ตอนที่ 88 คู่ปรับเก่า ๆ

“หยุด ! เหนือภพ เจ้ามอบตัวซะดี ๆ โทษนักจะได้เป็นเบา”

เหนือภพทำสีหน้าเซ็งเมื่อเห็นขุนเจษปรากฏกายขวางทางพร้อมกับลูกน้องมือปราบของเขา เหนือภพคิดว่าพวกนักฆ่ายังไม่น่ารำคาญเท่าขุนเจษ มันทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดจนอยากจะฆ่าซะให้ตาย

พญานาคที่ตามมาติด ๆ จ้องมองมาทางเหนือภพ แน่นอนว่าในความรู้สึกพญานาค มันคิดว่าเจ้าหนุ่มมือปราบนี่นิสัยไม่เลว มันสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายความดีมีคุณธรรม แต่กลิ่นอายพวกนี้ก็ทำให้ตัวมันก็รู้สึกรำคาญไม่ต่างจากเหนือภพเท่าไหร่นัก

“ฆ่าแม่ง”

เหนือภพพูดออกมาอย่างหงุดหงิด แม้ในใจจะไม่ได้คิดจริงจังแบบนั้น ส่วนพญานาคก็เข้าใจความคิดเหนือภพ แต่มันกลับแสร้งทำเป็นเหมือนจะฆ่าจริง ๆ พญานาคพุ่งตัวเข้าใส่ขุนเจษอย่ารวดเร็ว ทว่าในวินาทีต่อมาเกิดเสียงระเบิดดังสนั่น พื้นที่สั่นไหว ฝุ่นควันตลบอบอวล พญานาคส่ายหัวอย่างงุนงงเล็กน้อย เพราะมันพุ่งเข้าไปปะทะกับม่านอาคมแข็งแกร่งที่ถูกใครบางคนสร้างขึ้น

“ท่านปรีชา ท่านสุภัชชา”

เสียงของเหล่ามือปราบเอ่ยทักทายขึ้นพร้อม ๆ กัน เมื่อเห็นชายหนึ่งหญิงหนึ่งปรากฏตัวอยู่ด้านข้าง พวกเขาอยู่ในชุดฮันเตอร์แรงค์ C ด้วยแสงออร่าของปราณอาคมทำให้พวกเขาดูสว่างไสวเจิดจ้า ดังนั้นฮันเตอร์แรงค์ D ทั่วไปเมื่ออยู่ต่อหน้าพวกเขาก็ต้องหลุบหัวต่ำลงอย่างไม่อาจต่อต้านได้

“เจ้าเดรัจฉานตัวนี้ ดูเหมือนจะกำเริบเสิบสานเกินไป”

ปรีชาเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงราบเรียบ และไม่ได้รู้สึกสะทกสะท้านกับพญานาคเลย สายตาของเขายังคงจดจ่ออยู่ที่ตำราไม้สานในมือราวกับว่ามันน่าสนใจยิ่งกว่าการมาจัดการเหนือภพ แต่ถึงกระนั้นกระแสปราณอาคมของปรีชาก็ยังคงกดดันโดยรอบ และแปรเปลี่ยนจากม่านเกราะอาคมเป็นกล่องขนาดใหญ่ที่กักขังพญานาคเอาไว้ภายใน กล่องอาคมใบนั้นค่อย ๆ หดตัวเล็กลงเรื่อย ๆ เพื่อบีบอัดพญานาคให้แหลกสลาย

ส่วนสุภัชชาเองก็เคยมีข้อพิพาทกับเหนือภพมาก่อน ยิ่งเหนือภพเป็นศิษย์น้องของทานธรรมศัตรูคู่แค้นที่ไม่อาจอยู่ร่วมโลกกันได้ เธอจึงยิ่งขบเขี้ยวเคี้ยวฟันอย่างหงุดหงิด ราวกับเห็นเหนือภพเป็นตัวแทนของทานธรรมอีกที

“เจ้าเด็กบ้านี่”

สุภัชชาชักดาบที่อยู่ข้างเอวออกจากฝัก ตัวดาบเปล่งออร่าสีทองแผ่เคลือบใบดาบเอาไว้อย่างหนาแน่นราวกับว่าดาบถูกสร้างขึ้นมาจากแสงสีทองบริสุทธิ์ มันสว่างพอ ๆ กับแสงตะวันยามเที่ยงวัน

