บทที่ 72 : ขุดค้นพื้นหลังของเขา
เช้าวันใหม่มาถึง
การถ่ายทอดสดของแองกี้ แฟตตี้เริ่มขึ้นแต่เช้า ผู้ชมหลายคนรู้แล้วว่าเขาและฉางหลี จิ่วเกอจะติดตาม NPC ระดับรีเจนดารีออกไปทำภารกิจ โดยธรรมชาติแล้วคนดูเหล่านี้มักจะซุบซิบเพื่อรอดูว่าสองคนนี้จะสามารถจัดการกับบอสระดับสูงได้อย่างไร
แม้ว่าคอมเมนต์จะเต็มไปด้วยเรื่องไร้สาระก็ตาม…
“PY ต้องเป็นPYแน่ๆ พวกเขาต้องขายตัวเองอย่างนี้เลยเหรอ?”
“ออกไปให้พ้น! ถึงจะพยายามขายตัวเองยังไง ท่านลอร์ดสุดหล่อของพวกเราก็ไม่ใช่คนแบบนั้นหรอก!”
“ถูกแล้ว เขาไม่ใช่คน เขาเป็นครึ่งเอลฟ์ต่างหากเล่า ฮ่า ฮ่า”
“ฉันรู้ว่าฉางหลี จิ่วเกอผูกสัมพันธ์กับ NPC ได้แน่ แต่เขากำลังทำอะไรอยู่เนี่ย?”
“ปู๊น ปู๊นน! รถไฟกำลังออกเดินทาง ปู๊น ปู๊นน! จิ่วเกอกำลังร้องตะโกน ปู๊น ปู๊น ฉึกฉักๆ...”
การถ่ายทอดสดเต็มไปด้วยเสียงเชียร์และเสียงหัวเราะ ฉางหลี จิ่วเกอลอบมองไปยังการถ่ายทอดสด สีหน้าพลันมืดครึ้ม เขาไม่แน่ใจว่าแฟตตี้ได้เผยแพร่ข้อมูลนี้ออกไปหรือไม่
แต่มันเป็นความจริงที่เขาประจบเอาใจเหล่า NPC ทั้งหลาย…
เขาไม่มีทางเลือกนี่นา!
ในยุคของเกมคอมพิวเตอร์ ผู้เล่นจะต้องส่งของขวัญไปให้ NPC เป็นจำนวนมาก!
ตัวอย่างเช่น คุณอาจจะให้ขนมปังแก่ขอทาน… อาจจะสัก 100 หรือแม้กระทั่ง 1,000 ชิ้น…
คุณอาจจะให้ทิปแก่บริกร…
แน่นอนว่าคุณจะต้องส่งดอกไม้ให้กับลูกสาวของตระกูลที่ร่ำรวยและมีอำนาจ รวมทั้งอุปกรณ์เสริมความงามต่างๆ มากมาย…
ในเกมเสมือนจริง ตราบใดที่ผู้เล่นสามารถเข้าใจภาษาที่ NPC พูดได้ พวกเขาก็มักพูดจาเลียแข้งเลียขาให้มากที่สุด
แต่เนื่องจากเกมเสมือนจริงได้รับการพัฒนาอย่างต่อเนื่อง NPC จึงมีกระบวนการคิดที่แตกต่างจากคนทั่วไป ซึ่งในเกมประเภทนี้นั้น การประจบสอพลอยังคงมีอยู่บ้าง แต่วิธีที่ใช้กลับแตกต่างออกไป ความพยายามของผู้เล่นในการประจบประแจงต่อ NPC นั้นเรียกได้ว่าอยู่ในจุดสูงสุดแล้ว
