HPST ตอนที่ 4: ตรอกไดแอกอน
HPST ตอนที่ 4: ตรอกไดแอกอน
นี่เป็นครั้งแรกในชีวิต ที่แฮรี่ พอตเตอร์จะได้ไปใช้ชีวิตที่บ้านของอีวาน
ถ้าเอาไปเทียบกับบ้านเดอสลีย์ที่แห่งนี้คือสรวงสวรรค์ ยิ่งไปกว่านั้น คู่รักมาสันยอมรับได้อย่างรวดเร็วว่าลูกชายของพวกเขาจะเป็นพ่อมด
แถมมันยังเป็นการดีต่อแฮรี่อีกด้วย
ทุกครั้งเมื่อถึงเวลาอาหาร คุณนายมาสันจะชอบทำอาหารโปรดของแฮรี่ให้ทาน มาอยู่ที่นี่เขาก็จะสามารถทำการบ้านช่วงปิดเทอมได้โดยไม่มีใครมารบกวนใจ และเมื่อเขามีเวลาว่างเขาจะลงไปเล่นเกมกับอีวาน หรือไม่ก็คุยกันเรื่องเกี่ยวกับฮอกวอตส์
แฮรี่รู้สึกชอบบรรยากาศแบบนี้มาก เขาสามารถพูดคุยสิ่งต่างๆเกี่ยวกับโลกเวทย์มนต์
ในความเป็นจริง อีวานชอบแฮรี่มากๆ
เป็นเวลากว่าหนึ่งสัปดาห์ แฮรี่ได้แนะนำเรื่องทั่วไปของแต่ละวิชาที่เรียน
มันเห็นได้ชัดเลยว่าแฮรี่มีอคติต่อศาสตราจารย์สเนป อาจารย์สอนวิชาปรุงยา เขามีพรสวรรค์สูงมากในวิชาการป้องกันตัวจากศาสตร์มืด
แฮรี่ยังแนะนำอีวานเกี่ยวกับปราสาทฮอกวอตส์, เส้นทางลับ ,ผี ,ห้องโถงส่วนกลาง แฮกริด เพื่อนของเขา รอนและเฮอร์ไมโอนี และควิดดิช ซึ่งเป็นกีฬาพ่อมดที่เป็นที่นิยมมากที่สุด
“อีวาน นายต้องเข้าบ้านกริฟฟินดอร์ให้ได้นะ มันเป็นบ้านที่ดีที่สุดในฮอกวอตส์ มันเป็นบ้านที่ดัมเบิลดอร์ดูแลอยู่” หลังจากนั้นหนึ่งสัปดาห์ แฮรี่ก็ได้สรุปทุกอย่างขณะกำลังทานอาหารเช้า
“อืม, หลังจากได้ฟังที่นายพูดมา ฉันรู้สึกว่าสลีธีรินดูจะแย่ที่สุดนะ ไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่พ่อแม่ของฉันเป็นมักเกิ้ล ฉันน่าจะไม่น่าถูกเลือกไปที่บ้านนั่น” อีวานหยุดพูด “แต่ฉันไม่แน่ใจว่าจะได้เข้ากริฟฟินดอร์ไหม ไม่แน่ฉันอาจจะเข้าบ้านฮัฟเฟิลพัฟแทน”
“ระดับของพ่อมดปีหนึ่งก็พอๆกันทั้งนั้นแหละ นอกจากเฮอร์ไมโอนี่ ฉันไม่เคยเห็นใคร ที่เรียนรู้ได้เร็วเท่านายมาก่อน”
แฮรี่เป็นคนซื่อสัตย์ , พออีวานได้ยินเรื่องที่ศาสตราจารย์สเนปทำให้นักเรียนของเขาอับอายในชั้นเรียน เขาก็ใช้เวลาทั้งสัปดาห์หรือมากกว่านั้นศึกษาเกี่ยวกับวัตถุดิบสำหรับวิชาปรุงยา
