ตอนที่ 26 : ใจเต้นดี
กล้ารักกันต์ โดย ศศิศิลป์
ตอนที่ 26 : ใจเต้นดี
___________________________________________
ชีวิตมนุษย์แม่ 3เดือนแรกกันติทัตสามารถพูดได้เต็มปากว่ามัน สาหัสมาก
"ทำไมละคะ หนูจะเอาอะไรคะเนี่ย ไหนไม่สบายตัวตรงไหนหืม?" ผมถามเอามจ
นมก็กินแล้ว จับเรอแล้ว อึก็แล้ว ทำยังไงก็ดูจะยังไม่ถูกใจ
"คิดถึงคุณพ่อหรอคะหืม?" พูดเพราะกับเธอเสมอ ใจเย็น....ไม่เคยจะหงุดหงิดหรือพูดไม่ดี แม้จะไม่ได้นอน เด็กเอาใจยากและเราไม่รู้เหตุผลของเขา นั่นเพราะเขาบริสุทธิ์อยู่มากๆ
แอว้ แอว้
แต่ไม่ใช่ทั้งหมดกับลูกสาวผม พอถามถึงพ่อเข้าหน่อยดูที่เธอตอบรับสิ
"หืม ให้มันได้อย่างนี้สิ หืม ตัวแสบเอ้ย.."
ชวนหยอกชวนคุยก็หัวเราะเอิ้กอ้ากใหญ่ ผมพาเธอเดินเล่นในสวนของลุงกรณ์ งานอดิเรกหลังๆคือการปลูกต้นไม้ ตอนนี้ก็กำลังตัดแต่งใบกับคุณยายของเจ้าตัวเล็กอยู่
"ว่าไงคะคนสวยของลุง อารมณ์ไม่ดีหรอ?" นี่ก็รู้เลยว่าโตไปสปอยล์แน่
"ยายจ๋าไปล้างมือก่อนนะ เดี๋ยวยายขออุ้มหน่อย.." นี่ก็อีกคน
"ทำไมแม่มันหน้าอย่างนั้นละ เหนื่อยหรอกันต์?"
"แหงสิกรณ์ ลองมีสักคนมั้ยละ ไม่ได้นอนเลยเนี่ย.." ผมบ่นไปหาวไป
"มาๆยายจ๋ามาแล้ว" แม่ผมรับรักไปจากมือ
"ไปนอนหน่อยมั้ย เดี๋ยวดูให้..." กรณ์บอกวันนี้เขาหยุด
"จะดีหรอ .." ผมมองด้วยความห่วงลูก เหนื่อยแค่ไหนก็ไม่อยากจากกันหรอก
"ไปนอนเถอะกันต์ แม่รู้ว่าเหนื่อย...เดี๋ยวให้คนสวยเล่นกับยายจ๋าดีกว่าเนอะ ใช่มั้ยลูก อ๊ะ ใช่มั้ยๆ" คุณวันดีพูดไปก็หยอกเอินกับหลานไป
"เดี๋ยวเสือสิงห์กับลุงก็มากินข้าว...ไว้นี่แหละ ถ้าหิวหรือง่วงเดี๋ยวเอาขึ้นไปให้.." กรณ์บอกก่อนจะหันหลังไปคุยกับหลานสาวสุกที่รักของเขา
ผมเดินคอตกมา ยังนอนไม่ได้หรอก ไปเช็คนมที่ปั๊มไว้ในตู้แช่ก่อน นับถุงว่ามันพอถึงจะวางใจ
"น้องกันต์จะไปไหนหรือเปล่า พี่ฝากหน้าร้านแปปได้มั้ยพี่ไปเข้าห้องน้ำ.." พี่สาวพนักงานร้านเค้กของเอ่ยตอนที่ผมจะเดินมาหยิบนมในตู้หน้าร้าน
"ไปสิ กันต์จะไปนอนแต่หาอะไรทานหน่อย.." ร่างกายต้องการของหวาน
"สวัสดีครับ..." ใครปล่อยคิวเนี่ย พอพี่แกไปลูกค้าคนใหม่ก็เดินเข้ามา
"สวัสดีครับ รับอะไรดีครับ.." ดีนะผมไม่ได้ปล่อยตัว ใส่เสื้อผ้าไม่ได้ดูแย่สำหรับการมายืนขายขนม
"ผมมารับเค้กที่สั่งไว้น่ะครับ.." ชายหนุ่มบอก
"อ๋อ ชื่ออะไรครับ เดี๋ยวจะเช็คให้.."
