ตอนที่แล้วตอนที่ 4 การสุ่มอัญเชิญครั้งที่สอง
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 6 นกน้อยกับผลประโยชน์ทั้งสี่

ตอนที่ 5 เสนาบดีกับองค์ชาย


"ของขวัญ?"

ฮวามู่หลานได้สั่นศีรษะเเละตอบกลับ"ฝ่าบาท ท่านควรพูดโดยตรงไม่จำเป็นต้องอ้อมค้อม มู่หลานไม่รู้ว่ามันคืออะไร!"

"ฮ่าฮ่า,เช่นนั้นเจ้าลองดูนี่!"

ลู่เฟิง ได้ขยับมือ ดาบ กานเจียง ได้ปรากฏขึ้นในมือของเขาเเละส่งต่อให้ มู่หลาน

"ดาบชั้นดี!"

ฮวามู่หลาน ที่เห็น ดาบกานเจียง ดวงตาของเธอเปล่งประกายอย่างมาก

"เจ้าชอบมันหรือไม่?"ลู่เฟิง กล่าวถามด้วยรอยยิ้ม

"ค่ะ!"

ฮวามู่หลานได้ตอบกลับทันที เธอไม่สามารถละสายตาจาก ดาบกานเจียงได้

"ถ้าเจ้าชอบมันข้ายกให้เจ้า"

ลู่เฟิง ได้ยิ้มและตอบกลับ"จากนี้ไปเจ้าจะเป็นเจ้านายของดาบกานเจียงเล่มนี้"

"นี่...."

ฮวามู่หลานได้ยินเช่นนั้นเธอรีบส่ายศีรษะอย่างร้อนรน"ฝ่าบาทของขวัญชิ้นนี้มีค่ามากเกินไป ข้าไม่สามารถรับมันไว้ได้"

แม้ว่า ฮวามู่หลาน จะไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญเรื่องดาบ แต่เธอก็รู้สึกได้ว่า ดาบกานเจียงในมือของเธอมีค่ามากขนาดไหน อย่างน้อย มันจะต้องเป็นดาบระดับสูงกว่าดาบที่สืบทอดมาในตระกูลของเธออย่างแน่นอน

อีกอย่างต้องรู้ว่าดาบที่สืบทอดมาในตระกูลของเธอ เป็นเพียง ดาบระดับมนุษย์ขั้นกลาง

มันได้รับสืบทอดมาหลายชั่วอายุคน แต่มาในตอนนี้ เธอกลับจะได้รับดาบชั้นที่มีค่ามากกว่าสมบัติของตระกูล

"รับไปซะ!"

ลู่เฟิง จ้องมองไปที่ ฮวามู่หลาน เเละ กล่าวพูดอย่างเด็ดเดี่ยว"ข้าบอกว่ามันเป็นของเจ้า ก็เป็นของเจ้า หรือว่าเจ้าต้องการปฏิเสธน้ำใจของข้า?"

"นี่..."

ฮวามู่หลาน ไม่รู้จะตอบกลับอย่างไร เธอไม่สามารถหาเหตุผลมาปฏิเสธคำพูดของ ลู่เฟิง ได้

ดังนั้นเธอจึงพยักหน้าตอบรับ"มู่หลานขอบพระทัยฝ่าบาท"

"ติ๊ง ความภักดีของ ฮวามู่หลาน ที่มีต่อ โฮสต์เพิ่มขึ้น 10 คะแนน ตอนนี้ ความภักดีในปัจจุบันรวม 95 คะแนน"

เสียงของระบบทำให้หัวใจของ ลู่เฟิง พองโต เขาได้รับความภักดีจาก มู่หลาน เพิ่มขึ้น 10 คะแนน ตอนนี้ ความภักดีของเธอที่มีต่อเขามากถึง 95 คะแนน ขาดอีกเพียง 5 คะแนนก็จะเต็ม

ฉันไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นหากค่าความภักดีของเธอเต็ม บางที มู่หลานอาจจะตกหลุมรักฉันก็เป็นได้ ฮิฮิ

"ฝ่าบาท นี่ก็ดึกเเล้ว ท่านควรจะเข้าบรรทม ข้าจะเฝ้าระวังข้างนอกให้เอง"

"อย่าเรียกข้าว่า ฝ่าบาท ให้เรียกข้าว่า นายท่าน!"

"นี่..."

"นี่คือคำสั่ง!"

"ค่ะ..."

"นายท่าน..."

"เยี่ยมมาก!"

"...."

