ตอนที่ 67 ความทะเยอทะยานในการต่อสู้ (ฟรี)
"เจ้าพวกลูกเต่าแห่งอาณาจักรหนานหยาน พวกเจ้าไม่กล้าลงมาสู้กับพวกเราอาณาจักรซีหยางใช่หรือไม่?"
"อาณาจักรหนานหยานของพวกเจ้าทั้งหมดเป็นเพียงเต่าที่ชอบหลบอยู่ในกระดองหรือไม่?"
"แม่ทัพเกาชุน เจ้ากล้านำกองพันออกมาสู้กับทหารของข้าหรือไม่ หรือว่าเจ้ากลัวกองพันหอกของข้า?"
ภายในเมืองว่านเหอ พวกเขาได้ยินเสียงตะโกนจากศัตรูที่อยู่ด้านนอกทำให้พวกเขาเต็มไปด้วยความโกรธ"แม่ทัพหาน พวกเราไม่สามารถทำอะไรได้เลยงั้นหรือ?"
"แม่ทัพเกากำลังจัดรูปแบบค่ายกลยุทธ์ของเขา สิ่งที่เราทำได้มีเพียงแต่ภาวนาให้เขาชนะก็เท่านั้น"หานเซิ่น ได้กล่าวพูดออกมาก่อนที่จะส่งเสียงเรียกกำลังใจ
"อย่าปล่อยให้พวกคนจากอาณาจักรซีหยางปั่นหัวเราได้ พวกเราจะต้องเชื่อใจแม่ทัพเกา!"
"อะ..."
แม่ทัพหลายคนได้พยักหน้า
"เปิดประตู!"
ในเวลานี้เสียงเปิดประตูได้ดังมาจากด้านล่างของเมือง
"นั่นมันค่ายกลยุทธ์"
"แม่ทัพเกาได้นำค่ายทหารส่วนตัวออกมา"
"ฮ่าฮ่า ข้าคิดอยู่แล้วว่าแม่ทัพเกาคงไม่ปล่อยให้พวกคนเหล่านี้เห่าหอนอยู่นาน ดูทหารในค่ายสิ พวกเขาแต่ละคนแข็งแกร่งมาก!"
ผู้คุมบนกำแพงเมืองได้จ้องมองไปที่เกาชุน พวกเขาเต็มไปด้วยความสุขทันที
หานเซิ่นเองก็มองไปที่ด้านล่างก่อนที่จะบ่นพึมพัมออกมา"กองพันทหารสีดำที่ราวกับขุนศึกผู้ยิ่งใหญ่!"
"ไม่เเปลกใจที่แม่ทัพเกาจะมั่นใจมาก ช่างเป็นกองพันที่ทรงพลังจริง ๆ !"
หานเซิ่น ไม่ใช่คนโง่ เขาสามารถเห็นได้อย่างชัดเจน จากการตั้งค่ายและสัมผัสบรรยากาศของแต่ละคน
เขาไม่เคยเห็นกองพันที่มีความแข็งแกร่งระดับนี้มาก่อน
"ปิดประตู!"เกาชุนได้โบกมือ
"ขอรับ!"
"ปิดประตูเมือง"
หานเซิ่น ได้สั่งการปิดประตูเมืองทันที
ทุกคนจ้องมองไปที่ค่ายกลยุทธ์ที่มุ่งหน้าออกจากเมืองว่านเหอ ก่อนที่จะไปยืนเผชิญหน้ากับกองพันหอกของอาณาจักรซีหยาง
"เจ้างั้นเหรอ เกาชุน?"
ซ้งหยูตี้ ได้ควบม้าไปด้านหน้าและจ้องมองไปที่เกาชุนอย่างเย็นชา
เกาชุนไม่ได้ขี่ม้า เขาได้โบกมือเพื่อสั่งให้ทหารสองคนจากค่ายด้านหลังโยนศพครึ่งหนึ่งลงไปบนพื้นพร้อมกับพูดกับ ซ้งหยูตี้"นี่คือร่างแม่ทัพของพวกเจ้าวันนี้ข้าจะคืนให้เจ้าก็แล้วกัน!"
ทันใดนั้นสีหน้าของ ซ้งหยูตี้ ก็มืดมน เมื่อคิดถึงเรื่องเมื่อคืนที่ว่าทหารกว่า 150,000 นาย ของเขา ถูกเกาชุน นำทหารม้าเพียงแค่หนึ่งพันนายบุกโจมตีจนเสียกองกำลังไปมากสิ่งนี้ทำให้เขาแทบจะกระอักเลือด
ซ้งหยูตี้ได้สูดลมหายใจเข้าลึกแต่ไม่ได้หลุดแสดงความโกรธออกมา"เกาชุน เห็นแก่ความกล้าที่เจ้ากล้าส่งกองพันมาประลองกับข้า ข้าจะให้เจ้าได้เห็นความแข็งแกร่งของกองพันหอกของข้า!"
"จัดตั้งขบวน!"
"ขอรับ!"
ด้านหลังของ ซ้งหยูตี้ ทหารในชุดเกราะ และถือหอกยาว กว่า 30,000 นาย ได้จัดตั้งรูปแบบขบวนอย่างรวดเร็ว
"บัดซบ ดูจากจำนวนของศัตรูคงมีไม่น้อยกว่า 30,000 คน อย่างแน่นอน แต่ทว่า ค่ายกลยุทธ์ของแม่ทัพเกามีแค่ 3,000 คน เพียงเท่านั้น
หานเซิ่น ที่มองดูจากกำแพงหอคอย สีหน้าของเขายิ่งน่าเกลียดมากขึ้น
"หึ กะอีแค่คน สามหมื่น คิดหรือว่าจะจัดการพวกเราที่มีมากกว่า 3,000 คนได้ บิดาผู้นี้จะสั่งสอนพวกมันให้รู้จักความสามารถที่ยิ่งใหญ่ของแม่ทัพเกาชุนเอง!"เหล่าทหารภายในค่ายได้กล่าวพูดออกมา
เมื่อเกาชุนได้รับคำสั่งจาก ลู่เฟิง เขาก็ทำการขยายค่ายทหารของเขาทันที แต่เนื่องเพราะเขาไม่มีเวลามาก เขาจึงได้เลือกคนจากกองทหารอาณาจักรมามากกว่า 2,200 คน เพื่อจัดกองพัน 3,000 คน
ทหารกว่า 2,200 คน ล้วนแล้วแต่เป็นทหารชั้นยอดจากทหารองค์รักษ์พิทักษ์อาณาจักร ดังนั้นประสิทธิภาพการต่อสู้ของพวกเขาแต่ละคนจึงค่อนข้างน่ากลัว
หานเซิ่น ไม่รู้ว่ากองพันของเกาชุนแข็งแกร่งขนาดไหน แต่ว่าเขาหวังว่า แม่ทัพเกาชุนจะสามารถเอาชนะศัตรูได้
ซ้งหยูตี้ จ้องมองไปที่ กองพันสามพันคนของเกาชุนก่อนที่จะหัวเราะเยาะออกมา"เกาชุน ค่ายกองพันของเจ้าสามพันนาย ไม่ธรรมดาจริง ๆแต่ทว่า เมื่อต้องเผชิญหน้ากับกองพันหอกยาวกว่า 30,000 นายของข้า พวกเจ้าจะต้องตายอย่างไร้ที่กลบฝังทั้งหมด!"
"กองพันทั้งหมดโจมตี!"
กองพันทหารกว่า 30,000 นาย ได้พุ่งหอกพุ่งเข้าโจมตีใส่เกาชุน
เกาชุน จ้องมองไปที่อีกฝ่าย
คิดจะใช้กำลังทหารข่มเขา? อีกฝ่ายกำลังดูถูกเขาอยู่หรือไม่?
ก็ดี เช่นนั้นเขาจะแสดงให้เห็นถึงความสามารถของตัวเอง
เกาชุนได้ยกดาบยาวขึ้นและตะโกนออกมา"ฆ่าพวกมัน!"
"ฆ่า!"
กองพันของเกาชุนกว่า 3,000 นายได้เคลื่อนตัวไปข้างหน้าทันทีที่พวกเขาพบเจอกับทหารของศัตรูพวกเขาก็สามารถฆ่าอีกฝ่ายได้ทันที
เมื่อ ซ้งหยูตี้ เห็นสิ่งนี้ เขาได้ขมวดคิ้วแน่นและกล่าวพูดด้วยเสียงต่ำ"ดูเหมือนว่าข้าจะประเมินกองพันของพวกมันต่ำเกินไป!"
"ปรับรูปขบวนรวมใจเป็นหนึ่ง!"
เสียงของซ้งหยูตี้ ได้ดังขึ้น ทหารกองพันหอกที่ได้ยินพวกเขาได้รวมตัวกันสร้างป้อมปราการหอกที่ทรงพลังเพื่อจัดการศัตรูที่พุ่งเข้ามา
แต่ทหารกองพันของเกาชุนได้ใช้โล่ของพวกเขาเพื่อต้านทานการโจมตีเหล่านี้
"หึ่ม เป็นแค่ทริคหลอกเด็ก!"
เกาชุนที่ยืนอยู่ตรงกลางค่ายเขาได้มองดูการเปลี่ยนเเปลงของกองพันหอกด้วยรอยยิ้มก่อนที่จะตะโกนเสียงดัง"เข้าค่ายธนู!"
ทหารของค่ายนั้นได้หยิบหน้าไม้ออกมาและยิงใส่ศัตรูที่รวมตัวอยู่เป็นกระจุกเดียวกัน
กองพันหอกหลายคนได้ล้มลงกับพื้นเสียงกรีดร้องได้ดังไปทั่วพื้นที่แห่งนี้
ทหารมากกว่าพันนายของกองพันหอกได้ล้มตายลงอย่างรวดเร็วแต่ทหารของค่ายกลยุทธ์กลับไม่มีผู้สูญเสียแม้แต่น้อย
"ขว้างหอกใส่พลธนูของพวกมัน!"
เสียงคำสั่งได้ขึ้นอย่างรวดเร็วเหล่าทหารได้ทำการขว้างหอกยาวของพวกเขาเพื่อโจมตีไปที่พลธนูของสัตรู
"จัดตั้งรูปแบบค่ายกระดอง!"
ทหารทุกคนได้จับโล่ขึ้นมาและก่อตัวรวมกันขึ้นเพื่อป้องกันการโจมตีจากหอกทั้งหมดที่ขว้างเข้ามา
เมื่อ ซ้งหยูตี้ เห็นอย่างนั้นเขายิ่งไม่พอใจเข้าไปใหญ่เขารีบตะโกนขึ้นทันที"ฆ่าพวกมัน!"
ในความคิดของพวกเขาตอนนี้ ทหารของศัตรูได้จัดตั้งรูปแบบป้องกันอยู่ ถ้าทหารทั้งหมดของเขาวิ่งเข้าไปในเวลานี้ ย่อมสามารถทำลายการป้องกันของอีกฝ่ายและฆ่าพวกมันได้
ยังไงเขาก็เชื่อว่าตัวเลขที่เหนือกว่าย่อมข่มตัวเลขที่น้อยกว่าได้อยู่ดี
เกาชุนมองไปที่พวกเขาก่อนที่จะยิ้มเยาะเย้ยและตะโกนขึ้น"แยกค่ายสามกำลัง!"
ค่ายของทหารที่เดิมป้องกันได้เปลี่ยนรูปแบบขบวนแยกออกไปสามกองพัน กองพันละหนึ่งพันคน เพื่อต้านทานการโจมตีของกองพันหอก
เมื่อซ้งหยูตี้ เห็นสิ่งนี้ เขาก็เต็มไปด้วยความตื่นเต้น หากไม่มีแนวป้องกันกระดองภายในค่ายเขาก็ยิ่งฆ่าพวกมันได้ง่ายขึ้นกว่าเดิม
แต่แล้ว...
"ความทะเยอทะยานคือชีวิต ความตายคือดับสูญ!"
"รวมค่าย!"
เกาชุนได้ยืนอยู่ตรงกลางและตะโกนขึ้น
"ความทะเยอทะยานคือชีวิต ความตายคือดับสูญ!"
เหล่าทหารทั้งหมดในค่ายได้ตะโกนออกมาพวกเขาได้แสดงความกล้าหาญและไม่ย่อท้อ
พวกเขาที่แยกย้ายกันออกเป็นสามกองพันได้รวมตัวกันต่อต้านการล้อมรอบของศัตรู
หากแผนนี้ศัตรูมีจำนวนที่มากกว่าเหล่าทหารกองพันหอกก็คงจะตกใจที่ถูกปิดล้อมแต่ทว่าพวกเขากลับไม่ได้สนใจสิ่งนี้
ไม่นานสถานการณ์ก็ได้เปลี่ยนไป
ซ้งหยูตี้ ไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น เขาเห็นเพียงกลุ่มทหารที่ล้อมรอบกองพันหอกไม่นานกองพันหอกของเขาก็ล้มลง
ทหารกว่า 10,000 คน ได้ถูกสังหารทันที
ค่ายกลยุทธ์ของเกาชุนได้กลับมารวมตัวกันอีกครั้ง
"โจมตี!"
ซ้งหยูตี้ ได้ควบคุมค่ายอยู่ภายในใจกลางของค่าย
ก่อนที่ซ้งหยูตี้ จะมีเวลาตอบโต้ เกาชุนก็ได้ตะโกนขึ้น"ศัตรูที่ติดกับดัก ก็คือศัตรูที่ไร้ชีวิตฆ่า!"
"ฆ่า!"
ทหารค่ายกลยุทธ์ได้ทำการตอบโต้ทหารกองพันหอกเหมือนเดิม
ฉากก่อนหน้านี้ได้ปรากฏขึ้นสู่สายตาของ ซ้งหยูตี้ อีกครั้ง
"ถอย ถอย ถอย!"
ในที่สุด ซ้งหยูตี้ ก็ตระหนักได้ถึงความผิดปกติ แต่ทว่า เกาชุนก็ได้ตะโกนขึ้นอีกครั้ง"ศัตรูที่ติดกับดัก ก็คือศัตรูที่ไร้ชีวิตฆ่า!"
สิ่งที่ซ้งหยูตี้ทำได้มีเพียงแค่ถอนกำลังทหารออกไป
"เข้าค่ายธนู!"
เขาต้องการถอนตัวแต่ทว่า เกาชุนก็ไม่คิดจะปล่อยให้เขาถอนตัวไปง่าย ๆ
