ตอนที่ 62 จัดการทัพศัตรูสามแสนนาย (ฟรี)

เมื่อ เจียงหลี่เซียว ได้ยินดังนั้นเขาก็ตกใจและรีบมองขึ้นไปข้างบน

เขามองไปรอบ ๆ และตรวจสอบให้แน่ใจว่าไม่มีใครก่อนที่จะหัวเราะและพูดขึ้น"ใครมันกล้าหยุดข้า เจียงหลี่เซียว ข้าจะฆ่ามันให้หมด!"

เขาได้รีบวิ่งขึ้นไปพร้อมกับทหารของเขา

เตียวเลี้ยวได้โบกมือ ทหารม้านับหมื่นก็ได้ปรากฏตัวขึ้น

"เจียงหลี่เซียว ข้า เตียวเลี้ยว ด้วยราชโองการของฝ่าบาท ข้าได้นำทัพทหารม้าหนึ่งหมื่นนายมาดักรอเจ้าอยู่ที่นี่นานแล้ว!"

"อะไรนะ?"

เจียงหลี่เซียว ที่เห็นทหารม้าปรากฏตัวขึ้นที่ด้านหลัง เตียวเลี้ยว ขาของเขาอ่อนเเรงและร่วงตกจากหลังม้าทันที

"ท่านแม่ทัพ!"

ทหารของเขารีบลงจากหลังมาและมาช่วย เจียงหลี่เซียว

"มันจบแล้ว ข้า เจียงหลี่เซียว ตกลงอยู่ในแผนการคำนวณของศัตรูทั้งหมด!"

"ข้าล้มเหลวในการนำทัพ!"

"อา...."

เจียงหลีเซียว รู้สึกเวียนหัวก่อนที่จะล้มฟับหมดสติไป

เมื่อทหารของเขาเห็นเช่นนั้นก็ตื่นตระหนกทันที ก่อนที่เขาจะพูดอะไร เตียวเลี้ยว ก็เดินมาอย่างช้า ๆ พร้อมกับทหารม้านับหมื่นของเขา

เขาจ้องมองไปที่ ทหารของ เจียงหลี่เซียว และ กล่าวพูดอย่างเย็นชา"พวกเจ้ายังจะต่อต้านอยู่อีกหรือไม่?"

ทหารเหล่านี้ ได้รีบลงจากม้าและคุกเข่าลงบนพื้นทันที"พวกเราไม่กล้า!"

รอยยิ้มได้ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของ เตียวเลี้ยว เขาไม่คิดเลยว่า เขาจะสามารถจับปลาตัวใหญ่ได้โดยบังเอิญเช่นนี้

เขาได้ลาก เจียงหลี่เซียว กลับไปพร้อมกับสั่งการทหารที่อยู่ข้างหลังว่า"จับตาดูพวกมันไว้หากใครกล้าที่จะขัดขืน ฆ่าได้ไม่ต้องปราณี!"

"ขอรับ!"

ทหารม้านับหมื่นได้ตะโกนขึ้นอย่างพร้อมเพรียง

ทหารของ เจียงหลี่เซียว หน้าซีดเผือก

เตียวเลี้ยว ได้อุ้ม เจียงหลี่เซียว กลับไปที่สนามรบด้านหน้า

ทหารม้าหลายหมื่นเผชิญหน้ากับกองทัพทหารราบ 300,000 นาย เพียงใช้เวลาไม่ถึงหนึ่งชั่วโมงก็สามารถสังหารพวกเขาได้ทั้งหมด

บนสนามรบเต็มไปด้วยกลิ่นคาวคละคลุ้งของโลหิตจำนวนมากบนพื้นก็เต็มไปด้วยซากศพเกลื่อนกราด

โลหิตได้ไหลเป็นสายน้ำไปทั่วผืนดินแห่งนี้!

ลู่เฟิง ,เจี๋ยสวี่ และ ลิโป้ ได้ยืนอยู่บนทางลาดก่อนมองไปที่ซากศพทหารของอาณาจักรซีหยาง ที่อยู่ด้านล่างด้วยสายตาซับซ้อน

โดยเฉพาะ ลู่เฟิง ก่อนที่เขาจะข้ามมายังอาณาจักรหนานหยาน เขาเป็นเพียงมนุษย์ธรรมดา ๆ คนนึง เรื่องการฆาตกรรม เพียงแค่ไก่ตัวเดียวเขายังไม่เคยฆ่าสักครั้ง

แต่ในการสู้รบวันนี้เขาได้สังหารทหารของศัตรูไปไม่น้อยกว่า 500 นาย

เมื่อเห็นกองซากศพหลายแสนคนทำให้หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความโศกเศร้าเล็กน้อย

ในอดีตการต่อสู้ในประวัติศาสตร์จำนวนมากมีคนตกตายไปมากกว่ากี่คน ? ตอนนี้เขาได้มาเห็นสงครามที่น่าเศร้าด้วยตาของเขาเอง

แต่...