ในเช้าวันรุ่งขึ้นทั่วทั้งพระราชวังหนานหยานเต็มไปด้วยชีวิตชีวา

พระราชวังหนานหยานเต็มไปด้วยข้าราชบริพารหลายพันคนพวกเขายืนอยู่ด้านนอกห้องโถงเจิ้งหลงเพื่อรอเข้าร่วมการชุมนุมครั้งใหญ่

หลังจากนั้นไม่นานชายชราผมสีเทาก็ก้าวเท้าเข้ามาในพระราชวังหนานหยานพร้อมกับขุนนางชั้นหนึ่งเเละชั้นสองจำนวนกว่าหนึ่งโหล

เมื่อเห็นอย่างนี้ข้าราชบริพารหลายคนรีบก้มศีรษะต่ำลง

เนื่องเพราะคนผู้นี้เป็นหนึ่งในเสนาบดีฝ่ายซ้ายของอาณาจักรหนานหยาน เขามีชื่อว่าโม่เต๋า

ในอาณาจักรหนานหยานหากบอกว่าใครเป็นจักรพรรดิตอนนี้ย่อมมีบางคนที่ไม่สามารถตอบได้ เเต่ถ้าถามว่าใครคือ เสนาบดีฝ่ายซ้ายโม่เต๋า พวกเขาย่อมรู้จักทันที

เพราะยังไงก็ตาม เขาผู้นี้ก็คือหนึ่งในผู้บงการอยู่เบื้องหลัง

"นายท่าน ในเมื่อท่านลงมือเอง องค์ชายขยะอย่างลู่เฟิง คงจะไม่ได้ขึ้นครองบัลลังก์แล้ว"

ข้าราชบริพารได้เข้ามาหาโม่เต๋าเเละกล่าวกระซิบเบา ๆ

โม่เต๋าได้พยักหน้าเบา ๆ เเละ กล่าวถามถึง ราชาเมกาทรอน

ราชาเมกาทรอน คือ ลุงคนที่สองของ ลู่เฟิง เป็นแม่ทัพใหญ่ของอาณาจักรหนานหยาน

"ยังไม่มีข่าวจากราชาเมกาทรอน เป็นไปได้หรือไม่ที่เขาอาจจะเข้าข้างสนับสนุน ขยะลู่เฟิง?"

"เป็นไปไม่ได้"

โม่เต๋าได้สั่นศีรษะ"เขาเเค่รอโอกาสให้เราจัดการทุกอย่างเสร็จจากนั้นก็จะยกทัพมาในนามของการแก้เเค้นให้กับ ลู่เฟิง เขาเป็นคนเช่นนั้น"

"นี่...เช่นนั้นพวกเรา"ข้าราชบริหาร คนนี้ รู้สึกกังวลเล็กน้อย

โม่เต๋าได้กล่าวเย้ยหยัน"สบายใจเถอะ ราชาเมกาทรอน ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของข้า!"

หลังจากหยุดนิ่งไปชั่วครู่เขาก็พูดขึ้น"นอกจากนี้ โม่หลิน หายไปไหน ยังไม่มีข่าวของเขาอีกหรือไง?"

"ขอรับ"

ข้าราชบริหารได้ตอบกลับอย่างรวดเร็ว

หลังจากนั้นไม่นาน โม่เต๋า เเละ กลุ่มคนของเขาก็ได้เดินเข้าไปยังห้องโถงเจิ้งหลง

เห็นฉากนี้ ลู่เฟิง รู้สึกโกรธมากทันที

อาณาจักรหนานหยานมีลำดับขั้นอย่างเคร่งครัดมันได้กำหนดไว้อย่างชัดเจนเเล้วว่าเมื่ออยู่ต่อหน้าองค์จักรพรรดิหรือราชวงศ์ จะต้องอยู่ห่างจากตำเเหน่งขององค์จักรพรรดิอย่างน้อย 9 ก้าว นี่คือการเเสดงความเคารพและชมเชยความสง่างามขององค์จักรพรรดิ

ในฐานะที่เป็นเสนาบดีฝ่ายซ้ายของอาณาจักรหนานหยาน เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะไม่รู้เรื่องนี้ เเต่เขาก็ยังทำ มีความเป็นไปได้อย่างเดียว นั่นคือเขาไม่ให้ความเคารพแก่องค์จักรพรรดิของอาณาจักรหนานหยาน

เล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกับข้า ลู่เฟิง!

ลู่เฟิง ได้ยืนขึ้นพร้อมกับสบัดแขนเพื่อส่งสัญญาณให้กับ มู่หลาน และ ทหารยามอีกกว่าสามสิบคน

ยามเหล่านี้เป็นหนึ่งในองค์รักษ์ทั้งแปดเมื่อคืนที่เลือกติดตาม ลู่เฟิง พวกเขาได้เตรียมพร้อมสำหรับช่วยเหลือ ลู่เฟิง ทุกเมื่อ

"ฝ่าบาท..."

