ตอนที่ 65 แผนการของเกาชุน (ฟรี)
"แผนระยะยาว?"
ใบหน้าของซ้งหยูตี้นั้นกลายเป็นน่าเกลียดทันทีเขาได้ตะโกนออกมา"ข้าที่เป็นถึงแม่ทัพใหญ่แห่งอาณาจักรซีหยาง ทั้งยังมีกองกำลังทหารราบมากกว่า 700,000 นาย ในบัญชา กะอีแค่เมืองว่านเหอ ที่มีกำลังพลเพิ่มขึ้นมา150,000นาย เจ้ากลับบอกให้ข้าวางแผนระยะยาว งั้นเหรือ?"
"แม้จะเป็น ราชาเมกาทรอนลู่เว่ย มาด้วยตัวเอง ข้าก็ไม่กลัว เจ้ากำลังดูถูกข้า ซ้งหยูตี้ ผู้นี้อยู่หรือไม่?"
เมื่อแม่ทัพคนนี้ได้ยินเช่นนั้นสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปอย่างมากเขาได้รีบคุกเข่าลงพื้นและกล่าวพูดทันที"ท่านแม่ทัพ ข้าไม่กล้าดูถูกท่านอย่างแน่นอน แต่ทว่าพวกเราไม่ควรประมาท..."
"พอแล้ว!"
ซ้งหยูตี้ ได้โบกมือขึ้นห้ามทันที"เข้ามานี่!"
"ขอรับ!"
"ส่งคำสั่งของข้า ให้จัดทัพ 150,000 นาย และ มุ่งหน้าไปยังเมืองว่านเหอก่อนฟ้ามืด!"
"ขอรับ!"
"จัดรูปแบบทัพ พวกเราจะมุ่งหน้าไปยังเมืองว่านเหอ!"
"ขอรับ!"
ขณะที่พระอาทิตย์ใกล้จะตกดิน เกาชุน ฮวามู่หลาน และ หานเซิ่น ได้ยืนอยู่ที่หัวเมืองของเมืองว่านเหอ
"แม่ทัพเกา ห่างจากเมืองสิบไมล์ดูเหมือนกองทัพของซ้งหยูตี้จะบุกมาอีกแล้ว!"หานเซิ่นได้ชี้ไปที่ด้านหน้าและกล่าวพูด
เกาชุนได้พยักหน้าและตอบกลับ"การต่อสู้ครั้งนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะจัดการ!"
หานเซิ่น และ ฮวามู่หลาน ได้ยิ้มแห้ง ๆ ออกมา ถึงแม้ว่าพวกเขาจะได้รับกำลังเสริมจากอาณาจักร 150,000 นาย แต่ภายใต้กองทัพ 700,000 นาย นั้น ก็ยังยากที่จะจัดการอยู่ดี
การต่อสู้แบบไม่คิดแผนการอะไรรั้งจะมีแต่ทำให้พวกเขาสูญเสีย
ทหารหนึ่งแสนนายสามารถปกป้องเมืองว่านเหอได้นานกว่าสองหรือสามวันแต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าทหารองค์รักษ์ 150,000 นายจะสามารถเผชิญหน้ากับกองทัพ 700,000 นาย ของซ้งหยูตี้ และ ปกป้องเมืองเป็นเวลาหลายวันได้
ท้ายที่สุด ซ้งหยูตี้ ก็เป็นแม่ทัพใหญ่ของอาณาจักรซีหยาง ทั้งยังมีประสบการณ์การเดินทัพที่แม้แต่ซานฮั่น ก็ไม่สามารถเทียบได้
"อย่างไรก็ตามไม่ว่าศัตรูจะมีมากแค่ไหน ข้าเกาชุน จะต้องยืนหยัดปกป้องเมืองว่านเหอให้ได้!"เกาชุนได้กล่าวพูดอย่างเคร่งขรึม
"ข้าเองก็จะอยู่ตายไปกับเมืองว่านเหอ!"
หานเซิ่น ฮวามู่หลาน และ ทหารยาม ที่ได้ยินคำพูดของเกาชุนพวกเขาได้พูดพร้อมเพรียงกัน
เกาชุนได้พยักหน้าและจ้องมองไปที่กองทัพภายในเมืองก่อนที่จะกล่าวพูดขึ้น"หานเซิ่น!"
"ขอรับ!"
"วันนี้อาณาจักรซีหยางน่าจะยังไม่บุกโจมตีเมืองเจ้าส่งคำสั่งไปให้ทหารทุกคนพักผ่อนได้ แต่พวกเขาจะต้องไม่คลายความกังวล!"