สุภัชชาพุ่งเข้าหาเหนือภพโดยไม่ส่งสัญญาณเตือน เธอตวัดดาบอย่างรวดเร็ว แม้เหนือภพจะถอยออกห่างด้วยปฏิกิริยาอันฉับไวเพื่อรักษาระยะห่างจากเธอ ในเสี้ยววินาทีเขาถอยหลังไปกว่าสี่เมตร แต่การตวัดดาบของเธอก่อเกิดเป็นคลื่นอาคมรุนแรง ต่อให้เหนือภพถอยออกไปไกลเพียงใด เขาก็ไม่อาจหลบการโจมตีนี้ได้

ฉัวะ ! เลือดสีแดงสาดกระเซ็นไปทั่วบริเวณ

ร่างกายเหนือภพถูกอาคมกระแทกถอยหลัง สองเท้าที่ปักหลักแน่นครูดไปตามพื้นอย่างไม่อาจต่อต้านได้

“หืม”

สุภัชชาขมวดคิ้ว ดาบของเธอควรที่จะสังหารเป้าหมายได้ในดาบเดียว แต่มันกลับทำได้เพียงแค่ฝากบาดแผลไว้เท่านั้น

เหนือภพก้มมองร่างกายตัวเองโดยไม่ร้องสักแอะ เขาเห็นรอยดาบฟันสะพายแล่งจากไหล่ซ้ายเฉียงไปถึงช่วงเอวขวา แม้ว่าจะดูเหมือนบาดแผลฉกรรจ์ แต่ความเป็นจริงแล้วมันบาดลึกเข้าไปในผิวหนังของเขาเพียงแค่นิดเดียวเท่านั้น ลึกมากพอที่จะทำให้เลือดจำนวนมากไหล

“ว้า ข้าโดนมีดบาด แต่เอ.. ทำไมไม่เจ็บเลยนะ”

เหนือภพพึมพำเสียงดังให้ทุกคนได้ยินด้วยความยียวนของเขา พลางบิดเอวไปมาทั้งซ้ายขวา เพื่อตอกย้ำว่าเขาไม่รู้สึกเจ็บเลยจริง ๆ

สุภัชชาเห็นดังนั้นก็เบิกตากว้าง ความท้าทายในสายเลือดเต้นเร่า เธอพุ่งเข้าใส่เหนือภพอีกครั้ง ความต่างชั้นของระดับพลังนั้นมีมากจนเหนือภพไม่อาจมองตามการเคลื่อนไหวของเธอได้ทัน สุภัชชาตวัดดาบเพื่อจะโจมตีซ้ำที่เดิม ทว่าเหนือภพกลับใช้ดาบอนธการกับดาบอาภัสระต้านเอาไว้ นั่นทำให้สุภัชชาไม่กล้าโจมตีอย่างเต็มที่ เธอยั้งมือเอาไว้ เพราะถึงอย่างไรดาบสองเล่มนี้ก็ได้มาจากน้ำพักน้ำแรงทั้งชีวิตของเธอ แม้เธอจะถูกบีบให้มอบมันแก่เหนือภพ เธอก็ยังมองมันเป็นสมบัติที่ล้ำค่าสำหรับเธอเสมอ

เหนือภพไม่รอช้าเขาฉวยโอกาสที่สุภัชชาเกิดความลังเล โจมตีสวนกลับในทันที ดาบอาภัสระแทงทะลุเกราะช่วงอกของชุดฮันเตอร์แรงค์ C จนทะลุ แต่ความต่างชั้นของระดับทำให้สุภัชชายังคงมีชีวิตอยู่ เธอไม่สนรอยช้ำเล็ก ๆ บริเวณอก การโจมตีของเหนือภพอาจจะรุนแรงสำหรับฮันเตอร์แรงค์ D แต่ไม่มากพอที่จะทำให้ฮันเตอร์แรงค์ C ช่วงปลายอย่างเธอบาดเจ็บได้

สุภัชชาไม่ยอมเสียเปรียบเพียงฝ่ายเดียว เธอรีบโจมตีสวนกลับไปในระยะไล่เลี่ยกัน เธอสามารถออกดาบได้เร็วเกินกว่าที่ฤทธิ์เนื้อน่องกระต่ายตื่นกลัวของเหนือภพจะทันตอบสนอง ดาบสองคมในมือเธอฟาดสะพายแล่งเหนือภพอีกครั้ง ทำให้เหนือภพถูกซัดกระแทกจนปลิว กระเด็นกระดอน

