ตอนที่ 3 หนทางสุดท้าย
ตอนที่ 3 หนทางสุดท้าย
เมื่อมินฮยอคได้สติ เขาได้ยินลีจินฮวานกำลังคุยกับพ่อของเขาอยู่
“ภาวะแทรกซ้อนรุนแรงเกินไป ความดันในเลือดสูง เบาหวาน ข้ออักเสบ... และยังอีกหลายอย่าง เขามาถึงระดับที่ร่างกายทนไม่ได้แล้ว”
“...พวกเราทำการดูดไขมันแบบครั้งก่อนได้ไหม?”
“ไม่ได้อีกต่อไป หลังจากที่ทำการดูดไขมันครั้งก่อน เขาได้กินเพิ่มเข้าไปอย่างหนักหลังจากนำออก และมันจะเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว”
“เราทำอะไรผิดไปนะ...”
มินฮยอคมองอย่างว่างเปล่าไปบนเพดาน
‘เราออกกำลังอย่างหนัก’
‘เราอดอาหารเท่าที่จะทำได้แล้ว’
‘แต่ก็ไม่มีอะไรดีขึ้น’
‘ความหิวของเรามากขึ้นทุกที และอาหารที่กินก็มากขึ้นตาม ร่างกายของเราก็อ้วนขึ้นไปอีก’
‘ถึงแม้... เราอยากจะมีชีวิตให้นานกว่านี้’
ครืด
ประตูถูกเปิดออกอย่างช้า ๆ และมินฮยอคเห็นพ่อของเขากำลังเดินเข้ามา
“ตื่นแล้วเหรอ?”
“ครับ”
พ่อของเขานั่งลงตรงหน้าด้วยรอยยิ้มบิดเบี้ยว
“พวกเขาบอกว่าลูกออกกำลังกายหนักเกินไปจึงเกิดอาการช็อคขั้นรุนแรง”
มินฮยอคฝืนหัวเราะ
เขาเป็นซีอีโอของอัลฮวากรุ๊ป คังมินโฮ เขาคือชายที่ทุกคนใฝ่ฝันอยากจะเป็น และมินฮยอค เด็กหนุ่มที่มีชายคนนี้เป็นบิดา เขารู้สึกปลื้มปิติมาก
‘เขาควรจะอับอายที่มีลูกชายอย่างเรา แต่กลับรักและดูแลเราอย่างดี’
ขณะมินฮยอคทำได้เพียงยิ้มอย่างขมขื่น พ่อของเขาแกล้งไอเล็กน้อย อะแห่ม
‘เขาคงได้ยินที่เราคุยกับหมอแล้ว’
‘เราควรจะคลายความตึงเครียดนี้ยังไงดี... ยังไงก็ต้องพูดอะไรสักอย่าง’
“ทังซูยุค” (ผัดเปรี้ยวหวาน)
“ยุคเกจาง” (แกงเผ็ดเนื้อ)
“จางโอ” (ปลาไหล)
“โอมุก” (ทอดมันปลา)
“มุกซาบัล” (บะหมี่เย็น)
“บัล? บัล...”
มินฮยอคพยายามจะคิดคำแต่ก็ไม่สามารถคิดได้อีก พวกเขาหัวเราะให้กันแทน
แม้ว่าอาหารเหล่านั้นจะไม่ดีเท่าไหร่สำหรับมินฮยอค เขาก็สามารถใช้พวกมันเพื่อเล่นต่อคำกับพ่อได้ สิ่งเดียวที่พวกเขาใช้สำหรับเล่นต่อคำคือชื่ออาหาร
มันเป็นการคลายสถานการณ์ตึงเครียดได้อย่างดี
“พ่อครับ”
“ว่าไง?”
“พ่อจะเกลียดผมไหมถ้าจะเล่นเกม?”
“...ต่อให้ทำได้แค่กินและเล่นเกม พ่อก็ไม่ว่าอะไรหรอก”
คิมมินโฮก็ได้ทราบถึงการบำบัดใหม่จากลีจินฮวานเหมือนกัน แต่ยังไงมินโฮก็เคารพการตัดสินใจของลูกว่าจะทำยังไง
“มีอยู่สิ่งหนึ่ง ถ้าลูกจะเล่นเกมมีเพียงอย่างเดียวที่พ่ออยากให้เอาจำไว้”
พ่อของมินฮยอคกล่าวด้วยท่าทางเคร่งขรึม
“ต้องสนุกไปกับมัน พ่อจะมีความสุขถ้าลูกใส่ใจมัน”
ผู้คนต่างมีเหตุผลที่เล่นเพียงแค่ความสนุก แต่มินฮยอคไม่มีทางเลือกใด เพราะเขาเล่นเพื่อเอาชีวิตรอด
มินฮยอคยิ้มให้กับคำของพ่อของเขา
“ผมจะทำให้ได้ เอเธนส์”
เขาตัดสินใจแล้ว
***
เมื่อมินฮยอคเข้าไปในห้อง เขาพบว่าแคปซูลสำหรับเข้าเล่นเอเธนส์ถูกติดตั้งเรียบร้อยแล้ว แคปซูลนั้นใหญ่กว่าที่เขาคิดไว้
“พวกเราได้จัดเตรียมแคปซูลขนาดใหญ่เพื่อนายเลยนะ”
จางวุกหยอกเขาเล่นเพื่อให้คลายเครียด
ชุดสวมใส่มีราคา 7 ล้านวอน และแคปซูลขนาดใหญ่พิเศษมีราคา 13 ล้านวอน
นอกจากแคปซูลตรงหน้าเขา ยังมีทีมแพทย์คอยู่ด้านข้างเผื่อสถานการณ์ฉุกเฉิน
สิ่งนี้เพื่อมั่นใจว่าจะไม่มีอะไรผิดพลาดเกินขึ้นเมื่อมินฮยอคออกมา เพราะเขาต้องหยุดกินเป็นเวลานานขณะเล่นอยู่
จางวุกตบไหล่มินฮยอค
“โซนผู้เล่นใหม่ไม่จำกัดเลเวลของผู้เล่น นายควรเคลียร์มันให้เร็วที่สุดเพื่อจะได้พบกันข้างใน”
“ได้เลย เอาล่ะ พี่ชื่ออะไรในเกมครับ?”
