EP.77 วงแหวนไฟ

และแล้วด้วงเฮอร์คิวลิสก็ทำให้เรารู้ว่าพวกมันช่างคู่ควร

ต่อการต่อสู้เพราะด้วยเปลือกภายนอกที่แข็งแรงและความ

เร็วของมันทำให้พวกมันกลายเป็นผู้ต่อสู้ที่น่ากลัว สิ่งที่

เดียวของร่างกายมันที่เราหวาดกลัวก็คือคีบหนีบของมัน

ที่สามารถเคี้ยวกระดูกของมนุษย์ได้ให้สลายได้ภายใน

ไม่กี่วินาที

สิ่งเดียวที่ยากที่สุดในการต่อสู้ก็คือผมต้องซ่อน

ความแข็งแกร่งที่ผมมีไว้ไม่ให้ใครรู้ ด้วยความแข็งแกร่ง

ที่ทำมีทำให้ไม่มี แมลงตัวไหนกล้าเข้ามาบินใกล้

ผมตัดสินใจทำในสิ่งที่น่าจะมีประโยชน์มากที่สุด

ในตอนนี้เพื่อทดสอบศักยภาพของถุงมือที่

ผมมีโดยการใช้มือหนึ่งข้างยืนออกไปโจมตีพวกมัน

โดยการเล็บแหลมคมใช้จิกไปที่ลำตัวของมัน

ด้วยความแข็งแกร่งของถุงมือบวกกับพลัง Ki

ทำให้การต่อสู้กับพวกมันผ่านไปได้อย่างรวดเร็ว

ผมหันกลับมามองที่แกรี่ ดูเหมือนว่าทุกอย่าง

จะผ่านไปได้ด้วยดีแม้ว่าเขาเองจะถูกโจมตี

ทั้งสองข้าง แม้ว่าเขาจะจัดการกับเหล่าแมลง

ตรงหน้าได้ดีมากแค่ไหนก็ตาม แต่ตัวเขาเอง

ก็ยังรู้สึกหงุดหงิดที่พลัง Ki ที่อยู่ในดาบยังไม่

แข็งแกร่งพอที่จะเจาะปีกของแมลงเปลือกที่แข็งแรง

เข้าไปได้

เขาคิดแผนการที่จะทำให้แมลงสองตัวต่อสู้กันเอง

ด้วยหลักการโมเมนตัม หลังจากที่วางแผนเรียบร้อย

เขาเพียงแค่อดทนรอให้แมลงปีกแข็งทั้งสองแทงก้ามปู

ไปข้างของเขา ด้วยเวลาที่มีไม่มากนัก แกรี่เพิ่มแรงผลักดัน

ด้วยการฟาดดาบของเขาบังคับให้ก้ามปูของ

แมลงแทงกันและพวกมันก็หายไปในที่สุด

ในด้านของมาร์ธาและมังค์ก็แสดงความเป็นทีมเวิร์ค

ได้อย่างดี มังค์เลือกใช้สกิล footwork ของอัศวินสายดำ

เพื่อที่จะเคลื่อนตัวหนีแมลงไม่ให้รู้ว่าจะไปทางไหนกันแน่

หลอกล่อพวกเขาให้เข้ามาในระยะของมาร์ธาด้วยธนู

ก่อนออกนอกบ้านเธอได้อัพเกรดคันธนูให้มีประสิทธิภาพ

ที่มากขึ้นซึ่งทำให้ลูกศรของเธอสามารถแทงทะลุเปลือกนอก

ของแมลงปีกแข็งได้ แต่อย่างไรก็ตามเปลือกของแมลงก็หนา

