บทที่ 12
บทที่ 12 ไปรยาผลักประตูเข้าห้องผู้ป่วยด้วยอาการดีใจที่วันนี้ได้รับแม่กลับบ้านเสียทีหลังจากคุณหมอแนะนำให้นอนพักฝืนให้น้ำเกลือเพิ่มอีกหนึ่งคืน เธอคุ้นเคยกับบ้านที่มีแม่นั่งทำงานหน้าคอมพิวเตอร์มากกว่ากลับบ้านไปเจอความเงียบและว่างเปล่า แต่รอยยิ้มที่ปรากฏบนใบหน้าหวานก็ชะงักไปทันทีที่เธอเห็นชายหนุ่มร่างสู...
