ตอนที่ 7
ตอนที่ 7
ซูฮยอนว่างขวดเปล่าไว้ด้านข้างตัว
เมื่อตัวเร่งปฏิกิริยามานาไหลลงคอ ความร้อนของตัวยาเริ่มลามไปทั่วท้อง
มันเหมือนกับว่าเขากำลังดื่นน้ำร้อน ที่ร้อนจัดๆอยู่
ความร้อนของมัน แผ่ซ่านไปตามส่วนต่างๆของร่างกายอย่างรวดเร็ว
ซูฮยอนต้องตั้งสมาธิไปกับมัน เพราะถ้าเขาจิตใจวอกแวก อาจทำให้ผลลัพธ์ออกมาไม่ดี
คะแนน 700 คะแนนที่เขาเสียไป ถ้ามันไม่ได้ผลเขาคงเสียใจแน่ๆ
แต่ถ้ามันได้ผล มูลค่าของมัน จาก 700 คะแนน จะเพิ่มไปเป็น 1000 คะแนนทัน
หวืด
ในร่างกายของซูฮยอน ตัวเร่งปฏิกิริยาเริ่มออกฤทธิ์
วิ้ง วิ้ง
มนุษย์ทุกคนย่อมมีความโลภ ไม่ว่าคุณจะแข็งแกร่งมากแค่ไหน
คุณก็จะมุ่งหน้าแสวงหาความแข็งแกร่งของคุณต่อไปอยู่ดี
เช่นเดียวกับซูฮยอน เขาก็อยากแข็งแกร่งให้มาขึ้นไปอีก เพื่อปกป้องคนที่เขารัก
[ปัจจัยเวทย์ของคุณเพิ่ม 1 จุด]
[ปัจจัยเวทย์ของคุณเพิ่ม 1 จุด]
[ปัจจัยเวทย์ของคุณ…]
เมื่อปัจจัยเวทย์ของคุณเพิ่มขึ้น ระดับเวทย์ของคุณก็จะเพิ่มขึ้นด้วยเช่นกัน
ซูฮยอนพยามยามเมินรเชยข้อความเสียงที่ได้ยินภายในหัว
เขายังคงตั้งมั่นในสมาธิของเขาต่อไป
ซูฮยอนเคยหวังว่า ของแค่ให้มันได้ผลแค่นิดเดี่ยวเขาก็ดีใจมากแล้ว
แต่ผลที่ออกมาตอนนี้ มันเกินกว่าสิ่งที่เขาจิตนาการไว้เสียอีก
[ระดับเวทย์ของคุณเพิ่มขึ้น 1ระดับ]
เมื่อเทียบกับการดื่มครั้งแรก ครั้งนี้มันได้ผลที่ดีกว่าหลายเท่านัก
“ฟู่…”ซูฮยอนปล่อยลมหายใจที่เขาอั้นมันไว้นานออกมา
เมื่อเสียงข้อความหายไป ซูฮยอนก็เรียกสมาธิของตัวเองกลับคืนมา
ไม่ช้ากฤทธิ์ของตัวเร่งปฏิกิริยามานาก็ค่อยๆหายไป
ซูฮยอนนอนเหงื่อแตกพลั่ก ตามที่เขาคาดการณ์ไว้ว่ามันเหนื่อยจริงๆ
เขาใช้สมาธิของตัวเองมากเกินไป จนมันนำความเหนื่อยล้ามาสู่ร่างกายของตนเอง
ดวงตาของซูฮยอนเริ่มพร่ามัว พลังงานในร่างกายถูกสูบออกไปเกือบหมด
เวลานี้ร่างกายของซูฮยอนต้องการพักผ่อนให้เร็วที่สุด
ถึงแม้ว่าร่างกายของซูฮยอนจะเหนื่อยล้าเพียงใด
แต่ภายในจิตใจของเขากลับรู้สึกสดชื่นอย่างบอกไม่ถูก
ระดับเวทย์ 3 แถมยังได้รับปัจจัยมาอีก 16
จำนวนมานาในร่างกายของเขาเกิดการเปลี่ยนแปลงไปเยอะจริงๆ
‘ฟู่ พักซักหน่อยก็แล้วกัน ’ซูฮยอนสูดลมหายใจเข้าลึกๆแล้วหลับตาลง
………………………………….
