บทที่ 67 : กลุ่มทหารรับจ้างแห่งรุ่งอรุณ
สมาคมทหารรับจ้างต่างกระจายตัวออกไปทั่วทั้งทวีปรีเจนดารี กิลด์หรือสมาคมนั้นค่อนข้างแตกต่างไปจากวิหารศักดิ์สิทธิ์และราชวังแห่งความมืดเล็กน้อย แต่ทั้งสามนั้นก็ทำหน้าที่เดียวกัน
แต่ผู้เชี่ยวชาญที่วิหารศักดิ์สิทธิ์และราชวังแห่งความมืดเลือกให้เป็นผู้ศรัทธาก็ถือว่าเป็นคนของพวกเขาครึ่งหนึ่ง
ในทางตรงกันข้าม สมาคมทหารรรับจ้างเป็นสมาคมที่อิสระและมีอำนาจอยู่ที่ส่วนกลางเท่านั้น สมาคมนี้มีเครือข่ายพันธมิตรที่กว้างขวาง แพร่ขยายไปตามอาณาจักรและเหล่าค่ายต่างๆจำนวนนับไม่ถ้วน ไม่ว่าจะเป็นเมืองเล็กหรือเมืองใหญ่ กลุ่มทหารรับจ้างจะถูกสร้างขึ้นจากพรานท้องถิ่นและทหารรับจ้าง
สมาคมทำหน้าที่ในการแจกจ่ายภารกิจและเก็บส่วนแบ่งของค่าจ้าง หรืออาจจะคัดเลือกนักรบให้เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งหรือสมาชิกหลักของสมาคมรับจ้าง
แต่ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น สมาคมทหารรับจ้างก็สามารถทำงานร่วมกับเมือง, อาณาจักร, และค่ายฝ่ายใดก็ได้ กลุ่มรับจ้างต่างๆก็ไม่ได้อยู่ใต้บังคับบัญชาของสมาคมรับจ้างอีกด้วย
หากพวกเขาต้องการใช้กองกำลังทหารรับจ้างทำอะไรบางอย่าง พวกเขาต้องพึ่งพาธุรกรรม PY หรือธุรกิจทางการเงิน…
ณ ช่วงเวลาที่สมาคมทหารรับจ้างเข้ามายังเมืองแห่งรุ่งอรุณ
วิลเลียมใช้ชื่อเสียงยศศักดิ์ของเขาเพื่อจัดตั้งกลุ่มทหารรับจ้างแห่งรุ่งอรุณขึ้น!
มีผู้เชี่ยวชาญหลายคนที่ไม่ชอบการเป็นทหาร นอกจากนี้ยังมีคนที่ไม่ผ่านการคัดเลือกเพราะศักยภาพทางสายเลือดไม่ผ่านข้อกำหนด ผู้เชี่ยวชาญเหล่านี้ไม่ต้องการที่จะไปทำไร่ไถนาหรือเป็นคนรับใช้ของคนอื่น ดังนั้น เส้นทางเดียวที่เหลือสำหรับพวกเขาคือการเป็นทหารรับจ้าง
มีบางคนที่วางแผนจะสร้างกลุ่มทหารรับจ้างและพัฒนาพลังของตนเอง
แต่ในตอนที่สมาคมทหารรับจ้างเปิดประตูต้อนรับพวกเขา
หลายคนหรี่ตาลง
มีกลุ่มทหารรับจ้างอยู่แล้ว
กลุ่มทหารรับจ้างแห่งรุ่งอรุณ!
นั่นคือชื่อของทหารรับจ้างกลุ่มนี้
มีหน่วยลาดตระเวนหลายรายมาสืบข่าว มันเป็นเรื่องจริง
กลุ่มทหารรับจ้างถูกจัดตั้งโดยลอร์ดของเมืองพวกเขาเอง
เหตุผลของการเคลื่อนไหวในครั้งนี้คือ
วิลเลียมอยากจะรวมอำนาจทั้งหมดในเมืองรุ่งอรุณแห่งนี้ เขาต้องการทำให้ทั้งเมืองตกอยู่ภายใต้อำนาจของเขา
ไม่ว่าจะเป็นกองกำลังแบบใด ก็ต้องตกเป็นของเขาให้หมดทั้งสิ้น
อยากจัดตั้งกลุ่มทหารรับจ้างรึเปล่า?
ควรจัดตั้งกลุ่มทหารรับจ้างขึ้นมาหรือไม่?
