ตอนที่ 17 ระดับสอง
ตอนที่ 17 ระดับสอง
ซ่า..ซ่า..ซ่า!
ในทะเล ปั๋วไห่ หวังเสียนว่ายข้างๆปลาตาเดียวและจับพวกมันขึ้นมา
"แต่ล่ะตัวสกัดพลังงานมังกรได้ 1"
"สกัดพลังงานมังกรได้ 3 "
" สำเร็จแล้ว ได้พลังงานมังกรครบ
1,000 แล้วพัฒนาเป็นมังกรศักดิ์สิทธิ์
ระดับสอง "
หลังจากที่วังเสียนกลืนปลาตาเดียวสองสามตัวการแจ้งเตือนของระบบก็ดังขึ้นในใจของเขา หวังเสียนก็รู้สึกถึงพลังอันมหาศาลของเขาวิ่งพล่านทั่วร่างกายของเขา
เปรี็ยะ! เปรี๊ยะ!
กระดูกทั่วทั้งร่างกายของเขาเปล่งเสียงที่คมชัด
ร่างมังกรยาวจากเดิม 40 เซนติเมตรยาวขึ้นทันทีประมาณ 1 เมตร
ถึงตอนนี้ร่างกายของหวังเสียนก็เปล่งแสงสีทองออกมา พลังอันยิ่งใหญ่หมุนวนในทะเลรอบๆตัวเขา
"ฉันก้าวไปสู่ระดับสองแล้ว"
หวังเสียนดีใจอย่างที่สุด จนอยากลุกขึ้นเต้น ชูมือขึ้นแล้วหมุนๆ ชูมือขึ้นโบกไปมา
ทุกส่วนรวมถึงกระดูกในร่างกายของเขาได้รับการปรับปรุงอย่างมาก
โดยเฉพาะอย่างยิ่งกงเล็บของเขามันเต็มไปด้วยพลังและมีแสงเรืองๆออกมา
โฮกกกกก...กรรรร!
น้ำทะเลรอบตัวกระเพื่อมสั่นไหวขณะที่เกิดเสียงคำรามของมังกร
"ฉันแข็งแกร่งขึ้นอย่างน้อยสิบเท่า"
หวังเสียนรู้สึกถึงพลังอันยิ่งใหญ่ภายในร่างกายของเขา เขากำกงเล็บของเขาและฟาดไปที่หินก้อนใหญ่ตรงหน้าเขา
ตูมมม!
ด้วยการตวัดกงเล็บแบบธรรมดา
หวังเสียนสามารถทำลายหินก้อนใหญ่ที่แข็งแรงได้อย่างง่ายดาย
"ฉันมีพลังและความแข็งแกร่งมากขึ้นแล้ว แม้ว่าฉันจะยังไม่ได้รับเวทย์มหาอำนาจและพลังแห่งธาตุ แต่ถ้าฉันมีพลังงานมังกรเพียงพอที่จะฝึกฝนพลังอำนาจของฉันจะเติบโตยิ่งขึ้น"
มังกรศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายก็เป็นเช่นเดียวกันกับเขาเมื่อเพิ่งเริ่มฝึกฝนทักษะการเปลี่ยนแปลงมังกรศักดิ์สิทธิ์
มหาอำนาจและพลังพิเศษก็คือสิ่งอำนาจที่เหนือธรรมชาติเช่นกระแสน้ำ,น้ำแข็ง,เปลวไฟ,สายฟ้าและอื่นๆ
เขาสามารถกางกงเล็บของเขาให้ยาวขึ้นได้ด้วยพลังงานมังกร
ในขณะที่พลังพิเศษ จำเป็นต้องใช้พลังงานและร่างกายที่มากขึ้น
ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังได้รับเทคนิคการฝึกฝนต่าง ๆ เช่นการพ่นไฟและน้ำและการสร้างกระแสไฟฟ้าและอื่นๆ
สิ่งเหล่านี้จำเป็นต้องใช้พลังงานมังกร สำหรับการอัพเกรด