ลู่เฟิง ไม่ได้หวั่นใจ เขาเป็นจักรพรรดิแห่งอาณาจักรหนานหยาน สิ่งที่เขาทำก็คือการปกป้องบ้านเกิดเมืองนอนของตนเอง

หากทหาร 300,000 นายเหล่านี้ไม่ได้ตกตาย คนของอาณาจักรหนานหลานหลายล้านคนก็คงถูกสังหารอย่างแน่นอน!

เขาได้สูดลมหายใจเข้าลึกและกล่าวพูดกับ เจี๋ยสวี่"เหวินเหอ บอกข้าที เหตุผลที่ อาณาจักรซีหยาง ส่งกองกำลังก่อนหน้านี้มานับล้าน และ ตอนนี้ยังมีกองกำลังสนับสนุนกว่า 300,000 นายที่พวกเราเพิ่งสังหารไป จุดประสงค์แท้จริงของพวกเขาคืออะไร!"

เจี๋ยสวี่ ได้ครุ่นคิดและตอบกลับ"ฝ่าบาท จุดประสงค์ของพวกเขาคงไม่พ้นการยึดครองอาณาจักรหนานหยานและมอบความพ่ายแพ้ให้กับพวกเรา"

"คงเป็นเช่นนั้น!"

ลู่เฟิง ได้ยิ้มออกมา"ในตอนแรกข้าได้วางดาบบนคอของพวกเขาโดยมีความคิดที่ว่าพวกเขาคือศัตรูที่จะทำลายอาณาจักรหนานหยานของข้า หากข้าไม่ฆ่าพวกเขาตอนนี้ อาณาจักรซีหยาง ก็จะมีกองทัพสนับสนุนเพิ่มขึ้นมาอีก 300,000 คน"

"และตอนนี้ พวกเราก็ทำสำเร็จ การสังหารศัตรู 300,000 คนที่นี่จะช่วยให้อาณาจักรหนานหยานของข้าปลอดภัยมากขึ้น"

"เป็นเช่นนั้นขอรับ,อาณาจักรซีหยางมีความทะเยอทะยานมากเกินไป พวกเราจะต้องรีบจัดการกับพวกมัน!"

หลังจากหยุดไปเล็กน้อย เจี๋ยสวี่ ก็กล่าวต่อ"ถ้าเป็นไปตามที่เราคาดเดาจะต้องมีกองกำลังทหารอีกมากมายที่อยู่เบื้องหลังของอาณาจักรซีหยาง ฝ่าบาท พวกเราไม่สามารถชะลอการยึดหุบเขาหยางผิงได้ พวกเราต้องรีบดำเนินการโดยเร็วที่สุด!"

ลู่เฟิง ได้พยักหน้าและกล่าวตอบ"ปล่อยให้ทหารทุกคนพักผ่อนสามชั่วโมง จากนั้นเราจะมุ่งหน้าไปที่หุบเขาหยางผิงทันที!"

"ขอรับ!"

"ฝ่าบาท รายงานสนามรบมาถึงแล้วพ่ะย่ะค่ะ!"ในเวลานี้ ทหารจินยี่เหว่ย ก็ได้มาถึงเบื้องหน้าของลู่เฟิง

"ว่ามา!"

"ในการต่อสู้ครั้งนี้กองทัพของเราได้สังหารกองทหารของข้าศึก 300,000 นาย และยึดวันสุเชิงกลยุทธ์ได้จำนวนมากมีคันธนู หน้าไม้ และ ลูกศรนับไม่ถ้วน กองทัพของพวกเราสูญเสียทหารม้า 1,300 นาย ได้รับบาดเจ็บสาหัส 3,000 คน และ บาดเจ็บเล็กน้อยอีกหลายหมื่นคน!"

"ฮ่าฮ่า,ฝ่าบาท นี่เป็นชัยชนะที่ยิ่งใหญ่ของพวกเราพ่ะย่ะค่ะ!"ลิโป้ ได้หัวเราะออกมา

ถ้าไม่รวมทหารม้าที่นำโดย เตียวเลี้ยว เท่ากับว่า ทหารม้า 85,000 นาย ที่ทำศึกกับกองทัพทหารราบ 300,000 นาย มีเพียง 1,300 คน ที่เสียชีวิต ได้รับบาดเจ็บสาหัส 3,000 คน และ ได้รับบาดเจ็บเล็กน้อยอีกนับไม่ถ้วน ตัวเลขเช่นนี้นับเป็นชัยชนะที่ยิ่งใหญ่อย่างแน่นอน !

