บทที่ 9
บทที่ 9 เสียงโทรศัพท์มือถือร้องกวนใจอยู่หลายนาทีจนเจ้าของต้องยื่นมือออกมาจากผ้าห่มผืนบางควานหาโทรศัพท์และกรอกเสียงตอบรับทั้งที่ไม่รู้ว่าใครโทรเข้ามา “ฮาโหล” “ลูกอรเหรอ นี่พ่อน่ะ” “พ่อ” อรพิมทำหน้าแหยแล้วพลิกตัวขึ้นจากที่นอน นึกบ่นว่าตัวเองในใจที่ดันรับโทรศัพท์ไม่ดูเบอร์ที่โชว์เข้ามาเสียก่อน “พ่อมีอะ...