HPST ตอนที่ 7: ข้อพิพาทที่ร้านตัวบรรจงและหยดหมึก

HPST ตอนที่ 7: ข้อพิพาทที่ร้านตัวบรรจงและหยดหมึก

(*แก้ไขนามสกุลของพระเอกจากมาสัน เป็น เมสัน ตามภาพยนต์*)

เพราะว่าการจะทำเสื้อคลุมตัวหนึ่งให้เสร็จต้องใช้เวลานาน คุณนายวีสลีย์เห็นด้วยที่จะให้พวกเขาไปซื้อของใช้อื่นๆที่อยู่ในรายการ หลังจากนั้นจึงไปเจอกันที่ร้านตังบรรจงและหยดหมึก

แน่นอน ว่ามันเป็นการซื้อของใช้ครั้งแรกของอีวาน แต่สำหรับจินนี่เธอดูจะเป็นเรื่องง่ายจากการช่วยเหลือของพวกพี่ชายของเธอ เพอร์ซี วีสลีย์ เป็นนักเรียนท๊อปใน 12 วิชา O.W.L.s ดังนั้นคุณนายวีสลีย์จึงพาเขาไปซื้ออุปกรณืใหม่ แล้วให้อุปกรณ์เก่าของเขากับจินนี่

“อีวาน ขอบคุณสำหรับของขวัญคริสมาสต์ที่ดีที่สุดตั้งแต่ฉันเคยได้มาเลย” จินนี่หน้าแดงขณะขอบคุณอีวาน

“อย่าแกล้งเซ่อไปหน่อยเลย มันก็แค่หาข้ออ้างให้คุณนายวีสลีย์ตกลงเท่านั้น เดี้ยวฉันจะให้ของขวัญอย่างอื่นในวันคริสมาสต์” “ฉันคิดว่าฉันจะให้ไดอารี่สีแดง” อีวานกำลังคิดว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับจินนี่ในปีนี้

“นั้นเป็นไอเดียที่ไม่เลวเลยนะ ถ้างั้นฉันจะให้ไดอารี่สีดำแก่เธอ”

“นั่นแหละที่ฉันต้องการ”  อีวานคิดในใจ มันจะเพอร์เฟ็คถ้าไดอารี่มีลายมือของทอม ริดเดิ้ล ในนั้น

พวกเขาเดินไปตามถนนที่ปูด้วยก้อนหิน และร้านค้าต่างก็เรียกให้อีวานกับเงินในกระเป๋าของมีความสุขจนใช้เงินให้หมดตรงนั้น

แต่หลังจากเข้าไปดูร้านขายของวิเศษหลายๆแห่ง พอได้เห็นราคา อีวานดูมืดมนไปทันที เปรียบเทียบกับของที่เขาอยากซื้อ เงินของเขาที่มีนั้นน้อยเกินไป

แต่ถ้าเทียบกับนักเรียนของฮอกวอร์ต อีวานมีเงินเป็นจำนวนมหาศาล เขาต้องการซื้อของจำนวนมาก แต่พวกมันไม่ได้อยู่ในรายการของใช้

“ดูเหมือนฉันต้องหาเงินแล้วล่ะ”

ถึงแม้อีวานจะได้เงินจำนวนมากจากพ่อแม่ของเขา แต่พวกเขาก็ไม่ให้เงินกับเด็กมากขนาดนั้นหรอก โดยเฉพาะถ้าเขาจะซื้อของที่นักเรียนไม่ควรจะมี

ตอนนี้เขามีไอเดียเจ๋งๆ สำหรับการทำเงินแล้ว แต่เขาต้องรอจนกว่าจะได้เข้าเรียนที่ฮอกวอร์ต

ต่อมา, เดินนำโดยจินนี่ อีวานซื้อหม้อปรุงยา ขวดแก้วคริสตัล กล้องโทรทรรศน์ และตาชั่งทองเหลือง. ที่ร้านขายเครื่องยา Slug & Jiggers ทั้งสองซื้อสพุนไพรขั้นพื้นฐานสำหรับวิชาปรุงยาพื้นญานของปีหนึ่ง พวกเขายังซื้อปากกาขนนกเวทมนต์ หมึก และกระดาษสำหรับเขียนอีกด้วย

