บทที่ 35

เสียงเฮดังลั่น เด็กหนุ่มสาวต่างพุ่งทะยานขึ้นสู่บันได ทันทีที่เหยียบบันไดแรงดันปราณก็แผ่กระจายออกมาจากขั้นบันได มากน้อยแล้วแต่พลังปราณในร่างของแต่ละคนและระดับพรสวรรค์ มีกลุ่มอยู่หลายกลุ่มเช่นกันที่ยังไม่คิดขึ้นไป ร่วมถึงตัวเด็กหนุ่มเนี่ยฟงด้วยเช่นกัน เวลาผ่านไปเกือบหนึ่งเค่อพวกที่เหลือก็ออกเดิน แรงดันปราณค่อยๆเพิ่มระดับเมื่อขึ้นมาที่สูง แต่ละคนต่างแสดงอาการเหนื่อยหอบออกมาให้เห็น สีหน้าดีใจแรกเริ่มกลายเป็นอ่อนล้า มีหลายคนคิดนั่งพักทันทีที่นั่งลงไปกลับพบเจอแรงดันปราณที่มากกว่าเดิมอีก

แต่ก็ยังมีเด็กหนุ่มสาวไม่น้อยที่ยังคงเดินขึ้นเขาอย่างสบาย ผ่านไปเกือบหนึ่งชั่วยามเด็กหนุ่มสาวจำนวนหลายพันคนต้องถูกคัดออก หลายร้อยคนนอนล้มพับอยู่คาบันได ตอนนี้มีกลุ่มผู้นำอยู่ด้วยกันสองกลุ่ม นำโดยเด็กหนุ่มรูปงามสวมชุดสีแดง ส่วนอีกกลุ่มหนึ่งเป็นเด็กสาวสวมชุดสีม่วง ทั้งสองมีผู้ติดตามอยู่หลายคน ส่วนที่เดินตามมามีอีกร่วมนับสิบคน เด็กหนุ่มยังคงไม่แสดงอาการใดๆออกมายังคงเดินย่ำเท้าเหยียบบันไดอย่างสบายอารมณ์

อีกหนึ่งชั่วยามผ่านไปจากเด็กหนุ่มสาวหลายพันคนหลงเหลือไม่ถึงร้อย แต่ละคนสภาพไม่ค่อยจะดูดีสักเท่าไรเหงื่อไหลเปียกเต็มหลัง มีหลายคนที่ขึ้นมาถึงด้านบนก็ล้มตัวลงไปนอน ทางสำนักจะปิดรับก็ต่อเมื่อพระอาทิตย์ลาลับขอบฟ้า ทำให้ผู้ที่ผ่านขึ้นมาก่อนได้มีเวลาพักผ่อน ทันทีที่ขึ้นมาถึงด้านบนเด็กหนุ่มก็รีบหาที่เงียบๆนั่งพักโคจรลมปราณ จึงรับรู้ว่าที่นี่มีระดับพลังปราณหนาแน่นกว่าด้านล่าง ไม่นานพระอาทิตย์ก็ลาลับขอบฟ้า จำนวนผู้ที่ผ่านขึ้นมาถึงด้านบนหนึ่งร้อยยี่สิบคน ทั้งหมดจึงถูกนำไปยังห้องโถงขนาดใหญ่

ด้านบนห้องโถงมีชายชราผู้หนึ่งผมขาวยาวถึงกลางหลัง หนวดเคราสีขาวยาวถึงอก สวมชุดสีขาวขลิบเทานั่งยกยิ้มอยู่บนเก้าอี้ไม้ ด้านขวามีชายหนุ่มอายุประมาณสามสิบหกปี มัดผมหางม้า สวมชุดสีเทาขลิบน้ำตาล เมื่อทุกคนเข้ามาชายชราก็รีบลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว

“ยินดีต้อนรับพวกเจ้าทุกคน ข้ามีนามว่าจางหลิงเป็นเจ้าสำนักพยัคฆ์สายลมแห่งนี้ วันนี้พวกเจ้าคงเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว เอาละพวกเจ้าไปพักผ่อนเถอะ จะมีคนพาพวกเจ้าไป พรุ่งนี้อย่าลืมพวกเจ้าสามารถเข้าไปหอคัมภีร์เพื่อรับวิชาได้คนละสองเล่ม จงเลือกให้ดีเพราะพวกเจ้าจะไม่สามารถเปลี่ยนมันได้จนถึงปีหน้า อีกอย่างแวะเข้าไปที่ตึกปรุงยาด้วย ที่นั่นพวกเจ้าจะได้รับเม็ดยาสำหรับเพิ่มพลังปราณทุกเดือน”

สิ้นเสียงเจ้าสำนักจางหลิงก็มีชายหนุ่มและหญิงสาวสองคนเดินเข้ามา ทั้งสองให้แยกชายหญิงออกจากกัน ปีนี้ผู้ชายมากกว่าผู้หญิงเช่นเดิม โดยผู้ชายมีทั้งหมดหนึ่งร้อยคน ส่วนผู้หญิงมีเพียงแค่ยี่สิบคนเท่านั้น ทั้งหมดถูกพาออกไปด้านหลังของห้องโถง มีทางออกเดินอ้อมไปทางหลังเขาลูกหนึ่ง พบเห็นเป็นหมู่บ้านเล็กๆ ผู้ชายถูกพาเดินไปทางเดินด้านขวา ที่พักแยกกันระหว่างชายหญิง ทั้งหมดถูกพาเดินเข้าไปด้านใน ไม่นานชายหนุ่มผู้ที่พาทุกคนมาก็เอ่ยวาจาเสียงดัง

“เอาละที่นี่จะเป็นที่พักของพวกเจ้า จนกว่าพวกเจ้าจะมีอันดับหรือเข้ากับหมู่ตึกต่างๆถึงจะสามารถย้ายที่อยู่ได้ พวกเจ้าสามารถเลือกได้คนละหนึ่งหลัง พวกเจ้าแยกย้ายกันพักผ่อนเถอะ ด้านในจะมีกฎข้อบังคับของสำนักและชุดจัดเตรียมไว้ให้พวกเจ้าแล้ว”

สิ้นเสียงของชายผู้นั้น เด็กหนุ่มทั้งหลายก็รีบเลือกบ้านพักของตน เด็กหนุ่มเนี่ยฟงเดินเข้าไปด้านในจนเกือบท้ายหมู่บ้านก็เลือกบ้านพักหลังหนึ่งด้านหลังมีพื้นที่โล่งเล็กน้อยใต้ต้นไม้ใหญ่ ทันทีที่เข้ามาด้านในก็พบว่าสภาพบ้านถูกทำความสะอาดไว้อย่างดี มีเตียงไม้ มีโต๊ะไม้และเก้าอี้ ด้านข้างเตียงไม้ติดผนังมีกล่องเหล็กขนาดใหญ่อยู่ เด็กหนุ่มเดินตรงไปเปิดกล่องเหล็ก พบชุดของสำนักและหนังสือหนึ่งเล่มเกี่ยวกับกฎข้อห้ามต่างๆ เด็กหนุ่มรีบจัดการเก็บของในกล่องเหล็กไว้ในแหวนแล้ว แล้วล้มตัวนอนที่เตียงไม้