บทที่ 37

ช่วงเวลาที่เดินออกจากหอคัมภีร์ เด็กหนุ่มสาวหลายคนที่ออกมาก่อนก็ มุ่งหน้าไปที่ตึกปรุงยา ใช้เวลาเดินทางไม่ถึงสองเค่อก็พบเจอกับตึกขนาดใหญ่ ทำมาจากไม้สักทองเช่นเดียวกับหอคัมภีร์เพียงแต่ว่ามีเพียงแค่สองชั้น เมื่อเข้ามาด้านใน ด้านหน้าจะเป็นตู้ไม้สักทองทำเป็นตู้จำนวนหลายสิบช่อง แต่ละช่องก็จะมีสมุนไพรนานาชนิดเก็บไว้ ด้านหน้าเป็นโต๊ะไม้สำหรับวางของ ด้านข้างเป็นแคร่ไม้สี่ตัว ที่วางสมุนไพรหลายชนิดตากไว้บนไม้สานตะแกรง

มีศิษย์ของสำนักห้าคนกำลังแยกสมุนไพรที่ตากไว้บนไม้สานตะแกรง สำหรับจัดเก็บไว้ในชั้นของตู้ ด้านข้างมีชายชราผู้หนึ่งยืนสั่งการอยู่ เป็นใครไปไม่ได้นอกเสียจากผู้อาวุโสเถียนอู่ซวงแห่งตึกปรุงยาเมื่อผู้อาวุโสเถียนอู่ซวงเห็นว่ามีศิษย์หลายสิบคนยืนรอที่ด้านหน้าจึงกวักมือเรียกให้เข้ามาด้านใน

“พวกเจ้าคงเป็นศิษย์ใหม่เพื่อมารับเม็ดยาประจำเดือนใช่หรือไม่”

“ขอรับ เจ้าค่ะ”

“เช่นนั้นก็เข้ามาเถอะ”

เด็กหนุ่มสาวทยอยกันเดินเข้าไปด้านใน ผู้อาวุโสเถียนอู่ซวงก็รีบไปยืนด้านหลังโต๊ะไม้หน้าตู้ชั้นวางยา

" เอาละในเมื่อพวกเจ้ามากันแล้วเช่นนั้นก็เรียงแถวกันเข้ามาเถอะ "

เมื่อกล่าวจบผู้อาวุโสเถียนอู่ซวงก็โบกสะบัดมือขวา มีขวดยาสีขาวนวลหลายสิบขวดปรากฏที่โต๊ะไม้

" พวกเจ้าหยิบได้คนละหนึ่งขวด ด้านในจะมีเม็ดยาอยู่สิบห้าเม็ดสำหรับเพิ่มพลังปราณ หากพวกเจ้าอยากได้เพิ่มก็ต้องไปทำภารกิจเพื่อแลกเม็ดยาได้ที่หอภารกิจ หรือจะเข้าร่วมการประลองที่ลานประลองเพื่อแย่งชิงเม็ดยาก็ได้เช่นกัน และที่นั่นมีทำเนียบจัดระดับความแข็งแกร่งของศิษย์สำนักอยู่ ใครมีชื่อจะได้รับเม็ดยาต่อเดือนเพิ่มขึ้นอีก "

สิ้นเสียงผู้อาวุโสเถียนอู่ซวง เด็กหนุ่มสาวต่างรีบเดินมาหยิบขวดยาสีขาวที่วางอยู่บนโต๊ะ ผู้อาวุโสเถียนอู่ซวงจ้องมองเด็กแต่ละคนที่หยิบขวดยาไป ไม่นานก็มาถึงเด็กหนุ่มเนี่ยฟง ทันทีที่เดินมาอยู่ด้านหน้าผู้อาวุโสเถียนอู่ซวง ก็เอ่ยวาจาบางอย่างออกมา

" เจ้ามีนามว่าเนี่ยฟงใช่หรือไม่ "

" ใช่แล้วขอรับท่านอาวุโส "

