ตอนที่ 7 เทพธิดา ไอรีน
ตอนที่ 7 เทพธิดา ไอรีน
เจสเปอร์เดินกลับเข้ามาในห้อง เขาเคาะประตูเพื่อเตือนคนที่อยู่ด้านในว่ากำลังจะเข้าไป การเปิดประตูเข้ามาสุ่มสี่สุ่มห้า มันไม่เหมาะสมเป็นอย่างยิ่ง
เว้นเวลาสัก2-3 วินาทีแล้วจึงค่อยเข้าไปในห้อง หญิงสาวคนนั่นขยับจากจุดเดิมเพียงเล็กน้อย เสื้อคลุมถูกถอดออกมาวางอยู่ข้างๆ เผยให้เห็นท่อนแขนที่เรี่ยวเล็ก แต่อย่างไรก็ตามหญิงสาวก็ยังคงใส่ผ้าปิดปากเอาไว้อยู่ดี
“ฉันซื้อชามะลิร้อนมาให้ ไม่รู้ว่าเธอชอบไหม แต่อากาศมันเย็น กินอะไรอุ่นๆสักหน่อยน่าจะดี อ้อแล้วยี่ห้อนี้ไม่มีน้ำตาล รสชาติไม่เลวเลยเธอลองชิมดูสิ”
ชามะลิร้อนกระป๋องยี่ห้อนี้ โด่งดังมากในอดีต ช่วงแรกที่วางขายไม่มีคนสนใจมันสักเท่าไหร่เพราะทุกคนไม่รู้จักการดูแลสุขภาพตัวเองมากเท่าที่ควร แต่เมื่อได้พรีเซ็นเตอร์สตาร์ควีนระดับประเทศอย่าง คลาร่า นักแสดงที่ต่างประเทศให้การยอมรับ ยอดขายก็พุ่งทะยานทำให้ ฝูงชนต่างพากันเลือกดื่มชามะลิร้อนเพื่อหวังที่จะได้เป็นอย่างสตาร์ควีน
ชามะลิร้อนยังไม่ถูกเปิดหรือมีรอยงัดแงะแต่อย่างใด แถมยังอยู่ในพลาสติกทำความร้อนอย่างแน่นหนา ไอรีนมองชาตรงหน้าแต่เธอก็ยังไม่ได้เอื้อมมือไปหยิบ ชายคนที่อยู่ในห้องกับเธอประหลาดมาก ไม่ใช่ว่าเป็นคนโรคจิตหรือมีแนวโน้มเป็นพวกนีท(*NEET)
ยิ่งกว่านั้นเขาไม่ได้สนใจการมีตัวตนของเธอเลย ชายคนนั้นจดจ่ออยู่กับเนื้อหาที่เธออ่านแล้วไม่เข้าใจเลยสักนิด แต่เธอรู้ว่ามาจากเกมออนไลน์แน่ๆ เพราะเธอเองก็เล่นเกมพวกนี้ยามไม่มีตารางงาน ซึ่งมีน้อยคนนักที่จะรู้เรื่องนี้
เจสเปอร์เหมือนจะจับกริยา ท่าทางความสงสัยของผู้หญิงในห้องได้ “นี้เป็นข้อมูลจากเกม The Era Online ส่วนพวกนี้ก็เป็นชื่อเมืองที่มีเผยแพร่อยู่ในอินเตอร์เน็ต” ที่เขาบอก เพื่อหวังให้เธอคลายความสงสัย
ไม่อย่างนั้นการจ้องมองจากเธอ มีแต่จะทำให้เขารู้สึกเกร็ง มีผู้หญิงสวยมากมายที่เข้ามาในชีวิต แต่ก็มีเพียง โรส กับ ผู้หญิงในห้องตอนนี้ เท่านั้นที่ทำให้เขาประหม่า
เธอยังคงไม่พูดอะไรและเขาก็ไม่ได้หวังว่าเธอจะตอบกลับมา แต่แล้วก็เหมือนความคิดของตนจะผิด หญิงสาวตรงหน้าเลื่อนผ้าปิดปากออก ตอนนี้ไม่มีอะไรปิดบังใบความสวยงามของเธอแล้ว เจสเปอร์รู้ว่าเธอเป็นใคร รู้ว่าเธอชื่ออะไร ........... ‘ไอรีน’ เทพธิดาแห่งมหาลัย ไอดอลเกิลกรุ๊ปวง Blessing
“นายชื่ออะไร?” ไอรีนเงยหน้าขึ้นมองชายตรงหน้า ทั้งสองสายตาสบประสานกัน ใบหน้าเธอรู้สึกอุ่นๆ คงเป็นเพราะเธอกำลังร้อนเหรอ?