"เคครับ ...ที่เขียนหน้าเค้กว่าบริษัท XXX เป็นแบบเคลือบช๊อตโกแลตทั้งก้อน.."
"สักครู่นะครับ...อ่ะ พี่มาพอดี..ลูกค้ามารับเค้กครับ.." พนักงานของร้านกลับมาพอดี
"อ่อคุณเค สักครู่นะครับ ขอโทษนะน้องกันต์.." พี่แกรีบหาใบสั่งซื้อใหญ่
"งั้นกันต์ไปก่อนนะ ทานให้อร่อยนะครับ.." ผมบอกลาทั้งพี่แกและลูกค้า
ไม่ไหว ง่วงมากๆ หยิบเค้กชิ้นเล็กไปกินกับนมแล้วก็เดินเข้าบ้านนอนก่อนแล้ว อย่างอื่นค่อยว่ากัน
ระหว่างที่กำลังหลับสบาย กันติทัตขยับตัวขยุกขยิกเพราะมีอะไรบางอย่างมารบกวน
"อืมมม..." รู้สึกตัวเพราะแรงกอดจากด้านหลัง และเพราะสิ่งเร้าบางอย่างที่กำลังคลืบคลานไปทั่วตัว
หมับ
ผมจับมันได้ทันก่อนที่มันจะทำอะไรที่ไม่ควร
"กล้า..." ผมคว้ามือปลาหมึกไว้ได้ แต่ลมร้อนข้างหูยังไม่หายไป กล้าจูบไปทั่วหลังหูและหลังคอจนขนลุกไปหมด
"ลูกละ?"
"ทำไมถามหาลูกก่อนเลยละ ไม่คิดถึงผัวบ้างหรอ?" ผมได้ยินแล้วหันไปมองหน้ามัน
"ก็เดี๋ยวนี้เมียคิดถึงแต่ลูกๆๆ ไม่มีเวลาให้กันเลยนะ.."
"... แค่ลูกก็เหนื่อยแล้วมั้ยเนี่ย กันต์เพิ่งได้นอนเนี่ย แล้วทีลูกรักพ่อกว่าแม่ที่อยู่ด้วยทั้งวันแม่มันยังไม่น้อยใจเลย.."
"กันต์..." ดูทำหน้าเข้า
"เป็นอะไรหืม?"
มันคว้ามือผมไปจับไว้ที่กลางลำตัว
"แต่กำนันกล้าคิดถึงกันต์นะ.."
เชื่ออยู่หรอก เพราะแค่จับปุปก็รู้สึกได้ทันที และหน้ามันบิดเบี้ยวไปแล้ว
"กันต์~" เสียงเรียกอ้อนๆนั้นร้องขออยู่ในที
"กล้า อืมมม เดี๋ยวลูกมา..." ผมผลักคนที่ทั้งจูบทั้งลูบคลำไปทั่วตัวออก
"ไม่มาหรอก เล่นอยู่กับลุงๆกับคุณตาเขาแน่ะ อีกอย่างกล้าบอกเกมไว้แล้ว..."
