PTH48 พูดคุยให้กระจ่าง

เว่ยสั่วโคจรปราณ วังวนปราณทั้งสี่ในตันเถียนถ่ายปราณออกมาอย่างเนื่อง

ปราณที่อัดแน่นอยู่ภายในแก่นหินย้อยน่าตระหนก เว่ยสั่วพยายามดูดซับปราณจากศิลาวิญญาณมานานหลายวัน แต่ยังไม่อาจทะลวงเขตขั้นทะเลศักดิ์สิทธิ์ที่ 4 ได้ แต่เมื่อได้ดูดซับปราณจากแก่นหินย้อย เขากลับทะลวงเขตขั้นทะเลศักดิ์สิทธิ์ที่ 4 ได้อย่างง่ายดาย

ปราณปะทุออกจากร่างเว่ยสั่ว เขาสัมผัสได้อย่างชัดเจนว่าปราณภายในร่างทรงพลังมากขึ้น หากได้แก่นหินย้อยที่มากกว่านี้ อาจทะลวงเขตขั้นทะเลศักดิ์สิทธิ์ที่ 5 ที่ผู้ฝึกตนไร้สังกัดทั่วไปไม่อาจบรรลุได้

สิ่งที่ทำให้เว่ยสั่วผิดหวังคือ ไม่มีแก่นหินย้อยเหลืออยู่แล้ว

“ผู้อาวุโส ผลึกพวกนี้ใช้ประโยชน์อะไรได้หรือเปล่า?”

เว่ยสั่วที่ผิดหวังค่อยๆนำหยกที่ฝังอยู่ในหินนย้อยออกมา ลักษณะของมันดูราวกับจะนำไปทำประโยชน์ได้

“มันก็แค่ผลึกธรรมดาทั่วไป ไม่ได้เอาไปใช้ประโยชน์อะไรเป็นพิเศษ… ผลึกที่เจ้าเห็นเป็นเพียงส่วนที่เกิดจากแก่นหินย้อยที่ถูกดูดซับปราณไปแล้วเท่านั้น” ชายชราส่ายหน้าพลางกล่าว ชายชราเองก็ผิดหวังเช่นเดียวกัน

“แล้วหญ้าหยกเมฆาใช้ยกระดับพลังได้หรือเปล่า?” เว่ยสั่วนำหญ้าหยกเมฆาออกมา ท่าทางราวกับอยากจะกินมันเข้าไปเพื่อยกระดับพลังต่อในทันที

“การฝึกฝนจะเร่งร้อนไม่ได้” ชายชรากล่าว “เหมือนกับแก่นอสูร แม้จะมีปราณอัดแน่นอยู่ภายในมากมาย แต่หากไม่สามารถดูดซับได้ก็ไร้ประโยชน์… หญ้าหยกเมฆาจัดเป็นสมุนไพรหายากและสำคัญ เกิดขึ้นได้ก็ต่อเมื่อมีเงื่อนไขเฉพาะครบตามที่มันต้องการ หากอสูรได้กินจะทำให้ยกระดับพลังขึ้นมาก แต่หากเจ้ากิน เจ้าอาจตายอยู่ที่นี่แล้วไม่ได้ออกไปจากถ้ำนี้อีกเลย”

“ข้าใจร้อนเกินไป” เว่ยสั่วสูดหายใจลึกพลางพยักหน้ารับคำชายชรา

เมื่อเห็นสีหน้าจริงจังของเว่ยสั่วยามนี้ ชายชรานับถือ เพราะเดิมทีชายชราเข้าใจว่าเว่ยอยากแข็งแกร่งก็เพื่อให้ได้ฉุ่ยหลิงเอ๋อร์มาไว้ในครอบครอง แต่เว่ยสั่วในยามนี้ไม่ใช่แบบนั้น ชายชราสัมผัสได้ว่า ที่เว่ยอยากจะแข็งแกร่งขึ้นก็เพราะมีเหตุผลสำคัญบางอย่าง

