บทที่ 10

บทที่ 10

บทที่ 10 “เจฟฟ์มุดหัวอยู่ไหนฟ่ะ” เสียงดังของนริศมาพร้อมกับเสียงเปิดประตูโดยไม่มีการขออนุญาตใดๆ เป็นเหตุทำให้คนที่ถูกเรียกรีบเก็บสมุดสเก็ตภาพลงในลิ้นชักโต๊ะทันที “มะ...มีอะไรเหรอต๊ะมาซะค่ำเชียว” น้ำเสียงสั่นเล็กน้อยด้วยท่าทางและสายตาที่ขุ่นมัวของเพื่อนสนิท “ก็มีเด๊ะ ไม่งั้นก็ไม่หอบสังขารมาถึงนี่หรอก”...