ตอนที่ 4 เคาะสนิม
ตอนที่ 4
(จากนี้ถ้าเป็นเนื้อหาในเกมส์จะขอบรรยายชื่อตัวละครด้วยชื่อในเกมส์ของตัวละครนั้นๆนะครับ)
จันทร์วาดปรากฎตัวขึ้นในป่าแห่งหนึ่งภายในทวีปเริ่มต้นเธอมองรอบตัวก่อนจะเห็นแต่ความมืดและได้ยินแต่เสียงของจิ้งหรีด
“อย่างกับหลุดเข้ามาในหนังแน่ะรูป รส กลิ่น เสียงมีหมดเลย” จันทร์วาดพูดออกมาเพราะตอนนี้เธอสัมผัสได้ถึงความชื้นในอากาศ ภาพป่าที่เห็นก็สมจริงมากเสียจนแยกไม่ออกว่าอยู่ในเกมส์ เธอชักไม่แน่ใจแล้วสิว่าเธอกำลังเล่นเกมส์อยู่จริงๆ
“เอาล่ะก่อนอื่นออกจากป่าก่อนดีกว่า” จันทร์วาดพูดออกมาด้านหน้าของเธอนั้นคือเส้นทางเดินยาวไปที่ไหนสักที่ส่วนด้านหลังคือหน้าผาสูงชันซึ่งไม่ต้องบอกก็รู้ว่าทางไปต่อคือเส้นทางข้างหน้าเท่านั้น
อีกด้านหนึ่ง
“อ๊ะตายแล้วลืมบอกไปเลยว่าถ้าเป็นตอนกลางคืนให้อย่าออกไปไหนให้รออยู่ที่จุดเกิดจนเช้าจะดีกว่าเพราะตอนกลางคืนสัตว์อสูรแถวนั้นจะถูกเปลี่ยนเป็นพวกสัตว์ระดับสิบแทน” พนักงานที่เป็นคนทำหน้าที่รับผู้เล่นใหม่อย่างจันทร์วาดพูดขึ้นมาเธอนั้นมัวแต่กลัวจันทร์วาดจนลืมบอกเรื่องนี้ไป
“แย่ล่ะสิตอนนี้ในเกมส์เป็นตอนกลางคืนเสียด้วยผู้เล่นคนนั้นก็ดูเหมือนจะเล่นเกมส์ไม่ค่อยจะเป็นเท่าไหร่ด้วยหวังว่าคงไม่เป็นไรหรอกมั้งเพราะปกติผู้หญิงคงไม่เดินทางตอนกลางคืนอยู่แล้ว” พนักงานสาวพูดก่อนจะล็อกเอาท์ออกจากเกมส์ไป
กลับมาที่จันทร์วาด
“หือนั่นมันหมาป่างั้นเหรอ !!” จันทร์วาดมองดูสิ่งมีชีวิตที่อยู่ตรงหน้าซึ่งหลังจากเธอวิ่งมาได้เกือบสิบนาทีก็พบกับมันเข้าบนหัวของเจ้าหมาป่าตัวนั้นมีหลอดสีเขียวๆบางอย่างอยู่บนหัวของมัน (หลอดเลือด)
แกร๊ก !! ด้วยความที่ไม่ระวังทำให้จันทร์วาดจึงเผลอไปเหยียบกิ่งไม้เข้าทำให้หมาป่าตัวนั้นหันมาหาเธอ
[สัตว์อสูรหมาป่า ระดับ 10 เตรียมจู่โจม !!]