เมื่อพวกเขาเดินผ่านร้านสัตว์เวทมนต์ไม่มีใครได้แวะเข้าไป

อีวานคิดว่าเขายังไม่พร้อมที่จะซื้อสัตว์เลี่ยงตอนนี้ เพราะแม่ของเขานั้นกลัวนก สัตว์ชนิดอื่นนั้นยังดี แต่สุดท้ายคุณก็ต้องเป็นคนดูแลมันเอง นั้นสร้างปัญหาได้เยอะเลยทีเดียว

อย่างไรก็ตาม เขาเกือบจะได้ของในรายการจากร้านค้าในตรอกไดแอกอนแล้ว เขาอาจจะซื้อวัตถุดิบเพิ่มเติมจากที่นี่อีกครั้งตอนที่เขาอยู่ในฮอกวอร์ต

อีวานรู้อย่างแน่ชัดว่าเขาจะเผชิญกับอะไรในอีกไม่กี่ปีข้างหน้า เขาไม่สามารถหาความรู้จากหนังสือล้าช้าไปกว่านี้ได้ โดยเฉพาะเขาอายุน้อยกว่าแฮรี่หนึ่งปี

มันน่ากลัวเมื่อคิดเกี่ยวกับการที่เขาถูกทิ้งไว้ที่ฮอกวอตส์ แล้วต้องทนทุกข์ทรมานจากผู้เสพความตาย ขณะที่ทั้งสามคนวิ่งไปทั่วในปีที่ 7

อีวานกับจินนี่คุยกันอย่างมีความสุขตลอดทั้งทาง และไม่นาน ทั้งสองคนก็จะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน

ที่ร้านกัมเบิ้ลและเจปส์ พวกเขาพบกับเฟรด จอร์จ และลี จอร์แดน กำลังซื้อดอกไม้ไฟของด๊อกเตอร์ฟิลิปบัสเตอร์ที่โด่งดัง ไร้ความร้อน จุดได้แม้เปียกน้ำ

เพอร์ซี่กำลังมองไปที่ร้านค้าที่เต็มไปด้วยไม้กายสิทธิ์ที่ขาดรุ่งริ่งเ กล็ดเก่า ๆ และเสื้อคลุมด่างๆ ในขณะที่อ่านหนังสือน่าเบื่อๆ“การดึงดูดพลังความเป็นผู้นำ”

พวกเขาเดินผ่านเพอร์ซีโดยไม่ได้รบกวน พวกเขาผ่านร้านไอศกรีมของฟลอเรียน ฟอร์เตสคิว อีวานซื้อไอศกรีมช๊อคโกแล็ตให้ตัวเขาเองและจินนี่ จากนั้นก็ได้เห็นแฮรี่ เฮอร์ไมโอนี่ และรอนกำลังเดินออกมาจากตรอกน๊อกเทริน

ด้านหลังพวกเขาคือแฮกริดกำลังตะโกนไล่หลังพวกเขาสามคน “พวกเธอไม่รู้เหรอ ว่าตรอกน๊อกเทรินไม่ใช่ที่ที่ให้เด็กมาวิ่งเล่นกัน อย่าให้ฉันเจอพวกเธอในนั้นอีกนะ”

“พี่ไปที่ตรอกน๊อกเทริน พี่ก็รู้ว่าแม่ไม่ให้พวกเราไปที่นั่น” จินนี่มีสีหน้าที่เป็นกังวล

“ยุ่งน่ะ จินนี่!” รอนตอบอย่างหงุดหงิด

“เดี้ยวก่อน รอน!” แฮรี่มองไปที่อีวานอย่างลังเลแล้วอธิบาย “พวกเราเห็นเดรโก เข้าไปที่ร้านบอร์เจ็นและเบิร์กส์กับพ่อของเขา มันเป็นร้านที่ขายวัตถุเกี่ยวกับศาสตร์มืดโดยเฉพาะ”

“แฮรี่” รอนขึ้นเสียงของเขา เห็นได้ชัดว่า,เขาไม่อยากให้น้องสาวของเขารู้เกี่ยวกับเรื่องพวกนี้

“โอ้ พวกนายไปทำอะไรกันมา?”อีวานถามด้วยความสงสัย โดยไม่สนใจปฏิกิริยาของรอน

“ไม่ได้ทำอะไร พวกฉันแค่จับตามองพวกเขาเท่านั้น แต่พวกเขาไม่ได้ซื้ออะไรแม้แต่อย่างเดียว” เฮอร์ไมโอนี่หัน แล้วมองไปที่แฮกริด, “แฮกริด พวกเราแอบติดตามมัลฟอย แต่คุณมาทำอะไรที่ตรอกน็อกเทริน?”

