บทที่ 25

เสียงร้องคำรามดังออกมาจากป่า สัตว์อสูรกระทิงคลั่งขนแดงพุ่งทะยานออกมาอย่างรวดเร็ว เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง หน้าผากปะทะกับเกราะสายฟ้าเสียงดังสนั่น อีกทั้งยังใช้ขาหน้าทั้งสองกระแทกเกราะสายฟ้าวงอักขระศักดิ์สิทธิ์เริ่มที่จะถูกทำลาย เสียงโบกสะบัดมือขวาดังแว่วมาตามสายลม ประกายสายฟ้าพุ่งทะยานเข้าหาวงอักขระศักดิ์สิทธิ์ หลังจากนั้นไม่นานก็เพิ่มจำนวนขึ้นเรื่อย ๆ จากเดิมมีเพียงสองตอนนี้มีถึงหก เกราะสายฟ้าหมุนวนร่างกายเด็กหนุ่มอย่างรวดเร็ว เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง คอยหมุนวนป้องกันเด็กหนุ่มเนี่ยฟง

มีดสั้นถูกนำออกมาอีกครั้ง โคจรลมปราณไปที่มีดสั้นอย่างเต็มกำลัง ไม่ถึงสามลมหายใจมีดสั้นได้ยาวขึ้นจนกลายเป็นดาบ ยาวสองฉื่อหกชุ่น ประกายสายฟ้าพุ่งออกมาจากใบมีด เด็กหนุ่มจ้องมองดาบในมืออย่างไม่วางตา หลังจากนั้นก็หันมาจ้องมองสัตว์อสูรกระทิงคลั่งขนแดงที่มันยังคงจ้องมองเด็กหนุ่มอยู่เช่นกัน เด็กหนุ่มพุ่งทะยานขึ้นไปด้านบนโดยการใช้เกราะสายฟ้าเป็นฐานสำหรับเหยียบขึ้นไป เปรี้ยง พุ่งทะยานขึ้นไปไม่ทันถึงสองลมหายใจ ก็ต้องถูกกระแทกลงมาเสียก่อน เมื่อขึ้นไปด้านบนไม่ได้เด็กหนุ่มก็ใช้วิธีการแบบเดิมเหมือนเช่นวันแรก เพียงแต่ว่าตอนนี้สิ่งที่อยู่ในมือของเด็กหนุ่มมันคือดาบหาใช้มีดสั้นอีกต่อไป

เสียงร้องคำรามออกมาดังลั่น เป็นเสียงร้องด้วยความเจ็บปวด ข้อเท้าหน้าด้านซ้ายถูกฟันจนขาดกระเด็น เลือดสีแดงสดพุ่งกระฉูดออกมาจากบาดแผล กลิ่นคาวเลือดฉุนขึ้นจมูก สัตว์อสูรกระทิงคลั่งขนแดงเริ่มคิดที่จะหลบหนีมันรีบหันหลังกลับและเตะเท้าหลัง เปรี้ยง ทันทีที่เท้าหลังสัมผัสเกราะสายฟ้าตัวมันก็พุ่งทะยานเพื่อหลบหนี แต่ทว่ามันพุ่งออกไปไม่ถึงสองก้าวก็ต้องปะทะกับเกราะสายฟ้าที่เด็กหนุ่มสร้างดักทางหนีของสัตว์อสูรกระทิงคลั่งขนแดง

เสียงร้องคำรามด้วยความโกรธแค้น มันหาได้สนใจบาดแผลจากขาหน้าด้านซ้าย มันกระโดดไปมาหวังจะเหยียบย่ำศัตรูด้านหน้าเท่านั้น เด็กหนุ่มรีบกระโดดถอยออกมาแล้วพุ่งหลบหนีออกมา สัตว์อสูรเมื่อรับรู้ว่าศัตรูหลบหนีไปแล้วมันก็รีบกลับไปรักษาบาดแผล ไม่นานเด็กหนุ่มก็กลับมาพร้อมหน้าไม้ ครั้งนี้ไม่มีแม้แต่เสียงคำรามดังออกมา แต่เป็นเสียงย่ำเท้าหนักๆแทน เปรี้ยง ฟิ้ว หน้าผากขนาดใหญ่ปะทะกับเกราะสายฟ้า เสียงยิงหน้าไม้ดังแวว เด็กหนุ่มได้ใช้ยานอนหลับชนิดรุนแรงทาบริเวณหัวลูกศรหน้าไม้

แต่สัตว์อสูรกระทิงคลั่งขนแดงก็ยังคงกระแทกมาที่เกราะสายฟ้าอย่างต่อเนื่อง เกือบหนึ่งชั่วยามเด็กหนุ่มก็ฟันข้อเท้าหน้าด้านขวาขาดหลุดกระเด็น ร่างกายชายหนุ่มชุ่มไปด้วยเลือดสีแดงสด กลิ่นคาวเลือดฉุนขึ้นจมูก เด็กหนุ่มแสยะยิ้มเจ้าเล่ห์ พุ่งทะยานขึ้นไปด้านบนอย่างรวดเร็ว ฉับ ดาบเล่มยาววาดผ่านลำคอของสัตว์อสูรกระทิงคลั่งขนแดง เลือดที่แดงสดพุ่งกระฉูดออกมาจากลำคอ เสียงล้มดังสนั่นลั่นทุ่งหญ้า ไม่รอช้าเด็กหนุ่มรีบผ่าเอาแก่นพลังปราณ ตัดเอาเนื้อแบ่งไว้เป็นกองๆแล้วจัดเก็บทั้งหมดเก็บไว้ในแหวน

หลังจากสังหารสัตว์อสูรกระทิงคลั่งขนแดง เด็กหนุ่มเนี่ยฟงก็พุ่งทะยานออกไปจากทุ่งหญ้ามุ่งหน้าข้ามเขาอีกหนึ่งลูก ผ่านสองวันเด็กหนุ่มก็พบน้ำตกขนาดใหญ่ด้านล่างใสจนเห็นตัวปลา เด็กหนุ่มนั่งพักอยู่ด้านข้างต้นไม้ใหญ่ ไม่นานก็โบกสะบัดมือขวานำแผ่นหนังออกมากาง เด็กหนุ่มนั่งจ้องมองแผ่นหนังพร้อมกับหันไปมา ไม่นานก็เก็บทุกอย่างไว้แล้วพุ่งออกไปทางขวา เด็กหนุ่มกำมีดสั้นในมือแน่น เคร้ง เสียงดาบปะทะกับกรงเล็บ รีบโคจรลมปราณไปที่มีดสั้นจนกลายเป็นดาบ ฟันออกไปด้านหน้าต้านรับกรงเล็บจากสัตว์อสูร

ร่างกายปราดเปรียว ขนสีดำ กลางหลังมีสีขาว ดวงตาสีแดง มันคือสัตว์อสูรเสือดำทั้งสองจ้องมองกันไม่ถึงสองลมหายใจ สัตว์อสูรเสือดำก็พุ่งทะยานเข้าหาเหยื่อด้านหน้า เปรี้ยง ฉับ