USB:บทที่ 14 พบกัน

USB:บทที่ 14 พบกัน

"ดีมาก อีกสักครู่ คุณสามารถขับรถ และออกเดินทางในครึ่งชั่วโมง จำไว้ว่าอย่าปล่อยให้ ผอ. ซูต้องรอนาน"

จางหยุนกล่าว

"ผมทราบแล้ว." ฮวงเฟิงพยักหน้า

เมื่อ จางหยุนจากไป สำนักงานรักษาความปลอดภัย ก็ตกอยู่ในความโกลาหล

“เจ้าเด็กใหม่ ช่างโชคดีจริง ๆ มาแค่สองวัน ก็มีโอกาสได้ออกไปทำงานกับผอ. คนสวยแล้ว”

"ถูกต้อง นั่นคือผอ. ซู หนึ่งในสองของผู้หญิงที่สวยที่สุดใน บริษัท ของเรา"

“นายทำให้เราอิจฉาแทบตาย” กลุ่มคนที่ล้อมรอบฮวงเฟิง และพูดด้วยความอิจฉา พวกเขาอยากจะมีโอกาสที่ดีเช่นนี้ แต่คนใหม่นี้ แย่งชิงโอกาสนี้ไปแล้ว พวกเขาจึงไม่สามารถพูดอะไรได้

ฮวงเฟิงรู้สึกสงสัย เขาถามขึ้นว่า ฉันยังไม่รู้อะไรเกี่ยวกับบริษัท มากนัก ผู้อำนวยการซูคนนี้คือใคร? ดูเหมือนว่าทุกคนจะรู้จักเธอ? ฮวงเฟิงถามอย่างสงสัย เขาไม่รู้จริงๆว่าผู้อำนวยการซูคนนี้ เป็นใคร

“คุณไม่รู้จักผอ. ซู เลยเหรอ?” มีคนถามอย่างสงสัย แต่ก็เข้าใจได้ทันทีว่า "ท่าจะจริงของนาย เพราะนายพึ่งมา

ทำงานเมื่อวานนี้ แน่นอนว่า นายไม่รู้เรื่องนี้ อย่างไรก็ตาม หลังจากอยู่ในบริษัท มาระยะหนึ่งล่ะก็ ไม่มีใครที่ไม่รู้จักผู้อำนวยการซู .”

อาจกล่าวได้ว่า เธอเป็นบุคคลที่มีอำนาจมาก เป็นอันดับสองของบริษัท ในเวลานั้น เฮฟเว่นไพร์กรุ๊ป ก่อตั้งขึ้นพร้อมกับประธาน และผู้จัดการทั่วไปของบริษัท  เซี่ยเมิ่งเจียว ลือกันว่าทั้งสองคนเป็นเพื่อนสนิท และเป็นเพื่อนสนิทที่พวกเขาเติบโตมาด้วยกัน

เมื่อพูดถึงทั้งสองคนแล้ว ต้องพูดถึงความสวยของพวกเธอ ถึงจะมีผ็หญิงมากมายใน เฮฟเว่นไพร์กรุ๊ป แต่ที่สวยที่สุด ก็มีไม่กี่คน ฮวงเฟิงอาจจะเคยผ่านตามาก่อน แต่จากคำกล่าวของเพื่อนร่วมงาน ความสวยของ เซี่ยเมิ่งเจียว และ ซูหยูโม่นั้น

โดดเด่นกว่าคนอื่นๆ เพียงแค่บุคลิกของพวกเธอนั้น ก็แตกต่างกัน  คนที่มาก่อนหน้าฮวงเฟิงก่อนหน้านี้ ที่ถูกไล่ออกไป เพราะสายตาซอกแซกของเขา ที่จ้องมองอย่างโจ่งแจ้งที่เผลอไปมอง เซี่ยเมิ่งเจียว เข้า

ด้วยเหตุนี้ ทุกคนจึงอิจฉา ฮวงเฟิงในครั้งนี้มาก ซูหยูโม่คนนี้ เป็นคนสวย และมีตำแหน่งระดับสูง ใครจะไม่อยากสร้างความประทับใจกับเธอบ้างล่ะ?

