PTH13 แผนการที่ชาญฉลาด

“ฮ่าฮ่า เอาอีก!”

ภายในบ้านศิลาหลังน้อย เสียงหัวเราะที่ฟังดูราวกับคนหิวโหยดังขึ้น

ในช่วงหกวันที่ผ่านมานี้ เว่ยสั่วขมักเขม่นอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เพราะเขาสามารถสร้างยันต์เพลิงเพื่อจะนำแลกเป็นศิลาวิญญาณได้ ทำให้ยามนี้เขารู้สึกราวกับอยู่ในเหมืองศิลาวิญญาณ จึงตั้งใจขุดมันทั้งวันทั้งคืน

ชายชราเองก็ตื่นเต้นไม่แพ้เว่ยสั่ว เพราะเขาไม่เคยมีประสบการณ์การสร้างยันต์มาก่อน แต่เมื่อได้เริ่มสร้างจนถึงยามนี้ กระดาษยันต์ 16 แผ่น สร้างยันต์สำเร็จได้ถึง 12 แผ่น อัตราความสำเร็จอยู่ที่ 7 ใน 10 ส่วน ที่สำคัญ ยามนี้เขาใช้เพียงพู่กันปกติทั่วไป หากเปลี่ยนไปใช้พู่กันที่ดีขึ้น บางทีอัตราความสำเร็จอาจพุ่งสูงถึง 8 ใน 10 ส่วนหรือมากกว่านั้น

ประสบการณ์ที่เพิ่มพูนและความคุ้นเคยที่มากขึ้น ทำให้ร่างกายเริ่มปรับตัว ยามที่ทำกระดาษและวาดอักขระยันต์ ไม่ได้กินพลังงานไปมากเท่าใดนัก ทำให้ตอนนี้สามารถสร้างยันต์ได้มากถึง 30 แผ่นต่อวัน

“เด็กนี่มีพรสวรรค์ด้านการสร้างยันต์จริงๆ” ชายชราจ้องมองเว่ยสั่วที่กำลังดีใจกับความสำเร็จของตน หากไม่ได้เห็นด้วยตา ชายชราคงไม่เชื่อว่าจะมีผู้มีพรสวรรค์มากขนาดนี้อยู่

“เจ้าทำอะไร?” เมื่อเห็นเว่ยสั่วทำท่าทางแปลก ชายชราจึงกล่าวถามขึ้น

ด้วยความที่สร้างยันต์ติดต่อกันมาหลายวัน ทำให้เว่ยสั่วมียันต์เพลิงอยู่ไม่น้อย เขาจึงนำยันต์เพลิงที่จะนำไปขาย กองไว้บนเตียงนอนแล้วนอนทับ

ชายชราพูดไม่ออกเพราะตอนนี้ดูเหมือนชายชราจะเข้าใจแล้วว่าเหตุใดอัตราความสำเร็จของเว่ยสั่วจึงเพิ่มสูงขึ้น นั่นเพราะเขามีศิลาวิญญาณเป็นแรงผลักดัน

“ฮ่าฮ่า!” เว่ยสั่วที่นอนอย่างสบายอารมณ์หัวเราะชอบใจ ตั้งแต่เริ่มสร้างยันต์มาจนถึงวันนี้ เขาได้ยันต์มาทั้งหมด 141 แผ่น หากเอาไปขายน่าจะได้ศิลาวิญญาณระดับล่าง 70 ก้อน

เมื่อนอนพักจนพอใจก็ลุกขึ้นจากเตียง นำยันต์ที่เตรียมจะไปขายเก็บเข้ากระเป๋า

“เจ้าจะไปไหน?”