ปัจจุบันหวังเสียนครอบครองเฉพาะร่างกายของมังกรศักดิ์สิทธิ์ยังไม่รวมถึงอำนาจพลังพิเศษ
แต่อย่างไรก็ตามเฉพาะกายภาพของมังกรก็มีความน่ากลัวมากพออยู่แล้ว
"ตอนนี้ฉันอยู่ที่ขั้นสอง แต่พลังและความแข็งแกร่งยังมีมากกว่าก่อนที่ฉันจะได้รับการเปลี่ยนแปลงระดับแรกมากมายขนาดนี้ เมื่อฉันได้รับการแปลงมังกรระดับเก้าสวรรค์นั่นหมายความว่าฉันคงจะสามารถท่องไปทั่วทั้งจักรวาลได้งั้นสินะ"
หวังเสียนรู้สึกคลั่งไคล้ดีใจอย่างยิ่ง เขาว่ายเข้าหาหอยทะเลซึ่งอยู่ไม่ไกลจากเขาและเตือนเด็กสาวให้ฝึกฝนอย่างขยันขันแข็งก่อนที่เขาจะมุ่งหน้ากลับไปที่ชายฝั่ง
ท้องฟ้าค่อยๆมืดลง ความเร็วในการเพิ่มระดับของเขานั้นถือว่าเร็วมากเนื่องจากเขาได้เลื่อนระดับหนึ่งภายในหนึ่งวัน
แต่มันจะต้องใช้ 10,000 คะแนนของ พลังงานมังกร ในการเลื่อนไปสู่ระดับที่สาม ต่อจากนั้นความก้าวหน้าแต่ละระดับคงต้องการพลังงานมังกรเพิ่มขึ้นมากกว่าเดิมครั้งล่ะสิบเท่า
การเลื่อนระดับในระยะแรกคงจะรวดเร็ว แต่จะยากขึ้นเมื่อก้าวไปสู่ระยะต่อๆไป
หลังจากความก้าวหน้าถึงระดับที่สองความเร็วของเขาเร็วมากจนสามารถว่ายได้สิบห้าเมตรต่อวินาที นั่นเป็นความเร็วที่เร็วกว่าปลาหลายๆชนิด
มังกรเกิดมาเพื่อเป็นราชันย์ จ้าวผู้ปกครอง
หวังเสียนว่ายไปที่ชายฝั่ง ระหว่างทางเขาจับกุ้งมังกรและปูขนติดมือกลับมาด้วย กุ้งมังกรสองตัวน้ำหนักประมาณ 1.5 กิโลกรัมและปูขนหกตัวขนาดใหญ่
"ซูมม..ซ่าาาา!"
หวังเสียนใส่เสื้อผ้าของเขาทันทีหลังจากที่เขากระโดดพุ่งขึ้นจากมาทะเล เขายิ้มเมื่อมองไปที่ไข่มุก กุ้งมังกรและปูขนในมือของเขา
หลังจากสวมเสื้อผ้าแล้วเขาก็มุ่งหน้าขึ้นไปทางริมโขดหิน
"ฟุ้บบ!"
หวังเสียนก้าวกระโดดอย่างนุ่มนวลไปยังอีกฝั่งทันที ในขณะที่เขากระโดดนั้นเขาโดดสูงจากพื้นถึงสี่เมตร
แครกก..!
ฝุ่นผงแหลกละเอียดคามือจากหินที่เขาหยิบขึ้นมาจากพื้นแล้วลองบดมันดู
"ว่ะ..ตอนนี้ฉันชักจะแข็งแกร่งเกินไปแล้ว ฮ่าฮ่าฮ่า"
หวังเสียนตื่นเต้น เขานำกระเป๋าที่นำมาด้วยแพ็คกุ้งมังกรและปูขนเก็บไปก่อนที่เขาจะเดินไปทางเข้ารีสอร์ทที่อยู่ไม่ไกลจากที่นี่นัก
เนื่องจากความกังวลเรื่องความปลอดภัยของรถ เขาจอดมอเตอร์ไซค์ ฮาร์เล่ย์ ของเขาไว้ที่นั่น
"บรูมมมม!"
หวังเสียนขี่มอเตอร์ไซค์ของเขาหลังจากวางกระเป๋าแพ็คไว้ในกระเป๋าห้อยข้างของรถ หลังจากนั้นไม่นานเขาก็บิดคันเร่งและมุ่งหน้ากลับไปมหาลัย
"ปฏิกิริยาและสายตาของฉันดีขึ้นอย่างมากหลังจากก้าวไปสู่ระดับสอง"
หวังเสียนตาของเขาหรี่แคบลงเล็กน้อยเมื่อเขากำลังคิดอะไรบางอย่างไปขณะกำลังขี่มอเตอร์ไซค์
ความเร็วที่เขาขี่ตอนนี้มันถือว่าเสียของมาก สำหรับรถจักรยานยนต์ดัดแปลงคันนี้
หลังจากการปรับเปลี่ยนมูลค่าหลายล้านดอลลาร์ความเร็วของรถจักรยานยนต์ ฮาร์เล่ย์ คันนี้สูงไปถึงระดับที่น่ากลัว
ความเร็วสูงสุดของ ฮาร์เล่ย์ คือ 397 กิโลเมตรต่อชั่วโมง เมื่อทำการเปรียบเทียบความเร็วสูงสุดของ บูกันติ เวย์ลอนห์ ด้วยราคาเริ่มต้นที่มากกว่า 20 ล้าน ความเร็วเพียง 405 กิโลเมตรต่อชั่วโมง
รถดัดแปลงคันนี้เร็วมาก
ความสามารถในการเร่งความเร็วนั้นเร็วกว่ารถสปอร์ตอย่างมาก
เมื่อพิจารณาถึงประสิทธิภาพของ ฮาร์เลย์ คันนี้รถสปอร์ตที่มีมูลค่าไม่กี่ล้านต่อคันนั้น เทียบไม่ได้เลย
"ลองทดสอบความเร็วสูงสุดของมอเตอร์ไซค์คันนี้ดู"
หวังเสียนอยากลองดู ในอดีตการที่จะทำให้ชีวิตและพันธุกรรมของเขาสิ้นสุดลงโดยยังไม่ได้สืบทอดยีนส์นั้นเขาไม่เคยคิดจะลอง
แต่ตอนนี้ความแข็งแกร่งของหวังเสียนได้รับการปรับปรุงอย่างมาก แม้ว่าเขาจะเดินทางด้วยความเร็วสองร้อยกิโลเมตรต่อชั่วโมงเขาก็สามารถรับประกันความปลอดภัยของตัวเองได้หากเกิดอุบัติเหตุ
นอกจากนี้ด้วยความเร็วและปฏิกิริยาของเขาในปัจจุบันเขาจะค่อนข้างปลอดภัย
ถนนใกล้กับทะเลนั้นค่อนข้างห่างไกล จากความแออัดบนท้องถนน รถบนถนนจึงมีน้อยมาก
หวังเสียนเริ่มเปลี่ยนเกียร์และบิดคันเร่งอย่างแรง
วูมมมม...ฟ้าววว!
เครื่องยนต์ของรถจักรยานยนต์ระเบิดเสียงดังสนั่น
มุมปากของหวังเสียนยกยิ้มขึ้นเล็กน้อยเมื่อเขาดูมาตรวัดความเร็ว ภายในห้าวินาทีความเร็วจะเพิ่มขึ้นเป็นร้อยกิโลเมตรต่อชั่วโมงและในไม่ช้ามันก็จะพุ่งขึ้นถึง 180
ความเร็วที่ 180 กิโลเมตรต่อชั่วโมงนั้นน่ากลัวเพราะต้นไม้ในแต่ละด้านกำลังเคลื่อนที่ไปข้างหลังด้วยความเร็วที่น่ากลัว
"รู้สึกดีจริงๆไม่น่าแปลกใจที่หลายคนแสวงหาความตื่นเต้นจากความเร็วสูงสุดจนถึงระดับที่ทำให้เสียชีวิตไป
ด้วยการที่เขาสวมหมวกกันน็อก
หวังเสียนก็ก้มหน้าก้มตาอยู่ในรถขับขี่มอเตอร์ไซค์ของเขาด้วยอารมณ์ที่ร่าเริง
บรูมมม บรูมมม!
จากนั้นหวังเสียนก็ได้ยินเสียงเครื่องยนต์ดังสะท้านมาจากด้านหลัง
"เฟี้ยวววว!"
รถสปอร์ตสองคันแซงผ่านมอเตอร์ไซค์ของเขาเหมือนภูตผี
"โอ๊ะ ความเร็วของพวกเขาต้องอย่างน้อยสองร้อยกิโลเมตรต่อชั่วโมง"
หวังเสียนตกตะลึงเล็กน้อยขณะที่เขาดูรถสปอร์ตแซงเขาไป แต่เขาก็ไม่ได้คิดจะไล่ตามพวกเขาไป มันไม่เกี่ยวกับเขา
หวังเสียนลดความเร็วของเขาลงเหลือเจ็ดสิบกิโลเมตรต่อชั่วโมงก่อนจะเลี้ยวที่ทางแยกข้างหน้า
เมื่อเขาเลี้ยวเขาเห็นรถสปอร์ตสามคันเรียงกันเป็นแถวตรงอย่างเป็นระเบียบ ดูเหมือนว่าพวกเขากำลังเตรียมตัวสำหรับการแข่งขันกันรอบใหม่
การปรากฏตัวของหวังเสียนดึงดูดความสนใจจากรถสปอร์ตสามคันในทันทีรถทั้งสามคันมี เฟอร์รารี่,แลมโบกีนี่อเวนเทอร์ดอร์และมาเซราติ
"เฮ้..คุณลุงมาแข่งกันไหม!"
เด็กสาวคนหนึ่งโผล่หน้าออกมาจากกระจกรถมาเซราตี เธอยกคางขึ้นเล็กน้อยและมองดูที่หวังเสียนในแบบยั่วยุ
“ใช่แล้วทักษะการขับขี่ของคุณดูดีมากมาสนุกกันเถอะ”
หลังจากเด็กสาวออกมาพูด และรถฟอร์รารีข้างๆก็ตะโกนออกมาทันที
"ใช่มาแล้วมาเถอะ" หน้าต่างของ แลมโบกีนี่ ก็ลดกระจกลงพร้อมกับคนขับพูดออกมา
"ไม่ดีกว่าเชิญพวกนายเถอะ"
หวังเสียนส่ายหัวในขณะที่เขาไม่มีอารมณ์ในการแข่งรถกับเด็กที่เกิดมาพร้อมกับคาบช้อนเงินช้อนทอง
"ใจปลาซิว รีบกลับไปหาแม่นายเลยไป! ขี้ขลาดจริงๆ!" หญิงสาวที่พูดกับ
หวังเสียนชูนิ้วกลางไปที่เขาอย่างเยาะเย้ย
“ เสี่ยววานเธอกำลังจะทำอะไร
เธอยังเด็กอยู่ ใครบอกว่าเธอสามารถแข่งรถได้?” เด็กสาวน่ารักที่นั่งข้างๆหญิงสาวจ้องมองเธอ
"แบร่ แบร่" หญิงสาวยื่นลิ้นของเธอออกมาแล้วกวักมือเรียกหาหวังเสียน
"อย่าหน้าตัวเมียหน่อยเลยน่า มาวัดกันให้สมกับเป็นลูกผู้ชายหน่อย"
………..
จบบท