“เจ้าไม่ต้องผิดหวังไปหรอก ยังไงซะเจ้าก็โชคดีแล้วที่ได้แก่นหินย้อยช่วยทะลวงเขตขั้นทะเลศักดิ์สิทธิ์ที่ 4 ได้ ถือเป็นการยกระดับที่รวดเร็วมาก อีกอย่าง ตอนนี้เจ้าทะลวงเขตขั้นทะเลศักดิ์สิทธิ์ที่ 4 แล้ว ข้าก็มีอะไรจะบอกเจ้า... ด้วยความที่เป็นเจ้า จะเป็นประโยชน์กับตัวเจ้ามาก” ชายชรากล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง “ในเมื่อเราตกลงจะช่วยเหลือกันแล้ว ก็มีบางสิ่งที่ต้องพูดคุยให้กระจ่าง… นอกจากฉุ่ยหลิงเอ๋อร์แล้ว ทำไมเจ้าถึงอยากแข็งแกร่งขึ้น?”

“ก่อนหน้านี้ข้าไม่ได้อาศัยอยู่ในเมืองจิตวิญฺญาณสูงสุด ข้าอยู่กับบิดาและมารดา” เว่ยสั่วยิ้มอย่างเศร้าหมอง “ยามนั้น บิดาและมารดาของข้าออกไปล่าอสูรที่นอกกำแพงสวรรค์และไม่เคยได้กลับมาอีกเลย หลายคนบอกบิดาและมารดาของข้าตายแล้ว แต่ข้าไม่เชื่อ อย่างน้อยข้าก็อยากไปเห็นว่าบิดาและมารดาของข้าตายยังไง”

“เจ้ารู้หรือเปล่าว่าบิดาและมารดาของเจ้าไปที่ไหน” ชายชรากล่าวถาม

“ข้าก็ไม่รู้ แต่หลังจากลองสืบเรื่องนี้ดู ข้ารู้แค่เพียงว่าพวกท่านออกไปนอกกำแพงสวรรค์ทางตอนเหนือของเมืองจิตวิญญาณสูงสุด” เว่ยสั่วถอนหายใจ “ข้าตอบคำถามท่านแล้ว สมควรถึงเวลาที่ท่านต้องบอกในสิ่งเป็นประโยชน์กับข้าบ้าง”

“อืม...” ชายชราพยักหน้า “ข้าจะบอกวิธีการปรุงโอสถกับเจ้า โอสถชนิดนี้มีนามว่า ‘โอสถซ่อมสวรรค์’”

“โอสถซ่อมสวรรค์? ข้าไม่เคยได้ยิน… มันคือโอสถที่เร่งการยกระดับพลังเหรอ?” แววตาเว่ยสั่วเป็นประกาย

“ไม่ใช่… มันเป็นอะไรที่มากกว่านั้น มันคือโอสถที่ช่วยขัดเกลาร่างกายให้แข็งแกร่ง และขยายขนาดทะเลศักดิ์สิทธิ์ให้ใหญ่ขึ้น!”

“ข้าไม่เข้าใจ”