แต่ไม่น่าจะเป็นแบบนั้น...อากาศในห้องนี้หนาวจะตาย!
“เจสเปอร์ ปี3 คณะบริหาร” เจสเปอร์ตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงที่มั่นคง แต่จริงๆแล้วเขากำลังแสร้งกดข่มไม่ให้ตัวของหญิงสาว ล่วงรู้ว่าเขากำลังตะลึงค้างในความงามของเธออยู่
เธองดงามสมคำร่ำลือจริง ความสวยที่ผู้หญิงทั้งมหาลัยกล้าเทียบเคียง...เจสเปอร์ยังคงมองตาเธออยู่แบบนั้น
หัวใจที่บอบช้ำของเขา...กำลังได้รับการเยียวยาทีละน้อย โดยที่เจสเปอร์ไม่รู้ตัว
“นายบอกว่าที่นายกำลังดูอยู่คือข้อมูลเกม The Era Online อย่างนั้นเหรอ?”
“ใช่...ข้อมูลพวกนี้เธอสามารถหาอ่านดูได้ตาม กระดานสนทนา(Webboard)” เจสเปอร์ไม่อยากที่จะเสียเวลาในการอธิบายมากนัก ถึงอย่างไรข้อมูลที่อยู่บนกระดานก็ล้วนแล้วแต่เป็นเนื้อหาที่มีผู้เล่นคนอื่นๆรู้กันอยู่แล้วทั้งนั้น
ทั้ง 2 คนไม่ได้พูดอะไรกันต่อเลยหลังจากการสนทนานั้น บรรยากาศในห้องก็ดูกระอักกระอ่วน
ไม่นานโทรศัพท์ไอรีนก็พลันดังขึ้น เธอไม่ได้รับสายนั่น...เธอทำเพียงแค่สวมหมวก ใส่แว่นและผ้าปิดปากกลับไปตามเดิม เก็บของส่วนตัวเงียบๆ ก่อนจะก้าวออกจากห้องไป
ไม่มีการร่ำลากันแต่อย่างใด แต่เมื่อเจสเปอร์เหลือบไปมองยังโต๊ะที่ตัวของหญิงสาวเคยนั่ง ริมฝีปากของเขาก็ค่อยๆมีรอยยิ้มปรากฏขึ้น หลังจากที่ต้องอมทุกข์มาร่วมเดือนนับแต่ครั้งอดีต
หญิงสาวได้เอาชามะลิที่เขาซื้อให้ติดตัวกลับไปด้วย ถึงแม้เธอจะไม่ได้ดื่มมันต่อหน้าเขาก็ตาม
เธออาจจะเอาไปทิ้งลับหลังก็ได้แต่อย่างน้อย เธอก็ยังมีมารยาทที่จะหยิบมันกลับไป
‘ดูเหมือนเจสเปอร์เองก็จะต้องไปแล้วเช่นกัน ใกล้ถึงเวลานัดกับอามมี่แล้ว’
เจสเปอร์ออกจากมหาลัยและตรงไปที่ห้างสรรพสินค้าทันที ห้างช็อปปิ้งมอลล์ เป็นห้างขนาดใหญ่มีคนเข้ามาจับจ่ายใช้สอยอยู่มาก แล้วยิ่งพิเศษไปกว่านั้นภายในห้างยังขายอุปกรณ์ VR อีกด้วย กระแส The Era Online เรียกได้ว่าบ้าคลั่งไปแล้วในโลกอินเทอร์เน็ต มีคนมากมายตั้งตารอให้ถึงวันพรุ่งนี้อยู่มากมาย
กระแสเหล่านี้จะหนักขึ้นกว่านี้เมื่อเกมเปิดให้บริการ เมื่อ The Era Online เปิดให้บริการ เกมเสมือนจริงเกมอื่นจะค่อยตายลงอย่างช้าๆ แล้วเมื่อผ่านไป 3 เดือน ผู้คนจำนวนมากทั่วทุกมุมโลกจะเข้าสู่ The Era Online กันอย่างคับคลั่ง
เจสเปอร์มายืนรออามมี่ที่ ชั้น 4 โซนอุปกรณ์ VR ในเวลานี้มีคนต่อแถวแน่นจนเกือบจะทะลุลงไปชั้นล่าง ไม่นานนักอามมี่ก็มาถึง กระแสผู้คนทำให้อามมี่ต้องตกตะลึงและใช่เวลาปรับตัวเล็กน้อย
“เจส...แน่ใจเหรอว่าจะซื้อ ขนาดรุ่นที่ถูกที่สุดยังแพงถึง 3500 เครดิต แต่ก็ยังมีคนมารอซื้อมากขนาดนี้ ฉันละไม่เข้าใจเลยจริงๆว่าเกมนี้มันจะสนุกยังไง?”
“เชื่อฉันเถอะ มันคุ้มแน่ๆแล้วนายจะไม่เสียใจที่เชื่อฉันคนนี้”
เจสเปอร์และอามมี่เดินไปต่อคิว มีการพูดคุยภายในแถวอย่างสนุกสนาน ดังคำที่ว่าเมื่อเจอคนประเภทเดียวกันที่มีความชื่นชอบคล้ายกัน การสนทนาจะยิ่งถูกคอ ไม่แปลกเลยที่จะได้ยินการแลกเปลี่ยนการติดต่อกันตลอดเวลาที่ต่อแถว
“นายไม่คุยกับพวกนี้หน่อยเหรอ...เราจะได้มีเพื่อนเล่น ตอนวันเปิดตัว ดีไม่ดีอาจได้ตั้งปาร์ตี้ร่วมกันเลยก็ได้!” อามมี่ที่ตกตะลึงค่อยๆปรับตัวให้เข้ากับสภาพแวดล้อมได้แล้ว ก็เริ่มอยากชักชวนคนอื่นๆมาเล่นด้วยกัน
เกมออนไลน์หากเล่นคนเดียวยังไงก็ไปไม่รอด ถึงแม้ของรางวัลจะไม่ต้องแบ่งกับใคร หรือค่าประสบการณ์เลเวลไม่ต้องแชร์
แต่ถึงกระนั้น ก็ต้องแลกมาด้วยความยากลำบาก ช่วงแรกๆอาจจะยังไม่ส่งผลกระทบมากนัก
แต่เชื่อเถอะ The Era Online ไม่เรียบง่ายอย่างที่พวกผู้เล่นสาย Solo Player จะอยู่ได้โดยง่ายหรอก
“ไม่จำเป็น ในช่วงแรก มีแค่เรา 2 คนยังพอไหวอยู่...แต่ถ้านายกังวล ฉันมีตัวเลือกไว้ในใจอยู่แล้ว เพียงแต่จำเป็นต้องพึ่งพาโชคสักนิดสักหน่อย!”
อามมี่ไม่คิดจะถาม เจสเปอร์ต่อ เพราะเชื่อมั่นในตัวเจสเปอร์มากกว่าใคร
หากเจสเปอร์มั่นใจว่าทำได้ มันก็คือได้
การต่อคิวเป็นไปอย่างครึกครื้นจนเมื่อใกล้จะถึงคิวของเจสเปอร์ พนักงานก็ประกาศว่า หมวกรุ่นเริ่มต้นมีเหลืออยู่เพียงแค่ 10 ใบ เกิดเสียงโวยวายทันทีเมื่อพูดจบ ทางร้านเองก็จนใจ ไร้ทางเลือก
ทางร้านได้สั่ง รุ่นเริ่มต้นมาทั้งหมด 2000 ใบ เตรียมไว้อยู่แล้ว หากแต่มันก็หมดลงอย่างรวดเร็ว ซึ่งกว่าของล็อตใหม่จะมาส่งอีก อย่างช้าที่สุดก็คงต้องเป็นเช้าวันพรุ่งนี้
“หมวกรุ่นเริ่มต้นจะมีของอีกทีตอนเช้าวันพรุ่งนี้ ยังไงก็ตามทางร้านยังมีรุ่นปานกลางเหลืออยู่ ยังไงเข้ามาชมก่อนได้ครับ!”
เสียงประกาศจากเจ้าของร้าน ยังพยายามเชิญชวนลูกค้าให้กลับมาซื้ออีกครั้ง โดยในตอนนี้หมวกเหลือเพียงแค่ 10 ใบ คนต่อคิว มีอยู่อีกเป็นร้อย
ท้ายแถวที่หมดหวังก็ค่อยทยอยกระจายตัวจากไปอย่างรวดเร็ว
ใช่ว่า...ในเมืองนี้ จะมีแค่ร้านนี้ที่ขายหมวก VR ร้านเดียวสักหน่อย!!
คนก่อนหน้าเจสเปอร์ก็ค่อยๆทยอยซื้อหมวกไป จนกระทั่งเหลือหมวก 3ใบสุดท้าย ซึ่งเมื่อนับดูมีคนอยู่ตรงหน้าพวกเขาอีก 1 คิวพอดิบพอดี อามมี่ที่เฝ้านับหัวก็พลันยิ้มจนแก้มปริ
“เถ้าแก่ ผมขอซื้อหมวกรุ่นเริ่มต้น 3 ใบ ทั้งหมดที่เหลือ” ชายที่อยู่ข้างหน้าอามมี่กำลังซื้อหมวกรุ่นเริ่มต้นทั้งหมดที่ทางร้านมีอยู่
อามมี่ได้ยินก็มีความไม่พอใจอยู่บ้าง แต่ก็ไม่สามารถที่จะทำอะไรได้
ชายคนนั่นมาถึงก่อน และ เงินนั่นก็เป็นเงินของชายคนนั่น เขาจะมีสิทธิพูดอะไรได้
อามมี่คอตกเล็กน้อย สงสัยตนเองและเจสเปอร์ คงต้องหาร้านใหม่ เพื่อซื้อมันแล้วละ!!
แต่ทว่า...เมื่ออามมี่กำลังจะเดินออกจากหน้าไป กลับไม่เห็นวี่แววว่าเจสเปอร์จะเดินตามมา
‘สงสัยเจสเปอร์คงลืมว่าหมวกหมดแล้ว!!’
แต่ท้ายแถวก็ทยอยจากไปกันหมดแล้วนะ จะยืนทำอะไรอีก?
เจ้าของร้าน เมื่อซื้อขายกับชายหนุ่มคนก่อนหน้านี้เสร็จสิ้น ก็ออกจากร้านไปติดป้ายประกาศว่า หมวกรุ่นเริ่มต้นหมดของจะมาส่งในวันพรุ่งนี้
ชายที่ซื้อหมวก 3 ใบ ยิ้มอย่างเย่อหยิ่ง พลางหันมามองทางฝั่งของ เจสเปอร์และอามมี่ ที่พลาดโอกาส
“พวกนายสนใจหมวก 2 ใบนี้ไหม...เผอิญฉันซื้อเกินมาหน่อย ยังไงฉันขายให้พวกนายก็ได้นะ” ชายคนดังกล่าวพูดขึ้นเมื่อมายืนต่อหน้า เจสเปอร์และอามมี่
ชายคนดังกล่าว รูปร่างท่วม เจสเปอร์มั่นใจว่าหมัดเดียวของอามมี่น่าจะสามารถน็อค ชายคนดังกล่าวได้อย่างแน่นอน
แต่เจสเปอร์ไม่ได้ตั้งใจแบบนั้น เจตนาของชายคนนี้ เขารู้สึกมาสักพักแล้ว ตั้งแต่เห็นว่าคอยชะโงกมองคนข้างหน้าและคนข้างหลังอยู่ตลอดเวลา
เท่ากับว่านี้ก็เป็นช่วงเวลาที่จะสามารถขูดรีดคนอื่นๆ เมื่อยามที่ความต้องการขาดแคลน
“หมวก 2 ใบ ราคาใบละ 3700เครดิต พวกนาย 2 คนสนใจไหม...นี้ถูกมากเลย ถ้านายไปร้านอื่นอาจจะหมดแบบร้านนี้ก็ได้นะ”
“แกจะบ้าเหรอ เพิ่มราคาตั้ง 200เครดิต แล้วไม่ใช่ว่าแกตั้งใจจะซื้อตัดหน้าพวกเราอยู่ก่อนแล้วรึยังไง” อามมี่เดือดแล้ว คนแบบนี้ต้องสั่งสอนสักหน่อย ถือโอกาสว่าของขาดตลาดก็เลยชิงหาผลประโยชน์กับคนอื่น นิสัยแบบนี้มันแย่มาก
“ใจเย็นก่อนน้องชาย เราก็คนกันเอง เอางี้เป็นไง 3650 เครดิต ถือว่าฉันมีน้ำใจ เลยอยากที่จะลดให้” ชายร่างท่วมยังคงไม่ยอมแพ้
“ขอบคุณความหวังดีและความมีน้ำใจของคุณด้วย” เจสเปอร์พูดอย่างสุภาพกับชายร่างท่วม อามมี่แปลกใจกับการกระทำของเจสเปอร์
ปกติแล้ว...เจสเปอร์ต้องโต้กลับแบบเจ็บแสบ แต่วันนี้ทำไมเขาถึงพูดสุภาพกับคนอย่างหมอไปเสียได้
“น้องชายพูดได้ดี ฉันเองก็เป็นคนใจกว้างอยู่แล้ว 3650เครดิต ถือว่าถูกมากโดยเฉพาะตอนนี้เลยนะ”
“งั้นผมขอ 2 ใบ”
“2ใบเหรอดี ดี ดี งั้นทั้งหมดก็ 7300เครดิต!” ชายร่างท่วมยิ้มอย่างพอใจ ได้กำไรมากถึง 300 เครดิต กำไรฟรีๆไม่ต้องเหนื่อย ไม่เสียแรงที่ต่อคิวมานานถึง 3ชม.นี้ห้างก็ใกล้จะปิดแล้วด้วย ฉันนี้โชคดีจริงๆ ชายร่วงท่วมตบพุงตัวเองอย่างอารมณ์ดี
“ผมว่าคุณกำลังเข้าใจอะไรผิดหรือป่าว ผมซื้อ 2 ใบ รุ่น ปานกลาง ทำไมเถ้าแก่ถึงยังไม่รีบขายอีก จะไม่ขายของอย่างนั่นเหรอ?”