“...อืม”
โอจางวุกมองไปรอบด้านพร้อมกับกระซิบไปที่หูมินฮยอค
“มันคือ น นายพล...”
“เอ๊ะ?”
มินฮยอคตะโกนออกมาท่ามกลางบรรยากาศที่ตึงเครียด
“พี่ชาย! ชื่อเล่นในเกมว่า นายพลงั้นเหรอ?!”
“ห๊ะ นาย...”
“พระเจ้าช่วย คุณจางอุก... ชื่อเล่นนั้น...”
“เฮ้ย! อย่าพูดออกมาสิ”
“พี่ชาย บางที...”
“...?”
“ที่มีมังกรดำใช่หรือเปล่านะ?”
“เพิ่งได้มาเลยละ!”
“ครับท่าน!”
มินฮยอคเดินเข้าไปด้วยรอยยิ้ม เขาสามารถเห็นใบหน้าของทุกคน
‘เอาล่ะจะเริ่มแล้วใช่ไหม?’
ฟูม
แคปซูลค่อย ๆ ปิดลงคลุมร่างของมินฮยอค แสงสว่างเริ่มกลายเป็นความมืดมิด
เสียงจักรกลดังออกมาจากความมืด
[ยินดีต้อนรับสู่เอเธนส์ คุณต้องการจะเริ่มเกมไหม?]
“ใช่”
วาบ!
ทันทีที่ตอบคำถาม แสงสว่างได้จ้าขึ้น มินฮยอคเห็นว่าตัวเองกำลังเปลือยอยู่
ก้อนไขมันที่อยู่ทุกแห่งในร่างกาย เขาไม่สามารถเห็นทุกอย่างได้ชัดเพราะไขมันนี้
นี่คือตัวเรา มินฮยอค
[นี่เป็นการเข้าสู่ระบบครั้งแรก สำหรับการปรับแต่งตัวละคร มีทรงผม น้ำหนัก และผิวหนังเท่านั้นที่สามารถทำได้
‘...ในเกมก่อนหน้าไม่มีอะไรแบบนี้’
ถึงแม้เกมเสมือนจริงจะบอกเหมือนจริง มันก็เป็นแค่สิ่งที่ไม่จำเป็นในนั้น
‘มันเป็นเหตุผลว่าทำไมเราไม่สามารถเปลี่ยนน้ำหนักได้ที่นั่น’
มินฮยอคต้องการเปลี่ยนเพียงอย่างเดียว
“เปลี่ยนน้ำหนักผมเป็น 73 กิโลกรัม”
ด้วยคำสั่งนี้ แสงสว่างจ้าปกคลุมร่างมินฮยอค
เมื่อแสงดับลง สิ่งที่ปรากฏขึ้นตรงหน้าคือ มินฮยอคที่สูง หุ่นดี และหล่อเหลา
นี่คือมินฮยอคเมื่อ 5 ปีก่อน ร่างของยังไม่ได้รับผลกระทบจากโรคบูลิเมีย น้ำตาเขาถึงกับคลอออกมา
“น... นายไม่ได้ดูดีแบบนี้...”
เขามีจมูกที่เล็ก ดวงตาทั้งคู่โตและเรียวสวย มันไม่ใช่เรื่องโกหกหากจะบอกว่ามันเรากับนายแบบ โดยเฉพาะส่วนสูง 185 เซนติเมตรนี้
เขาคือผู้ชายที่หล่อมาก
มินฮยอคเอื้อมมือออกมา
‘เราอยากจะจับต้องมัน’
แต่ก็เป็นไปไม่ได้ อย่างไรก็ตามเขายังไม่อาจหยุดรอยยิ้มขณะที่มองรูปลักษณ์ตรงหน้า
“นี่คือตัวเรา...”
เขายิ้มกว้าง กับความอ้วนที่หายไปราวกับเวทมนตร์
‘นี่คือเราก่อนจะอ้วน’
‘เราสามารถทำมันได้’
มินฮยอคได้รับการแจ้งเตือนอีกครั้ง
[ไม่มีการเปลี่ยนแปลงอีกแล้วใช่ไหม?]
“ไม่”
เท่านี้ก็เพียงพอแล้ว แทบไม่ต่างอะไรกับคังดงวอน
[กรุณาใส่ชื่อตัวละคร]
“มินฮยอค”
เขาตัดสินใจว่าจะใส่ชื่อจริง
[คุณต้องการเชื่อมต่อกับตัวเกมเลยไหม?]
“ใช่”
แสงสว่างจ้างปรากฏขึ้น
***