ไม่น่าเชื่อ เพราะเพียงตำราเรียนวิชาปรุงยาก็เป็น หนังสือตำราสอบของ O.W.L.s (พ่อมดขั้นพื้นฐาน) แฮรี่ได้เริ่มทำการบ้านของเขา แต่เขาก็ยังหยุดถามคำแนะนำจากอีวานอีกด้วย
ในขณะที่แฮรี่กำลังจะถามเขาเกี่ยวกับเรื่องบางอย่าง ก็มีนกฮูกสองตัวบินมาเกาะที่ระเบียงบ้านของอีวานแทบจะพร้อมๆกัน นั่นคือเฮ็ดวิค กับนกฮูกอีกขนสีน้ำตาลแสนสวยตัวหนึ่งที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน
“ถ้าแม่ฉันมาเห็นพวกมัน แม่คงจะสลบไปแล้ว” อีวานขำ
“ฉันหวังว่าคุณนายมาสันจะไม่มาเห็นพวกมันนะ” แฮรี่พูด หลังจากที่มาอยู่ที่นี่ได้สักพักเข้าก็ได้รู้ว่าคุณนายมาสันกลัวนกเป็นอย่างมาก เขาเลยให้เฮ็ดวิกไปอยู่ที่บ้านของรอนเสียก่อน
“ฉันฝากเฮ็ดวิกหน่อยนะ”
แฮรี่หันไปที่นกฮูกอีกตัว “นี่เป็นนกฮูกจากโรงเรียนที่มาพร้อมกับรายการของที่เราต้องซื้อ”
อีวานป้อนอาหารใส่ปากของเฮ็ดวิก แล้วมองไปที่รายการพร้อมๆกันกับแฮรี่ และรายการนั้นเขียนไว้ว่า
นักเรียนปีสองจะต้องการ
หนังสือเรียนการร่ายคาถา สำหรับนักเรียนปี 2
โดย Miranda Goshawk
อกหักจากแบนชี โดย Gilderoy Lockhart
(Term of 92-93 only)
เดินเล่นกับผีดิบ โดย Gilderoy Lockhart
(Term of 92-93 only)
วันหยุดสุดสัปดาห์กับแฮก โดย Gilderoy Lockhart
(Term of 92-93 only)
ไปเที่ยวกับโทรล โดย Gilderoy Lockhart
(Term of 92-93 only)
เดินทางท่องเที่ยวกับแวมไพร์ โดย Gilderoy Lockhart
(Term of 92-93 only)
เดินไปทั่วกับพวกมนุษย์หมาป่า โดย Gilderoy Lockhart
(Term of 92-93 only)
หนึ่งปีเต็มกับเยติ โดย Gilderoy Lockhart
(Term of 92-93 only)
“นี่คือหนังสือที่ต้องใช้ในชั้นเรียนวิชาป้องกันตัวจากศาสตร์มืด และมันก็จำเป็นสำหรับปีหนึ่งเช่นกัน ฉันพนันได้เลยว่าต้องเป็นอาจารย์ล็อกฮาร์ตที่มาสอนนาย”
“ฉันว่าพวกมันเหมือนนิยายมากกว่าหนังสือเรียนนะ”
แฮรี่จำควีเรลล์และเหตุการณ์เมื่อปีก่อนได้ เขาถูกวอลเดอมอร์ครอบงำ แต่โชคยังดีที่ยังหยุดเหตุการณ์ต่างๆได้ทัน มีบางคนเคยบอกว่าวิชาป้องกันตัวจากศาสตร์มืดถูกสาปโดยวอลเดอมอร์ และไม่มีใครสอนได้เกินหนึ่งปี
“ให้คิดถึงสิ่งดีๆเข้าไว้ แล้วมาดูว่าเฮ็ดวิกเอาจดหมายจากใครมาฝาก”
“นั่นจดหมายจากรอน เขาตอบกลับมาแล้ว!”