“น้องชาย พี่ชายคนนี้มีแค่รุ่นเริ่มต้นเท่านั้นจะไปมีรุ่นปานกลางได้อย่างไร”
“คุณเป็นใคร...? ผมไม่ได้คุยกับคุณผมกำลังบอกเจ้าของร้าน”
เจ้าของร้าน เห็นเหตุการณ์มาตั้งแต่แรกเข้าใจการกระทำของชายอ้วนเป็นอย่างดี แต่เขามีจรรยาบรรณในการค้าขายมากพอ ในเมื่อบริษัทกำหนดราคามาแบบนี้ อีกทั้งยังออกกฏห้ามขายเกินราคา
หากทางบริษัท Phoenix Studio รู้ว่าร้านค้าขายเกินราคา คงยากที่จะร่วมมือทำการค้าร่วมกันอีก คงไม่มีใครกล้าเสี่ยงผลกระทบนั้นแน่ๆ
อามมี่เลยคำว่าแปลกใจไปแล้ว เพื่อนของตนเองกำลังจะซื้อรุ่นปานกลางที่ราคาใบละ 1หมื่นเครดิตใช่ไหม?
ตนเองคงไม่หูฝาดได้ยินผิดไปใช่ไหม?
เจสเปอร์ไปมีเงินเยอะมากมายขนาดนั้นได้ยังไง ถ้าเป็นเงินรางวัลจากการประกวดหนุ่มหล่อของมหาลัย เจสเปอร์ก็ได้เอาไปจ่ายค่าเทอมทั้งหมดแล้ว
“หมวกรุ่นปานกลาง 2 ใบครับเถ้าแก่ จ่ายผ่านมือถือได้ไหม” เจสเปอร์ยื่นโทรศัพท์ไปทางเถ้าแก่
“น้องชายโทรศัพท์รุ่นเก่าแบบนั้น ยังใช้อยู่อีกหรอ นี้มันยุคไหนแล้วถึงมันจะยังใช้ได้ก็เถอะ ไม่อายบางเหรอที่จะพกมันติดตัวนะ แล้วอย่างนี้จะมีปัญญาจ่ายหมวกรุ่นปานกลางไหวเหรอ...เถ้าแก่คงโดนไอ้เด็กหนุ่มคนนี้หลอกแล้วละ”
เจสเปอร์ได้ยินคนพูดเรื่องโทรศัพท์ตัวเอง ก็แปลกใจนี้มันมือถือรุ่นล่าสุดที่มีราคาสูงถึง 5แสนเครดิตในโลกของเขาเลย แต่แล้วทำไมชายอ้วนคนนี้ถึงบอกว่ามันเป็นรุ่นเก่าไปได้ละ ยิ่งคิดก็ยิ่งน่าสงสัย แต่เรื่องนั้นเอาไว้ก่อน ค่อยถามอามมี่อีกทีตอนกลับไปที่ห้องก็แล้วกัน
“จ่ายได้ไม่มีปัญหา ลูกค้า ยืนยันตัวตนตรงนี้ก็เรียบร้อย”
เจสเปอร์สแกนลายนิ้วมือและกรอกรหัสยืนยันลงไปก็เสร็จสิ้น หมวกรุ่นปานกลาง 2 ใบก็มาอยู่ในมือของเขาเป็นที่เรียบร้อย
*นีท(NEET)เป็นอาการของเด็กที่ไม่ทราบว่าเกิดจากอะไร และไม่รู้ว่ามันเป็นกลุ่มอาการหรือซินโดรมหรือไม่ โดยที่เด็กจะมีอาการไม่เอาอ่าว เก็บตัวใช้ชีวิตไปวันๆ หรือหางานไม่เคยเจอสักกะที โดยที่เด็กดังกล่าวจะมีอายุประมาณวัยรุ่น
...โปรดติดตามตอนต่อไป...
เข้าไปร่วมพูดคุยกับไรท์หรือสมาชิกนักอ่านคนอื่นๆได้ที่แฟนเพจตามลิงค์ด้านล่างเลยนะครับ
www.facebook.com/writelazy