ฉางหลี จิ่วเกอก็จัดอยู่ในผู้เล่นประเภทนั้น เขาเล่นเกมสวมบทบาทมาสองเกมและได้รับทักษะนี้มา ซึ่งผู้เล่นประเภทนี้มักจะประจบประแจงผู้คนและประสบความสำเร็จในการได้รับอาชีพและทักษะลับมาสองสามอย่าง และทักษะที่ได้รับนั้นก็เปรียบได้กับพระเจ้าเลยทีเดียว…
ดังนั้น เขาจึงสามารถอดทนได้เมื่อความผิดพลาดในอดีตถูกเปิดเผยออกมา
มีอะไรที่เขาสามารถทำได้อีกงั้นเหรอ? แต่เขาไม่ได้สนใจหรอก
สุดท้ายแล้ว เขาก็ไม่เคยอยากจะเปิดเผยทักษะการประจบขั้นเทพให้คนไปเรียนรู้กันอย่างลับๆหรอก แม้ทั้งชีวิตก็ไม่เคยอยาก
พวกเขาทั้งสองมาถึงประตูเมืองก่อนเวลา หลังจากรอไปประมาณครึ่งชั่วโมง พวกเขาก็มองเห็นลอร์ดของเมืองนี้กำลังตรงมา วิลเลียมสวมชุดเกราะสีทองคล้ายกับมีสายฟ้าเล็กๆกระพริบไปมาบนตัวเกราะ และด้วยดาบยาวที่สะพายอยู่บนหลังและดาบสั้นห้อนไว้ตรงข้างเอวทำให้เขาดูราวกับวีรบุรุษคนหนึ่ง
ร่างกายของเขาถูกอาบไปด้วยแสงแดดยามเช้า ดวงตาคมกล้าที่หล่อเหลาทำให้แฟตตี้และจิ่วเกอทำได้เพียงชำเลืองมอง พวกเขาไม่กล้ามองไปตรงๆ…
แต่ผู้คุ้มกันข้างกายทั้งสองของวิลเลียมก็ทำให้การถ่ายทอดสดเริ่มร้อนระอุไปด้วยความตื่นเต้น!
พวกเขาเป็นใครกัน?
สถานะของพวกเขาคือ ผู้ดูแลเมืองลอทเนอร์ และผู้ช่วยของท่านลอร์ดโอดอม เฮฟวี่แฮมเมอร์!
“เชี่*ไรล่ะนั่น! เขาไม่ใช่มนุษย์แล้ว สองคนด้านข้างของท่านลอร์ดเป็นถึงบอสระดับอีปิค ทำไมถึงได้รู้สึกว่าพวกเขาธรรมดามากกัน?”
“นี่จะเป็นการยกระดับการถ่ายทอดสดให้สูงขึ้นไปอีก พลังลึกลับแห่งเมืองรุ่งอรุณได้ถูกเปิดเผยแล้ว มีNPC ระดับอีปิคเพียงคนเดียวเท่านั้นที่ถูกค้นพบโดยการถ่ายทอดสดของคนอื่นๆ ซึ่งเทียบกับไลฟ์นี้ไม่ได้เลย”
“ท่านลอร์ดหล่อไม่ไหว! ท่านผู้นำหล่อมาก! วิลเลียมโคตรหล่อ! มา! พวกเรามาต่อแถวเร็วเข้า!”
“ท่านลอร์ดของเมืองนี้หล่อเป็นบ้าเลย...”