แต่สุภัชชาเองก็ถูกคลื่นพลังบางอย่างแทรกสะท้อนย้อนกลับมาโจมตีเธอเช่นกัน พลังนี้มากจนสามารถทำให้เธอรู้สึกปั่นป่วนภายใน เธอสัมผัสได้ชัดเจนว่าพลังที่เธอซัดออกไป กว่าครึ่งได้ย้อนกลับมาหาเธอเสียเอง สุภัชชาจ้องมองเหนือภพอย่างประหลาดใจ ขณะที่บริเวณริมฝีปากมีเลือดซึมออกมาเล็กน้อย เธอแลบลิ้นเลียมันหายไปก่อนที่จะมีใครสังเกตเห็น การหลั่งเลือดให้ศัตรูเห็นจะเป็นการทำให้ศัตรูได้ใจ

ตามปกติแล้วผู้ไร้พรสวรรค์จะโจมตีเธอไม่เข้า หรือต่อให้เป็นผู้มีพรสวรรค์ก็ตาม หากมีระดับปราณอาคมต่ำกว่าเธอเกินกว่า 5 ระดับก็ยากที่พวกเขาจะโจมตีเธอได้ ไม่แน่ว่าฮันเตอร์แรงค์ D ระดับต่ำบางคนอาจจะตายภายใต้ดาบเดียวของเธอด้วยซ้ำ แต่ที่น่าแปลกใจก็คือพลังป้องกันของเหนือภพมันมีมากจนเธอต้องตกตะลึง เขาไม่เพียงต้านรับการโจมตีได้ทั้งหมด เขายังลดทอนมันแล้วสะท้อนความเสียหายกลับมาหาเธอได้ แต่ดูเหมือนความสามารถนั้นจะถดถอยลงเมื่ออยู่ในระยะไกลออกไป

“แข็งแกร่งเกินไปแล้ว อั๊ก !”

เหนือภพกระอักเลือดออกมา แม้แก่นอสูรเต่าเกราะหนามจะช่วยลดทอนความเสียหาย ทั้งยังสะท้อนการโจมตีกลับไปได้ครึ่งหนึ่ง แต่พลังที่เหลืออยู่ก็มากพอที่จะทำให้เหนือภพได้รับบาดเจ็บสาหัสจากภายใน

ค่าสมรรถภาพร่างกายของเขาเทียบได้กับฮันเตอร์แรงค์ D ก็จริง แต่ก็เทียบได้กับฮันเตอร์แรงค์ D ช่วงต้นเพียงเท่านั้น มันยังห่างชั้นกับฮันเตอร์แรงค์ C โดยสิ้นเชิง ทั้ง ๆ ที่ระดับห่างกันเพียงแค่ขั้นเดียวเท่านั้น แต่ความเป็นจริงมันห่างกันราวฟ้ากับเหวเลยทีเดียว

เหนือภพยืนหยัดตัวเองขึ้นขณะกุมดาบอนธการและดาบอาภัสระไว้แน่น แต่เขายิ่งกำมันมือแน่น มือทั้งสองข้างก็ยิ่งสั่นไหวรุนแรง เลือดสีแดงพากันพรั่งพรูออกมาเป็นจำนวนมาก

“ยอมแพ้ซะ ไม่เช่นนั้นข้าจะฆ่าจ้าจริง ๆ อย่าคิดข้าจะเห็นแก่หน้าของหอโลหิต”

คำพูดของสุภัชชาจริงจัง แววตาเธอแสดงออกอย่างที่เธอพูดจริง ๆ แต่เหนือภพแค่นเสียงหัวเราะ ขณะใช้หลังมือปาดเลือดออกไป

“นี่มันก็แค่เริ่มต้น จะรีบร้อนไปไหน”

เหนือภพยิ้มหยัน ขณะที่ร่างกายของเขาค่อย ๆ เปลี่ยนแปลง หลังจากที่เขาร่ายคำศักดิ์สิทธิ์ในใจเพื่อปลดปล่อยพลังยันต์อาคม สมรรภภาพทางร่างกายเขาก็ขยับขึ้นมาเทียบเท่าฮันเตอร์แรงค์ D ช่วงปลาย และยิ่งได้รับการสนับสนุนพลังจากพญานาคเขาก็ยิ่งกระปรี้กระเปร่า แก้วจันทรกาลที่หลับใหลถูกกระตุ้นด้วยคลื่นพลังงานอาคม มันแฝงซ่านไปทั่วทุกอณูของเหนือภพ

ความเร็ว พละกำลัง และพลังป้องกันของเหนือภพยกระดับขึ้นอย่างรวดเร็ว แล้วมันก็ค่อย ๆ ทวีคูณขึ้นเรื่อย ๆ จนสุดท้ายรัศมีพลังของเหนือภพก็เทียบเท่ากับฮันเตอร์แรงค์ C ช่วงต้น

สุภัชชานิ่วหน้าขณะรีบเคลื่อนตัวหลบการโจมตีของเหนือภพ ทำให้ดาบของเหนือภพฟาดใส่อากาศที่ว่างเปล่า ดูเหมือนว่าการโจมตีนี้ของเหนือภพจะไร้ประโยชน์ แต่ทว่ามันกลับสร้างความเสียหายอย่างรุนแรงมากพอที่จะก่อเกิดเป็นคลื่นกระแทก สายลมบิดม้วน บรรยากาศแปรปรวน ปลดปล่อยคลื่นกระแทกอากาศที่รุนแรงจนกระทั่งดาบอาภัสระแตกดังเพล้ง มันไม่อาจทนรับพลังกายภาพที่เหนือภพสร้างขึ้นได้

ตูม !!

