HPST ตอนที่ 6: ไม้กายสิทธิ์ของอีวาน
HPST ตอนที่ 6: ไม้กายสิทธิ์ของอีวาน
“อรุณสวัสดิ์” ชายแก่ท่าทางซีดเซียวยืนอยู่ข้างหน้าพวกเขา “ฉันยินดีเป็นอย่างยิ่งที่ได้พบกับคุณ คุณนายมอลลี่ ถ้าฉันจำไม่ผิด ไม้กายสิทธิ์ของคุณน่าจะเป็นไม้เชอร์รี่ ยาว12นิ้ว มันค่อนข้างจะทนทานและร่ายมนต์ได้ดี”
“ถูกต้อง คุณโอลลิแวนเดอร์ ฉันรักไม้กายสิทธิ์นั่นจริงๆ” “จินนี่ลุกขึ้นมาเร็วและสวัสดีสิ นี่คืออีวาน มาสัน กับลูกสาวของฉัน จินนี่ วีสลีย์ พวกเขาทั้งสองเป็นนักเรียนใหม่ของฮอกวอร์ตในปีนี้ และต้องการไม้กายสิทธิ์”
“แน่นอน แน่นอน” โอลลิแวนเดอร์หันไปมองที่จินนี่และอีวาน “พ่อมดจำเป็นต้องมีไม้กายสิทธิ์เพื่อร่ายคาถา แต่จงจำไว้ให้ดีว่าไม้กายสิทธิ์เป็นคนเลือกพ่อมดของมัน”
อีวานกลืนน้ำลาย ไม่แน่ใจว่าจะตอบกลับอย่างไร
“โอเค ให้ฉันลองดูหน่อย” ไม่ทันที่โอลลิแวนเดอร์จะหยุดพูด เขาก็ดึงเทปสีเงินยาวออกมาจากกระเป๋าของเขา และเดินไปที่จินนี่ “สุภาพสตรีก่อน,คุณหนูวีสลีย์ คุณถนัดมือข้างไหน”
“ข้างขวาค่ะ” จินนี่ตอบเบาๆ
“โปรดยกมือขึ้น” โอลลิแวนเดอร์วัดแขนของเธอ เริ่มต้นที่หัวไหล่ไล่จนไปถึงปลายนิ้วมือ จากข้อมือไปถึงข้อศอก จากหัวเข่าไปถึงรักแก้ และสุดท้ายคือส่วนสูงของเธอ
เขากล่าวอธิบายให้ทั้งสองคน “ไม้กายสิทธิ์ของโอลลิแวนเดอร์แต่และอันนั้น จะมีตัวแกนกลางเวทย์มนตร์ที่แข็งแกร่งอยู่ซึ่งนั้นคือแก่นแท้ของพวกมัน” “ฉันมักจะใช้ขนของยูนิคอร์น ขนจากหางฟีนิกส์ และเส้นประสาทของมังกร และไม้กายสิทธิ์ของโอลลิแวนเดอร์นั้นแตกต่างจากที่อื่น เพราะมันจะไม่มีทางไปซ้ำกับ ยูนิคอร์น มังกร หรือฟีนิกส์ตัวอื่นได้ แน่นอน ถ้าพวกเธอไปใช้ไม้กายสิทธิ์ของพ่อมดคนอื่น คาถาที่ร่ายจะไม่มีทางดีเท่าเจ้าของของมัน”
“จงจำไว้ให้ดี ไม้เลือกพ่อมด!”