เกินไปที่จะต่อสู้แค่คนเดียว มังค์ใช้แรงที่มีทั้งหมด

ทิ่มดาบไปที่เปลือกอีกแรงละจัดการมันให้ติดอยู่กับพื้น

และหยุดหายใจในที่สุด

ส่วนไอลานเองก็ถึงทางตันเมื่อเขาถูกเหล่าแมลง

ต้อนให้ออกไปไหนไม่ได้ แต่ไอลานก็ไม่ยอมแพ้ง่ายๆ

เหล่าแมลงเริ่มเข้าใกล้เขาเรื่อยๆแต่ด้วยความว่องไว

ของไอลานแล้วเขาเองก็ไม่รอช้าที่จะใช้ดาบในมือฟัน

ของพวกมันจนตายในที่สุด

ในทางกลับกันไคล์คือคนเดียวที่มีอาวุธเยอะที่สุด

แต่ก็ไร้ประโยชน์ เขาพยายามวิ่งหนีเหล่าแมลง

ให้ไวที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้ แต่เมื่อสุดท้ายแล้ว

เขาหนีไม่ได้การต่อสู้ก็เริ่มขึ้น การต่อสู้ของเขานั้น

ไม่สามารถทำให้เปลือกของเหล่าแมลงเป็นรอยได้

แม้แต่น้อย  เมื่อเอียนเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้าเขาไม่

สามารถทนมองได้นานมากนัก ด้วยความสามารถ

ในการใช้ขวานที่เขามีทำให้เขาจัดการศัตรู

และคนสุดท้ายคือซอลเวีย การต่อสู้ขอเขาดีแบบ

ไร้ที่ติเธอควงโล่ของเธอได้อย่างชำนาญจนทำให้

การโจมตีของเหล่าแมลงไม่สามารถทำอะไรเธอได้

ข้อเสียอย่างเดียวของเธอคือเธอยังขาดพลังที่มากพอ

ในการต่อสู้ ถึงแม้ท่าทางที่แสดงออกมาจะดูแข็งแรง

และสง่างามแต่นั่นก็ยังไม่พอเพราะดูเหมือนว่าเหล่า

แมลงทั้งหลายกำลังจะทำให้เธอบาดเจ็บในไม่ช้า

มาร์ธา ผู้ที่ต่อสู้กับแมลงมาเยอะเห็นทีจะทนดูไม่ได้

เขาตัดสินใจยิงธนูไปที่เหล่าแมลงพวกนั้นจนใน

ที่สุดพวกมันก็พ่ายแพ้ไป

มาร์ธารับรู้ถึงความรู้สึกที่ซอลเวียรู้สึกหดหู่ที่เธอเป็น

คนเดียวที่ไม่สามารถต่อสู้กับเหล่าแมลงจนสำเร็จได้

เขาเองไม่รอช้าที่จะยกมือขึ้นเตะไหล่เธอเพื่อให้กำลังใจ

“อย่าไปคิดมากเลย นี่เป็นสัตว์เวทนตร์ชนิด

ที่เธอไม่ค่อยเจอมากกว่า ฉันว่าแค่ไปอัพเกรด

ดาบของเธอ แค่นี้ก็คงจัดการมันได้ง่ายๆแล้ว”

ซอลเวียถอนหายใจพร้อมพูดว่า“ใช่ เธอพูดถูก

งั้นเราไม่ดูกันเถอะว่าได้คริสตรัลมาเท่าไหร่”