หรือสถานะเขาจะลดลงเพียงเพราะการจัดตั้งกลุ่มทหารรับจ้างหรือไม่น่ะหรอ?
ทั้งหมดนั่นน่ะไม่สำคัญหรอก!
ในเมืองรุ่งอรุณแห่งนี้ คำพูดของเขาคือกฏหมาย วิลเลียมเป็นเจ้าเมืองเพียงคนเดียว เป็นนายเหนือหัวเพียงคนเดียวเท่านั้น ไม่มีใครกล้าพอที่จะต่อต้านเขา
นอกจากนั้นแล้ว ชาวเมืองล้วนไม่สนใจเรื่องนี้ และส่วนใหญ่ไม่มีความคิดเห็นเป็นของตนเกี่ยวกับปัญหาต่างๆ
แต่วิลเลียมก็ได้จับตามองคนที่มี หากมีปัญหาใดๆเกิดขึ้น ผลลัพธ์คือความตาย
ความจริงที่ว่ากลุ่มทหารรับจ้างแห่งรุ่งอรุณถูกจัดตั้งขึ้นทำให้เหล่าผู้เชี่ยวชาญทั้งหลายต่างคลั่งที่จะเข้าร่วม พวกเขาไม่สามารถเป็นส่วนหนึ่งของกองกำลังปกติได้และเริ่มที่จะตกต่ำ แต่ในตอนนี้พวกเขามีโอกาสในการเข้าร่วมกองกำลังทหารรับจ้างที่อยู่ภายใต้ลอร์ดของเมืองแล้ว
มันเป็นตัวเลือกที่ดีกว่า แม้ว่ากองกำลังปกติจะได้รับการดูแลที่ดีกว่า แต่ก็ไม่ได้มีอิสระมากเท่ากองกำลังทหารรับจ้าง และในขณะเดียวกันพวกเขาก็มีเวลาพักผ่อนน้อยกว่าด้วย
ถ้าพวกเขาไม่อยากสู้ พวกเขาจะอยากเป็นทหารรับจ้างไปทำไมกัน?
มันเป็นเพราะภารกิจ ใช่ไหม? หากพวกเขาไม่อยากทำภารกิจ พวกเขาก็อาจจะได้พักผ่อนและเดินเล่นไปเรื่อยใช่ไหม?
ดังนั้น มันจึงไม่สำคัญเลยหากเทียบกับการเข้าร่วมกลุ่มทหารรับจ้าง
ผู้ช่วยผู้นำของกลุ่มนี้คืออเล็กซ์ พรานในเงามืดที่มีอาชีพลับเป็นผู้รับผิดชอบหน้าที่นี้ วิลเลียมอยู่เพียงในนามเท่านั้น แม้ว่าเขาจะเป็นคนจัดตั้งกลุ่มนี้ขึ้นมา
แต่เป็นเพราะการก่อตั้งเช่นนี้เองที่ทำให้เหล่าพรานป่าและนักรบต่างๆที่ต้องการสร้างขุมอำนาจของตนเองต้องอดทนอดกลั้นและทำได้เพียงเข้าร่วมกลุ่มทหารรับข้างรุ่งอรุณเท่านั้น
มันก็ช่วยไม่ได้หรอกนะ
ในขณะนี้วิลเลียมมีอำนาจและอิทธิพลที่แข็งแกร่งที่สุดในเมืองรุ่งอรุณ เขาเป็นที่รู้จัก และไม่มีใครกล้าที่จะยั่วยุเขา
และ ณ วันนี้ มีกลุ่มทหารรับจ้างเพียงกลุ่มเดียวในนามของสมาคมทหารรับจ้างเท่านั้น นั่นก็คือกลุ่มของเขา
กลุ่มทหารรับจ้างแห่งรุ่งอรุณ!