เมื่อซูฮยอนตื่นขึ้นจากการพักผ่อน เขาก็ออกจากห้องเช่า และเดินไปที่ใจกลางเมือง
ชั้นที่สองของหอยคอยแห่งการทดสอบ มันเป็นเมืองขนาดใหญ่
ภายในเมืองมีเส้นทางมากมายที่เชื่อมไปถึงชั้นต่างๆบนหอคอย
“ตามหาคนที่จะไปชั้น 3 กลับพวกเรา พวกเรายินดีคุยกันเรื่องระดับความยาก”
“ตามหาคนที่ต้องการต่อสู้ระดับที่ 4-5 ปาร์ตี้ของเรามี 2 คน เรากำลังมองหาเพียงอีกคนเท่านั้น”
ฉากตรงหน้า มันกับเหมือนกับฉากในเกมออนไลน์ทั่วไป ที่เด็กสมัยใหม่ชอบเล่นกัน
มีผู้คนมากมายที่กำลังมองหาปาร์ตี้ และมีบางคนไม่กล้าที่จะไปชั้นถัดไป
“นายกำลังจะไปชั้นถัดไปใช้ไหม” ชายหนุ่มผู้ดูอัธยาศัยดี มาปรากฏตัวอยู่ข้างกายซูฮยอนอย่างไม่ทันตั้งตัว
“ผมว่าจะท้าทายระดับที่ 8 ทำไมพวกเราไม่ใสร่วมมือกันล่ะ ผมมองดูอุปกรณ์ของนายแล้ว ก็รู้เลยว่านายต้องเป็นผู้เชี่ยวชาญแน่ๆ”
ระดับที่ 8 เป็นระดับที่สูงพอสมควร
เมื่อซูฮยอนลองสังเกตฝ่ายตรงข้ามดีๆ ดูเหมือนฝ่ายตรงข้ามก็มีฝีมือเหมือนกัน
'เหมือนฉันจะเคยเห็นเขามาก่อนนะ' ซูฮยอนยังไม่แน่ใจนัก ว่าฝ่ายตรงข้ามคือใคร
เขามองจากล่างขึ้นบนเพื่อสำรวจฝ่ายตรงข้าม
ใช้เวลาไม่นานซูฮยอนก็จำเขาได้ เขาคือ
ซเวฮักจุน
ซเวฮักจุน เคยถูกขนานนามว่าเป็นอัจฉริยะด้านเวทย์มนต์ แต่น่าเสียดายที่เขาเสียชีวิตลงไปซะก่อน
ซูฮยอนเคยเห็น ซเวฮักจุน 2-3 ครั้งในชีวิตที่ผ่านมา
เขาจำได้อย่างแม่นยำว่า หน้าของ ซเวฮักจุนไม่ได้เด็กขนาดนี้
ท่าทางหรือออร่าของซเวฮักจุนก็แตกต่างกับอดีตมากนัก
ซเวฮักจุนคนเก่าที่ซูฮยอนจำได้คือ เขาไม่ได้อัธยาศัยดีขนาดนี้ ไม่น่าแปลงใจที่ ซูฮยอนจะจำเขาไม่ได้ในตอนแรก
เหตุการณ์ต่างๆมักเปลี่ยนนิสัยของผู้คนได้เสมอ
ดูเหมือนจะมีเหตุร้ายแรงเกิดขึ้นกับเขา เหตุการณ์ที่ว่านั้นซูฮยอนก็ไม่ทราบเช่นกัน
มันมีเรื่องเล่ามากมายเกียวกับตัวเขา บางก็ว่าเป็นเพราะ สงครามระหว่างกิลด์ บางก็ว่าเป็นเพราะเขาโดนแตะออกจากกิลด์
แต่ในอนาคตมันปฏิเสธไม่ได้เลยว่า ฮักจุน จะเป็น ‘ผู้ตื่นขึ้น’ ที่แข็งแกร่งมากคนหนึ่ง แถมกิลด์ที่เขาสังกัดอยู่ก็มีขนาดใหญ่มากๆและดังมากๆ
.......................................