แต่ละคู่พากันล่อให้เหล่าแมลงบินออกไปไกลๆ

เพื่อที่เวลาต่อสู้จะไม่เกินอันตรายต่อคู่อื่นๆแต่ก็

ไม่ได้ไกลมากจนมองไม่เห็น ระบบได้เพิ่มคริสตรัล

ระดับกลางมาให้ผมหนึ่งอัน เท่ากับว่าผมก็ยัง

ต้องได้อีกอันจากการต่อสู้กับแมลงในวันนี้

หลังจากที่ผมเช็คว่าได้คริสตรัลเท่าไหร่ ผมรีบเดิน

ทางกลับไปหาซอลเวียแต่ก่อนที่พวกเราจะเดินกลับไป

ก็มีเสียงๆนึงดังขึ้นมา  ผมและแกรี่รีบกระโดดถอยหลัง

และทันใดนั้นก็มีกิ่งไม้ที่ล่วงลงมาตรงหน้าพวกเรา

พวกเรายังไม่ทันที่จะจัดการกับกิ่งไม้ที่หล่นมาตรงหน้า

เกิดเหตุการ์ณที่ไม่คาดฝันเกิดขึ้น นั่นก็คือไฟป่าที่ลุก

โชนตามธรรมชาติ ไฟลุกลามไปยังต้นไม้ล้มที่อยู่ติดกัน

ซึ่งเห็นได้ชัดว่าเป็นวงกลมในที่สุด

“ซอลเวียเป่านกหวีดเดี๋ยวนี้” มาร์ธาตะโกน

“มัน….พังไปแล้ว” ซอลเวียร้องไห้ในขณะที่พูด

“เอาหล่ะ งั้นไม่เป็นไรพวกเรารีบเดินทางกลับ

และรีบขอความช่วยเหลือในทันที” แกรี่สั่ง

แกรี่ไม่ได้สั่งให้พวกเรากลับที่โรงเรียนเพื่อ

ที่จะเรียกคนมาช่วยเพราะนี่มันคือแค่ไฟเล็กน้อย

ที่ไหม้ในป่า และเมื่อพวกเราหันไปอีกด้านก็พบกับ

คนสามคนที่ยืนอยู่พร้อมอาวูธที่มีศักยภาพมาก

กว่าพวกเรา ทั้งตัวของคนแรกมีชุดที่ป้องกันอย่างดี

ตั้งแต่หัวจรดเท้า คนที่สองหมุนมีโซ่ที่มีน้ำหนัก

ปลายทู่และคนสุดท้ายสวมมีดสั้นคู่หนึ่งอยู่ในมือ

พวกเขาทั้งสามคนมีสิ่งนึงที่เหมือนกันนั่น

ก็คือหน้ากากสีแดงที่อยู่บนหน้า แค่ดูก็รู้ใน

ทันทีว่าพวกเขาจะต้องไม่ได้มาดีแน่ๆ

เราทั้งคู่เลือกที่จะไม่บอกอะไรกับคนในกลุ่ม

เพราะบอกไปก็มีแต่จะทำให้พวกเขาเป็นกังวล

และต้องมาเสียเวลาที่จะช่วยพวกเราอีก

“นายคิดว่าพวกเขาคือ Dark Guild รึเปล่า?”

แกรี่ถามอย่าสงสัย

เท่าที่ผมใช้ดวงตามังกรสแกนพวกเขาแล้ว

ก็ไม่เห็นว่าจะมีสัญญานอะไรที่บอกได้ว่าพวกเขา

จะมีเชื้อโรคเงาระบาดอยู่ในตัว

“ไม่ว่าพวกเขาจะเป็นใครผมเองก็ไม่รู้

แต่ผมรู้ว่าเขาแข็งแกร่งและมีพลังมากกว่าพวกเรา”

ชายคนที่ถือดาบเริ่มโจมตีผมด้วยการกระโดด

ข้ามศรีษะผมไป ผมยกแขนซ้ายขึ้นเพื่อป้องกัน

ได้ทันและแขนขวาของผมก็กันมืออีกข้างของ

เขาที่มีกรงเล็บที่แหลมคมไว้ได้ทัน และทันใด

ที่ดาบของเขาสัมผัสกับถุงมือของผมก็พบว่า

ถุงมือผมสามารถต่อต้านแรงกระแทกได้เล็กน้อย

ในขณะที่ผมกำลังจะโดนโจมตีทางอีกด้านแทน

ผมใช้จังหวะนี้ในการบิดร่างกายไปอีกข้างเพื่อ

กลับไปตั้งหลักและทิ้งระยะห่างไว้

ความจริงสิ่งนึงที่ผมต้องยอมรับก็คือระดับ

ความสามารถของถุงมือผมไม่สามารถเทียบ

ได้กับอาวุธที่เขามีเลย นั่นเป็นเรื่องที่แย่ที่สุด