“ฉันมาหาซื้อยาไล่ทากกินเนื้อ ไว้ไล่พวกมันออกจากสวนกระหล่ำปลีในโรงเรียน” แฮกริดมองไปที่อีวาน แล้วพูดขึ้น “เธอน่าจะเป็นอีวาน เมสัน ขอบคุณที่ช่วยเหลือแฮรี่จากบ้านหลังนั้น พวกมักเกิ้ลเวรนั่น ถ้าฉันรู้นะ...”

ก่อนที่แฮกริดจะพูดจบคุณวีสลีย์รีบเดินไปพร้อมกับเสื้อคลุมที่ทำขึ้นใหม่ ด้านหลังของเธอคือคุณวีสลีย์และพ่อแม่ของอีวานและเฮอร์ไมโอนี่

พอคุณนายวีสลีย์ได้เห็นพวกเขา เธอรู้ได้ว่าพวกเขาพึ่งจะเข้าไปในตรอกน็อกเทริน

“พวกเธอเข้าในตรอกน็อกเทรินหรอ!, ขอบคุณมากจ้ะ คุณแฮกริด”

“เอ่อ ฉันไปล่ะ” แฮกริดรู้สึกอายที่มือของเขาถูกจับโดยคุณนายวีสลีย์ “ไว้เจอกันที่ฮอกวอตส์” แฮกริดพูดกับเด็กๆ

ไม่นานแฮกริดก็หายไปจากสายตา คุณนายวีสลีย์หันไปอีกด้านแล้วดุแฮรี่ รอน และเฮอร์ไมโอนี่ ขณะที่คุณวีสลีย์รู้สึกสนใจกับสิ่งที่แฮรี่บอกมา

“ดูเหมือนว่าเขาจะไปขายอะไรบางอย่าง แต่ก็เปลี่ยนใจในนาทีสุดท้าย” คุณวีสลีย์กล่าวอย่างเคร่งขรึมแต่มีความพึงพอใจเล็กน้อย, “ฉันอยากได้หลักฐานจากลูเซียส มัลฟอย”

“ระวังตัวด้วยอาเธอร์” คุณนายวีสลีย์เตือนเขา “เราไม่ควรทำให้ครอบครัวมัลฟอยรู้สึกไม่พอใจ คุณก็อย่าทำอะไรเกินตัวไปล่ะ”

“เธอคิดว่าฉันสู้พวกมัลฟอยไม่ได้?” คุณวีสลีย์พูดอย่างฉุนเฉียว แต่หลังจากนั้นความสนใจของเขาก็ถูกดึงไปที่ฝูงชนขนาดใหญ่ที่หน้าร้านตัวบรรจงและหยดหมึก

พวกเขาส่วนใหญ่อายุพอๆกับคุณนายวีสลีย์ กำลังเบียดเสียดกันอยู่ที่หน้าประตู พยายามจะเข้าไปข้างใน มองทะลุเข้าไปในผู้คนจำนวนมาก พวกเขาเห็นกิลเดอรอย ล๊อคฮาร์ต ในชุดคลุมพ่อมดสีน้ำเงิน นั่งอยู่ตรงกลางร้านร้านกำลังเซ็นหนังสือ

รอบๆตัวเขา มีตากล้องถ่ายรูปเขาเต็มไปหมด และทุกรูปจะมีหน้าของเขากำลังขยิบตา พร้อมยิงฟันขาวๆให้กับฝูงชน

ขณะที่ตัวล๊อคฮาร์ตนั้นเป็นไอ้งั่งถ้าพูดถึงเรื่องเวทย์มนต์ แต่อีวานต้องยอมรับเลยว่าเขาเป็นนักเขียนที่ประสบความสำเร็จอย่างมาก

ไม่ทันจะได้พูดอะไร แฮรี่ก็ถูกเห็นโดยล๊อคฮาร์ต เขาก็ถูกลากเข้าไปถ่ายรูปกับล๊อคฮาร์ต ขณะที่ล๊อคฮาร์ตประกาศว่าเขาจะไปสอยหนังสือที่ฮอกวอร์ต ในเวลาเดียวกันที่แฮรี่โดนลากเข้าไป คุณวีสลีย์ก็มีเรื่องกับลูเซียส มัลฟอยแล้ว โดยที่ล๊อคฮอาร์ตยืนดูอยู่เงียบๆอยู่ด้านหลัง แต่พวกเขาทั้งสองก็ถูกแยกโดยแฮกริด

“สาวน้อย พวกนั่นคือดีที่สุดที่พ่อของเธอจะหาได้แล้วเหรอ?”