ชายชรากล่าว “ไม่ว่าจะเป็นวิชาใด เป็นวิชาระดับใด เมื่อถึงจุดหนึ่งของการฝึกฝน ขนาดของทะเลศักดิ์สิทธิ์จะไม่สามารถขยายได้อีก ปราณที่มีก็จะถูกจำกัด หากอยากจะขยายขนาดของทะเลศักดิ์สิทธิ์ ก็ต้องกลับมาเริ่มฝึกฝนใหม่ ฝึกฝนด้วยวิชาที่สูงขึ้นเพื่อให้ขนาดของทะเลศักดิ์สิทธิ์ขยายขึ้นตามระดับของวิชา… ยิ่งผู้ใดมีทะเลศักดิ์สิทธิ์ที่ใหญ่ก็จะยิ่งแข็งแกร่ง หากเป็นคนในระดับเดียวกัน ผู้ที่มีทะเลศักดิ์สิทธิ์ใหญ่กว่าก็จะแข็งแกร่งกว่า อสูรเองก็เช่นเดียวกัน พวกมันจะกินสมุนไพรบางชนิดเพื่อขยายขนาดแก่นอสูร ยกระดับความแข็งแกร่งของพวกมัน… โอสถซ่อมสวรรค์ของข้า คือโอสถที่ผ่านการทดลองและวิเคราะห์มาแล้วว่า สามารถเปลี่ยนให้วิชาไร้ค่าที่ใช้ยกระดับพลัง เหนือกว่าวิชาระดับสวรรค์ที่สูงส่งได้!”

“ทำให้วิชาขยะเหนือกว่าวิชาสวรรค์?!” ดวงตาเว่ยสั่วเบิกกว้าง “ผู้อาวุโส ท่านล้อข้าเล่นหรือเปล่า?”

“อยากรู้ก็ต้องลอง” ชายชรายิ้มพลางกล่าว

“ที่ข้าไม่เชื่อท่านก็เพราะโอสถที่ท่านบอกมันดูน่าเหลือเชื่อเกินไป” เว่ยสั่วรู้ดีถึงความต่างของวิชาระดับล่างและวิชาระดับสวรรค์ สมมติว่ามีวิชาปราณกระบี่วารี 2 ระดับสูงและต่ำ วิชาระดับต่ำจะทำให้ใช้ปราณกระบี่ได้เพียงไม่กี่ครั้ง ผิดกับวิชาระดับสูงที่จะทำให้ใช้ปราณกระบี่วารีได้มากกว่า ราวกับวิชาระดับสูงจัดการกับปราณได้ดีกว่ามาก แต่หากโอสถซ่อมสวรรค์ที่ชายชรากล่าวสามารถขยายขนาดทะเลศักดิ์สิทธิ์ได้จริง เมื่อทะเลศักดิ์สิทธิ์มีขนาดใหญ่ขึ้น แม้เป็นเพียงวิชาระดับล่างแต่จำนวนครั้งที่ใช้วิชาจู่โจมได้ก็จะมากขึ้น ซึ่งนั่นไม่ต่างจากการฝึกฝนวิชาระดับสูง

“ถึงโอสถที่ข้าว่าจะไม่ธรรมดา แต่ก็ต้องใช้เวลากว่าจะเห็นผล ที่สำคัญ เมื่อสองหมื่นปีที่แล้วยังหาวัตถุดิบที่จะนำมาปรุงเป็นโอสถได้ยากมาก” ชายชรากล่าว “ตัวเจ้าในตอนนี้คือผู้ฝึกตนไร้สังกัดไร้ค่าในสายตาของผู้อื่น… ตัวข้าก็เป็นสมบัติที่ไร้ค่าในสายตาของผู้อื่นเช่นเดียวกัน… พวกเราไม่ต่างกันเลยแม้แต่น้อย!”

“แล้วโอสถของท่านมีผลกับความเร็วในการทะลวงระดับด้วยหรือเปล่า?” เว่ยสั่วกล่าวถาม

ชายชราพยักหน้า “แน่นอน… หากมีทะเลศักดิ์สิทธิ์ที่ใหญ่ขึ้น การจะเติมปราณให้เต็มก็ช้าลง แต่หากเทียบกันแล้วยังเร็วกว่าเจ้าฝึกฝนยกระดับพลังด้วยวิชาระดับสูง เพราะโอสถจะทำให้ร่างกายของเจ้าแข็งแกร่งขึ้น ดูดซับปราณได้มากขึ้นและเร็วขึ้นด้วย”

“ถ้าโอสถท่านดีขนาดนั้นทำไมต้องรอให้ข้าบรรลุเขตขั้นทะเลศักดิ์สิทธิ์ที่ 4?”