ผู้ชมเริ่มรวมกลุ่มกัน และเห็นได้ชัดว่าพวกเขาตั้งใจแน่วแน่ที่จะเข้าร่วมกลุ่มทหารรับจ้างรุ่งอรุณ
หรือ…
การตามเทรนด์เป็นธรรมชาติของมนุษย์…
แต่พวกเขาก็ไม่มีทางเลือกมากนัก วิลเลียมเป็น NPCระดับสูงที่โดดเด่นที่สุด และยิ่งไปกว่านั้นในเมืองรุ่งอรุณก็มีบอสและรวมกำลังกันมากเกินไป พวกเขาทำให้ผู้เล่นต้องจดจ่ออยู่กับการถ่ายทอดสดนี้
แต่วิลเลียมอยากจะบอกว่า “ต้องขออภัยอย่างสุดซึ้ง” ไม่ใช่ว่าที่อื่นไม่มีบอสระดับรีเจนดารี แต่พวกเขาแค่ไม่ได้เป็นอย่างเขาต่างหาก มีNPCระดับรีเจนดารีห้าตนอาศัยอยู่ในทั้งสองอาณาจักรมนุษย์
การถ่ายทอดสอดในวันที่สองทำให้แองกี้ แฟตตี้โกรธจัด
โดยเฉพาะชื่อหัวข้อที่เขาตั้งว่า ‘ติดตามการผจญภัยกับบอสระดับรีเจนดารี!’
“ติดตามงั้นเหรอ ชิๆ” วิลเลียมแอบดู เขารู้สึกว่าแฟตตี้ไม่ได้พยายามที่จะหยาบคาย ในอดีต เมื่อเขาเป็นผู้เล่น เขาไม่ได้ตระหนักถึงเรื่องนี้เลย แต่ตอนนี้เขาได้กลายเป็น NPCและมีเป้าหมายที่ตั้งเอาไว้ เขาจึงตระหนักได้ว่าการถ่ายทอดสดเหล่านี้สร้างชื่อเสียงได้ไม่ธรรมดาเลย…
วิลเลียมไม่จำเป็นต้องพูดเรื่องไร้สาระกับผู้เล่นสองคนนี้ เขาพยักหน้าก่อนจะนำพวกเขาไปยังภูเขา
ในอดีต ถ้าพวกเขาต้องการเข้าไปยังป่าภูเขา ไม่ว่าพวกเขาจะไปทางไหนก็ตาม สำหรับผู้เล่นธรรมดาแล้วการเดินทางก็มักจะเต็มไปด้วยความยากลำบาก
แต่ในตอนนี้ ถนนที่ตรงและแข็งแรงทั้งสามเส้นปูเข้าไปยังในป่า วิลเลียมไม่ได้วางแผนที่จะพาพวกเขาไปยังเหมือง แต่เขามุ่งหน้าไปยังทะเลสาบสายรุ้งแทน เขาไม่ได้มีความตั้งใจจะมาทำอย่างอื่นนอกจากเดินไปรอบๆ เขาแค่อยากจะแสดง…
ทะเลสาบสายรุ้งในปัจจุบันได้รับการพัฒนาอย่างสวยงาม ตอนนี้เรือตกปลากว่า 20 ลำกำลังลากอวนจับปลา นอกจากนี้ สิ่งเหล่านี้ยังปรับปรุงคุณภาพชีวิตในเมืองแห่งรุ่งอรุณอีกด้วย
แน่นอนว่า เมื่อปริมาณปลาลดน้อยลง ชาวเมืองก็จะซื้อปลาลดลง โดยทั่วไปแล้วจะมีก็แต่ทหารที่มีรายได้ค่อนข้างสูงหรือเจ้าหน้าที่เท่านั้นที่จะสามารถซื้อปลาได้
ระบบลอร์ดและระบบขุนนางนั้นแตกต่างกัน
ปัจจัยหลักอยู่ที่ หากลอร์ดท่านนั้นสิ้นใจไปแล้ว อาณาเขตก็จะตายตาม!