ผมไม่ทันได้ถามว่ามันไปบอกเกมเอาไว้อีท่าไหน ตอนนี้ปาณัสม์ก็นั่งทับที่หน้าขาผม
"ฮืมม กล้า...." มันเลิกเสื้อผมขึ้นแล้วกลืนน้ำลายลงอึกใหญ่ ก่อนจะซุกลงบนหน้าอก ทั้งเค้นทั้งดูดดึง
"รู้ตัวมั้ยว่าเดี๋ยวนี้โคตรสวยเลย ตั้งแต่เป็นแม่เนี่ย..." มันชมไม่ขาดปาก เอาแต่บอกว่าสวยมาดจนผมเขินไปหมด รู้สึกดีเป็นบ้ากับสัมผัสที่มันโหยหาและต้องการขนาดนี้
บอกตรงๆว่าแค่การเล้าโลมก็แทบจะทำให้ไปจุดสุดยอดได้แล้ว เราโหยหากันและกันมาก ปากของกล้าควานหาทุกจุดที่ทำให้ผมรู้สึกดีจนบิดเร่าไปทั้งตัว แม้แต่ตอนที่กายเราประสานกันมันก็ยังพร่ำชมผมไม่หยุด
"กล้า ก กันต์ไม่ไหว.." ขาเกี่ยวเอวสอบไว้แน่น คล้องคอมันลงมากดจูบ ก่อนที่อีกฝ่ายจะเร่งเร้าจนปลดปล่อยออกมา มันนอนกอดผมไว้แน่น
"กันต์รักกล้าหรือเปล่า..." เสียงทุ้มกระซิบถาม
"ไร้สาระมากกล้า ทำไมจะไม่รักละ.."
"น้อยใจอะไรนัก หืม?" ผมหยิกเข้าไปที่แก้มอีกคน
"สนใจกล้าหน่อยนะ...ไม่ขอเท่าลูกก็ได้ ...แต่ต้องรักกล้านะ.."
ดูพูดเข้า บางทีก็คิดว่าเหมือนมีลูกสองคนเลยจริงๆ
"กว่าจะลงมาได้เนอะ...ไปตามกันถึงไหนอะ" เสือเหน็บคนข้างผม
"ไม่เอาน่ะ" ลุงดุลูกชาย
"ไหนลูกสาวมามี๊เนี่ย ..." ผมเรียกน้องรักที่ตอนนี้เอิ้กอ้ากอยู่บนตักลุงกรณ์
"สิงห์ขอเอากลับบ้านได้มั้ยอะกันต์.."
"หลานนะไม่ใช่ตุ๊กตา จะได้หิ้วมาหิ้วไป.." เกมบ่น
"แล้วเราละ ได้ข่าวช่วงนี้ไม่ค่อยกลับบ้าน.." ผมแซวน้องชาย
"อะไรพี่ ฟังใครเขามาละ?"
"ไปขลุกอยู่บ้านพี่ใช่มั้ย?" กล้าแซวบ้าง
"กันต์!"
"อะไรเสือ เรียกซะเสียงดังตกใจหมด.." ผมสะดุ้งเลยจริงๆ แต่ลูกสาวกลับหัวเราะชอบใจ
"เอ่ออ..." กล้าหันมาสำรวจก่อนจะติดกระดุมเสื้อให้ผม
"มันแดงๆน่ะ.." กล้ากระซิบบอกเบาๆ ผมเลยฟาดไปทีนึงพร้อมมองตาเขียว
"ไปกินข้าวไปกันต์...กล้าด้วย..." กรณ์แก้สถานการณ์ให้โดยการไล่ผมไป
"บอกแล้วใช่มั้ย? ทำไมชอบกัดอะ!" ผมฟาดกล้าเข้าไปอีกที
"อะไรที่รักก็ชอบเถอะ" ดูมันกวน
"เรียกบ้าอะไร!" ผมผลักไปอีกที
"อ้าวๆ ตีกันอีก" แม่ที่ยืนอยู่ในครัวดุเข้า
"ทำอะไรครับ หอมจัง.." คุณวันดีตอบคำถามด้วยยกปลาทอดตัวโตมาวางไว้
"กินเลยนะสองคน คนอื่นกินกันอิ่มแล้ว อันนี้แม่แบ่งไว้ให้.."
"ขอบคุณคร้าบบบ" ของโปรดลูกชายที่ไหน ของพ่อน้องรักต่างหาก
"น้องกันต์..." เสียงพี่สาวพนักงานในร้านดังขึ้น แกคงเดินมาหยิบของห้องพักพนักงานติดกับบ้านพอดีเลยจะมาบอกอะไรสักอย่าง
" เอ่อ..."
"มีอะไรครับ มากินข้าวด้วยกันมั้ย มาเร็วๆ.." ผมชวน เธอดูอึกอักเกรงใจ
"ปล่าวๆ...หนูกลับก่อนนะคะ" เธอยกยิ้มสวัสดีแม่ โบกมือให้ผมกับกล้าแล้วหันเดินไป
"อะไรของเขาน่ะแม่.."
"ไม่รู้เหมือนกันสิ ..." ผมคาใจเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้เก็บมาใส่ใจมากนัก
- ปาณัสม์ -
5 เดือนผ่านไป
"อ๊ะๆ มาเร็วคนเก่ง เดินมาหามามี๊มาเร็ว.." ผมเรียกลูกสาวตบมือเปาะแปะ เธอจับเตียงไม้ในสวนเดินมาหาคนข้างผมอย่างค่อยๆ
"มาเร็วครับ อึ๊บบบ" กันต์ส่งเสียเชียร์ช่วย เพราะเธอล้มลงไปแล้วค่อยๆเกาะลุกขึ้นอีก
"มาเร็วลูก เย้!!" เสียงเชียร์คนเป็นพ่อแม่ดังขึ้น เมื่อลูกสาวในวัย 8 เดือนเกาะขอบเตียงเดินได้แล้ว
"โอ้โห คนสวยของยายจ๋า เก่งจังตัวแค่เนี้ย.." แม่กันต์เดินนำจานผลไม้มาเห็นพอดี
"เก่งที่ฉุดเลยใช่มั้ย...." กันต์ทำเสียงเล็กๆ รักหัวเราะเอิ้กอ้ากชอบใจ
"ไหนๆคนเก่งโชว์ยายจ๋าซิ คนนี้ใคร..."
"พ่า..." เด็กน้อยกับฟันไม่กี่ซี่เรียกพ่อไม่ชัด
"เก่งที่สุดเลยยย ทำไมเก่งอย่างนี้คะ.." คุณยายชม
"เก่งมากเลย ทำไมหนูเก่งอย่างนี้คะ ...แม่กล้ายังตกใจเลยนะ ตอนเล่าว่าเริ่มอ้อแอ้เป็นคำไม่ชัดแล้วน่ะ...นี่แถวทำงานผมก็เป็นแฟนคลับแฟนเพจใหม่กันต์ที่เขาเลี้ยงลูกด้วยนะ" ผมบอกแม่กันต์
"ไม่ไห้พูดได้ไงทั้งแม่ทั้งยายนี่พูดกับเขาทั้งวัน โดยเฉพาะแม่เขาน่ะ ให้จับสีระบายแล้วนะ...แม่ก็บอกอยู่ว่าสงสัยรักจะเป็นดาราเสียแล้วแม่มันจับทำโน้นทำนี่ลงเพจทั้งวัน"
"โถ่แม่ก็เว่อร์ไป ก็แค่อยู่ว่างๆอยากคุยกับลูก หาอะไรทำกับเขานี่...อีกอย่างในเพจกันต์ไม่ให้เห็นหน้าหรอกนะ เห็นแค่หลังถ่ายแค่ที่ทำกิจกรรมก็พอ กันต์เคารพ Privacy กับ Security ลูกนะ"
"รู้หรอกนา ฟังแกบอกอย่างนี้จนท่องได้แล้ว.."
ผมหัวเราะแม่เพราะได้ยินจากเมียบ่อยจริงๆ รายนั้นน่ะระวังทุกอย่าง เปิดเพจแบ่งปันการเลี้ยงลูกแบบอาร์ตติสตามภาษาเขา แต่ก็ไม่ทำอะไรให้ทระทบอนาคตลูกสาวเลย คนตามตั้งเกือบหมื่นแล้ว ถ่ายรูปนี่ใส่สติกเกอร์ปิดหน้าหมด
"กลัวเจอคนอย่างแฟนเก่าเธออะ" นั่นสิ่งที่กันต์บอกมันคือบทเรียนสำคัญของกันต์
"อ้าว สวัสดีครับคุณเค" มานั่งกันอยู่ในกิจการของบ้าน กันต์มันก็ทักคนๆนึงที่เดินเข้ามา
"สวัสดีครับ ดีจังวันนี้เจอคุณกันต์ด้วย.."
เดี๋ยวก่อน...แปลว่าเจอกันหลายครั้งแล้ว
"ฮ่าๆกันต์อยู่บ้านตลอดแหละครับ แต่ร้านอาจจะไม่ค่อยได้มาดูเพราะเลี้ยงลูกเอง.."
เออ ฟังไว้ไอ้หน้าหล่อ(?) เขามีลูกแล้ว และผัวเขายืนอยู่นี่ เหมือนมันรู้ว่านินทาในใจมันเลยมองหน้าผม
"อ๋อ นี่กล้าครับ ..เป็น-"
"สามีกันต์ครับ" แย่งแนะนำตัวแม่ง
"สวัสดีครับ"
"วันนี้คุณเคมาทานเค้กอีกแล้วหรอ ทานบ่อยจังเลยสงสัยฝีมือแม่กันต์นี่ใช้ได้เลย.."
นี่ก็ยังไงกัน ไม่ทิ้งลายเลยจริงๆไอ้ลูกเสน่ห์ที่ทำเอาลูกจะขวบไปคนนึงแล้วเนี่ย
"ฮ่าๆอร่อยสิครับ แต่อันนั้นก็ส่วนนึง ผมจะมาติดต่องานคุณกันต์ไม่แน่ใจว่าคุณยังรับอยู่มั้ยเพราะมีเจ้าตัวเล็ก แต่ผมไปดูผลงานในเพจมาผมชอบมาก.."
มาแนวธุรกิจซะด้วย...เอาเพจเก่าที่กันต์ทำงานมาอ้างแน่ๆ ขอโทษเถอะ...อดอคติไม่ได้จริงๆ ผมเดินขอตัวออกมายืนห่างๆให้มันนั่งคุยกัน
"ไหนคุณเคเล่าให้กันต์ฟังหน่อยได้มั้ยครับ ว่าเป็นยังไงแล้วมีอะไรในหัวบ้างตอนนี้ กันต์จะพยายามคิดภาพตาม แล้วถ้ากันต์ทำได้ไม่กระทบการเลี้ยงตัวเล็กเราค่อยตกลงกันครับ.."
เหอะ
อยากเข้าไปตะโกนว่าไม่ได้โว้ย ลำพังผมทำงานเลี้ยงก็อยู่ได้แล้ว ไม่อยากให้ไปวอแวกับใครเลย แต่ท่องไว้ว่านั่นเป็นการตัดสินใจของมันและผมต้องเคารพ
เริ่มทนฟังทนดูไม่ได้ผมก็เดินไปหลังร้านเพื่อทะลุไปตัวบ้านสักหน่อย ไปอุ้มลูกมาเล่นมาที่ร้านดีมั้ยนะ....หรือว่าให้เกมกับสองแฝดมาช่วย...
"อิจฉากันต์นะ ดูสิ คุณเคทั้งหล่อทั้งอบอุ่น"
"นั่นน่ะสิ ขนาดมีน้องรักแล้วก็ยังเสน่ห์แรงอยู่เลย.."
"แกเมื่อหลายเดือนก่อนนะ เขาขอคอนแทค แต่ไม่กล้าให้อะ จะบอกก็เกรงใจกล้า...แต่สุดท้ายแล้วบอกไปแล้วนะกันต์จะได้รู้แล้ววางตัวถูก..."
"ตอนเขารู้ว่ากันต์มีลูกแล้วงี้เฟลไปเลยเถอะ หายไปหลายวัน แต่ก็กลับมาอีก..."
"นั่นน่ะสิ แต่คงฐานะลูกค้าละมั้งเพราะกันต์ย้ำสถานะตลอด ม - เอ่ออ..." พนักงานสองคนที่มานั่งพักด้านในตกใจที่ผมได้ยิน
ใช่ ได้ยินทั้งหมด
"ขอโทษนะน้องกล้า...พ พวกพี่.."
"ไม่เป็นไรครับ ดีเสียอีกผมจะได้รู้...ไม่มีใครบอกผมเลย" ผมเดินถอยหลังกลับไปที่ร้านทันที จะปล่อยไว้แบบนั้นไม่ได้ แต่ออกมาลูกค้าที่ว่านั่นก็หายไปแล้วเหลือแต่เมียตัวเองยืนส่งยิ้มโบกมือให้เขา
"น้อยๆหน่อย"
"อะไรกล้า?"
"ไม่ต้องบอกมั้งว่าอะไร.."
"นั่นลูกค้านะ คิดอะไรน่ะ?"
"ลูกค้าที่เคยจะจีบแต่แห้วเพราะมีลูกแล้วน่ะหรอ?" กันต์หันมองไปทางข้างหลังผม อีกสองคนยืนก้มหน้ารู้สึกผิดอยู่
"ก็นั่นไง เขารู้แล้วว่ามีลูกมีผัวแล้วเนี่ย ใครเขาจะมายุ่ง...แค่ติดต่อเรื่องงานเท่านั้นแหละกล้า.." มันเถียงคอเป็นเอ็น
"งั้นแปลว่ารับแล้วสิ?"
"อืม.."
"เหอะ..." ผมเดินหนีทันที
มันเดินตามมาดึงก่อนที่ผมจะเดินเข้าไปในบ้านที่มีอีกหลายคนอยู่
"กล้า ...คุยกันก่อน" ผมหันกลับไปฟัง
"คิดว่ายังไงกับการตั้งท้องลูกจนลูกโตถึงตอนนี้แล้วไม่ได้ทำงานอะไรจริงจังเลยบ้าง?"
"เบื่อหรอ? มันน่าเบื่อใช่มั้ย?"
"ใช่ ...แต่ไม่ได้เบื่อเพราะมีครอบครัว มันแค่รู้สึกว่าตัวเองไม่มีประโยชน์เอาซะเลย แล้วนี่มีโอกาสที่กันต์ทำได้อะ ก็อยากจะทำมั้ย...อยากจะได้ทำอะไรเล็กๆน้อยๆ.." มันตัดพ้อยาวยืด ผมสูดหายใจเข้าลึกๆแล้วคิดตาม
"ก็แค่หึง..." สารภาพ
"ก็ไม่ได้ว่าอะไร ...หึงอะดีแล้ว ใจเต้นดี..." พูดแล้วกอดคอผมแน่นเอาคางเกย
ก็ดูสิ... เดาไม่ออกลูกเล่นเยอะขนาดนี้
ก็ต้องกลัวใครมาติดเป็นธรรมดามั้ย?
ผมกอดมันตอบแน่น..
"อย่าเพิ่งเลิกหึงนะ... แต่ก็ไม่ต้องระแวงเหมือนกัน...เพราะกันต์ไม่ไปไหนแล้วก็ไม่ปล่อยให้กล้าหลุดมือหรอก.."
ผมหัวเราะออกมาทันที
ช่างหาคำพูดมาหลอกล่อจริงๆ
"คนสวยทำไงดีคะ หืม? สงสัยจะมีน้องอีกแล้วมั้ง.." เสียงพี่กรณ์พูดเสียงเล็กเสียงน้อยทำเอาเราผละออกจากกัน ก็เห็นเจ้าตัวเล็กเอนตัวมาชูมือเหมือนจะมาหาเราสองคนส่งเสียงอ้อแอ้ๆ
"ดีเลยนะ จะได้ไม่ต้องแย่งกันอุ้มแล้ว มีเยอะๆเลยนะพี่กัน.." เกมที่เดินตามมาข้างหลังแซว
แต่พอผมมองล้อคนข้างๆกลับโดนหยิกหลังแสบไปหมด ทำยังไงดี...ไม่อยากให้เกมผิดหวังเลยแฮะ
24.08.2020