"ขอรับ ข้าจะรีบกระจายคำสั่งทันที!"
หานเซิ่น ได้รีบเดินลงไป
เกาชุนได้จ้องมองไปที่ ฮวามู่หลาน และกล่าวพูด"แม่ทัพฮวา ข้าหวังว่า ท่านจะนำทหารม้าห้าร้อยนายข้ามผ่านกองทัพของซ้งหยูตี้และมุ่งหน้าไปยังหุบเขาหยางผิงโดยเร็วที่สุด ให้รีบแจ้งฝ่าบาทให้พระองค์เร่งเดินทัพมายังเมืองว่านเหอ!"
ฮวามู่หลานได้กล่าวตอบทันที"ข้าเข้าใจแล้ว!"
ทหารม้าห้าพันนายที่ลู่เฟิงมอบให้กับฮวามู่หลาน หลังจากผ่านการต่อสู้หลายต่อหลายครั้งตอนนี้เหลือน้อยกว่าสองพันนาย แต่ครั้งนี้ไม่ใช่การลอบโจมตีศัตรูแต่เป็นการส่งสาร์นเพื่อแจ้งให้ลู่เฟิงทราบถึงปัญหา
หลังจากฮวามู่หลานออกไป เกาชุนก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก
เขารู้ว่า ฮวามู่หลาน มีความแข็งแกร่งที่ไม่ธรรมดา และประสบความสำเร็จในการต่อสู้มากมาย อย่างไรก็ตาม ฮวามู่หลาน ก็คือคนที่ฝ่าบาท ให้ความเชื่อใจ ทั้งมีโอกาสจะกลายเป็นพระชายาของจักรพรรดิ เกาชุนไม่กล้าปล่อยให้เธอตกอยู่ท่ามกลางสนามรบ ดังนั้นเขาจึงหาข้ออ้างเพื่อให้ มุ่หลานกลับไปหา ลู่เฟิง
ถ้าฮวามู่หลานรู้ความคิดของเกาชุนละก็ เธอคงจะโมโหและโกรธเขาอย่างแน่นอน
เกาชุนได้จ้องมองไปที่กองทัพของอาณาจักรซีหยางที่อยู่ไม่ไกล
ไม่นานเวลากลางคืนก็มาถึงหมู่ดาวจำนวนมากได้โคจรอยู่บนฟ้าท่ามกลางความมืดมิดนี้
ประตูเมืองว่านเหอได้เปิดกว้างขึ้น ทหารในชุดสีดำและม้าหลายร้อยตัวได้วิ่งออกจากประตูเมือง
ผู้นำกองทหารม้าในครั้งนี้ก็คือเกาชุน!
เบื้องหลังของเขาคือทหารม้าผู้ภักดีนับพัน
จุดประสงค์ของเขานั้นง่ายมากนั่นคือการลอบโจมตียามค่ำคืนแห่งนี้
ตอนนี้กองทัพของอาณาจักรซีหยางได้สูญเสียกำลังคนไปมากทั้งยังเพิ่งเดินทางมาถึงเป็นไปได้ว่าพวกเขาคงจะเหนื่อยล้าจากการเดินทาง
นี่เป็นโอกาสของเกาชุน!
ทหารม้าผู้ภักดีนับพันที่เขานำมาล้วนเป็นยอดฝีมือผนวกคู่ไปกับการนำทัพของเขาที่เป็นนักรบระดับ 7 ขั้นเชื่อมจิตวิญญาณ เขาย่อมสร้างผลลัพธ์ที่ดีได้อย่างแน่นอน
สิลไมล์ห่างจากกองกำลังของอาณาจักรซีหยาง
"ท่านแม่ทัพ ดูเหมือนว่ากองทัพของอาณาจักรซีหยาง จะไม่ได้สร้างค่ายป้องกันเอาไว้จริง ๆ !"ทหารม้าเหล็กด้านหลังเกาชุนได้กล่าวพูดขึ้น
เกาชุนได้พยักหน้า เขาสังเกตุเห็นแล้วว่ามีทหารรักษษการณ์อยู่นอกค่ายน้อยกว่าห้าร้อยนาย ทั้งห้าร้อยนายนี้ยังคงงีบหลับอยู่ข้างค่าย นี่คงเป็นฝันร้ายขนาดใหญ่สำหรับทหารราบ 150,000 นาย
"เข้าชาร์จทันที!"
เกาชุน ได้ถือดาบของเขาและชี้ไปที่ด้านหน้าทันที
"ฆ่า!"
เกาชุน ได้พุ่งเข้าหาศัตรูและบุกเข้าไปที่ค่ายการบุกกระทันหันของพวกเขาทำให้คนในค่ายเริ่มตื่นตัว
แต่เมื่อพวกเขาตอบสนองมันก็สายเกินไป
ดาบของทหารม้าเหล็กจำนวนมากได้พรากชีวิตของพวกเขา
"กองทัพทั้งหมดฟังคำสั่งฆ่าพวกทหารเหล่านี้และเผาเสบียงของพวกมันซะ!"
"ขอรับ!"
เกาชุนได้จัดแจงหน้าที่ให้ทหารม้าผู้ภักดีเหล่านี้
ทหารของอาณาจักรซีหยางส่วนใหญ่ที่กำลังงีบหลับอยู่พวกเขาได้ถูกฆ่าตายภายใต้คมดาบของเกาชุน
จากนั้นทหารม้านับพันก็ไล่ล่าสังหารผู้คนในค่ายไปจำนวนมาก
สำหรับเกาชุนเขาได้มุ่งหน้าไปยังเต้นท์ของแม่ทัพศัตรู
"ใครมันกล้าที่จะบุกรุกค่ายของข้า ฉวนจิน ผู้นี้?"
แม่ทัพผู้นี้ได้ถือหอกยาวออกมาและตะโกนขึ้นทันที
ฟุ่บ!
เกาชุน ได้ปรากฏตัวต่อหน้าของเขาก่อนที่ปลายดาบของเขาจะคอของศัตรูจนหลุดกระเด็น
ค่ายทั้งหมดได้ลุกเป็นไฟ ทหารของอาณาจักรซีหยาง ได้แตกตื่นกันยกใหญ่ หลายคนได้จบชีวิตลงภายใต้โศกนาฏกรรม
เกาชุน และทหารม้าผู้ภักดี ไม่ได้ปล่อยไว้เพียงเท่านั้นพวกเขาพยายามสังหารศัตรูให้ได้มากที่สุด
เต้นท์จำนวนมากได้ถูกเผาจนวอดวาย
หลังจากนั้นไม่นานพวกเกาชุนและทหารม้าก็ถอนกำลังกลับไป
"ฮ่าฮ่า,ท่านแม่ทัพ คืนนี้สนุกจริง ๆ เจ้าพวกคนจากอาณาจักรซีหยาง พวกมันคงไม่คิดว่าพวกเราจะกล้ามาสังหารหมู่พวกมันถึงในค่ายแบบนี้!"
"ใช่แล้ว ท่านแม่ทัพ วันนี้พวกเราฆ่าคนไปอย่างน้อยก็มากกว่า 50,000 คน บวกกับทหารที่ถูกเผาในกองไฟข้าคิดว่าอาณาจักรซีหยางจะต้องสูญเสียทหารไปมากกว่า 70,000 คน อย่างแน่นอน!"
"เฮ้อ พวกเรายังคงแข็งแกร่งไม่พอ เพียงแค่ฆ่าคนไป 50,000 คน ก็เริ่มรู้สึกเหน็ดเหนื่อยซะแล้ว หลังจากพวกเรากลับไปคงต้องฝึกฝนอย่างหนักเพื่อที่จะสามารถฆ่ากองทัพศัตรูได้มากขึ้น!"
เกาชุนได้ฟังก็เผยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา เขาเองก็ไม่คิดว่าการลอบโจมตีในครั้งนี้จะราบรื่นเช่นนี้ มันเรียบง่ายจนแทบไม่อยากจะเชื่อ
ทหารม้าหนึ่งพันนายพวกเขาเป็นนักรบระดับสูงของขั้นสร้างรากฐานพลังหยวน ทั้งพวกเขายังมีประสบการณ์การต่อสู้มากมาย
จากกองทหารม้าทั้งหมดหนึ่งพันนายพวกเขาได้สูญเสียไปเพียงแค่ 30 นาย เพียงเท่านั้น แต่ 30 นายที่เสียไปก็ยังสามารถเข่นฆ่ากองทัพศัตรูได้จำนวนมาก
"หลังจากที่พวกเจ้ากลับไป ข้าจะตอบแทนเรื่องในวันนี้อย่างแน่นอน!"
"ขอบคุณท่านแม่ทัพ!"
"กลับเมือง!"
เกาชุน พร้อมกับทหารม้าหนึ่งพันนาย ได้มุ่งตรงกลับไปที่เมืองว่านเหอ ไม่นานข่าวลอบโจมตีค่ายของเขาก็ไปถึงหูของ ซ้งหยูตี้ ทำให้เขาแทบจะกระอักเลือดออกมา!