แม้ระดับ 8 มันจะเป็นระดับที่สูงมาก แต่ซูฮยอนก็ส่ายหัวปฏิเสธอยู่ดี
“ขอโทษด้วย ผมยังอยากไปคนเดียวมากกว่า” เมื่อซเวฮักจุนเห็นว่าซูฮยอนปฏิเสธ รอยยิ้มบนหน้าของเขาก็หายไป
“ฮ่าๆๆ นายคงไม่อยากท้าทายระดับที่ 8 สินะ ช่วยไม่ได้ ถ้าฉันไม่สามารถหาใครไปด้วยได้ ฉันคงต้องไปคนเดียว”
“นายไหวแน่นะ ไม่ลองลดระดับดูหล่ะ”ซูฮยอนเองก็อยากรู้เรื่องเกี่ยวกับชายตรงหน้า
เนื่องจากชาติที่แล้วฮักจุนจากไปซะก่อน
ที่สำคัญฮักจุกที่เขารู้จัก ก็ไม่ได้มีนิสัยแบบคนตรงหน้าเลยสักนิด
มีบ้างอยากเกินขึ้นกับตัวเขา และอะไรกันละที่ทำให้เขาเปลี่ยนแปลงไป ซูฮยอนอยากรู้จริงๆ
“ไม่หล่ะ ฉันว่าฉันไหว”ฮักจุนตอบคำถามของซูฮยอน
“ทำไมคุณถึงท้าทายระดับที่ 8”
“ยิ่งระดับสูงขึ้นของรางวัลก็มากขึ้น..”
“นายรู้ไหมความยากของการเคลียร์ชั้น จะยากขึ้นตามระดับที่เราเลือก”ซูฮยอนตอบกลับไป
“แน่นอน ฉันรู้”
“แต่ ทำไม?”
“คือ..” ฮักจุนทำสีหน้าลำบากใจ แล้วไม่ตอบคำถามของซูฮยอน
“ช่างมันเถอะ ถ้านายลำบากใจเดี๋ยวผมจะไปคนเดียวเอง” กล่าวเสร็จฮักจุนก็เดินจากไป
เมื่อฮักจูนจากไป
ซูฮยอนก็ไม่สนใจฮักจุนอีกต่อ เขามุ่งหน้าเดินไปที่ใจกลางเมืองทันที
ดูเหมือนว่าฮักจุนยังคงพยามที่จะหาคนไปด้วยกับเขา
ฮักจุนไปทักทายคนที่มีอุปกรณ์ดีๆเหมือนกับซูฮยอน
ช่วงแรกดูเหมือนว่ามันจะเป็นไปได้ด้วยดี แต่เมื่อฮักจุนบอกว่าจะเลือกระดับที่ 8 พวกเขาก็เดินหนีฮักจุนไปทันที
เมื่อคนอื่นสังเกตเห็น ซูฮยอน พวกเขาพยายามโน้มน้าวซูฮยอนเข้าปาร์ตี้กับพวกเขาเช่นกัน
แต่มีหรือซูฮยอนจะไปด้วย? เขาปฏิเสธคำชักชวนทั้งหมด
คงไม่มีไอบ้าคนไหนที่จะท้าทายระดับที่ 10 เหมือนกับเขาใช้ไหม
ซูฮยอนเดินไปที่ใจกลางเมือง ไม่นานเขาก็เจอกับพอร์ทัล ที่ตั้งอยู่ตรงกลาง
[คิมซูฮยอน การทดสอบชั้นที่สองของคุณพร้อมแล้ว]
[โปรดเลือกระดับความยาก]
[ระดับ 1-10]
[ยิ่งระดับความยากสูงเท่าไหร่ ของรางวัลก็ยิ่งมากขึ้น]
“ระดับที่ 10”ซูฮยอนตัดสินใจอย่างรวดเร็ว
[ชั้น 2 ระดับที่ 10 กำลังจะเริ่มขึ้น]