ทั้งอาณาเขตจะขึ้นอยู่กับอิทธิพลของลอร์ดเท่านั้น เขาสามารถควบคุมได้ทุกสถานการณ์ นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเมื่อเจ้าเมืองของเมืองเล็กๆตามชายแดนหายตัวไป ทั้งอาณาเขตจึงระส่ำระส่าย นอกจากนั้นยังมีคนที่ออกจากเมืองไปอีกด้วย…
ในโลกที่พลังการต่อสู้ส่วนบุคคลอยู่ในระดับสูง ระบบลอร์ดนั้นเป็นผลลัพธ์ตามธรรมชาติ
เขาเป็นเหมือนผู้บริหารระดับสูงในบริษัทที่มอบตำแหน่งระดับสูงให้คนแต่ละคน อำนาจของผู้ใต้บังคับบัญชาจะขึ้นอยู่กับความไว้วางใจของลอร์ดของพวกเขา มันอาจถูกริบคืนด้วยประโยคเพียงประโยคเดียว
ในทางกลับกัน ระบบขุนนางก็เหมือนกับระบบจีนโบราณที่ตำแหน่งจะถูกกษัตริย์ประทานให้
ชนชั้นสูงจะมีอาณาเขตและผู้ติดตามเป็นของตนเอง
ขุนนางเป็นคนของกษัตริย์ แต่สิ่งสำคัญที่ต้องรู้เอาไว้คือคนของขุนนางจะภักดีต่อขุนนางไม่ใช่กษัตริย์
กษัตริย์ผู้มีอำนาจสามารถทำให้ทั้งประเทศขับเคลื่อนไปได้อย่างรวดเร็ว แต่กษัตริย์ที่อ่อนแอกลับสามารถรวบรวมภาษีได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น
ยิ่งไปกว่านั้น อาณาจักรไม่ได้ถูกทำลายไปได้อย่างง่ายดายนัก เพราะท้ายที่สุดแล้ว การปลิดชีพกษัตริย์ก็ฟังดูไม่ดีนัก ตราบใดที่องค์ชายสามารถจัดการผู้ติดตามของตนเองและสืบทอดอำนาจของกษัตริย์มาผู้เดียวได้ มันก็ไม่ได้ยากเกินไปในการควบคุมอาณาจักรอีกครั้ง
แต่ทว่า
หากท่านลอร์ดจากไปแล้ว มันไม่ง่ายเลยที่ลูกหลานจะดำรงอยู่ต่อไปได้…
เหตุผลหลักๆคืออะไร?
ในระบบลอร์ด ความแข็งแกร่งคือที่สุด
เมื่อก่อนวิลเลียมไม่สามารถดูแลเมืองเล็กๆตามขอบชายแดนได้หากไม่มีองครักษ์เอลฟ์ 500 ตนที่แข็งแกร่ง
โชคดีที่วิลเลียมไม่ได้คิดเกี่ยวกับการสืบทอดรุ่นต่อไป ตราบใดที่ความแข็งแกร่งของเขาน่าประทับใจ ก็เพียงพอแล้ว
“ธุรกิจกับเมืองบลูมูนเป็นอย่างไรบ้าง? เจ้าหญิงดื้อด้านนั่นไม่ได้สร้างปัญหาอะไรใช่ไหม?” วิลเลียมถามรองเจ้าเมืองโอดอม ขณะเดิน
โอดอมส่ายศีรษะ “ที่ผ่านมาการผลิตมิทริลเองก็เพิ่มขึ้นอย่างมาก ปริมาณที่ตกลงในธุรกิจก็ไม่เลว ด้านเจ้าหญิงก็ไม่มีปัญหาอะไร”
“ดีแล้ว แม้ว่าเราจะไม่รู้ว่าเธอคิดจะทำอะไรอยู่ก็ตาม” วิลเลียมถอนหายใจก่อนจะส่ายศีรษะ
“ฝ่าบาท...อืมม ท่านลอร์ด ทำไมท่านไม่ลองไปดูเองเลยล่ะ?” ดูเหมือนว่าโอดอมจะพูดอะไรผิดไป เขาเปลี่ยนน้ำเสียงของเขาอย่างรวดเร็ว เขาต้องซ่อนอะไรบางอย่างไว้ในคำพูดของเขาเป็นแน่
ฉางหลี จิ่วเกอและแองกี้ แฟตตี้ลอบมองกัน ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น พวกเขาไม่ได้คาดหวังว่าจะได้รับข้อมูลใหม่ที่นี่!