“เหตุผลไม่ได้มีอะไรซับซ้อน ก็แค่โอสถจะมีผลกับเขตขั้นทะะเลศักดิ์สิทธิ์ที่ 4 เป็นต้นไปเท่านั้น” ชายชรากล่าวตอบ

“แล้วโอสถของท่านต้องใช้อะไรเป็นวัตถุดิบบ้าง?”

“หญ้าจันทราเงิน หญ้าม่วง รากหญ้าน้ำค้าง บุบผาเจ็ดกลีบ และแก่นด้วงฟ้า” ชายชรากล่าว

“แก่นด้วงฟ้า?” เว่ยสั่วเข้าใจในที่สุด ในบรรดาวัตถุดิบทั้งหมด แก่นด้วงฟ้ามีระดับสูงที่สุด ส่วนสมุนไพรชนิดอื่นจัดเป็นของไร้ค่าที่หาได้ทั่วไป แต่ถึงจะกล่าวว่าแก่นดวงฟ้ามีระดับสูง แต่ตราบใดที่มีศิลาสวรรค์ก็หาซื้อได้ง่ายๆ

“ในบรรดาวัตถุดิบทั้งหมด สิ่งที่หายากที่สุดคือแก่นด้วงฟ้า” ชายชรารู้ว่าเว่ยสั่วกำลังคิดอะไร “ถึงตอนนี้จะหาได้ง่าย แต่เมื่อสองหมื่นปีก่อน ด้วงฟ้าหาได้ยากราวกับต้องพลิกแผ่นดินหา เพราะมันแทบจะสูญพันธุ์ ถูกสังหารล้างบางไปเกือบหมด ต่อให้ออกไปนอกกำแพงสวรรค์ก็ใช่ว่าจะหาได้พบ”

“เอาหล่ะเราะกลับได้แล้ว” ชายชรากล่าว “ไปเตรียมตัวหาวัตถุดิบสำหรับโอสถ อ้อ อีกอย่าง การปรุงโอสถต้องใช้กระถางเพลิงพิภพด้วย ไว้กลับไปถึงบ้านแล้วข้าจะบอกว่าบอกวิธีปรุงโอสถ การปรุงโอสถซ่อมสวรรค์ไม่ใช่เรื่องง่าย ใช่ว่าจะปรุงได้สำเร็จในครั้งเดียว”

“อืม แต่ข้าขอเวลาสักครู่” เว่ยสั่วพยักหน้าก่อนนำบางสิ่งออกมา

“เจ้าจะทำอะไร?” ชายชราสงสัย เว่ยสั่วนำพู่กันทองคำออกมาพร้อมกับวัตถุในการสร้างยันต์ลวงตาออกมา

“ข้าจะสร้างยันต์ลวงตา… เป็นเพราะหนานกงยู่ฉิงข้าถึงบรรลุเขตขั้นทะเลศักดิ์สิทธิ์ที่ 4 ได้เร็วขนาดนี้ เลยจะสร้างยันต์ลวงตาให้นาง บ้านข้าเล็กเกินไป วางของไม่ค่อยสะดวก ที่นี่เหมาะมากแล้ว” เว่ยสั่วกล่าวอธิบายพลางจัดแจงสิ่งที่เตรียมไว้สร้างยันต์ลวงตา

“วัตถุดิบมากขนาดนี้เจ้าจะไหวเหรอ?” ชายชราเห็นเว่ยสั่วเตรียมสิ่งต่างๆมากมายออกมา

“อืม… ข้าไหว”

“ก็แล้วแต่เจ้า...” ชายชราไม่ค่อยเข้าใจเว่ยสั่วเท่าใดนัก แต่เท่าที่รู้คือเว่ยสั่วแตกต่างจากผู้ฝึกตนทั่วไป เขาชายจึงเฝ้ามองเว่ยสั่วสร้างยันต์ลวงตา...