ไม่ช้าฉากสีขาวโล่งๆก็เปลี่ยนไปอีกครั้ง สภาพแวดล้อมและภูมิอากาศเริ่มเปลี่ยนแปลงไป
ไม่นานซูฮยอนก็ยืนอยู่ตรงกลางของสถานที่แห่งหนึ่ง
มีเสียงนกร้องอยู่ร่ำไร ลมเย็นๆถูกพัดมากระทบผิว
เมื่อเขารู้สึกตัว เขาก็มาอยู่ใจกลางป่าที่รกทึบซะแล้ว
[การทดสอบได้เริ่มขึ้น]
[คุณกำลังโดนไล่ล่า ศัตรูของคุณคือ แชร์ เผาพันธุ์ที่ครอบครองป่าแห่งนี้]
[คุณได้ฉกฉวยสมบัติของ แชร์ คุณต้องรีบหลบหนีออกจากป่าแห่งนี้โดยเร็วที่สุด ถ้ามันถูกนำกลับไปหรือคุณถูกฆ่าตาย การทดสอบนี้จะสิ้นสุด]
[มีชีวิตรอด]
[ปกป้องสมบัติ]
ทันทีที่คำอธิบายจบลง สร้อยคอก็ปรากฏขึ้นในมือของเขา
ซูฮยอนก้มลงดูมันเล็กน้อย
สร้อยคอเส้นนี้มันต้องเป็นสมบัติของ แชร์ ที่ระบบอธิบายก่อนหน้าแน่ๆ
ซูฮยอนรู้จักเผ่าพันธุ์ของพวกมัน แม้ว่าพวกมันจะมีเผ่าพันธุ์และรูปร่างคล้ายๆมนุษย์
แต่'ผู้ตื่นขึ้น'ทุกคนขนานนามพวกมันว่า มอนสเตอร์เสมอ
มอนสเตอร์ประเภทนักล่า พวกมันเก่งในเรื่องติดตามและแกะรอย เพราะฉะนั้นมันคงเป็นเรื่องที่ยากมากที่จะหลบหนีพวกมันภายในป่าที่แสนรกทึบแห่งนี้
ถึงแม้ว่าพวก แชร์ จะไม่ได้ร่างกายที่โดนเด่นอะไรมาก
ทว่าการจัดการพวกมัน ก็เป็นเรื่องที่ยากมากเช่นกัน
คลิ๊ก
ซูฮยอนสวมสร้อยคอที่เขาถือไว้ มันไม่มีสถานะอะไรเกิดขึ้นเลย มันไม่สมกับชื่อสมบัติเลยซักนิด
ไม่แน่หลังจากเคลียร์การทดสอบไปแล้ว สถานะถึงจะแสดงผล
อ๊ากกกกก
ไม่นานซูฮยอนก็ได้ยินเสียงร้องโกรธเคืองดังมาจากสักที่ในป่า
ดูเหมือนว่าพวก แชร์ จะโกรธที่สมบัติของพวกมันโดนขโมยไป
“ดูเหมือนพวกมันจะโกรธน่าดู”ซูฮยอนพูดพร้อมกับยิ้มไปด้วย
ปกป้องสมบัติและมีชีวิตรอด ตอนนี้เขาเข้าใจจุดประสงค์ของมันแล้ว ก่อนอื่น
“ฉันจะไม่หนีไปจากมัน”
ซูฮยอนเริ่มออกเดินไปตามทางเสียงร้องของ แชร์
* * *
ไม่นานก็มีมอนสเตอร์ปรากฏออกมาตรงหน้าของซูฮยอน พวกมันมีหัวเป็นรูปทรงไข่ไก่ ใบหน้าว่างเปล่า
มันเป็นมอนสเตอร์ที่มองดูแล้วมีสติปัญญา เมื่อมองดูดีๆพวกมันไม่ได้มีอะไรโดดเด่นเป็นพิเศษ