เจ้าชาย?
ฝ่าบาท?
สถานะรีเจนดารี?
ผู้ติดตามระดับอีปิคหลายคน?
องครักษ์ของบอส?
“ตัวเอกของเรื่องถูกตัดสินแล้วใช่ไหม?”
“เมืองรุ่งอรุณเผยความลับออกมาแล้ว ท่านลอร์ดวิลเลียมอาจจะเป็นเจ้าชายงั้นเหรอ?”
“บางทีเขาอาจจะมีความสัมพันธ์กับเจ้าหญิงบางองค์?”
“พระเจ้า! ถ้าฉันไม่ไปเมืองรุ่งอรุณ ฉันจะไม่ไลฟ์สตรีม!”
แองกี้ แฟตตี้มองดูคอมเมนต์ เขาถอนหายใจอย่างเงียบงัน เช่นเดียวกับที่พวกเขาคาดเอาไว้ บอสระดับรีเจนดารีตรงหน้าอาจจะเป็นตัวเอกของเบต้า
ท้ายที่สุดแล้ว มันก็คือเกมๆหนึ่ง
เบต้าต้องมีเนื้อเรื่อง และด้วยเหตุนี้เอง แน่นอนว่าต้องหลากหลายด้วยเช่นกัน อาจจะพบคนอื่นในไม่ช้า แต่ถึงอย่างนั้น ก็ไม่ได้หยุดยั้งไม่ให้เหล่าผู้เล่นประจบประแจงวิลเลียม
มีคนเปิดกระทู้ไว้สำหรับสนทนาเรื่องของวิลเลียมแล้ว
มันมีชื่อว่า ‘ท่านลอร์ดวิลเลียมจะครองตำแหน่งอะไรในอนาคต?’
กระทั่งบางคนถึงกับไปขุดคุ้ยข้อมูลโดยตรงเกี่ยวกับวิลเลียม
คำตอบแรก “วิลเลียม แบล็คลีฟ : ลอร์ดแห่งเมืองรุ่งอรุณ, หัวหน้าสมาคมทหารรับจ้างรุ่งอรุณ มีผู้ติดตามระดับอีปิคสี่คน, มีสัตว์เลี้ยงเป็นอสูรเวทย์สามตัว”
“กำลังทหารโดยประมาณ : 2000+
สถานะลับ : คนในราชวงศ์???
ความสัมพันธ์ลับ : เจ้าหญิง???
‘ไม่ทราบความสัมพันธ์และความสามารถอื่นๆของเขา!’
เผ่าพันธุ์ : ครึ่งเอลฟ์”
“เนื้อเรื่องไม่สามารถย้อนกลับได้ เพราะจากข้อมูลที่รั่วไหลของเว็บทางการผู้เล่นไม่สามารถทำอย่างนั้นได้จริงๆ”
“แต่มีโอกาสสูงที่วิลเลียมจะเป็นเจ้าชายของเผ่าเอลฟ์”
“นอกจากนี้แล้ว เป็นที่แน่นอนแล้วว่า NPC ระดับรีเจนดารีมักจะมีความเชื่อโยงกับภารกิจเนื้อเรื่องในอนาคต”
“ผลสรุป : ประจบเขาซะ!”
คำตอบที่สอง “ฉันต้องบอกพวกคุณทั้งหมดว่า อย่าไปเลียแข้งเลียขาเขาเข้าล่ะ คุณจะตายอย่างน่ากลัวหากทำอย่างนั้น!”
คำตอบที่สาม : “ช่างน่ากลัวจริงๆ! ข้าจำเลข ID เอ็งได้แล้ว หากเอ็งกล้าอยู่ในเมืองรุ่งอรุณล่ะก็ ข้าจะฆ่าเอ็งซะ!”
คำตอบที่ห้า : “...”