"เจ้าหน้าอ่อน นี่เป็นโอกาสของนาย คว้าโอกาสและทำผลงานให้ดี" พี่หวังตบไหล่ของฮวงเฟิง เพื่อให้กำลังใจ

ฮวงเฟิงหัวเราะอย่างขมขื่น: "พี่หวัง ฉันเป็นแค่รปภ. ตอนนี้ฉันเป็นคนขับรถ และผอ ไปทำธุระ สุดท้าย ถึงทำผลงานได้ดีขนาดไหน ก็เป็นได้แค่ รปภ. .”

“มันอาจจะไม่เป็นเช่นนั้นก็ได้ ถึงแม้ว่าผู้อำนวยการซูจะเป็นคนสวย แต่เธอก็ยังโสด พนักงานชายในบริษัท ต่างก็แอบคิดหาวิธีที่จะได้ใจของเธอ นายอาจจะเข้าตาก็ได้นะ?”

"อาจจะยังไง? ฉันก็แค่รปภ. แล้วมันจะเกิดอะไรขึ้นได้?"

"นั่นเป็นความจริง แต่ถึงแม้ว่าจะทำผลงานได้ดี นายก็อาจได้รับเงินเดือนเพิ่มขึ้น เมื่อนายเข้าทำงาน อาจจะสามารถเปลี่ยนเป็นหนุ่มออฟิทก็ได้นี่นา จะได้ไม่ต้องเฝ้าประตู" พี่หวังกล่าว

"เอ่อ....พี่หวัง ฉันคิดว่า มันน่าจะดีกว่า สำหรับฉันที่จะเฝ้าประตูอย่างสงบ ฉันไม่รู้อะไรเกี่ยวกับสิ่งเหล่านั้น และยิ่งไปกว่านั้น พี่หวังนี่เป็นเพียงภารกิจง่ายๆไม่ซับซ้อนอย่างที่คิด " ฮวงเฟิงกล่าวด้วยรอยยิ้มที่เหยเก ในความคิดของเขา

นี่เป็นงานที่ธรรมดา และธรรมดามากๆ

ถูกต้องมันเป็นไปไม่ได้เลย ที่จะเปลี่ยนแปลงอะไรได้ ในระหว่างการเดินทางครั้งนี้ และมันก็ไม่เหมือนกัน เพราะ เขาเป็นแค่ รปภ ไม่เคยมีใครที่ออกไปกับ พนักงานคนอื่น ๆ หรือคนที่ตำแหน่งระดับสูงมาก่อน ที่ได้รับการยอมรับ มีเงินเดือนเพิ่มขึ้น

หรือตำแหน่งของพวกเขา เปลี่ยนไป ท้ายที่สุดหาก บริษัทนั้น ขาดแคลนแรงงาน พวกเขาก็สามารถรับสมัครใครสักคนได้อย่างแน่นอน ไม่จำเป็นต้องดึง รปภ เข้าไปงานในออฟฟิทได้  จากนั้น เรื่องที่ฮวงเฟิงจะได้ออกไปทำธุระกับ ซูหยูโม่ ในครั้งนี้ จะเป็นหัวข้อที่ทำให้ทุกคนตื่นเต้น

เมื่อเห็นว่าทุกคนหายตื่นเต้นแล้ว ฮวงเฟิงจึงพูดว่า: "โอ้ใช่ พี่หวัง ผู้หญิงคนนั้น ทำตำแหน่งอะไรในบริษัท ดูเหมือนทุกคน จะรู้จักเธอกันหมด"

สิ่งที่ฮวงเฟิงไม่ได้พูด ก็คือว่า ดูเหมือนว่าทุกคนจะกระตือรือร้น เมื่อเธอเดินเข้ามา เมื่อได้ยินดังนั้น คนอื่น ๆ ก็ยิ้มๆ

“นายกำลังพูดถึง ผู้อำนวยการจางเหรอ?” เธอเป็นหัวหน้าแผนกทรัพยากรบุคคลของบริษัท และรับผิดชอบการรับสมัครงาน และสวัสดิการของพนักงานของบริษัท "พี่หวังแนะนำ

เมื่อฟังจบ ฮวงเฟิงจึงเข้าใจว่า ทำไมทุกคนถึงทำแบบนั้น? ท้ายที่สุด นี่คือเส้นเลือดของพวกเขา ซึ่งอาจส่งผลโดยตรงต่อรายได้ของทุกคน ไม่น่าแปลกใจ ที่ทุกคนทำเช่นนี้

"เอาล่ะ รีบไปๆ รีบขับรถออกไปก่อน อย่าให้ผอ. ซูไปถึงที่นั่นก่อน เดี๋ยวนายจะเดือดร้อน" พี่หวังกล่าว ขณะที่เขาผลัก ฮวงเฟิง

"เอาล่ะ งั้นฉันจะออกไปก่อนนะ" ฮวงเฟิงกล่าว

หลังจากนั้น ฮวงเฟิงก็ไปที่โรงรถ เพื่อนำรถของผู้อำนวยการซูออกมา ก่อนหน้านี้จางหยุน ได้ให้กุญแจรถกับฮวงเฟิง

พูดตามตรง ฮวงเฟิง ยังคงรู้สึกประหม่าเล็กน้อยในใจ ท้ายที่สุด เขาได้ค้นพบตัวตนของซูหยูโม่จากฝูงชนแล้ว และเขากำลังจะไปพบเธอ ที่มีตำแหน่งสูง หลังจากที่เขาได้เข้ามาทำงานที่บริษัทนี้ ถ้าเขาทำไม่ถูกใจ เขาอาจถูกไล่ออกได้ทุกเมื่อ และเขาก็ไม่รู้จักนิสัยของ ซูหยูโม่เลย

อย่างไรก็ตาม เขาไม่ชำนาญในการขับรถมากนัก หลังจากสอบใบขับขี่ได้ ตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัยแล้ว เขาไม่มีโอกาสได้ขับรถมากนัก และหลังจากเรียนจบ เขาไม่มีเงินซื้อรถเป็นของตัวเอง ดังนั้นเขาไม่มีโอกาสขับรถบ่อยๆ

ดังนั้นเขาจึงเรียกว่า ขับได้แต่ไม่ชำนาญเท่านั้น

“ถ้ารู้ก่อนหน้านี้ คงจะพูดว่า ขับไม่เป็นจะดีกว่า” ฮวงเฟิงคิดในใจ เขาเริ่มรู้สึกเสียใจเล็กน้อย ถ้าเขาทำงานนี้ได้ดี มันก็ไม่มีรางวัลใด ๆ แต่ถ้าเขาทำงานนี้ได้ไม่ดีเท่าไร เขาจะสร้างความไม่พอใจให้กับผอ ซู และอาจจะมีอันตราย

ถึงขั้นตกงานซึ่งเห็นได้ชัดว่า ไม่ใช่งานที่คุ้มค่าเลย อย่างไรก็ตามมัน เปล่าประโยชน์ที่จะเสียใจ มันสายไปแล้ว ที่จะมารู้สึกเสียใจในตอนนี้ เขาจึงทำได้แค่ บังคับตัวเองให้ทำให้ดีที่สุด

"ก๊อกๆ!"

ขณะที่ฮวงเฟิงกำลังคิดเกี่ยวกับทุกอย่างอยู่นั้น ก็มีเสียงคนเคาะกระจก ฮวงเฟิงตกใจมาก เขามองไปทางหน้าต่างทันที และตระหนักว่า มีผู้หญิงสวยคนหนึ่ง ยืนอยู่ข้างนอกรถ

ดวงตาของหญิงสาวมีประกายแวววาว และแจ่มใส ขนตาโค้งงอนของเธอ แวววาวและน่าดึงดูด ใบหน้ารูปไข่ของเธอ ถูกปกคลุมไปด้วยเครื่องสำอางบาง ๆ สะท้อนแสงแดดสีแดง ที่เคลื่อนไหว จมูกเล็ก ๆ ของเธอ และริมฝีปากสีแดงที่เชิดขึ้นเล็กน้อย

เหมือนกับของคนอื่น บ่งบอกว่า เจ้าของริมฝีปาก เป็นคนที่มีเสน่ห์อย่างมาก

ฮวงเฟิงถูกดึงดูดมาก จนเขาไม่สามารถละสายตาได้ เมื่อเขาอยู่ในมหาวิทยาลัย เขาเคยคนสวยมากมาย แต่การจะมีคนสวยขนาดนี้ต่อหน้าเขา เขาไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อน นอกจากนี้ เขายังเห็นผู้หญิงหลายคน หลังเลิกงาน

อย่างไรก็ตามไม่มีใครสวยเทียบได้กับเธอ จากนั้นสาวสวยคนนั้น ก็เริ่มรู้สึกอารมณ์ไม่ดีในตอนนี้ เพราะเธอกำลังขมวดคิ้ว และมองไปที่ ฮวงเฟิงที่นั่งอยู่ในรถ