พื้นดินระเบิดออกเป็นเส้นตรงมุ่งเข้าหาสุภัชชาที่อยู่ห่างออกไปยี่สิบเมตร ก่อนจะถูกสุภัชชาใช้ดาบควบแน่นแสงปัดการโจมตีนั้นทิ้ง แล้วโต้กลับด้วยการพุ่งเข้าหาเหนือภพ เธอตวัดดาบฟันต่อเนื่องหลายครั้ง บีบอัดปราณอาคมเป็นคลื่นพลังงานพระจันทร์เสี้ยวนับสิบเข้าโจมตีเหนือภพอย่างต่อเนื่อง

เหนือภพทำได้เพียงต้านรับการโจมตี แม้ดาบอนธการจะเคลือบด้วยแร่สี่สี มีความทนทานและความคมเป็นเลิศ ทว่ามันก็มีขีดจำกัดของมันอยู่ เมื่อเหนือภพใช้มันต้านรับ ปัด และตัดคลื่นพระจันทร์ที่สุภัชชาซัดเข้ามาไม่หยุดหย่อน มันก็ไม่อาจต้านทานพลังงานอาคมมหาศาลได้ สุดท้ายมันก็แตกระเบิดคามือเหนือภพ สร้างบาดแผลให้กับเหนือภพจนมือขวาแทบจะใช้งานไม่ได้ แต่ด้วยความถึกทน ความบ้าบิ่น และความดื้อรั้นของเหนือภพที่ไม่ยอมพ่ายแพ้ เขายังคงพุ่งเข้าไปหาสุภัชชาด้วยมือเปล่า ในเมื่อใช้มือไม่ได้เขาก็ใช้ขาเตะ พยายามรุกเข้าประชิด คลุกวงใน ทั้งตีเข่า ฟันศอก การต่อสู้ด้วยเพลงมวยพหุยุทธ์ทำให้เหนือภพได้เปรียบอย่างเห็นได้ชัด

แม้สุภัชชาจะชำนาญเพลงดาบ จนถึงขั้นผู้เชี่ยวชาญ แต่เธอไม่ได้ถนัดการต่อสู้ด้วยมือเปล่า ยิ่งต้องเผชิญกับการต่อสู้มือเปล่าที่เน้นการรุก ไม่เน้นรับเพราะเหนือภพมีความถึกทนมากพอที่จะเมินเฉยทุกการโจมตีของเธอ ดาบของเธอที่ใช้บั่นหัวศัตรูไม่ต่างจากเหล็กตัดเต้าหู้กลับเป็นเพียงแค่ไม้เรียวที่เรียกรอยช้ำเลือดจากเหนือภพได้เท่านั้น สุภัชชาเสียหลักเธอพยายามถอยหนี ยิ่งเธอสู้กับเหนือภพระยะประชิด เธอก็มีแต่เสียเปรียบ ดังนั้นเธอจึงพยายามรักษาระยะห่างอยู่ตลอดเวลา

แต่ความไวของเหนือภพในยามนี้แทบไม่ต่างกับเธอ การเคลื่อนที่ของทั้งสองคนทิ้งภาพซ้อนเอาไว้ทั่วทุกเส้นทางที่พวกเขาเคลื่อนไหวผ่าน เหนือภพตามติดสุภัชชาเป็นเงา เขาถือคติที่ว่า ‘ถ้าจะตีหัวงูต้องตีให้เละ’

