ตอนที่ 21 อย่ามาลวมลาม !

บทที่ 5 – 1/5

ตอนที่ 21 อย่ามาลวมลาม !

ทันทีที่ซูยองกลับไปถึงบ้าน

เธอก็เริ่มเคลียงาน วางแผนการทำงานใหม่ทันที โชคดีที่เธอเป็นศิลปิน ปกติก็ทำงานที่บ้านอยู่แล้ว ไม่มีใครมาตามงานให้ปวดหัว แต่ก็ต้องจัดการตารางงานของตัวเองเช่นกัน เธอยังมีต้องไปคุยกับที่จัดแสดงผลงาน คุยกับโรงพิมพ์ และสื่ออื่นๆ อีกเล็กน้อย

“เอาหละจัดตารางใหม่เรียบร้อยละ จะได้แสดงงานทันปลายปีพอดี”

“ติ๊ด” เสียงข้อความเข้ามือถือ

แทโอ : ทำอะไรอยู่

เรามาแถวบ้านนะ ไปกินข้าวกันไหม

ซูยองเห็นข้อความแต่ก็ไม่กดอ่าน ยังคงทำงานต่อไป

แทโอ คือแฟนเก่าของซูยอง ที่นอกใจเธอไปคบกับรุ่นน้องแทน และปากแข็งบอกว่าไม่มีอะไรกัน แต่ความลับไม่มีในโลก พอเธอรู้เธอก็ตัดใจทันที แต่แฟนเก่าก็ยังมาตอแยเธออยู่เรื่อยๆ เรียกได้ว่าไม่มีจิตสำนึก ถึงขั้นแอบไปคบชู้ ไปมีอะไรกันทำเธอเสียใจ แต่พอเลิกกันกับคนนั้น ก็กลับมาแวะหาเธอทุกครั้ง

"อยากจะอ้วก ยังมีหน้าพิมพ์มาหาเราอีกนะ เพลียใจจริงๆ"

แทโอเห็นซูยองไม่ยอมอ่าน จึงโทรมาหาแทน แต่เธอก็ไม่เคยรับ เธอใจแข็งเสมอ ตัดใจแล้วก็คือจบ

ณ ที่จัดแสดงผลงาน

“สวัสดีค่า วันนี้ขอมาดูพื้นที่ก่อนนะคะ” ซูยองมาดูพื้นที่ เพื่อที่จะเตรียมแสดงาน

“โอ้วมาล่วงหน้าก่อนเยอะเลยนะครับ” เจ้าหน้าที่ออกมาต้อนรับอย่างสุภาพ

“ใช่ค่ะ กลัวว่าหลังจากนี้อาจจะไม่ว่างมา เลยอยากมาดูสถานที่จริงก่อน เดี๋ยวคราวหน้าจะเอาแผนผังงานแสดงมาให้ด้วยนะคะ”

“ได้เลยครับผม”

พอซูยองคุยธุระเสร็จกำลังจะกลับ เธอลงลิฟท์ตามปกติ เพื่อออกไปลานจอดรถ แต่ก็ต้องตกใจ เพราะมาเจอเข้ากับแทโอ ที่แอบมาดักรอเธออยู่ตรงทางเข้า

แทโอตามซูยองไปตั้งแต่เห็นเธอออกจากบ้าน พอรู้ว่าเลี้ยวรถมาจอดในตึกแสดงงาน ก็เดาออกว่าเดี๋ยวตอนเธอจะกลับก็ต้องออกมาขึ้นลิฟท์ไปลานจอดรถแน่ๆ จึงรีบมาดักเธอไว้ก่อน

“เข้ามานี่สิ” แทโอดึงมือซูยองเข้าลิฟท์ไป

“นี่ปล่อยนะ มาจับมือทำไม” ซูยองสะบัดมือออกไม่อยากให้จับ

“ทำไมไม่รับโทรศัพท์กันบ้าง ยังโกรธอีกหรอ” แทโอพูดพร้อมกับพยายามเข้ามาประชิดตัวซูยอง

“เราไม่มีเรื่องอะไรต้องคุยกันแล้วนะ ถอยไป” ซูยองผลักเขาออกไปทันที

“ขอโทษนะ เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมเถอะ” แทโอไม่ยอมเลิกลาคว้าแขนซูยองเอาไว้พยายามจะกอด

“นี่นายปล่อยนะ ฉันไม่ได้รู้สึกอะไรกับนายแล้วทั้งนั้น อย่าคิดไปเอง” ซูยองดิ้นสุดแรง

แทโอไม่ยอมปล่อย พยายามจะจูบซูยอง เขาพยายามกอดรัดซูยองแน่นขึ้น

ซูยองดิ้นสู้แรง พอเห็นว่าเขาไม่ยอมจะหยุดง่ายๆ แน่ๆ เธอจึงตะโกนขึ้นมาเสียงดังว่า

“ฉันมีคนใหม่แล้ว” พร้อมกับผลักแทโอออกไปโดยแรง

แทโอยืนนิ่ง ไม่คิดว่าซูยองจะมีใคนใหม่ เขายังคิดเข้าข้างตัวเองอยู่ว่าซูยองยังรอเขาเสมอ พอลิฟท์เปิดออก ซูยองก็วิ่งออกไป ขึ้นรถตัวเอง และรีบขับกลับบ้านทันที

“น่าเบื่อ ไอ้พวกผู้ชายลำไย หน้าด้านทำเราเสียใจขนาดนั้นแล้วยังจะมีหน้ามาขอคืนดีอีกนะ ขนลุก จะอ้วก” ซูยองเกลียดคนแบบนี้ขั้นสุด ขยะแขยง รู้สึกซวยมากๆ ที่เผลอไปหลงรักมัน

“ดีนะที่เลิกมาได้ โคตรโชคดี นับว่าแต้มบุญเรายังสูง”

“เฮ้อออออออ”

จริงๆ ซูยองก็คิดมากกับรักครั้งใหม่เหมือนกัน ด้วยความที่เจอผู้ชายห่วยๆ มาเยอะ เจ็บแล้วต้องจำ กับควีถึงจะรู้สึกต่างออกไป เพราะเหตุการทำให้เห็นนิสัยกันเร็ว

“เขาก็พุ่งตัวมาช่วยเราจริงๆ ในวันที่เรามีอันตราย แต่ใครจะรู้อนาคต เขาอาจจะนอกใจเราก็ได้”

ชีวิตช่างเป็นสิ่งไม่แน่นอนเอาซะเลย

ในช่วงที่ซูยองกลับมาเคลียตารางงานของตัวเอง ซูยองก็คิดถึงควี แต่ก็ต้องตัดสินใจด้วย ว่าจะใช้ชีวิตของตัวเองอย่างไร เธอรักควีนะ แต่ด้วยความเจ็บช้ำจากผู้ชายห่วยๆ เห็นแก่ตัวมาเยอะ ทำให้เธอต้องระวังความรักให้มาก

เธอจึงใช้เวลานี้ค่อยๆ ทบทวนจิตใจตัวเองไปก่อน

“ปึง ปึง ปึงๆๆๆ”

“เปิดประตูหน่อย”

“….”

ใครกันมาเคาะประตูแต่เช้า ???

"ใครคะ?"

เอ๊ะ หรือว่า !!!

โปรดติดตามตอนต่อไป…