" เช่นนั้นเจ้าก็เป็นหลานชายของผู้เฒ่าเนี่ยกังร้านยาเปิดใหม่ใช่หรือไม่ "

" ขอรับ "

" เจ้าสนใจที่จะเข้าร่วมตึกปรุงยาของข้าหรือไม่ ข้าเห็นว่าเจ้าพอมีความรู้เรื่องสมุนไพรและการปรุงยา ปู่ของเจ้าคงสั่งสอนมาไม่น้อย "

" ต้องขออภัยขอรับท่านอาวุโส ตัวข้านั้นสนใจในวิชาต่อสู้และอักขระศักดิ์สิทธิ์มากกว่าขอรับ "

" ไม่เป็นไรหากเจ้าเปลี่ยนใจเมื่อไหร่ ก็บอกข้า "

" ขอบคุณมากขอรับท่านผู้อาวุโสที่ให้โอกาสแก่ข้า หากไม่มีสิ่งใดแล้วตัวข้าขอลาก่อน "

" หากเจ้าอยากฝึกวิชาอย่างสงบโดยไม่มีผู้ใดรบกวน ให้ไปที่เขาด้านหลังของลานประลอง ที่นั่นจะมีห้องสำหรับฝึกวิชาอยู่ จะมีผู้ดูแลอยู่เจ้าสามารถเข้าไปติดต่อที่นั่นได้ ศิษย์ใหม่เช่นพวกเจ้าจะสามารถเข้าไปฝึกด้านในได้เดือนละสี่วัน แต่หากเจ้ามีชื่อในทำเนียบการต่อสู้ที่ลานประลองเจ้าสามารถเข้าไปฝึกด้านในได้มากขึ้น ที่นั่นจะมีพลังปราณที่มากกว่าด้านนอก "

" ขอบคุณผู้อาวุโสมากขอรับ เช่นนั้นข้าขอตัวก่อนขอรับ "

เมื่อร่ำลาเสร็จสิ้น เด็กหนุ่มก็เดินออกมาจากตึกปรุงยามุ่งหน้ากลับบ้านพัก ในระหว่างทางเด็กหนุ่มพบเจอกับเหตุการณ์อันหน้าปวดหัว ด้านหน้ามีศิษย์สำนักห้าคนดักทางเดินเอาไว้ สำหรับรีดไถเม็ดยาจากศิษย์ใหม่

“เอาละหากไม่อยากเจ็บตัวก็ส่งเม็ดยาของเจ้ามาห้าเม็ด”

มีเด็กหนุ่มผู้หนึ่งยืนตัวสั่นเทาด้วยความหวาดกลัวด้านหน้าศิษย์สำนักทั้งห้า

“หากข้าให้พวกท่านแล้ว พวกท่านจะไม่ทำร้ายข้าใช่หรือไม่”

ได้ยินเช่นนั้นทั้งห้าก็ยกยิ้มดีใจ ชายผู้หนึ่งยกมือทั้งสองขึ้นมาถู จ้องมองเด็กหนุ่มด้านหน้าอย่างไม่วางตา

“แน่นอนหากว่าเจ้านำเม็ดยาออกมาให้พวกข้าห้าเม็ด”

เด็กหนุ่มผู้นั้นโบกสะบัดมือขวานำขวดยาสีขาวนวลออกมา เปิดจุกขวายานำยาออกมาห้าเม็ด ยื่นให้แก่ชายผู้หนึ่งในกลุ่ม หลังจากที่ชายผู้นั้นได้เม็ดยา ก็พยักหน้าให้แก่เพื่อนทั้งสี่เพื่อเปิดทาง ทันทีที่เดินผ่านคนทั้งห้าก็รีบวิ่งหนีอย่างรวดเร็ว สร้างความขบขันให้แก่คนทั้งห้าไม่น้อย ไม่นานเด็กหนุ่มเนี่ยฟงก็ผ่านเข้ามา

“เอาละหากไม่อยากเจ็บตัวก็ส่งเม็ดยาของเจ้ามาห้าเม็ด”