ทว่าการโจมตีของเหนือภพแม้จะเข้าเป้าตามที่เขาต้องการ แต่มันกลับไม่ได้สร้างความเสียหายให้กับสุภัชชามากเท่าที่เขาคิด ร่างกายของฮันเตอร์แรงค์ C แข็งแกร่งมาก ผิวกายของพวกเขามีคุณสมบัติเทียบเท่ากับแร่ 5 สี ทั้งแข็งและก็ทนทานอย่างมาก ต่อให้เหนือภพรุกไล่โจมตี เตะรัวต่อเนื่อง โจมตีจนกระทั่งทรงผมของสุภัชชาดูกระเซอะกระเซิงไม่เป็นทรง เตะจนหน้าแข็งของตัวเองช้ำเลือด ผิวหนังของสุภัชชาก็คงยังไร้ร่องรอยขีดข่วน แน่นอนว่าฮันเตอร์ระดับสูงเช่นเธอก็สามารถสรรหาเนื้อสัตว์อสูรชั้นเลิศมากินบำรุงร่างกายได้เช่นกัน

เหนือภพไม่รู้สึกใจเสียอะไร เขาไม่ได้ต้องการให้ผิวของเธอบาดเจ็บตั้งแต่แรก แต่สิ่งที่เขาตั้งใจทำคือการทุบกระท้อน ทุกการโจมตีของเขาล้วนส่งผลต่ออวัยวะภายในของเธอ แน่นอนว่าสุภัชชารู้เรื่องนี้ เธอแสร้งทำเป็นว่าตัวเองอ่อนแรง เมื่อสบโอกาสเธอก็ทำสิ่งที่เหนือภพคาดไม่ถึง

สุภัชชาตวัดดาบควบแน่นไปมาจนเกิดเป็นภาพสายน้ำกระแสปราณอาคมไหลเวียนรอบตัวเธอ กระแสปราณอาคมนั้นควบแน่นจนใบดาบสองคมที่เธอถือส่องแสงสว่างเจิดจ้า เกิดเป็นภาพหมู่มวลสกุณาดุจนกร้ายที่หมายพรากเอาชีวิตเป้าหมาย การโจมตีครั้งนี้ของสุภัชชาอัดแน่นด้วยปราณอาคมมากกว่าเจ็ดส่วน เธอรู้ตัวดีว่าหากโจมตีเหนือภพในระยะประชิด เธอจะได้รับความเสียหายสะท้อนกลับอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ ดังนั้นเธอจึงใช้พลังงานอาคมอีกสามส่วนทุ่มเทไปกับการเสริมความแข็งแกร่งของอวัยวะภายใน

แต่ทันทีที่เธอฟาดดาบออกไป ก็เกิดเสียงดังปานฟ้าผ่า ตามมาด้วยระเบิดรุนแรง มีบางอย่างมากั้นขวางการโจมตีของเธอ สิ่งนั้นคือมือและแขนอันกำยำล่ำสันที่เธอคุ้นเคย มือข้างนั้นหงายรับดาบที่สุภัชชาฟันลงมาโดยที่ไม่สะทกสะท้าน ไม่หลบหลีกการโจมตีนี้

“ทานธรรม”

สุภัชชาเบิกตากว้าง หัวใจดวงน้อยสั่นไหว เธอรีบดึงดาบของตัวเองคืนมา แม้ทานธรรมจะพยายามยื้อมันไว้ก็ตาม แต่เขาก็ทำไม่สำเร็จ มือของเขาไม่ตอบสนองอีกแล้ว แม้ฝ่ามือขวาของเขาจะไม่มีบาดแผล แต่ก็มันสั่นเครืออยู่ต่อเวลา มีการตอบสนองของนิ้วมือเล็กน้อย เห็นได้ชัดเจนว่ากระดูกมือแตกร้าว ไม่ใช่สิ แขนขวาทั้งข้างของทานธรรมหักจนไม่อาจเคลื่อนไหวได้ แขนข้างขวาของเขาตกห้อยต่องแต่งแนบลำตัว ขณะที่ใบหน้าของทานธรรมยังคงนิ่งสงบ เขาดูไม่ตกใจกับการที่แขนของตัวเองหัก เขาจ้องมองมันราวกับว่ามันเป็นของชิ้นหนึ่งที่พังไปแล้ว แม้จะน่าเสียดายแต่เขาก็ไม่รู้ว่าจะโวยวายออกมาเพื่ออะไร ในเมื่อมันเป็นธรรมชาติของการต่อสู้ที่เขาเลือกเอง

เหนือภพจ้องมองศิษย์พี่ใหญ่ของตัวเองอย่างอึ้ง ๆ ต้องกล้า บ้าบิ่นขนาดไหนถึงกล้าเข้าไปรับการโจมตีด้วยมือเปล่าแบบนั้น เหนือภพมองแขนของศิษย์พี่สลับกับพื้นด้านหน้าศิษย์พี่ใหญ่ที่สุภัชชาเบี่ยงพลังทำลายล้างออกไป พื้นที่ด้านหน้าของเขาจึงกลายเป็นหลุมลึกที่ไม่เห็นก้น