ในกลุ่มประกอบด้วยคนมากกว่า 800 คน ส่วนใหญ่เป็นผู้เชี่ยวชาญระดับเริ่มต้น แต่สมาชิกบางคนก็เป็นผู้เชี่ยวชาญระดับกลาง
ทหารรับจ้างเหล่านี้สามารถรับภารกิจที่ออกโดยผู้ดูแลหรือเป็นภารกิจที่ไม่อันตรายมากนั้น
ลอทเนอร์เป็นผู้ประกาศภารกิจ ภารกิจเหล่านี้บางทีก็เป็นภารกิจที่กองกำลังธรรมดาไม่มีเวลาทำหรือขี้เกียจเกินกว่าจะไปทำ จึงส่งภารกิจเหล่านั้นมาที่สมาคมทหารรับจ้าง นี่ทำให้กองกำลังทหารรับจ้างของเขาได้รับผลประโยชน์บางอย่าง
ยกตัวอย่างเช่น การหาขนสัตว์ กองกำลังธรรมดาไม่สามารถเสียเวลาในการฝึกฝนไปได้ พวกเขาจะมีเวลาไปล่าสัตว์ได้อย่างไรกัน? นี่เป็นประเภทของงานที่ทิ้งไปให้กองกำลังทหารรับจ้าง
นอกจากนี้ ด้วยกลุ่มทหารรับจ้างที่จัดตั้งขึ้นโดยท่านลอร์ดของพวกเขาเองแล้ว ยังต้องการทหารรับจ้างกลุ่มอื่นอีกงั้นเหรอ? แล้วจำเป็นต้องขโมยงานหรือภารกิจจากคนอื่นอีกเหรอ?
ไม่มีทางซะหรอก…
เหล่านักรบและพรานป่าที่มีความทะเยอทะยานเหล่านี้เข้าใจดี…
แองกี้ แฟตตี้ก็รู้เรื่องนี้เช่นกัน เขาพบผู้เล่นคนอื่นด้วยการ์ดการทดสอบภายใน พวกเขารวมตัวกันนับสิบหรือมากกว่านั้น ก่อนจะจับกลุ่มคุยกัน อดไม่ได้หรอก เชื่อสิ
“เขากำลังพยายามใช้อำนาจ ทุกๆคนในเมืองแม้แต่คนที่มีกำลังเพียงน้อยนิดก็ตกอยู่ภายใต้คำสั่งของเขา” นักรบคนหนึ่งกล่าวขึ้น เขาชื่อฉางหลี จิ่วเกอ เขาเป็นผู้เล่นมืออาชีพจากสโมสรที่รุ่งโรจน์ ผู้เล่นที่เหลือต่างพยักหน้าเห็นด้วย
“แม้ว่านี่จะเป็นสิ่งที่พวกเขาพูด แต่จากข้อมูลที่รั่วไหลของเครือข่ายการปกครองแล้วล่ะก็ จะพบได้ว่าเหตุการณ์การขัดแย้งภายในได้ลดลงแล้ว ลอร์ดท่านนี้ได้จัดตั้งค่ายที่แตกต่างไปจากอดีตตรงที่กุมอำนาจและขุนนางในอาณาจักรไว้เพียงผู้เดียว”
“แล้วเราจะทำยังไงกันดี? เข้าร่วมกลุ่มทหารรับจ้างแห่งรุ่งอรุณ? หรือจะสร้างกลุ่มทหารรับจ้างของพวกเราเอง?”
ทันทีที่เขาพูดจบทุกคนก็มองเขาด้วยความกังวล ผู้เล่นคนนั้นจึงก้มศีรษะแล้วเริ่มคุยกับตนเองราวกับเขาไม่ใช่คนที่เพิ่งพูดออกไป
ฉางหลี จิ่วเกอถอนหายใจ “พวกเรานับสิบถือว่าเป็นหน้าใหม่ ทักษะของพวกเราก็นับว่าอ่อนแอ เราไม่คุ้นเคยกับพื้นที่และไม่ได้มีคนรู้จักมากมายนัก เราไม่มีแม้แต่เหรียญทอง 100 เหรียญในการจัดตั้งกลุ่มทหารรับจ้าง”
“เป้าหมายของเราในระยะเวลา 12 วันนี้คือการก้าวหน้าเหนือผู้เล่นคนอื่นๆและทำความเข้าใจเกี่ยวกับเกมนี้ให้มากขึ้น ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องสร้างกลุ่มทหารรับจ้าง”
แองกี้ แฟตตี้พยักหน้า “พี่ฉางกล่าวถูกแล้ว ทำไมทุกคนในที่นี้ถึงสามารถได้รับการ์ดทดสอบภายในได้ เพราะเราเป็นหมู่ชนชั้นสูงในหมู่ผู้เล่นยังไงล่ะ เป็นมือเก๋าในวงการเกม แต่ในตอนนี้เราต้องลืมความสำเร็จที่ผ่านมาก่อน เพราะในที่แห่งนี้เรายังคงเป็นหน้าใหม่”
“ข้อมูลที่ถูกปล่อยออกมาจากเครือข่ายมีไม่มากนัก เราต้องรวบรวมข้อมูลด้วยตัวเอง”
“ทำไมเราไม่เข้าร่วมกลุ่มทหารรับจ้างรุ่งอรุณซะล่ะะ? วางทุกอย่างลงไปก่อนแล้วมามองดูผลประโยชน์นี่กัน ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม นี่ก็ยังเป็นกลุ่มทหารรับจ้างที่ถูกสร้างขึ้นโดยลอร์ดของเมืองนี้อยู่ดี”
“จริงๆก็ไม่ใช่ความคิดที่แย่นะ แม้ว่าจะมีกลุ่มทหารรับจ้างกลุ่มอื่นสร้างขึ้นมาฉันก็คงไม่เอาด้วย เพราะกลุ่มทหารรับจ้างที่สร้างขึ้นโดยบอสระดับรีเจนดารีคงไม่ใช่กลุ่มทหารที่ใครจะเป็นคู่แข่งได้หรอก!”