ลูเซียส มัลฟอยผละออกจากแขนของแฮกริด แล้วกวักมือเรียกให้เดรโกตามเขาและฝ่าออกไปจากร้าน

“คุณไม่ควรจะไปยุ่งกับเขา อาเธอร์” แฮกริดเอื้อมมือมาจัดระเบียบชุดคลุมของคุณวีสลีย์ แต่นั้นเกือบจะยกเขาแทบลอยเมื่อทำจัดมัน “เจ้านั้นมันมันเป็นพวกสร้างแต่ปัญหา ทั้งครอบครัวของเจ้านั่นด้วย แค่ได้ยินชื่อก็หมดอารมณ์แล้ว”

ความสนใจของทุกคนอยู่ที่คุณวีสลีย์ ขณะที่อีวานกำลังสังเกตหม้อของจินนี่ที่ใส่หนังสือ “คู่มือการแปลงร่างสำหรับผู้เริ่มต้น” และสิ่งอื่นที่อยู่ในนั้นน่าจะมีไดอารี่สีดำอยู่ในนั้นเช่นกัน

หลังจากลูเซียสออกไปจากร้าน อีวานเอาความคิดเกี่ยวกับการต่อสู้ออกไปจากหัวเมื่อขาได้มองไปที่คอลเล็คชั่นหนังสือที่แสนจะน่าประทับเหล่านั้น

“อีวาน นั่นนายกำลังจะทำอะไร นายกำลังจะซื้อทั้งร้านหนังสือนี่หรอ?” รอนจ้องไปที่รายการหนังสือในมือของอีวาน ร้านตัวบรรจงและหยดหมึกน่าจะมีหนังสือประมาณ 8000 เล่มได้

“นั่นเป็นไปไม่ได้หรอก ฉันไม่ได้รวยขนาดนั้น ฉันแค่เลือกสิ่งที่ฉันอยากได้” อีวานไม่สามารถซื้อพวกมันได้หมดในครั้งเดียว เขาจึงต้องเลือกหนังสือที่จำเป็นก่อน และค่อยซื้อที่เหลือทีหลัง

“นั่นเยอะมากเลยนะ!”

“หาความรู้เพิ่มเติมไม่ใช่เรื่องที่แย่นะรอน!”

“นายพูดเหมือนเฮอร์ไมโอนี่เลย” รอนตอบ,มองไปที่อีวานกำลังหยิบหนังสือการปรุงยาขั้นสูงโดย ลิบาเทียส โบแร็ก ได้ยินมาว่ามันเป็นหนังสือของ N.E.W.T สำหรับวิชาปรุงยา นักเรียนที่มีความสำเร็จอย่างโดดเด่นหรือเกินคาด ในขั้นพ่อมดพื้นฐาน จะมีสิทธิเลื่อนเป็น N.E.W.T และได้เรียนวิชาปรุงยาขั้นสูงด้วยหนังสือนั่น

“ฉันว่าอีวานพูดถูกนะ มันไม่ผิดที่จะเรียนรู้ให้มากขึ้น!” เฮอร์ไมโอนี่จ้องไปที่รายการหนังสือของอีวาน แล้วเพิ่มหนังสือในช๊อปปิ้งลิสต์อย่างยินดี เฮอร์ไมโอนี่พูดขึ้น “อีวาน ฉันว่าเรามาเช็ครายการของพวกเราหน่อยดีไหม จะได้ไม่ซื้อหนังสือซ้ำกัน”

“แน่นอน เฮอร์ไมโอนี่” อีวานตอบ

“แฮรี่ ฉันว่าสองคนนี้เป็นบ้าไปแล้ว”

“ฉันก็ว่าอย่างนั้น รอน” แฮรี่ลังเลสักครู่ก่อนจะหยิบ “คำสาปทั่วไปและวิธีตอบโต้” ที่เขาอยากได้ตั้งแต่ปีที่แล้ว แต่แฮกริดไม่ยอมให้เขาซื้อมัน “ยังไงก็ตาม เรียนรู้เพิ่มก็จำเป็นนะ โดยเฉพาะเอาไปมีเรื่องกับคนแบบมัลฟอย,หรือฉันพูดไม่ถูก?”