ในขณะที่เว่ยสั่วกำลังจะออกไป ชายชราก็ถามขึ้น

“ข้าจะออกไปขายยันต์ ตอนนี้ร้านค้าน่าจะเปิดกันเกือบหมดแล้ว” เว่ยสั่วจ้องมองชายชราพลางกล่าว “วันนึงข้าสร้างยันต์ได้ 30 แผ่น เหน็ดเหนื่อยแทบตาย ตอนนี้ถึงคราวเอาพวกมันไปแลกเป็นศิลาวิญญาณกลับมาแล้ว ข้าจะได้ใช้พวกมันยกระดับพลัง... การทำแบบนี้ได้ทั้งฝึกสร้างยันต์และยกระดับพลังไปในตัว”

“อืม...ก็ดีแล้ว” ชายชรากล่าว “แต่หากเจ้าทุ่มขายยันต์เพลิงทั้งหมดในคราวเดียว นิกายเพลิงสวรรค์จะสงสัยและตามหาตัวเจ้า เพื่อเอาเจ้าไปเป็นคนสร้างยันต์ให้ เมื่อถึงยามนั้นเจ้าจะไม่มีอิสระแบบนี้อีก”

“ข้าไม่เข้าใจ” เว่ยสั่วไม่เข้าใจในสิ่งที่ชายชราจะสื่อความหมาย

ชายชรากล่าวถาม “ในเมืองแห่งนี้มีนักปรุงโอสถและนักสร้างยันต์กี่คน?”

เว่ยสั่วขบคิด “น่าจะมีประมาณ 20 คน”

ชายชรากล่าว “อืม… เจ้าเข้าใจหรือยัง?”

เว่ยสั่วส่ายหน้า “ยังไม่เข้าใจ”

“เจ้าโง่เอ้ย” ชายชราอดด่าทอไม่ได้ “นักสร้างยันต์ทั่วไปจะมีอัตราความเร็จไม่สูงนัก หากพวกมันรู้ว่าเจ้าเป็นนักสร้างยันต์ที่มีอัตราความสำเร็จสูง ไม่ว่าขุมกำลังใดก็อยากได้ตัวเจ้า หากพวกมันได้ตัวเจ้าไป เจ้าคิดว่ายันต์ที่เจ้าสร้างจะยังเป็นของเจ้าหรือเปล่า? และหากเจ้าเข้าร่วมกับพวกมันก็จะรู้ความลับของพวกมัน หากมีขุมกำลังอื่นต้องการล้วงความลับเหล่านั้น พวกมันแค่จับตัวเจ้าไปทรมานสารพัดเพื่อให้ได้ความลับมา แล้วสังหารเจ้าทิ้งในท้ายที่สุด”

“นั่นสิ คงเป็นอย่างที่ท่านว่า” เว่ยสั่วหัวเราะ “แต่ท่านวางใจเถอะ ต่อให้ขายยันต์เพลิงไปทั้งหมดในคราวเดียวก็ไม่มีปัญหาหรอก”

“ไม่มีปัญหา?” ชายชราไม่อยากเชื่อในสิ่งที่เว่ยสั่วกล่าว

“คืนนี้ข้าจะออกไปนอกเมืองแต่ไม่ไกลมากนัก มียันต์เพลิงติดตัวน่าจะไม่มีปัญหา ข้าจะพาท่านออกไปด้วย” เว่ยสั่วยิ้มก่อนจะเก็บโถของชายชรา ห่อไว้อย่างดีซุกใส่อกเสื้อ ปิดบ้านอย่างแน่นหนาแล้วออกจากบ้านไป

ยามราตรีมาเยือน มีบุคคลปริศนาสามคนมุ่งตรงมายังเมืองจิตวิญญาณสูงสุด

คนทั้งสามเป็นผู้ที่ถูกร้านแห่งหนึ่งจ้างวานให้มาหาสมุนไพร แต่ด้วยระดับพลังที่ค่อนข้างต่ำ พวกมันจึงไม่กล้าออกไปหาสมุนไพรไกลจากเมืองนัก

เมื่อทั้งสามไปถึงยังสระทมิฬที่มีฟองสีดำผุดขึ้นเป็นระยะ พวกมันเห็นผู้เยาว์คนหนึ่งยืนอยู่ในสระ ผมเผ้ายุ่งเหยิงราวกับถูกเพลิงไหม้