“อ๊ะเสียงใครน่ะ !!” มีเสียงบางอย่างดังขึ้นในหัวของเธอทำเอาเธอสะดุ้งขึ้นมาเธอหันซ้ายหันขวาแต่ก็ไม่เห็นใคร
กรร !! เสียงเจ้าหมาป่าขู่คำรามเบาๆทำให้จันทร์วาดต้องหันไปสนใจมันก่อนที่จะหาที่มาของเสียงปริศนานั่น
“หมาป่านี่คือสัตว์อสูรสินะ” จันทร์วาดนึกถึงเสียงที่ได้ยินในหัวก่อนหน้านี้มันบอกว่านี่คือสัตว์อสูรหมาป่าระดับสิบ
จันทร์วาดตั้งท่าคาราเต้ของเธอทันทีนี่เป็นครั้งแรกที่เธอจะใช้คาราเต้กับเป้าหมายที่ไม่ใช่มนุษย์
ไม่ได้สู้จริงมาก็ตั้งแต่ท้องไอ้ทิศหวังว่าฝีมือเราจะยังไม่ขึ้นสนิมนะ !! จันทร์วาดคิดในใจทันใดนั้นเองหมาป่าระดับสิบก็พุ่งเข้าจู่โจมเธอมันพุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็วถ้าเป็นคนปกติล่ะก็ต้องถูกมันฆ่าแน่นอนแต่ไม่ใช่กับจันทร์วาดคนนี้
“ช้า !!” จันทร์วาดพูดออกมาหลังจากเห็นการโจมตีของมัน
ฟุ่บ !! เธอกวาดเท้าของเธอหลบไปด้านข้างก่อนจะยกขาขวาขึ้นสูงจนตั้งฉากกับร่างกายของเธอก่อนจะฟาดมันลงมาอย่างรวดเร็ว
ผัวะ !! ตู้ม !! เอ๋ง !! หมาป่าระดับสิบที่โดนจันทร์โจมตีเข้าไปร่างของมันกระแทกกับพื้นอย่างแรงหลอดสีเขียวที่อยู่บนหัวของหมาป่าลดลงมาจนเหลือเพียงครึ่งหลอด
เอ๊ะทำไมการโจมตีของเรามันดูเบาๆล่ะเมื่อครู่น่ะ Axe Kick เลยนะ จันทร์วาดคิดในใจเมื่อครู่เธอฟาดขาลงมาเต็มแรงแต่กลับรู้สึกว่าเจ้าหมาป่ามันไม่ได้บาดเจ็บมากอย่างที่คิดการโจมตีเมื่อครู่ถ้าเป็นตอนสมัยเธอยังแข่งคาราเต้อยู่ล่ะก็มันสามารถทำให้คู่ต่อสู้กระดูกหักได้สบายถ้าโดนไปเต็มๆ
(Axe Kick คือท่าเท้าพื้นฐานของคาราเต้เป็นการยกขาขึ้น และสับลงมายังเป้าหมาย เหมือนกับขวาน โดยผู้ที่จะใช้ท่านี้ต้องยกขาให้สูงที่สุดก่อนที่จะทิ้งลงมากระแทกกับเป้าหมาย โดยส่วนที่จะได้รับความเสียหายมากสุดก็คือ ส่วนหัว ใบหน้า และกระดูกหัวไหล่ ควรระวังการโต้กลับให้ดี เพราะในระหว่างที่คุณใช้ท่านี้ จะเปิดโอกาสให้ช่วงล่างของคุณไร้การป้องกันโดยสิ้นเชิง)
ซึ่งจันทร์วาดไม่รู้เลยว่าการที่เธอไม่สามารถจัดการหมาป่าได้นั้นเป็นเพราะมันมีค่ากำหนดเกี่ยวกับค่าความต่างของระดับอยู่และด้วยที่เธอเป็นเพียงแค่ผู้เล่นใหม่ระดับหนึ่งเจอกับหมาป่าระดับสิบที่มีระดับสูงกว่านั้นทำให้การโจมตีของเธอโจมตีใส่หมาป่าตรงหน้าได้ไม่รุนแรงอย่างที่เธอคิด
แต่ว่าการที่เธอสามารถโจมตีหมาป่าระดับสิบจนเลือดลดลงมาครึ่งหลอดได้ทั้งที่เธอระดับแค่หนึ่งถ้าใครมาเห็นจะต้องตกใจเป็นอย่างมากแน่นอนเพราะขนาดผู้เล่นระดับสิบยังต้องโจมตีสองถึงสามครั้งถึงจะลดเลือดมันได้ครึ่งหลอดแบบนี้
หมาป่าระดับสิบที่โดนจันทร์วาดโจมตีเข้าไปยังไม่ตายมันค่อยๆลุกขึ้นมาดวงตาของมันแดงกร่ำจันทร์วาดที่เห็นดังนั้นรีบกระโดดถอยออกมาทันทีดูเหมือนเธอจะจัดการเจ้าหมาป่าตัวนี้ไม่ได้ง่ายๆเสียแล้ว
