บทที่ 23
บทที่ 23 สาริศามองรอยแผลบนแผ่นหลังของตัวเองในกระจกเงาบานใหญ่ตรงหน้า หญิงสาวรู้สึกได้ถึงร่องรอยความเจ็บปวดที่ยังคงอยู่ มันไม่ใช่ความเจ็บปวดจากบาดแผลในอุบัติเหตุครั้งนั้น แต่เกิดจากความรู้สึกและความทรงจำต่างๆ คล้ายถูกโอบกอดด้วยความเดี่ยวดายต้องหยัดยืนด้วยตนเอง ค่ารักษาพยาบาลจำนวนมากที่ต้องใช้จ่ายทำให้...