“เงินจ่ายค่าเช่าก็ไม่มี คงได้แต่เสี่ยงโชคเท่านั้นแหละ” สระน้ำสีดำอยูห่างจากเมืองจิตวิญญาณสูงสุดไปทางใต้ราว 200 ลี้ น้ำสีดำที่เหนียวข้น มีฟองผุดระเบิดออกมา ส่งกลิ่นไม่น่าโสภา บริเวณนี้จึงไม่มีอสูร มีข่าวลือว่าเมื่อหลายพันปีก่อนมีผู้ฝึกตนจำนวนมากต่อสู้กันที่นี่ ทำให้เกิดสระน้ำแห่งนี้ขึ้น มีคนเคยมาหาของสมบัติในสระ บ้างก็ไม่พบ บ้างก็พบสมบัติบางอย่าง

เมื่อคนทั้งสามเห็นผู้เยาว์คนนั้น พวกมันตะโกนกล่าวถาม “น้องชาย เจ้าหาอะไรอยู่เหรอ? ได้อะไรติดมือบ้างหรือเปล่า?”

“ยังไม่ได้เลย เดี๋ยวนะ! นี่มันอะไร?” เมื่อเห็นผู้เยาว์คนนั้นอุทาน คนทั้งสามก็เร่งวิ่งเข้าไปหา เห็นกล่องโลหะใบหนึ่งที่ผู้เยาว์คนนั้นนำขึ้นมาจากน้ำ

“ยันต์เพลิง! ยันต์เพลิงจำนวนมาก?”

“ไม่อยากเชื่อเลยจริงๆ”

คนทั้งสามแทบไม่อยากเชื่อสายตาว่าจะได้บางสิ่งขึ้นมา เมื่อผู้เยาว์คนนั้นเปิดปล่องออก กลับพบยันต์เพลิงที่เปล่งแสงสีแดงจางจำนวนมาก

“วันนี้ข้าโชคดีจริงๆ! ข้าแบ่งให้พวกท่านแผ่นนึงก็แล้วกัน” ผู้เยาว์คนนั้นนำยันต์เพลิงแผ่นหนึ่งออกมาจากกล่อง ยื่นให้คนทั้งสามก่อนจะหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย

“นี่ยันต์เพลิงจริงๆเหรอ? เขาได้ยันต์เพลิงมากขนาดนั้นจริงเหรอ?”

ทั้งสามจ้องมองยันต์เพลิงด้วยความสงสัย แต่สุดท้ายก็อดไม่ได้ กระตุ้นยันต์เพลิงเพื่อทดสอบอานุุภาพ

“ตูม”

บอลเพลิงขนาดเท่ากระทะพุ่งไปเบื้องหน้า กระทบเข้ากับเสาที่อยู่ไม่ไกล ระเบิดออกอย่างรุนแรง เปลวเพลิงแผ่กวาดเป็นวงกว้างนับ 100 จ้าง

“ยันต์เพลิงระดับหนึ่ง! เป็นยันต์เพลิงระดับหนึ่ง! คาดไม่ถึงว่าเด็กนั่นจะโชคดีขนาดนี้”

“ยันต์เพลิงพวกนั้น อย่างน้อยๆก็ร้อยแผ่น”

ตอนแรกที่เห็นผู้เยาว์คนนั้นได้กล่องโลหะขึ้นมา พวกมันดีใจด้วย แต่เมื่อเห็นยันต์เพลิงพวกมันก็เริ่มอิจฉา

...

“เป็นไงบ้าง? แผนการของข้า!” เมื่อกลับมาถึงบ้าน เว่ยสั่วก็นำโถคุมภูติออกมา แล้วกล่าวอวดอ้างชายชราอย่างภาคภูมิใจ

“ชื่นชมตัวเองเข้าไป! น่าหมั่นไส้!”

“ฮ่าฮ่า ก็แผนการของข้ามันเฉียบ เดี๋ยวพรุ่งนี้คนทั้งเมืองก็จะรู้ว่ามีคนได้ยันต์เพลิงไปเป็นจำนวนมาก ต่อให้ขายหมดในคราวเดียวก็ไม่มีปัญหา” เว่ยสั่วหัวเราะ ถอดชุดที่เปื้อนโคลนออกก่อนกระโดดลงอ่างอาบน้ำอย่างสบายใจ...