ตอนที่ 22 : ซีนน้ำเน่า

กล้ารักกันต์ โดย ศศิศิลป์

ตอนที่ 22 : ซีนน้ำเน่า

___________________________________________

- ปาณัสม์ -

"ลุง.." กันต์ยื้อตัวไว้ครั้งสุดท้าย แต่ก็โดนเสือดันหลังให้ขึ้นรถไปพร้อมกระเป๋าผ้าใบโต ก่อนรถจะแล่นออกไป แม่กันต์ก็ไปด้วยเพื่อไปส่งและคุยกับลุง

"จะจัดการยังไง.." พี่ชายกันต์ถามผมขึ้นมา

"ผม.. ผ ผมไม่รู้เลยพี่.." น้ำตาโคตรอยากจะไหลออกมา

"จะช่วยแล้วกัน..." พี่เขาเอ่ยออกมา ก่อนจะเริ่มถามปัญหาทั้งหมดแต่แรกเท่าที่ผมรู้ และวิธีที่จะแก้ซึ่งถามถึงทางบ้านและอดีตทุกอย่างของเอ้ยที่ผมเคยรู้แล้วพี่เขาจะไปหาข้อมูลมาให้ก่อนจัดการ

"ฮัลโหลปราบ.." ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าตอนนี้ต้องพึ่งมัน เพราะมันเป็นคนที่ลุงของกันต์รู้จักและดูจะไว้วางใจที่สุด

"ว่า.."

"มาเจอกูหน่อยได้มั้ย.."

คืนนี้ผมมารวมกันที่ร้านของแจ๊ค ไม่ได้มาสักพักแล้วไม่อยากจะเชื่อว่าวันนี้ต้องกลับมาเจอในตอนที่ปรึกษาว่าโดนแยกบ้านกับเมีย

"งี้มึงก็กลับไปอยู่บ้าน แล้วกันต์ก็โดนแยกไปอีกบ้านงี้?" แจ๊คถาม

"อืม...แม่กันต์บอกว่าลุงกำลังไม่พอใจ อยากให้กูถอยก่อนสักก้าว แต่นั่นเมียกูนะ นอนด้วยกันทุกคืนอะ" ผมกระดกซดเบียร์หมดแก้ว

"แต่กูก็ว่า อย่าไปเติมเชื้อไฟน่ะถูกแล้วนะ.." ทิวเสริม

"ไอ้เด็กเปรตนั่นร้ายนะ" นิวพูดขึ้น

"โทษน้องเขาอย่างเดียวก็ไม่ถูก..." ต๊อดแขวะผม

"เฮ้ย หยุดก่อน อย่าทะเลาะกันเอง" บังห้ามทัพก่อน

"ที่ให้มาวันนี้ก็คือจะให้กูช่วยเข้าหาลุงของกันต์ว่างั้น..." ปราบสรุปเรื่องแล้วถามขึ้น

"อืม ช่วยกูหน่อยนะ ไม่กี่วันนี้หมอนัดแล้วด้วย...กูอยากพากันต์ไปหาหมอ" จะซาวด์ดูเพศแล้วด้วย ผมไม่อยากจะพลาดครั้งนี้เลยจริงๆ

"อืม พอจะช่วยได้อยู่หรอกนะ แต่ว่าเรื่องน้องคนนั้นจะเอายังไง...ต้องแก้ที่ต้นเหตุนะ เหตุมันคือเขาไม่ไว้ใจความปลอดภัยของกันต์เลย จะคุยกับลุงกันต์น่ะเตรียมเรื่องให้พร้อม อย่าให้เขาหาจุดบอดได้" ปราบมันแนะนำ

"มึงไปรู้จักกับลุงกันต์ได้ไง?" บังมันถามขึ้น

"ทำธุรกิจน่ะ แกมีบารมีมากนะในแถวนี้ คือแกพูดจามีความรู้ น่าเกรงขาม เป็นคนติดต่อธุรกิจซื้อที่ดินดังๆหลายแห่ง" นี่ก็เคยรู้มาบ้างจากกรรณน้องชายตัวดี ว่าพ่อเสือกับสิงห์น่ะไม่ใช่ธรรมดา

"กูบอกเลยว่างานยาก.." แจ๊คบอก

"ทุกคนในโต๊ะนี้ก็ต้องเคยได้ยินชื่อลุงของกันต์มาอยู่บ้าง กูว่าเคลียร์ให้จบก่อนน้องมันจะเจ็บเถอะ" ทิวบอก

"เอ้ยแม่งนิสัยแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไร แต่กูไม่คิดว่าจะขนาดนี้ น้องเขาไม่ได้มายุ่งกับกูนานแล้วนะ.."