หลังจากนั้นโอลลิแวนเดอร์หายไปในชั้นเก็บของ ก่อนที่อีวานจะได้มีเวลาหายใจหายคอ เขาก็เห็นโอลลิแวนเดอร์กลับมาพร้อมกับกล่องใบหนึ่ง
“ไม่ต้องสงสัยเลยว่าตระกูลวีสลีย์นี่เป็นที่ชื่นชอบของพวกยูนิคอร์น” โอลลิแวนเดอร์กระซิบอย่างแถ่วเบา “ลองเจ้านี่ ไม้มะเกลือ งอเล็กน้อย แกนกลางขนหางยูนิคอร์น ยาว 14 นิ้ว”
จินนี่หยิบไม้กายสิทธิ์ แต่เธอก็คืนมันกลับ เร็วเหมือนกับตอนหยิบมา
“ไม่เอา หนูคิดว่ามันควรจะเป็นไม้วิลโลว์ ยาว8นิ้ว แกนลางขนหางยูนิคอร์น”
(TL note: งงเหมือนกันเพราะในหนังสือจะต้องเป็นไม้ยู ไม่ใช่วิลโลว์)
“เป็นการเข้ากันที่แสนวิเศษ มันจะเหมาะสมอย่างยิ่งสำหรับการใช้คาถาเวทย์มนต์ คาถาของคุณมันจะยอดเยี่ยมขึ้นอย่างแน่นอน ” หลังจากนั้นโอลลิแวนเดอร์ก็หันไปหาอีวานแล้วพูด “คุณมาสัน ฉันคิดว่าตอนนี้เป็นตาของคุณแล้ว”
เหมือนกับจินนี่ อีวานถนัดมือขวา เขาถูกวัดตัว แต่ขั้นตอนการเลือกของอีวานค่อนข้างยุ่งยากกว่าจินนี่
อีวานได้ลองไม้แล้วไม้เล่า แต่ก็ไม่มีไม้กายสิทธิ์สักอันที่เข้ากับเขา
“ช่างเหมือนกับคุณพอตเตอร์เมื่อปีที่แล้ว คุณเป็นลูกค้าที่จู้จี้จุกจิกจริงๆ แต่นั้นไม่ใช่ปัญหา เพราะเราจะหาไม้กายสิทธิ์ที่ดีที่สุดสำหรับพ่อมดเสมอ” โอลลิแวนเดอร์มองด้วยความยินดี
“ให้ฉันลองคิดก่อนนะ โอ้! นี่ไง ไม้องุ่น 14.5 นิ้ว แกนกลางเป็นขนของเธสตรอล มันเป็นไม้กายสิทธิ์ชิ้นสุดท้ายที่ปู่ของฉันสร้างขึ้น เขาเคยเป็นช่างทำไม้กายสิทธิ์ที่โด่งดังมากๆ”
เมื่ออีวานได้รับไม้กายสิทธิ์ก็มีความอบอุ่นพุ่งออกมาจากนิ้วมือของเขา ที่ปลายของไม้นี้ได้เปร่งรัศมีสีขาวออกมา
“มหัศจรรย์จริงๆ” โอลลิแวนเดอร์พูดอย่างนุ่มนวล “ฉันไม่ค่อยชอบขนของเธสตรอลเท่าไหร่ แต่ฉันต้องยอมรับว่าเธอกับไม้กายสิทธิ์เป็นการเข้ากันที่อัศจรรย์จริงๆ”
“ขอโทษครับ” หลังจากที่เหลือแค่เขากับโอลลิแวนเดอร์เพียงสองคนในร้าน อีวานกระซิบถาม “มันมีอะไรน่าอัศจรรย์เกี่ยวกับการเข้ากันนี่?”
