บทที่ 253-254 : ความโชคร้ายไม่เคยมีเดี่ยวๆ, ของปลอมก็คือของปลอม
ยิ่งหลินว่านว่านฟังเธอพูดมากเท่าไหร่ ก็รู้สึกว่ามันไม่เหมาะสม มิตรคนนี้ไม่แม้แต่จะมองที่เวลาว่าเหมาะสมไหมก่อนที่จะพูดความจริง “เบ๋าเอ๋อผนังมีหู เธอ....” เธอเพิ่งจะผ่านไปได้ครึ่งประโยคเท่านั้น ในวินาทีต่อมา ความงามเครื่องแต่งตัวที่ดูดีก็เดินออกมาจากทางขวามือ ที่จริงแล้วมันคือซูม่านเอ๋อ..... หลินว่าน...