"พวกกูจะช่วยๆกันอีกแรงแล้วกัน" บังบอก

"แล้วนี่เมาแล้วนะมึง จะกลับยังไง.." แจ๊คถาม

"นอนนี่ได้มั้ย กลับบ้านไปก็นอนคนเดียว.."

พวกมันเห็นด้วย

"กูไปเข้าห้องน้ำนะ...."

"ได้นะ?" บังถามผม เพราะดื่มไปหลาย ดื่มหนักแบบที่ไม่เคยเป็นอย่างนี้มานานแล้ว

พยักหน้าและชูสัญลักษณ์ว่าไหว

"พี่กล้า.." เสียงนี้ทำผมที่ฉี่เสร็จและล้างมืออยู่แทบสร่าง

"เอ้ย...มาทำไมอีก.."

"ทำไมพูดแบบนี้ เอ้ยโดนครอบครัวเมียพี่ทำไม่ดีใส่มานะ"

"ยังกล้าพูดอีกนะ แค่นี้เอ้ยยังทำลายชีวิตพี่ไม่พอหรือไง?"

"เจ็บมั้ยละ? เจ็บเหมือนที่เอ้ยเคยเจ็บมั้ย?"

"แล้วจะเจ้าคิดเจ้าแค้นอะไรนักหนา จะให้พี่ชดใช้ยังไงอีกเอ้ย!" แววตาน้องตอนนี้ไม่ใช่เอ๋ยเอ้ยคนนั้นอีกแล้ว มีแต่ึวามน่ากลัวและน่าขยะแขยง

"ก็กลับมาหาเอ้ยสิ ไม่งั้นเอ้ยก็จะทำให้พี่ไม่มีความสุข..." น้องขยับตัวเข้ามาหาผม

มือจับที่เป้ากางเกง..

"เอ้ยปล่อย พี่ไม่สนุก!"

"แต่เอ้ยสนุก..." น้องพยายามที่จะลวนลามและปลุกเร้าอารมณ์

อย่าว่าแต่ผู้หญิงเลยที่เป็นเหยื่อกับเรื่องอย่างนี้ ผู้ชายอย่างผมโดนยังรู้สึกไม่โอเค และแรงของคนเมามันสู้คนปกติได้ที่ไหน

"เอ้ย!!" พยายามผลักออกไป แต่โดนดันเข้าไปในห้องน้ำ เพราะคนมันเยอะและนักท่องเที่ยวราตรีไม่มีใครสนใจโดยเฉพาะเป็นห้องน้ำชายด้วยแล้ว เขาคงคิดว่าเราสนุกกันเลยไม่อยากยุ่ง

เอ้ยผลักผมเข้ามาก่อนที่จะเล้าโลมเต็มที่ ไม่ได้มีอารมณ์แต่เมื่อโดนกระตุ้นเข้าที่จุดสำคัญก็ทำเอาเกือบเผลอไปเหมือนกัน

ปัง ปัง ปัง

"เฮ้ย!! เปิด!!" เสียงปราบทุบประตู ก่อนจะผลักเข้ามา เอ้ยตกใจผละผมออก ผมรีบใส่กางเกงทันที

"น้องสติดีเปล่าเนี่ยจะข่มขืนกันแบบนี้เลยหรอ!" ปราบเสียงดังมากคนเริ่มมามุงดู

"พี่มายุ่งอะไร!"

"ก็นั่นมันเพื่อนพี่! แล้วมันก็มีเมียแล้วด้วย นี่ถ้าคนไม่ไปบอกกูป่านนี้จะทำอะไรไปแล้ว!!" ปราบช่วยประคองผมออกมายืน

"ฮึ่ยย!!" เอ้ยสะบัดตัวเดินออกไปคงเพราะอายสายตาคนมามุง มีเด็กผู้ชายอีกคนเดินตามไปด้วยสงสัยจะเพื่อนกันมาช่วยดูกัน ร้องคนนี้คงจะคอยแก้ต่างอยู่ด้านนอกว่าผมเป็นอะไรกับเอ้ยคนเลยไม่มายุ่งเลย

"มึงนี่ก็นะ เฮ้อ..." ปราบถอนหายใจหลังจากลากผมออกมา

"ปราบ....พากูไปหากันต์หน่อยได้มั้ย?"