เจ้าหมาป่ามันเงยหน้าขึ้นไปบนท้องฟ้าก่อนจะหอนยาวๆออกมา
โบร๋ว !!!!!!!! เสียงหอนของมันดังและยาวเป็นอย่างมากและเมื่อมันหอนจบก็มีเสียงหอนตอบมาจากไกลๆ
โบร๋ว !!!!!!!! โบร๋ว !!!!!!!! โบร๋ว !!!!!!!! โบร๋ว !!!!!!!! โบร๋ว !!!!!!!! โบร๋ว !!!!!!!! เสียงหมาป่าจำนวนมากหอนตอบกลับมาก่อนจันทร์วาดจะได้ยินเสียงฝีเท้าสัตว์จำนวนมากวิ่งเข้ามา
“เรียกพวกงั้นเหรอไอ้บ้าเอ้ย” จันทร์วาดสบถออกมาก่อนจะพุ่งเข้าไปจัดการเจ้าหมาป่าตัวนี้ทันทีและเมื่อมันเห็นเธอพุ่งเข้ามามันก็พุ่งโจมตีเธออีกครั้ง
“เอ็งอ่านออกง่ายเกินไปการโจมตีมีแบบเดียวนั่นคือการพุ่งเข้ามากัดกูแค่หลบก็จบเรื่องแล้วโว้ย” จันทร์วาดตะโกนออกมาหลังจากเห็นการโจมตีของมันแค่ครั้งเดียวเธอก็จับทางการโจมตีของมันได้แล้ว
ฟุ่บ !! ผัวะ !! เอ๋ง !! จันทร์วาดหลบการโจมตีของมันก่อนจะต่อยเข้าไปที่หัวมันเต็มแรง
ตุ่บ !! ร่างของหมาป่าล้มลงทันทีก่อนจะสลายไปทิ้งของไว้สี่ชิ้นซึ่งได้แก่เขี้ยว หนัง เนื้อและเหรียญทองสองเหรียญ
“อ๊ะหลอดเขียวๆบนหัวมันหายไปแล้วนั่นคือหลอดชีวิต (หลอดเลือด) มันหรือเปล่าหว่า” จันทร์วาดสังเกตเห็นว่าพอหลอดนั่นหมดไปมันก็สลายไปทันที
หลังจากหมาป่าหายไปแล้วจันทร์วาดก็เหลือบมองดูสิ่งที่กองอยู่ที่พื้น
“มันน่าจะเป็นของที่ได้หลังจากจัดการฆ่ามันล่ะมั้ง” จันทร์วาดพูดตามความเข้าใจของเธอ
ทันใดนั้นเองเธอก็ได้ยินเสียงฝีเท้าสัตว์จำนวนหลายตัววิ่งมาหาเธอ
กรร !!!!!! เสียงขู่คำรามของพวกหมาป่าคำรามมาแต่ไกลจันทร์วาดมองตามเสียงนั่นไปก่อนจะเห็นแววตาสีแดงที่สะท้อนแสงจากดวงจันทร์จำนวนหลายคู่จ้องมองมาทางเธอ
[สัตว์อสูรหมาป่า ระดับ 10 เตรียมจู่โจม !!] [สัตว์อสูรหมาป่า ระดับ 10 เตรียมจู่โจม !!] [สัตว์อสูรหมาป่า ระดับ 10 เตรียมจู่โจม !!] [สัตว์อสูรหมาป่า ระดับ 10 เตรียมจู่โจม !!] [สัตว์อสูรหมาป่า ระดับ 10 เตรียมจู่โจม !!] เสียงแจ้งเตือนดังอยู่ในหัวของเธอถี่ยิบจนจันทร์วาดถึงกับปวดหัว
“ไอ้ห่าเอ้ยจะมาก็มาไม่ต้องมาพูดในหัวได้มั้ยมันปวดหัวโว๊ย !!” จันทร์วาดบ่นออกมาอย่างหงุดหงิดจากนั้นการโจมตีของฝูงหมาป่าก็เริ่มขึ้นพวกมันพุ่งเข้าใส่จันทร์วาดทันที
ฟุ่บ !! ฟุ่บ !! ฟุ่บ !! ฟุ่บ !! ฟุ่บ !! พวกมันพุ่งเข้าโจมตีใส่เธอแต่ด้วยประสบการณ์ของเธอทำให้เธอหลบพวกมันและโจมตีสวนกลับไป
ผัวะ !! โคร่ม !! ตู้ม !! พลั่ก !! เสียงการต่อสู้ดังไปทั่วบริเวณหมาป่าที่โดนเธอโจมตีตัวแล้วตัวเล่ากระเด็นออกไปทีละตัวและพอตัวไหนเหลือเลือดน้อยกว่าครึ่งหลอดมันก็จะโก่งคอหอนเรียกพวกทันที
โบร๋ว !!!!!! เสียงหอนเรียกพวกดังขึ้นก่อนจะตามมาด้วยเสียงหอนตอบรับและก็มีหมาป่าตัวใหม่วิ่งเข้ามาโจมตีเธออีกวนอยู่อย่างนี้เป็นวัฎจักร
อีกด้านหนึ่ง
