บทที่ 6. ลักพาตัว (1)

บทที่ 6. ลักพาตัว (1)

บทที่ 6. ลักพาตัว (1) “พ่อไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ เพลงสบายดี ฝากหอมแก้มคุณแม่ด้วยนะคะ” ติชิลาวางโทรศัพท์มือถือลงพร้อมรอยยิ้มที่ระบายบนใบหน้าหวาน เพราะเธอมัวแต่ยุ่งวุ่นวายกับการช่วยลุงวิชญะเตรียมงานเปิดตัวโรงแรมก็เลยลืมโทรศัพท์กลับไปรายงานตัว นึกแล้วเธอก็อดหัวเราะออกมาเบาๆ ไม่ได้ เมื่อครั้งที่เดินทางมาถึ...