"ไอ้กล้า สภาพอย่างนี้เนี่ยนะ?"

"กู...ขอร้อง"

คิดถึงมันมาก ไม่รู้ป่านนี้จะนอนหรือยัง ทำอะไรอยู่ นอนหลับมั้ย ลูกถีบมันแรงหรือเปล่า...

- กันติทัต -

.

.

Kan'T : ทำไมไม่ตอบเลยทำอะไรอยู่

: Klah ไม่ได้รับสายของคุณ

ฝนข้างนอกก็ตก ไม่รู้ว่าอยู่ไหนทำอะไรอยู่ รับสายก่อนจะด่าให้ ไม่ได้อยู่ด้วยกันแบบนี้แล้วยังจะกล้...

Rrrrrrrrr

ดีดตัวลุกขึ้นมานึกว่ามันจะโทรกลับ แต่กลับเป็น 'ปราบ' ที่โทรเข้ามา

"ฮัลโหล-"

"เธอลงมาหน่อย" ปราบบอกเสียงในแทรก

ผมเดินออกมาดูที่ระเบียงเห็นรถจอดอยู่ ปราบกางร่มหิ้วกล้าอยู่

"เห้ย.." ผมเปิดประตูจะลงไป เจอเสือกับสิงห์เดินออกมาจากห้องพอดี

"ลงไปไหน ฝนตกหนักขนาดนี้" สิงห์มอง

"กล้าอยู่ข้างนอก ฝนตกหนัก ให้กันต์ออกไป-"

"ไม่ต้อง!" เสือว่า ก่อนที่จะเดินลงไปก่อน ผมเดินตามช้าๆเพราะสิงห์ยื้อไม่ให้เดินเร็ว

ข้างล่างลุงมายืนอยู่ที่หน้าประตูบ้านก่อนแล้ว แกมองออกไปนอกรั้ว

"หึ สภาพ.." ลุงบ่น

"ลุง ให้กล้าเข้ามานะ...ข้างนอกฝนตกหนักมากเลย.."

"ดูมันก่อน เมาเละเทะมาอย่างนั้น.." แกบอกทำเอาเราสามคนมองดีๆ หิ้วอีกอย่างนั้นก็คงไม่ผิดจากที่ลุงพูด

"ไม่ได้เรื่องเลยวะ" เสือบ่น ผมเขย่าแขนสิงห์ขอร้อง

"พ่อให้เข้ามาเถอะ ทางนี้จะลงแดงเอา..." สิงห์ช่วยพูดแม้จะเหน็บๆ

"นะลุง...ให้กล้าเข้ามานะ.." คนข้างผมเดินออกไปเจรจาอะไรสักอย่าง

สิงห์เดินออกไปพร้อมร่ม

"พี่พามาทำไมเนี่ย?"

"มันจะมาให้ได้ เขายอมให้เข้าไปมั้ย จะเอาไม่ไหวแล้ว.." ปราบบอก เพราะน้ำหนักที่ทิ้งลงมากับความโงนเงน

"เดินเกมผิดแล้ว แบบนี้พ่อจะยิ่งโกรธ.."

"เอาไงดี..." ปราบถามเสือ มองเข้าไปในบ้าน

"ไปพี่ ผมให้เข้าไปในนั้นแล้วกัน แต่จะเข้าไปในบ้านได้มั้ยให้พี่มันโชว์ศักยภาพเองแล้วกัน.." สิงห์เปิดรั้วออก ปราบเดินพาเพื่อนเข้ามา ถึงประตูที่จะเข้าตัวบ้าน

"เข้ามาก่อนสิปราบ.." ลุงเอ่ยชวน ปราบยิ้ม กล้าทำท่าจะตามเข้ามา

"หยุด! ... กันต์ได้ยินมั้ยว่าลุงชวนแค่ปราบ.." ลุงถามผม

"แต่-"

"พี่เข้ามาก่อน.." เสืองบอกปราบ ซึ่งทำอะไรไม่ได้นอกจากส่งร่มให้กล้า แต่รายนั้นก็ไม่รับ จนเปียกไปหมด ปราบส่ายหน้าจำยอมเดินเข้ามา

"ผมแค่มาส่งเพราะว่าเขาอยากมาหากล้า.."