มีกลุ่มปาร์ตี้ผู้เล่นห้าคนกลุ่มหนึ่งกำลังเดินทางออกจากเมืองที่ด้านหลังของกลุ่มมีหญิงสาวร่างเล็กกำลังเดินตามต้อยๆ
“จะดีเหรอคะพี่ไม่ใช่ว่า NPC บอกว่าห้ามออกจากเมืองตอนกลางคืนเหรอคะ” หญิงสาวร่างเล็กนั้นถามผู้ที่เดินนำอยู่
“ไม่เป็นไรหรอกน้องเหม่ยลี่พวกพี่เระดับสิบห้าแล้วปกป้องน้องที่ระดับเจ็ดได้แน่นอน” ชายคนแรกที่เดินนำอยู่หันกลับมาตอบสาวร่างเล็กที่ชื่อเหม่ยเหยา (เหม่ยเหยา = หยกแสนสวย)
“ใช่ๆน้องไม่ต้องไปเชื่อ NPC มากนักหรอกที่พวกเขาบอกไม่ให้ออกมากลางคืนเพราะมันอันตรายสำหรับมือใหม่เท่านั้นแหละแต่พวกพี่น่ะไม่ใช่มือใหม่แล้วนะแล้วก็ที่พวกเราจะไปน่ะคือป่าเริ่มต้นตอนกลางคืนจะเปลี่ยนจากสัตว์กลายพันธ์ระดับต่ำเป็นหมาป่าระดับสิบ หมาป่าน่ะจัดการไม่ยากถ้าจัดปาร์ตี้ดีหน่อยที่ต้องระวังมีแค่สกิลเดียวคือสกิลหอนเรียกพวกของมัน” ชายคนที่สองพูดให้หญิงสาวที่ชื่อเหม่ยเหยาคลายกังวล
“หอนเรียกพวกงั้นเหรอคะ !!” เหม่ยเหยาทำสีหน้าแปลกใจ
“ใช่สกิลหอนของมันน่ะจะใช้ก็ต่อเมื่อเลือดของมันเหลือต่ำกว่าครึ่งหลอดวิธีหยุดก็ง่ายๆโจมตีซ้ำมันเข้าไปก่อนที่มันจะโก่งคอหอนเท่านั้นเองน้องเหม่ยเหยาน่ะคอยโจมตีขัดจังหวะพวกหมาป่าที่จะใช้สกิลหอนก็พอ” ชายแรกอธิบายให้เหม่ยเหยาฟัง
“ใช่ๆแถมหมาป่าพวกนี้ก็ให้เงินกับของดีด้วยนะพวกสัตว์อสูรตอนกลางวันน่ะอย่างมากก็ดรอปแค่เงินนานๆจะดรอปเนื้อหรือของอย่างอื่นสักทีแต่หมาป่าพวกนี้น่ะดรอปของทีหลายอย่างพร้อมๆกันเลย” ชายคนที่สามบอก
“โหพวกพี่รู้เยอะจังเลยนะคะเนี่ย” เหม่ยเหยาพูด
“แน่นอนเพราะเพื่อนของพี่ที่อยู่กิลด์ UNIVERSE ให้ข้อมูลมาน่ะสิพี่ว่าพอไปทวีปใหญ่ก็จะไปเข้ากิลด์นั้นกับเพื่อนพี่เนี่ยแหละ” ชายคนที่เป็นหัวหน้าปาร์ตี้พูดก่อนจะฉีกยิ้มออกมา
“อ๊ะกิลด์ UNIVERSE งั้นเหรอคะ !!” เหม่ยเหยาอุทานออกมา
นั่นมันกิลด์นายอาทิตย์นี่นาจำได้แล้วหมอนั่นอยู่กิลด์นั้นนี่เองนี่ถ้าเราบอกพวกพี่ๆเขาไปว่าเพื่อนเราเป็นหัวหน้ากิลด์พวกพี่เขาจะตกใจมั้ยเนี่ยตอนแรกอีตานายอาทิตย์ก็บอกจะมาพาเราเก็บระดับอยู่หรอกแต่เราก็ปฏิเสธไปเพราะอยากเล่นเกมส์ให้สนุกแต่ใครจะไปนึกว่าเกมส์นี้ระดับจะขึ้นยากขนาดนี้เราก็เล่นมาตั้งสองวัน(นอกเกมส์)แล้วยังระดับแค่เจ็ดเองกว่าจะออกจากทวีปเริ่มต้นได้ก็ต้องรอให้ถึงระดับยี่สิบกว่าจะถึงระดับยี่สิบคงใช้เวลาเป็นสัปดาห์ถ้าตอนแรกรู้ว่าระดับจะขึ้นยากแบบนี้ให้นายอาทิตย์มาช่วยแต่แรกไปแล้ว เหม่ยเหยาคิดในใจ
เด็กผู้หญิงคนนี้ใช้ชื่อในเกมส์ว่าเหม่ยเหยา แต่ถ้านอกเกมส์ล่ะก็พวกเพื่อนๆเรียกกันติดปากว่าหัวหน้าห้องนั่นเองใช่แล้วเธอคือดาวเพื่อนที่โรงเรียนของอาทิตย์ลูกชายของจันทร์วาดนั่นเอง
จากนั้นปาร์ตี้ห้าคนกลุ่มนี้ก็ออกจากเมืองไปเพื่อเก็บระดับกับหมาป่าระดับสิบที่อยู่ภายในป่าเริ่มต้น
จบ...