พวกแชร์อยู่กันแบบกลุ่มก้อน เพื่อให้พวกมันล่าเหยื่อได้ง่ายๆ
ซึ่งทำให้การจัดการกับพวกมันค่อนข้างจะยากมาก
กริ้วววว
อ๊ากกกก
ดูเหมือนว่าพวก แชร์ จะโกรธกริ้วอย่างมาก
ก็ควรโกรธอยู่หรอก ก็เล่นขโมยสมบัติของพวกมันมาซะขนาดนั้น
แชร์ 10 ตัวยืนอยู่บนต้นไม้พร้อมกับดมกลิ่นตามอากาศไปด้วย
เจ้าพวกแชร์คุ้นเคยกับกลิ่นสมบัติของพวกมันเป็นอยากดี
กลิ่นพิเศษที่เป็นเอกลักษณ์ไม่เหมือนใครได้ปล่อยออกมาจากสร้อยคอมี่ซูฮยอนใส่อยู่
ไม่นานพวกมันก็เจอกับซูฮยอน
'เจอแล้วเจ้ามนุษย์ชั่ว แกบังอาจนักที่ขโมยสมบัติของพวกข้าไป แต่ทำไมมนุษย์ผู้นี้ถึงได้เดินมาหาพวกข้ากัน มันไม่วิ่งหนีไปหรือ'
แชร์ เป็นมอนสเตอร์ที่มีสติปัญญา มันเชื่อว่าที่มนุษย์ผู้นั้นกล้าเดินมาหาพวกมันต้องมีเป้าหมายอะไรบ้างอย่างแน่ๆ
แต่กระนั้นพวกมันก็ไม่กลัวมนุษย์แต่คนเดียวหรอก พวกมันมีพวกตั้ง 10 ตัว
หัวหน้ากลุ่ม แชร์ ยกมือขึ้นแล้วสั่งการให้กลุ่มกระจัดกระจายกันออกไป เพื่อเตรียมพร้อมการต่อสู้และการป้องกัน
'อีกไม่นานมนุษย์ผู้นั้นจะถูกเด็ดหัวในไม่ช้า เมื่อมันก้าวเข้ามาสู้ดินแดนของข้า ข้าจะฆ่าแกซะ'
ซูฮยอนก้าวเดินเข้าไปหามันอย่างช้าๆ
เขาสวมเสื้อเกราะบางๆ และมีดาบกับหอกอยู่ด้านหลัง
เมื่อซูฮยอนเดินมาถึงตรงหน้าของพวกแชร์
เขาก็กล่าวทักทายพวกมัน
“ฉันได้ยินมาว่า พวกแกอยู่บนสูงสุดบนห่วงโซอาหารของป่าแห่งนี้” ซูฮยอนพูดพร้อมกับเตรียมดาบและหอกเอาไว้ในมือ
“ดังนั้น”
กี้..
ดูเหมือนมันจะไม่เข้าใจว่าซูฮยอนพยายามจะสื่ออะไร
หัวหน้ากลุ่มของ แชร์ ได้เงยหน้าขึ้นเพิ่มพิจารณาซูฮยอน
แต่ในขณะนั้นเอง
ปัง
โครม
หอกบินที่แหวกว่ายมาตามอากาศ ได้บินไปปักที่ศีรษะของ หัวหน้า แชร์ อย่างจัง จนร่างกายของมันติดกับต้นไม้
เมื่อพวกแชร์เห็นภาพนั้น พวกมันต่างก็แสดงสีหน้าไม่เชื่อออกมา
แต่พอผ่านไปได้สักพัก สีหน้าของพวกมันก็กลายเป็นโกรธเกรี้ยว
ซูฮยอนหยิบดาบของตัวเองขึ้นมา แล้วชี้ไปที่พวกมันแล้วกล่าว “จากนี้ไป ฉันจะเป็นคนล่าพวกแกเอง”