ลู่เฟิง ไม่ได้ออกคำสั่งอะไร เขาเพียงจ้องมองไปที่ เสนาบดีโม่เต๋าเพื่อรอดูท่าทีของอีกฝ่าย

"ฝ่าบาทท่านยังไม่ได้ขึ้นครองราชย์ ท่านจึงยังไม่มีสิทธิ์นั่งบนบัลลังก์มังกร"

เสนาบดีฝ่ายซ้ายโม่เต๋าได้กล่าวพูดขึ้นทำให้ข้าราชบริพารหลายคนต่างก็เสนอตัวพูดขึ้นเช่นเดียวกัน

ได้ยินคำพูดเหล่านี้ ลู่เฟิง ไม่ได้ออกอาการใด ๆ

ดูเหมือนว่านี่เองก็คงเป็นหนึ่งในแผนการของ โม่เต๋า

ลู่เฟิงจ้องมองไปที่ เสนาบดีฝ่ายซ้ายโม่เต๋าด้วยรอยยิ้ม"ถ้าเจ้าอยากเล่นอย่างนี้ก็ได้!"

จากนั้นเขาก็จ้องมองไปที่ข้าราชบริพารด้านล่างและกล่าวพูดขึ้น"ในฐานะที่พวกเจ้าเป็นหนึ่งในข้าราชบริพารของข้า พวกเจ้า ดูซูบผอมลงมาก พวกเจ้าไม่ได้กินให้เต็มอิ่มอย่างนั้นหรือ?"

ได้ยินคำพูดของ ลู่เฟิง บรรดาข้าราชบริพารต่างก็ตกใจอย่างมากพวกเขารีบพูดพร้อมกัน"ฝ่าบาทล้อพวกเราเล่นเเล้วไม่กี่ปีที่ผ่านมาภายใต้การชี้นำของท่านเสนาบดีโม่เต๋า อาณาจักรหนานหยานของเราปลอดภัยเเละสงบมากขึ้น เรื่องความเป็นอยู่เอง ก็ดีขึ้นเรื่อย ๆ จะเป็นไปได้อย่างไรที่พวกเราจะอดข้าว!"

ฮ่าฮ่า ภายใต้การชี้นำของเสนาบดีโม่เต๋า?

ลู่เฟิงยิ้มเยาะ ข้าราชบริพารเหล่านี้เป็นเพียงเเค่คนที่ถูกจูงจมูกเท่านั้นย่อมไม่รู้เจตนาที่เเท้จริงของผู้เป็นนาย

ดีมาก!

ลู่เฟิงจ้องมองไปที่คนเหล่านี้เเละกล่าวพูดขึ้น"ในเมื่อพวกเจ้าทานอาหารครบมื้อเหตุใดพวกเจ้าถึงดูอ่อนเเอ พวกเจ้าไม่เห็นข้าอยู่ในสายตาหรือไม่?"

ไม่เห็นองค์ชายอยู่ในสายตา?

ใครบ้างจะกล้าพูดเช่นนี้ออกมา

ท้ายที่สุดแล้ว ลู่เฟิง ก็เป็นองค์ชายเเละรัชทายาทของอาณาจักรหนานหยาน หากพวกเขาทำตัวหยาบคายมากเกินไปย่อมไม่ใช่เรื่องดี

แน่นอนว่าพวกเขาอยู่ข้าง เสนาบดีโม่เต๋า พวกเขาจึงรอดูท่าทีเจ้านายของตนเอง

โม่เต๋า จ้องมองไปที่ ลู่เฟิง เขาขมวดคิ้วแน่นและสงสัย นี่ยังคงเป็นองค์ชายขยะที่เขารู้จักอยู่อีกงั้นเหรอ ? มันกล้าที่จะพูดแบบนี้ได้ยังไง ?

เป็นไปได้หรือไม่ว่าสมองของมันจะได้รับการกระทบกระเทือนจนเสียสติไปเเล้ว ?

ถ้าอย่างนั้น

โม่เต๋าได้ยิ้มเล็กน้อยเเละขยิบตาให้กับแม่ทัพที่นั่งอยู่ข้างหลัง

แม่ทัพคนนี้คือ เฉินหานฉวน เป็นหนึ่งในแม่ทัพใหญ่ที่มีทหารใต้อาณัติมากกว่า 200,000 คน แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็เป็นหนึ่งในผู้ใต้บังคับบัญชาของ โม่เต๋า

เขาได้ยืนขึ้นเเละจ้องมองไปที่ลู่เฟิง"องค์ชายท่านไม่คิดว่าท่านพล่ามมากเกินไปงั้นหรือ?"

ดวงตาของ ลู่เฟิง จ้องมองไปที่ ทิศทางเจ้าของเสียงซึ่งก็คือ แม่ทัพเฉินหานฉวน

โชคดีที่มีคนคิดที่จะท้าทายเขา เขาจะได้ถือโอกาสตอนนี้เเสดงอำนาจบารมีของเขาเลย

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด