HPST ตอนที่ 18: การแก้แค้นของอีวาน

HPST ตอนที่ 18: การแก้แค้นของอีวาน

นักเรียนของกริฟฟินดอร์ทั้งหมดต่างก็คิดว่าวิชาปรุงยานี่แย่ยิ่งกว่าวิชาแปลงร่างเสียอีก

วิชาปรุงยาสอนอยู่ชั้นใต้ดิน ห้องเรียนมีกลิ่นจางๆของสมุนไพร แถมด้วยตัวอย่างสมุนไพรที่อยู่ในขวดโหลที่จะทำให้คุณตัวสั่น

ที่แย่ที่สุดของวิชาปรุงยาก็คือศาสตราจารย์สเนป  ตราบใดที่เขายังยืนอยู่ตรงนั้น ไม่มีใครกล้าแม้แต่จะกระซิบ

ในคาบแรก หลังจากถากถางทุกคนแล้ว สเนปหันไปทางอีวานเตรียมจะทำให้เขาอับอาย

แต่อีวานเตรียมตัวและตอบคำถามทุกข้อได้อย่างถูกต้อง

“อีกคนที่เหมือนกับคุณเกรนเจอร์ มิสเตอร์เพอร์เฟ็ค” ศาสตราจารย์สเนปพูดดูถูก

มิสเตอร์เพอร์เฟ็คเป็นอีกชื่อเล่นของเขาที่ได้รับจากสเนป หลังจากอันล่าสุดคือ ’ผู้ติดตามของพอตเตอร์’ คู่กับชื่อเล่นของเฮอร์ไมโอนี่ มีสเพอร์เฟ็ค

หลังจากที่สเนปถามเกือบทุกอย่างจากหนังสือ ‘สมุนไพรเวทย์มนต์และฟังไจพันชนิด’ และ ‘ร่างเวทย์มนต์และโพชั่น’ สเนปตัดสินใจที่จะเปลี่ยนกลยุทธ์ แต่สเนปยังหักคะแนนจากกริฟฟินดอร์เพราะเสื้อหลุดจากในกางเกง

เขาตัดสินใจจะปฏิบัติกับอีวานหรือกับที่ปฏิบัติกับเฮอร์ไมโอนี่ นั่นคือการเมินเฉย

นี่เป็นเรื่องง่ายสำหรับอีวาน แต่มันก็ยากที่จะมีความสุขเมื่อสเนปยังคงมองหาเหตุผลที่จะหักคะแนนจากนักเรียนบ้านกริฟฟินดอร์

แต่อีวานก็ต้องยอมรับว่าสเนปเป็นคนเก่ง

ยกตัวอย่าง ,สเนปเขียนสูตรโพชั่นทั่วๆไป สำหรับการรักษาโรคหิดบนกระดานดำ มันแตกต่างเล็กน้อยจากสูตรในหนังสือ

มันเป็นความแตกต่างเล็กน้อย แต่มันก็ดีกว่าสูตรในหนังสือ

ทุกคนยกเว้นอีวานไม่เคยฝึกปรุงยานี้มาก่อน ดังนั้นพวกเขาจึงไม่รู้คุณภาพของยานี้ดีกว่าขนาดไหน

สเนปทำว่ามันไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่อีวานรู้ว่ายาแต่ละสูตรได้ถูกขัดเกลาและรับรองโดยผู้เชี่ยวชาญด้านปรุงยานับไม่ถ้วนในช่วงหลายปีที่ผ่านมา และเพื่อการพัฒนาสูตรยาเพียงเล็กน้อยก็ต้องใช้เวลาที่นับไม่ได้มาเพื่อวิจัยโดยนักปรุงยาหลายคน แต่สำหรับสเนป มันกลับเป็นเรื่องทั่วๆไป

อีวานกำลังคิดพัฒนาโพชั่นที่เบสิคของเบสิค ซึ่งน่าจะพิสูจน์ได้ว่าเขาก็เป็นหนึ่งในคนที่เก่ง ถึงแม้จะไม่ใช่นักปรุงยาที่เก่งที่สุด

“สเนปนิสัยแย่เหมือนกับที่ใครๆบอกเลย” พูดโดยโคลินที่ดูเหมือนยังไม่ได้รับการเยียวยาจากชั้นวิชาปรุงยา

เขาดูเหมือนจะโดนหลอกหลอนจากอะไรที่อาจจะเกิดขึ้นก็ได้ ถ้าอีวานไม่หยุดเขาจากการใส่ส่วนผสมผิดๆลงไปในยา โคลินคงจะได้ใช้เวลาทั้งคืนอยู่บนเตียงผู้ป่วยแน่ แต่นั้นก็เป็นเพราะถ้าสเนปไม่จ้องเขม่งมาที่โคลิน เขาคงอาจจะไม่ทำทุกอย่างยุ่งเหยิงไปหมด

สำหรับความผิดพลาดของโคลิน เขาถูกหักสองแต้ม และได้เกรด ‘โทรล’ จากสเนป

“โคลิน ร่าเริงขึ้นหน่อย ถึงคนอื่นจะดูเหมือนเป็นคนใจร้าย แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความวว่าพวกเขาเป็นคนไม่ดีนะ” อีวานพยายามพูดปลอบใจเขา

หลังจากรอนที่พึ่งนั่งลงได้ยินที่เขาพูดออกมา เขายืนขึ้นทันทีและพูด “โอ้ พระเจ้า นายพึ่งยกย่องสเนปนะ!”

“ฉันแค่พูดความจริง” อีวานตอบ เขาตัดสินใจว่าจะทำเป็นไม่สนใจรอน และกินพายของเขาต่อ

“สวัสดีแฮรี่!” โคลินพูด เมื่อเขาเห็นแฮรี่รีบเดินมาตรงหน้าเขา

“สวัสดีโคลิน!” แฮรี่ตอบกลับอย่างไม่ค่อยเต็มใจ โคลินพูดสวัสดีกับเขา หกถึงเจ็ดรอบได้แล้วในวันนี้ แฮรี่อาจจะเซ็งกับมัน แต่โคลินกำลังมีความสุข เหมือนกับมันเป็นกิจกรรมที่น่าตื่นเต้นที่สุดในโลก

แฮรี่ดูเหมือนจะต้องการความช่วยเหลือ แต่อีวานก็ช่วยอะไรกับเรื่องนี้

เขาไม่สามารถหยุดโคลินหรือจินนี่จากการเถิดทูนบูชาแฮรี่ถึงเขาจะพยายาม ก็เหมือนกับที่เขาไม่พยายามหยุดเฮอร์ไมโอนี่จากการบูชาล็อคฮาร์ต

อีวานหันไปหาเฮอร์ไมโอนี่และพูดว่า “ศาสตราจารย์ล็อคฮาร์ตตกลงจะช่วยพวกเรา เขาได้เชิญให้ฉันไปที่ห้องทำงานของเขาหลังมื้อค่ำ และสัญญาว่าจะลงต้นฉบับนิยายที่เขาไม่ได้ตีพิมพ์ลงในหนังสือพิมพ์ของเรา”

“จริงเหรออีวาน!” เฮอร์ไมโอนี่เต็มไปด้วยความสุข “ฉันไปกับเธอด้วยได้ไหม?”

“ฉันคิดว่ามันไม่น่าจะมีปัญหานะ แต่ฉันต้องเขียนอะไรบางอย่างคืนนี้ ฉันเลยไปไม่ได้ ถ้างั้นเธอไปกับโคลินก็ได้ และอย่าลืมล่ะว่าต้องถ่ายรูปกลับมาด้วย”

“ฉันคิดว่าเธอน่าจะรู้นะว่าจริงๆแล้วผู้ชายคนนั้นเป็นคนแบบไหน เฮอร์ไมโอนี่!” รอนกล่าว “เขาเป็นคนหลอกลวง” รอนพูดพึมพำ

“ไร้สาระ!” เฮอร์ไมโอนี่ขึ้นเสียงพร้อมกับจ้องไปที่เขา “นายน่าจะไปอ่านหนังสือของเขาทุกเล่ม และเรื่องมหัศจรรย์ที่เขาทำ….”

“เขาแค่พูดว่าเขาได้ทำ”

หลังจากมื้อค่ำ เฮอร์ไมโอนี่และโคลินก็ไปที่ห้องทำงานของล็อคฮาร์ต ขณะที่แฮรี่และรอนไปคุยกับนิก หัวเกือบขาด และขอให้เขาติดต่อวิญญาณตนอื่นเพื่อพูดคุยเกี่ยวกับหนังสือพิมพ์

อีวานอยากไปกับพวกเขาเหมือนกัน แต่เขาได้รับจดหมายตอบกลับจากบาธิลด้า แบ็กช๊อต รายละเอียดเกี่ยวกับชีวิตและความตายของลิลลี่ พอตเตอร์ ในวันที่โวลเดอมอร์พ่ายแพ้ รวมไปถึงรายละเอียดเล็กๆน้อยๆ

นี่คือสิ่งที่ไม่เคยได้เปิดเผยในหนังสือเล่มไหน

อีวานไม่ได้บอกแฮรี่เกี่ยวกับเรื่องที่เขากำลังจะเขียน เขากลับไปที่ห้องนั่งเล่นของกริฟฟินดอร์อย่างรวดเร็ว และหลังจากได้อ่านจดหมายหลายครั้ง เขาก็เริ่มลงมือเขียน

“ผู้ปกป้องด้วยความรัก, แม่ผู้แสนยิ่งใหญ่ ลิลลี่ พอตเตอร์!”

อีวานได้แนะนำชีวิตของลิลลี่สั้นๆ รวมถึงความสามารถที่ยอดเยี่ยมของเธอที่ฮอกวอตส์ และวิธีการที่เธอใช้หลบหนีโวลเดอมอร์ถึงสามครั้งก่อนหน้านี้

จากนั้นเขียนเกี่ยวกับวันสุดท้ายในชีวิตของเธอด้วยน้ำเสียงผึ่งผายและเข้มงวด เขียนให้เหมือนกับว่าเขาเห็นทุกสิ่งทุกอย่างที่ได้เกิดขึ้น และใส่ข้อมูลยิบย่อยที่บาธิลด้าให้มาลงไป

ในตอนท้ายเขาเขียนว่าเจมส์ถูกสังหารอย่างไรโดยโวลเดอมอร์ และลิลลี่ปกป้องแฮรี่อย่างไร ทำให้บทความนี้ถึงจุดไคลแมกซ์

อีวานเน้นว่าลิลลี่เป็นแม่ที่ยอดเยี่ยมแค่ไหน ,ความรักของเธอที่มีต่อแฮร์รี่ , และฉากการต่อสู้ที่น่าสลดใจ เขาเชื่อว่าตราบใดที่ใครบางคนไม่ได้ผู้เสพย์ความตาย ก็ต้องมีหลั่งน้ำตากันบ้าง

อีวานเว้นที่จะไม่เขียนถึงเวทย์มนต์ที่ลิลลี่ใช้ในตอนท้าย เขาไม่รู้ว่ามันคืออะไร และเขาไม่แน่ใจว่าดัมเบิลดอร์อยากให้ผู้คนรู้ เพราะจดหมายตอบกลับของบาธิลด้าไม่ได้พูดถึงมัน

ตามที่ข่าวลือว่าไว้ โวลเดอมอร์ฆ่าลิลลี่และพยายามจะสังหารทารกแฮรี่แต่ล้มเหลว ไม่ว่าจะคาถาถูกสะท้อนกลับหรืออะไรก็ตาม ไม่มีใครรู้เรื่องนี้

ในการบรรยายของเขา เราเริ่มด้วยว่า หลังจากการตายของลิลลี่ เธอค่อยๆล้มลงบนพื้นช้าๆ ,มือของเธอยังจับเสื้อคุลมของโวลเดอมอร์ไว้แน่น ,หยุดไม่ให้เขาก้าวไปหาแฮรี่ ,ในมือของเธอมีจี้ล๊อคเก็ต ที่ฝั่งหนึ่งมีรูปถ่ายครอบครัวพอตเตอร์ และในด้านหลังเป็นรูปของเพื่อนในวัยเด็กของเธอ วัยรุ่นผมสีดำ และข้อความก็จบที่ตรงนี้

อีวานเขียนว่าเด็กหน้าตาเป็นอย่างไรและถ้าใครสามารถเดาได้ว่าเป็นใคร มันจะเป็นปัญหาของพวกเขา

“นี่คือการแก้แค้นสเนปของฉัน” อีวานคิดอย่างมุ่งร้าย “ในเมื่อนายกล้ามาหักคะแนนฉัน ฉันก็ต้องทำให้นายทรมานสักหน่อยแล้ว!”