ลู่เฟิง รู้ดีว่านี่คือผลลัพธ์ที่ดีของพวกเขา แต่เขาก็ยังคงรู้สึกเจ็บปวดกับทหารที่ได้รับบาดเจ็บ และ ตกตายไป นี่คือทหารม้าที่ภักดีของเขา มันยากที่เขาจะทำใจยอมรับความสูญเสียที่เกิดขึ้นได้

แต่สุดท้ายเขาก็เข้าใจ ว่านี่คือสงคราม และ คนตายเป็นสิ่งจำเป็น วิธีที่เขาจะทำได้ก็คือการรักษาความเสียหายที่เกิดจากสงครามให้น้อยที่สุดก็เท่านั้น

เขาได้สูดลมหายใจเข้าลึกและกล่าวบอก เจี๋ยสวี่"เหวินเหอ!"

"ขอรับ"

"รวบรวมรายชื่อทหารที่สูญเสียจากสงคราม และส่งมอบสินไหมทดแทนให้กับครอบครัวของผู้เสียชีวิต!"

"ข้าน้อยรับคำสั่ง!"

หลังจากจัดการอะไรเสร็จแล้วลู่เฟิงได้ครุ่นคิดในใจ เขาคิดว่าทหารเหล่านี้ที่ตายในสนามรบการตอบแทนด้วยสินไหมน้ำใจเหล่านี้อาจจะไม่เพียงพอต่อการทดแทนการเสียชีวิตแต่อย่างน้อยมันก็ยังช่วยเยียวยาใจให้กับครอบครัวของผู้เสียชีวิตได้

หากเป็นไปได้เขาก็ไม่อยากให้การสูญเสียเกิดขึ้น

"ท่านแม่ทัพ เตียวเลี้ยว จับตัวแม่ทัพศัตรูเจียงหลี่เซียวได้แล้วพ่ะย่ะค่ะ!"ในเวลานี้ทหารคนนึงได้มาหาลู่เฟิงและกล่าวพูดด้วยความเคารพ

"อะไรนะ ? เตียวเลี้ยว?"

ลู่เฟิง รู้สึกตกใจอย่างมาก

ลิโป้ ได้มองไปที่ปฏิกิริยาของลู่เฟิงและตอบกลับ"ฝ่าบาท เตียวเลี้ยว เป็นชาวมณฑลลั่วหยานทางตอนเหนือเขาได้ถูกเกณฑ์เข้ากองทัพเมื่อไม่กี่ปีก่อน เขาคือ นายทหารกล้าที่มีความแข็งแกร่งและเฉลียวฉลาด ในกองทัพเขาเป็นรองข้าน้อยเพียงคนเดียวขอรับ!"

"เหวินหยวน?"

ลิโป้ ที่ได้ยิน ลู่เฟิง พูดเขาได้กล่าวถามออกมา"ฝ่าบาทรู้จักเขาหรือไม่?"

"ฮ่าฮ่า,ข้าได้ยินชื่อเสียงของเขาเพียงเล็กน้อย!"

ลู่เฟิง มั่นใจแล้วว่า นี่ก็คือ เตียวเลี้ยว จากยุคสามก๊ก

เขามองไปที่ทหารและกล่าวพูด"ให้เขาเข้ามา!"

"ขอรับ!"

ทหารคนนั้นได้ไปแจ้งเตียวเลี้ยว ขณะนั้นเองลู่เฟิงก็กล่าวถามระบบในใจ"ระบบเกิดอะไรขึ้น ฉันจำไม่เห็นได้เลยว่าเป็นคนเรียก เตียวเลี้ยวออกมา!"

"ติ๊ง เตียวเลี้ยว เป็นหลักประกันของลิโป้!"

"หมายความว่ายังไงทำไมฉันไม่เห็นเคยได้ยิน!"

"นี่เป็นกฏของระบบเมื่อความแข็งแกร่งของขุนพลที่ถูกอัญเชิญออกมาอยู่มีพลังแท้จริงอยู่ในระดับ 6 ขั้นจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ขึ้นไป ตัวละครรองจะปรากฏตัวขึ้น ตัวละครรองนั้น อาจจะมีความภักดีให้กับขุนพลที่ถูกอัญเชิญหรือโฮสต์"

"ทำไมคุณถึงไม่เคยบอกฉันเรื่องนี้มาก่อน?"

"นั่นเพราะโฮสต์ไม่เคยถาม!"

"ฉัน...."

มันเป็นเรื่องจริงที่เขาไม่เคยถามแต่เพราะนั่นเขาไม่รู้

แต่ยังไงมันก็เป็นเรื่องดีสำหรับเขา

เมื่อนึกถึงเรื่องของ เตียวเลี้ยวก็ทำให้ ลู่เฟิง รู้สึกตื่นเต้นมาก

นี่คือ เตียวเลี้ยว สุดยอดนายทหารเสือแห่งวุยก๊ก!