ไม่มีใครสามารถหาข้อผิดพลาดในสิ่งที่เขาพูดได้
ทุกคนพยักหน้า พวกเขาไม่ได้คุยอะไรที่ไม่จำเป็นกันอีก ชื่อในฐานะ NPCระดับรีเจนดารีเป็นสิ่งที่ดึงดูดพวกเขาให้เข้าร่วมกับกลุ่มทหารรับจ้างรุ่งอรุณ
หลังจากนั้น เมื่อเวลาผ่านไปตั้งแต่การทดสอบภายในเริ่มขึ้น ผู้เล่น 1,000 คนเข้ามาในเกม บางคนได้รู้ว่าวิลเลียมเป็นบอสระดับรีเจนดารี แต่นอกเหนือจากนั้น พวกเขาไม่เคยเห็นบอสที่น่าประทับใจขนาดนี้มาก่อน
ทั้ง 13 คนไม่ลังเลที่จะเดินเข้าไปในสมาคมทหารรับจ้าง
พนักงานที่แผนกต้อนรับของสมาคมทหารรับจ้างสุดแสนจะเอื่อยเฉื่อย เขามองมาที่พวกเขาก่อนจะถามว่า “พวกท่านต้องการที่จะเข้าร่วมกลุ่มทหารรับจ้างหรือไม่ครับ?”
“ใช่ครับ มีข้อกำหนดอะไรไหมครับ?” ฉางหลี จิ่วเกอตอบ
“เฮ้ อย่าหลับ พวกท่านเป็นคนในสมาคมทหารรับจ้างนะ” พนักงานต้อนรับคนนั้นหันไปเตะเก้าอี้
ผู้นำของสมาคมทหารรับจ้างตื่นขึ้น ไม่จำเป็นต้องพูดอะไร ในฐานะพนักงานของสมาคม เขาไม่เคยเห็นกำลังส่วนกลางที่ไร้เหตุผลขนาดนี้มาก่อน
ลอร์ดของเมืองนี้จัดตั้งกลุ่มทหารรับจ้างขึ้นมาแต่กลับไม่ให้ทางสมาคมได้รับผลประโยชน์ที่มากกว่า
สำหรับสมาคมทหารรับจ้างนั้น ยิ่งมีกลุ่มรับจ้างมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งมีการแข่งขันกันมากขึ้นเท่านั้น ด้วยเหตุนั้นก็จะทำให้ทางสมาคมได้รับผลประโยชน์ที่มากขึ้น แต่ตอนนี้รู้สึกราวกับว่าสมาคมทหารรับจ้างทำงานให้กับเมืองแห่งรุ่งอรุณแทน พวกเขาแทบไม่มีตัวตนอยู่…
“อา...” ปีเตอร์เช็ดน้ำลาย เขามองไปยังแองกี้ แฟตตี้และคนที่เหลืออย่างงุนงง จากนั้น เขาถึงค่อยเข้าใจและพยักหน้า “พวกท่านสามารถเข้าร่วมกับเราได้ ถ้าพวกท่านเป็นผู้เชี่ยวชาญทั้งหมดก็ไม่มีข้อกำหนดอะไรมากกว่านี้แล้ว ตอนนี้ก็ตามข้ามาเถอะ!”
ฉางหลี จิ่วเกอและคนอื่นๆต่างมองกันไปมา ทันใดนั้นพวกเขาก็มีลางสังหรที่ไม่ดีเกิดขึ้น
มันเป็นปฏิกิริยาตามธรรมชาติ
หากแผนกต้อนรับเลอะเทอะเช่นนี้ก็อาจหมายความว่ากลุ่มทหารรับจ้างนั่นไม่ได้ดีเด่อะไรน่ะสิ!