสิ!” ชายหนุ่มคนนั้นตะโกนขึ้นมาด้วยความโมโห

“พวกนายเป็นแค่นักเรียนไม่ใช่หรอ? ทำไมแข็งแกร่งได้

ขนาดนี้?”

ในขณะเดียวกันแกรี่ก็ยังไม่หยุดที่จะโจมตีฝ่ายตรงข้าม

แต่ก็ยังตอบกลับมาว่า

“นายพูดถูกพวกเราเป็นแค่นักเรียนเท่านั้นแต่

เป็นนักเรียนที่ดีที่สุดของ Avrion Academy!”

เป้าหมายเดียวของการโจมตีของแกรี่ดูจะมุ่งไปที่

บริเวณศรีษะของเขา ถ้าชายหนุ่มคนนั้นพูดได้เขาคง

บอกว่าทำไมมันช่างดูทรงพลังแบบนี้เพราะเขาใช้ทั้ง

สองมือที่มีเพื่อที่จะดันไม่ให้มันมาถึงตัวเขา และในขณะ

ที่เขากำลังหลีกหนีการโจมตีเขาพยามมองหาแกรี่แต่

แกรี่ก็หายไป ในเวลาต่อมาขาของชายคนนั้นก็ถือเตะ

สกัดขาจนทำให้เขาล่วงลงไปที่พื้น เขาเองก็ไม่ย่อท้อ

ที่จะพยายามลุกขึ้นแต่แกรี่รู้ทันเตะเขาล่วงลงพื้นไป

อีกครั้ง

มีดดาบของแกรี่ตอนนี้ชี้ไปอยู่ในบริเวณลำคอ

ของชายคนนั้น ช่างเป็นภาพที่ผมไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้น

“บอกมา ว่าทำไมพวกนายต้องรอบทำร้ายเรา?”

ก่อนที่ชายหนุ่มจะได้อ้าปากตอบคำถาม ก็มีแสงไฟ

ลอยมาจากอีกฝั่งด้วยความเร็วสูง

“แกรี่ ระวัง!” ผมตะโกนสุดเสียงและแกรี่ก็กระโดด

หลบกับมาได้ทันแต่เปลวไฟอันนั้นกระทบเข้าที่ชายหนุ่ม

ที่อยู่บนพื้นเข้าอย่างจังและมันก็ลามไปยังลำตัวจนทำให้

ไหม้ดำไปหมด

ในขณะที่ผมกำลังต่อสู้อยู่กับชายที่มีพลังไฟ เขาก็

ตัดสินใจที่จะยิงไฟออกไปจนทำร้ายพวกของตัวเอง

“ไม่ต้องกังวลไปเรย์ ฉันกำลังไปช่วยนายแล้ว”

หลังจากที่เขาพูดจบประโยค เข่าของเขาก็อ่อนแรง

จนทำให้เขาต้องพับลงไปกับพื้น

“นายนั่งอยู่ตรงนั้นแหละ นายเสียเลือดมาเยอะแล้ว

ไม่ต้องห่วงอะไรตรงนี้ฉันจัดการได้ ”

แม้ว่าเสียงที่พูดออกไปของผมจะดูมั่นใจมากแต่

ความรู้สึกที่อยู่ข้างในช่างตรงกันข้ามเหลือเกิน