ในที่สุดแฮรี่ก็เผยรอยยิ้มออกมา “รอนกับเฮอร์ไมโอนีจะไปซื้อหนังสือที่ตรอกไดแอกอนวันพุธหน้า และถามว่าพวกเราจะไปกับพวกเขาด้วยกันไหม”
“ไม่มีเหตุผลที่จะต้องปฏิเสธอยู่แล้ว” อีวานไม่อาจจะรอที่ไปตรอกไดแอกอน แล้วเขาก็เห็นแฮรี่มีท่าทีที่ลังเล อีวานพูดด้วยท่าทางแปลกๆ “เขาเขียนอะไรในจดหมาย?”
“รอนถามฉันว่าจะมาพักที่บ้านของเขาไหม” แฮรี่อึดอัดเล็กน้อยและกังวลว่าครอบครัวมาสันจะรู้สึกอย่างไร
“จริงหรอ นั้นมันเยี่ยมไปเลย ฉันอยากเห็นมาตั้งนานแล้วว่าบ้านของพ่อมดเป็นยังไง” อีวานพูด “ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับแม่ของฉัน เดี้ยวฉันจัดการให้เอง”
เวลาผ่านไปอยากรวดเร็วก่อนวันพุธเสียแล้ว คุณนายมาสันมาปลุกทั้งคู่ให้รีบตื่นแต่เช้า ทั้งสองคนเก็บกระเป๋า และทานอาหารเช้าอย่างรวดเร็ว คุณมาสันก็ขับรถไปส่งทั้งสองคนที่ร้านหม้อใหญ่รั่ว
“ที่นี่แหละ!” แฮรี่พูด, พร้อมชี้ไปยังบาร์แคบๆสกปรกๆ
“นี่คือทางเข้าไปยังร้านหม้อใหญ่รั่วกับตรอกไดแอกอน”
“ฉันไม่เคยคิดเลยว่า มันจะมีสถานที่แบบนี้อยู่ในเมือง มันเหมือนกับสิ่งก่อสร้างตั้งแต่ศตวรรษที่แล้วเลย”คุณนายมาสันถอนหายใจ แต่ด้วยคำแนะนำของแฮรี่ทำให้เธอรู้ว่ามีร้านแซนวิชระหว่างร้านหนังสือกับร้านแผ่นเสียง
“แม่,ร้านหม้อใหญ่รั่วมีชื่อเสียงมากเลยนะ มันมีคาถาป้องกัน และคำสาปใส่มักเกิ้ล มันเลยไม่สามารถหาได้บนแผนที่ มักเกิ้ลที่ไม่รู้ที่อยู่ของมันจะไม่สามารถเห็นมันได้” อีวานพูดขณะพยายามนึกสิ่งที่เขาอ่านมากจากหนังสือทฤษฏีเวทย์มนต์
“แหม่ พ่อมดน้อยของพ่อ พ่อคิดว่ามันไม่ใช่ความคิดที่ดีเท่าไหร่ที่จะมายืนคุยกันกลางถนนเพื่อคุยเรื่องบาร์นี้นะ” คุณมาสันหยุดอีวานแล้วผลักเขาและแฮรี่เข้าไปในบาร์แห่งนี้
สำหรับสถานที่มีชื่อเสียง ที่นี่ทั้งมืดและสกปรกเกินไป
ด้วยแสงเทียนสลัวๆ อีวานเห็นชุดแปลก ๆ เหมือนอย่างกับแม่มดยุคกลางนั่งอยู่ที่มุมหนึ่ง ดื่มเชอร์รี่แก้วเล็กๆ นั่งที่อีกฝั่งของบาร์เป็นชายที่มีผ้าพันแผลท่าทางลับๆล่อๆอยู่ ข้างหน้าเขามีจานเล็กๆที่มีตับดิบบนนั้น
