ทางที่หัวใจเลือกเดิน 17
พี่กันต์จูงมือผมออกจากครัวของร้าน ใจผมนี่เบาโหวงไปหมด เหมือนโดนจับเหวี่ยงขึ้นไปบนรถไฟเหาะตีลังกาสักสามรอบก่อนจะแลนดิ้งอย่างปลอดภัย ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทั้งที่ก่อนหน้านี้ทั้งตื่นเต้น ใจหายใจคว่ำแทบตาย “พี่ครับ” ผมรั้งมือที่โดนจับเอาไว้ มองไปทางโต๊ะที่พวกเพื่อนๆ กับรุ่นพี่ผมอยู่ พี่กันต์มองตามสาย...