อีวานกังวลเกี่ยวกับขนของเธสตรอลที่เป็นแกนกลางไม้กายสิทธิ์ของเขา ไม่เหมือนกับไม้อื่นๆที่ถูกสร้างขึ้นโดยโอลลิแวนเดอร์
“มันก็มีเรื่องที่ทุกคนรู้คือ เธสตรอลเป็นสัญลักษณ์ของความโชคร้าย” โอลลิแวนเดอร์จ้องไปที่อีวาน “มันเป็นไม้กายสิทธิ์หายาก ที่มีแค่พ่อมดที่สามารถควบคุมความตายเท่านั้นจะใช้ได้”
เสียงของโอลลิแวนเดอร์เหมือนค่อยๆลอยเข้าไปในหูของเขา หลังจากได้ฟังที่เขาอธิบาย อีวานเหมือนมีแรงกระตุ้นให้เขาโยนไม้นี่ออกไปไกลๆ เขาไม่อยากเข้าเรียนแล้วถูกมองว่าจะเป็นผู้สืบทอดของเจ้าแห่งศาสตร์มืด
“คุณมาสัน ในตัวคุณเต็มไปด้วยพลังงานด้านสว่าง ซึ่งเป็นด้านตรงข้ามกับพลังของขนของเธสตรอล มันอาจจะทำให้เกิดผลลัพธ์ที่ไม่คาดฝันขึ้นก็ได้” โอลลิแวนเดอร์เคลื่อนเข้าไปใกล้ๆกับหน้าของอีวานและกระซิบด้วยเสียงทุ้มๆ “จงจำไว้ว่า ไม้กายสิทธิ์เลือกพ่อมด ไม่ต้องสงสัยเลยว่าคุณจะประสบความสำเร็จในอนาคตอันใกล้นี้”
อีวานรู้สึกขนลุก เขารู้สึกเหมือนความลับทั้งหมดได้ถูกล่วงรู้
เขาได้ยินเสียงถอนหายใจเฮือกใหญ่ หลังโอลลิแวนเดอร์จากไป
ถัดไป คุณนายวีสลีย์เดินนำหน้าอีวานและจินนี่ไปที่ร้านเสื้อคลุมสำหรับทุกโอกาสของมาดามมัลกิ้น (Madam Malkin’s Robes for All Occasions) แต่ถ้าเทียบกับก่อนหน้านี้จินนี่ไม่ค่อยร่าเริงเท่าไหร่ เพราะเธอต้องไปเลือกซื้อพวกเสื้อคลุมมือสอง
อีวานรู้ว่าเป็นคนโหดร้ายตอนนี้ขณะที่เขากำลังวัดตัวอยู่ มองไปที่จินนี่ที่ดูหดหู่ไม่ไกลจากเขา เขารู้สึกว่าเขาเหมือนคนบาป
“คุณนายวีสลีย์ ขอบคุณที่เชิญผมไปที่บ้านนะครับ”
“อีวานจ้ะ เธอไม่ต้องสุภาพขนาดนี้ก็ได้ เธอกับแฮรี่ ทั้งสองคนเป็นเด็กดี และอาเธอร์กับฉันก็ยินดีต้อนรับพวกเธอที่มาที่บ้านของพวกเรา” คุณนายวีสลีย์เดินเข้ามาใกล้กับอีวาน แล้วลูบหัวของเขาด้วยท่าทางมีความสุข
“ขอบคุณครับ ถ้าอย่างนั้นผมมีของขวัญจะให้”
อีวานพูดออกมาอย่างอึดอัด “ถ้าไม่ว่าอะไร ให้ผมซื้อเสื้อคลุมให้จินนี่จะได้ไหม?”
“ไม่ได้ นั่นมันแพงเกินไป!” คุณนายวีสลีย์ตอบด้วยท่าทีประหลาดใจ ขณะที่จินนี่ดูเหมือนจะมีความสุขกับมัน
ดูเหมือนว่าจะคุณนายวีสลีย์จะพยายามปฏิเสธ อีวานรีบพูดขึ้นมา “คิดเสียว่ามันเป็นของขวัญวันคริสมาสต์ให้จินนี่ก็ได้ ยังไงพวกเราก็เป็นเพื่อนกัน”
หลังจากนั้น 10 นาทีต่อมา ด้วยการยืนกรานของอีวาน จินนี่ที่จ้องอยู่ และส่วนลดจากมาดามมัลกิ้น คุณนายวีสลีย์ก็สัญญาที่รับของขวัญนี้
ไม่กี่วินาทีต่อมา จินนี่ก็เข้าไปกอดกับอีวาน เมื่อมองไปที่หน้าที่แดงของจินนี่ เช่นเดียวกับรอยยิ้มของคุณนายมัลกิ้น อีวานรู้สึกอึดอัดขึ้นมาบ้างแล้ว