“ยินดีต้อนรับ คุณพอตเตอร์!” บาร์เทนเดอร์เป็นชายชราหลังค่อม ก็ปรากฏตัวต่อหน้าพวกเขาอย่างเงียบๆ
“สวัสดีครับ”
ไม่ใช่แค่ครอบครัวมาสันเท่านั้น แฮรี่ก็รู้สึกกังวลเช่นกัน เพราะเมื่อเขามาทีนี่ปีที่แล้ว แฮกริดมาด้วยกันกับเขา
แล้วพวกเขาก็กลับมาเป็นตัวของตัวเองเหมือนอย่างเคย
มีใครบางคนเดินออกมาจากตรงนั้น
“แฮรี่ แฮรี่”
เฮอร์ไมโอนี่วิ่งมาอย่างรวดเร็วจากอีกฝั่งของบาร์เพื่อมาทักทายพวกเขา ไม่ไกลจากเธอคู่รักเกรนเจอร์กำลังยืนพร้อมกับความรู้สึกประหลาดใจ
“แฮรี่ ฉันได้ยินมาว่าเธอจะมาวันนี้ ฉันเลยมารอที่นี่ตั้งแต่เช้าแล้ว โชคดีที่เธอไม่เป็นอะไร รอนบอกฉันว่าเธอต้องไปกระทรวงเวทย์มนต์เพราะการใช้เวทย์มนต์แปลงร่างมา ฉันกังวลมาก ฉันหวังว่าพวกเขาจะไม่ทำร้ายนาย”
“ขอบใจมากเฮอร์ไมโอนี่ ฉันสบายดี” “นี่คืออีวาน มาสัน เขาเป็นนักเรียนใหม่ของปีนี้ แล้วต้องขอบคุณเขาจริงๆที่ช่วยให้ฉันไม่ต้องอยู่บ้านเดอส์ลีย์ฤดูร้อนนี้” แฮรี่ยิ้มพร้อมกับชี้ไปยังอีวาน “อีวาน เธอคือเฮอร์ไมโอนี่ เกรนเจอร์ ที่ฉันเคยเล่าให้นายฟังไง”
เมื่อมองไปที่หญิงสาวที่มีผมสีน้ำตาลยุ่งๆอยู่ตรงหน้าเขา อีวานก็รู้ว่าเธอคนนี้เป็นมันสมองของกลุ่มสามคน
“ยินดีที่ได้รู้จัก คุณเกรนเจอร์” อีวานยื่นมือขวาของเขา
“ฉันได้ยินแฮรี่บอกว่าคุณสอบได้ที่ 1 เมื่อปีที่แล้ว”
“มันไม่มีอะไรเลย ก็แค่ใช้ความฉลาดนิดหน่อยและก็อ่านหนังสือเพิ่มเล็กน้อย” เกรนเจอร์พูดพร้อมกับใบหน้าของเธอที่แดงเล็กน้อย เกรนเจอร์จับมือของเขาแล้วพูดว่า “นายจะเรียกฉันว่าเฮอร์ไมโอนี่ก็ได้ แล้วฉันเรียกนายว่าอีวานได้ไหม?”
“แน่นอน เฮอร์ไมโอนี่ จริงๆแล้วฉันอ่านหนังสือของแฮรี่มาได้สักพักแล้ว และมีหลายคำถามที่อยากจะถามเธอ”
แฮรี่ปวดหัวจากการฟังหัวข้อที่พวกเขาทั้งสองกำลังคุยกัน ค่อยๆเปลี่ยนมาเป็นเรื่องที่ไม่สลักสำคัญในตำราเรียน โชคดีที่ไม่นานหลังจากนั้น รอนก็มาถึงพร้อมช่วยเขาจากตรงนี้
เตาผิงประกายแสงไฟสีเขียว แล้วครอบครัววีสลีย์ก็เดินออกมาจากเตาผิง
