ตอนที่ 8 ความลับแตก!
ตอนที่ 8 ความลับแตก!
กลางดึก
ควีมองกระต่ายที่นอนซุกอยู่กับซูยองก็เอ็นดู จนเผลอไปลูบหัวทั้งกระต่ายน้อยและซูยอง ทำให้นางลืมตาตื่น!!
“….” ความนิ่งเข้าแทรกกระทันหัน
“ตึก ตัก ตึก ตัก” ควีหัวใจเต้นแรง เหมือนกำลังทำอะไรผิด
แต่แล้วก็โชคดี ที่ซูยองเปิดตาขึ้นมาเพียงแป๊บเดียวแล้วหลับไป z Z Z
"....."
"เฮ้อออ" ควีโล่งใจแต่ก็ยังไม่วายมองเธอไม่วางตา
ซูยองค้างอยู่ที่ถ้ำหลายวันจนขาหายอักเสบ เธอพยายามเดินออกไปสำรวจถ้ำทุกวันเพื่อหาทางออก แต่ก็ไม่เจอทางออกซักที
เธอไม่รู้สึกเหงาเพราะมีควีกับกระต่ายน้อยเป็นเพื่อน ถึงจะชอบผจญภัยแต่ใจก็อยากรีบกลับบ้านอยู่ดี เพราะลึกๆ แล้วก็กลัวพ่อแม่เป็นห่วง ถึงจะนานๆ ทีจะได้เจอพ่อแม่ครั้งนึงก็ตาม
กิจกรรมหลักในแต่ละวันตอนอยู่ในถ้ำของซูยองคือ เก็บผลไม้ ทำที่ดักปลา รักษาอาการเจ็บที่ข้อเท้า และหาทางออกจากป่า
“ฉันว่าต้นนี้ต้องหวานแน่ๆ เลย เดี๋ยวลองเก็บมาดูนะคะ”
ซูยองปีนต้นไม้พยายามไปเด็ดผลจากต้นที่อยู่สูงขึ้นไปหน่อย โดยมีควีคอยมองอยู่ไม่ห่าง ควีพยายามไม่อยากจะสนใจ แต่ก็อดเป็นห่วงไม่ได้ พอซูยองเหมือนจะเซล้มลงมา ควีก็รีบเข้ามารับโดยโอบหลังของนางเอาไว้
“ขอบคุณนะคะ เกือบตกซะแล้ว แต่ยังดีที่คว้าได้ลูกนึงหละ” ซูยองอวดผลไม้ที่เก็บได้ให้ดู
“โหลองดมผลนี้ดูสิคะ กลิ่นหอมน่ากินสุดๆ ^_^” เธอยื่นผลไม้ให้ควีลองดม ด้วยหน้าตายิ้มแย้มแจ่มใส
ซูยองยังคงไม่รู้นึกว่าควีเป็นคนธรรมดา แต่ยิ่งนานวันควีก็แอบหวั่นไหว จากใจที่ดูเย็นชาก็อ่อนลง ควียอมกินผลไม้ที่ซูยองปีนขึ้นไปเก็บ เพราะเห็นนางพยายามเก็บมาให้หลายครั้งเลยลองกินดู
“^^” ควีไม่ได้มีความสุขขึ้นเพราะได้กินผลไม้รสหวาน แต่มีความสุขเพราะเห็นซูยองดีใจ ที่ควียอมกินผลไม้แล้ว
ในช่วงเวลากลางวัน ซูยองจะเก็บดอกไม้ และก้านยอดของต้นหญ้า เก็บเอามาจุ่มสีที่ทำจากดอกไม้บด มาเขียนไว้ที่หิน เพื่อเป็นการบันทึกวันที่อยู่ในถ้ำ ด้วยการวาดรูปสัตว์ลงบนหิน 1 ก้อน เท่ากับ 1 วัน
ส่วนควีแค่มองตามดูเฉยๆ กิจกรรมส่วนใหญ่ของควีคือนั่งสมาธิ ซูยองเลยเข้าใจผิดคิดว่าควีเป็นฝรั่งมาฝึกตน แบบเข้าคอร์สฝึกธรรมบำเพ็ญเพียรกลางป่า อะไรแบบนั้น
ตกดึก
ซูยองมัวแต่พยามบดดอกไม้มาทำสีเพลิน ทำจนดึกดื่นลืมเวลา พอหมดแรงก็เผลอนอนหลับไป
ควีเห็นซูยองหลับไปบนพื้นเย็นๆ จึงอุ้มซูยองมานอนที่เตียงอุ่นๆ แทน และเจ้ากระต่ายน้อยก็กระโดดตามขึ้นมานอนด้วย
ควีเอามือลูบหัวกระต่าย ที่วิ่งมาซุกตรงกลางระหว่างซูยองกับควี เขานอนมองซูยองอยู่ครู่นึง แล้วก็พักหลับตา
ณ รุ่งเช้า
ซูยองลืมตาตื่นขึ้นมา
เห็นว่านอนใกล้ๆ ควี แต่ก็ไม่ได้ตกใจอะไรนัก เพราะมีกระต่ายนอนด้วย นึกว่าตัวเองคงงัวเงียเดินขึ้นมานอนที่เตียงเอง
คุณผมยาวหน้าตาแบบนี้นี่เอง สวยจัง คิ้วได้รูป ดวงตายาวโต จมูกโด่ง ปากก็สวย
ถึงซูยองจะยังมองเห็นไม่ชัด แต่ก็นอนในระยะใกล้กันมากพอ ที่จะมองพอออกว่าหน้าตาเป็นอย่างไร และหน้าสวยๆ ของควีก็ยิ่งทำให้เข้าใจผิด คิดว่าเขาเป็นหญิงชาวต่างชาติ
เค้าดูอายุไม่เยอะเลยแฮะ แต่ทำไมผมถึงเป็นสีขาวเงิน หรือว่าเค้าสีผมผิดปกติกันนะ?
ช่วงสาย
ซูยองก็ปีนไปเก็บผลไม้เหมือนเดิม แต่คราวนี้คึกปีนสูงกว่าเมื่อวาน เธอเก็บผลไม้พร้อมฮัมเพลงไปด้วยอย่างอารมณ์ดี
“วันนี้จะเก็บผลอ่อนๆ ข้างบนให้จงได้”
แต่ทว่าครั้งนี้กลับมีแมลงซ่อนอยู่ในพุ่มไม้ ด้วยแรงสั่นสะเทือนจากการเด็ดผลไม้ ทำให้ตัวต่อบินออกออกมาโจมตีเธอทันที
“ว้าย” ซูยองตกใจจึงเหยียบพลาดและกำลังจะร่วงจากที่สูง
“ระวัง!” เหตุการเกิดขึ้นเร็วไม่ทันตั้งตัว จนควีเผลอเปล่งเสียงออกมา!
เอ๊ะเสียงของผู้ชาย!!!???!!!
ในระหว่าที่ซูยองตกใจอยู่นั้น ยังไม่ทันที่จะได้คิดอะไร เธอก็ล่วงลงมาในอ้อมแขนกล้ามแน่นๆ ของควีซะแล้ว
“นี่คุณ!”
…. *#%$&@^& ….
โปรดติดตามตอนต่อไป …