"เวลาอย่างนี้ยังจะไปกินเหล้าเมา นี่หรอจะเป็นพ่อคน.." ลุงพูดไม่หันมองไปยังคนด้านนอก ที่ตอนนี้ทรุดเข่าลงไปแล้ว

"ลุง...กันต์ขอนะครับ ลุง ..." ผมอ้อนวอนอีกรอบ

"งั้นเราไม่มีอะไรแล้ว ดึกดื่นก็กลับบ้านไปเถอะนะ ฝนตกอย่างนี้ด้วยยิ่งแย่ หรือจะพักที่นี่มั้ย?" ไม่ได้สนใจคำของผม ลุงพูดคุยกับปราบ

"ไม่เป็นไรครับ นี่ก็ไม่หนักมากถึงขึ้นขับไม่ได้ ผมไหวอยู่.." ปราบบอก

"งั้นกลับเถอะ ลุงก็จะไปนอนแล้ว.." ลุงรับไหว้ปราบก่อนจะยืนส่ง

ปราบเดินเข้าไปหาเพื่อน ชวนให้ลุกขึ้น

"กลับเถอะกล้า ค่อยมาใหม่..."

"ไม่!"

"สิ่งที่มึงทำมันไม่มีประโยชน์ มึงเมามาแบบนี้ทั้งที่รู้ว่าเรื่องมันแย่อยู่..บ้าเปล่าวะ.." ปาณัสม์ฟังนิ่งไป

"ลุก!!" ปราบสั่งก่อนจะดึงตัวเพื่อนลุกไป

"ละครน้ำเน่าโคตร ไปโว้ย ไปตั้งสติหน่อย!" ปราบออกคำสั่ง ดึงดันตัวเพื่อนกลับไปขึ้นรถ

ผมมองสองคนพากันกลับไป ดีแล้วที่ปราบพากล้ากลับไปก่อน อยากจะตีให้เจ็บนัก...ว่าทำไมถึงไม่ตอบไม่รับสาย ไม่เมาอย่างนี้นี่เอง...

ลุงจะไม่โกรธได้ไง เขาอยากได้ความหนักแน่นและเด็ดขาดจากกล้าว่าจะแก้ปัญหายังไง กลับไปย้อมใจมาแบบนั้นแล้วยังมาทำแบบนี้อีก

"ไปนอนได้แล้ว..." ลุงออกคำสั่งทุกคนก่อนเดินขึ้นไป สิงห์หันไปล๊อคบ้าน

"กินนมหน่อยนะ.." เสือบอกผมก่อนจะเดินไปทางตู้เย็น

Thru Thru

มือถือผมดังขึ้นมา

Aei Aei ส่งข้อความถึงคุณ

Aei Aei ส่งวิดีโอถึงคุณ

เปิดเพื่อดูรูปภาพ

: นี่ใช่มั้ยที่กลัว

: หายโง่ซะนะ

มันช่างถูกเวลา เปิดออกดูภาพและเสียงก็ทำเอาผมทำมือถือตกจากมือลงไป

"เป็นอะไรกันต์!" สิงห์วิ่งมาดูพร้อมกับเสือที่ออกมาจากครัว ยกมือถือขึ้นมา

ภาพในมือถือตอนนี้คือเอ้ยกำลังนัวเนียอยู่กับกล้า ที่ดูจะขัดขืนไม่ได้ เป็นมุมในห้องน้ำเหมือนว่าถ่ายจากอีกห้องนึง

มือผมสั่นไปหมดตอนนี้ ทั้งโมโห ทั้งเจ็บใจ

"เชี่ยเอ้ย!!" เสือโมโห

"กันต์...ขึ้นไปบนห้องนะ.." สิงห์ประคองผมขึ้นไป ตอนนี้ในหัวคิดอะไรล้านแปด สองแฝดสบถด่ากันไม่หยุด แต่ผมไม่ได้ยินอะไรอีกแล้ว

ไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นบ้านในที่ๆผมไม่อยู่และไม่เห็น ไม่รู้เลยว่าทำไมกล้าเมาขนาดนั้น? แล้วเมากับมันมาหรือเปล่า? ...

21.08.2020