ในขณะนี้ กู่หลิงเอ๋อร์และต้วนอู๋หยากำลังปลิดชีพโจรทีละคนทีละคน พลังวิญญาณก็ลอยขึ้นสูงสู่บนท้องฟ้า ถูกเนตรกลืนกินไปจนสิ้น หลินหานรู้สึกว่าวิญญาณกำลังเพิ่มขึ้นมาก

เนตรพิฆาตจับจ้องโจรพเนจรที่คิดจะหนี เมื่อหาพบ หลินหานที่นั่งอยู่บนต้นไม้โบราณในระยะไกลจะสั่งความคิด เนตรพิฆาตก็พลันร่ายมนต์มายาในอากาศไปจู่โจม สังหารโจรพเนจรที่ต้องการหลบหนีทันที ทำลายพลังชีวิตในพริบตา

หลินหานกล่าวว่าเขาสามารถควบคุมสถานการณ์ทั้งหมดได้ เขาไม่ได้กำลังล้อเล่น

ด้านล่างในหุบเขาลึก

"ฆ่า!"

"กงล้อดาบทมิฬ ดาบสะท้านขอบฟ้า!"

สายตาของต้วนอู๋หยาเย็นชา ทุกครั้งที่เขาฟันดาบ แสงดาบสีดำจะสามารถฆ่าโจรสองหรือสามคนได้ทันที

"ฆ่า!"

"วิชาดาบฟรอสต์ ดาบผนึกชีวิต!"

กู่หลิงเอ๋อร์ถูกบังคับให้เข้าสู่"ทางตัน" จึงต้องปลดปล่อยพลังต่อสู้ที่หาที่เปรียบมิได้ นางไม่ลังเลอีกต่อไป ดาบฟรอสต์ของนาง เจาะทะลุคอของโจรสองหรือสามคนได้ในพริบตา ทำให้ศัตรูตายทันที

โจรคนที่สามซึ่งหนีไปก่อนหน้านี้เพราะกู่หลิงเอ๋อร์ไม่กล้าฆ่าสังหาร ในเวลานี้ได้ถูกกู่หลิงเอ๋อร์สังหารอย่างไม่ยอมอ่อนข้อให้อีก

ไกลออกไป หลินหานหลับตาอยู่ แต่ขอบข่ายการมองเห็นของเขาคือสองดวงตาเหนือท้องฟ้า

สีหน้าของเขาเผยความพึงพอใจ

ในสถานการณ์ที่ถูกบังคับให้ต้องเข้าสู่"ทางตัน" อัจฉริยะจากเมืองหลวงผู้มีตบะสัตตะสวรรค์ขั้นบริบูรณ์ทั้งสองคน สามารถระเบิดพลังสังหารที่ทรงพลังได้

นี่คือการบีบให้พวกเขาพัฒนาศักยภาพ

ในเวลานี้ ต้วนอู๋หยาและกู่หลิงเอ๋อร์ได้เข้าใจความพยายามของหลินหานแล้ว ความโกรธที่พวกเขาถูกหลินห่าน"เตะออกมา"ได้สลายหายไป มีเพียงความรู้สึกซาบซึ้งและชื่นชม

"มีพลังที่มองไม่เห็นกำลังเข่นฆ่าพี่น้องของเรา!"

ลึกลงไปในหุบเขา โจรพเนจรวัยกลางคนที่มีตบะอัฏสวรรค์เพียงคนเดียว ได้จ้องมองโจรสมุนที่ต้องการหลบหนีแล้วพลันล้มลงกับพื้น เสียชีวิตทันที เขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกหวั่นใจ

ชายวัยกลางคนเพ่งสายตา แล้วเงยหน้าขึ้นมองด้วยสีหน้าหวั่นไหว

บนฟ้า มีดวงตาขนาดใหญ่สองดวงเสมือนเนตรแห่งสวรรค์ ดวงหนึ่งมืดมิด อีกดวงหนึ่งสีฟ้าคราม

"ไอ้หนูคนที่สาม!"

ชายวัยกลางคนไกลไกล เห็นชายหนุ่มสวมชุดสีเขียวนั่งขัดสมาติอยู่ที่นั่นพร้อมกับหลับตาท่ามกลางต้นไม้โบราณ

"พวกเจ้าต้านอัจฉริยะของตำหนักซื่อหยางทั้งสองคนเอาไว้ ข้าจะฆ่าไอ้หนูที่จัดการยากที่สุด"

ชายวัยกลางคนตะโกน มือถือหอกสีเลือด ร่างกายทะยานไปในทิศทางของหลินหานทันที

แม้เขาไม่รู้ว่าดวงตายักษ์ทั้งสองบนสวรรค์นั้นเป็นวิชาแบบไหน แต่ลางสังหรณ์บอกเขาว่า ภัยวิกฤตที่แท้จริงนั้นเกิดขึ้นจากชายหนุ่มชุดสีเขียวที่นั่งเงียบๆบนต้นไม้โบราณ

“โจรตบะตบะอัฏสวรรค์นั่นไปทางหลินหานแล้ว” ดวงคู่งามของกู่หลิงเอ๋อร์สื่อความกังวลเล็กน้อยระหว่างการต่อสู้

"ไม่ต้องกังวล เจ้าคงไม่เคยเห็นวิชาของหลินหานสินะ บางที ตอนนี้หลินหานอาจจะยังไม่ได้แสดงพลังต่อสู้ที่แท้จริงของเขาก็เป็นได้ โจรอัฒฐสวรรค์ขั้นก่อตัวล้มเขาไม่ได้หรอก เราจัดการเก็บกวาดพวกสมุนนี้กันก่อนเถอะ" ต้วนอู๋หยาพูดทันที เขาเริ่มมีความเชื่อมั่นต่อหลินหาน

"อืม"

กู่หลิงเอ๋อร์พยักหน้าทันที ดาบฟรอสต์ฟาดฟันรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ

ไม่มีใครพบว่าในพื้นที่ที่ห่างไกลจากการต่อสู้ตะลุมบอนในหุบเขานี้ มีนักรบซื่อหยางสวมเกราะเปลวไฟสองคนกำลังบันทึกผลและคะแนนของทั้งสามคน

นักรบซื่อหยางสองคนจดไปพลาง ดวงตาก็พลันสั่นไหว

"ดวงตาบนสวรรค์ทั้งสองดวงนั่นคืออะไรกัน?" นักรบซื่อหยางพูดช้าๆ

"ไม่รู้สิ"

นักรบซื่อหยางอีกคนหนึ่งส่ายหัวแล้วพูดว่า "มีสิ่งต่างๆที่น่าเหลือเชื่อมากมายในโลกนี้ รัฐเยียนของเราเป็นเพียงสถานที่ซึ่งตั้งอยู่ชายแดนห่างไกลในทวีปหลิงอู่ ข้าเคยได้ยินท่านราชันซื่อหยางพูดว่า โลกนี้มีคนที่มีสายเลือดสูงส่งซึ่งสืบทอดมาตั้งแต่สมัยโบราณ ถ้าสามารถเรียนวิทยายุทธ์ในยุคแรกๆ ก็จะครอบครองวิชาที่คนทั่วไปไม่อาจเข้าใจได้ บางที ผู้มาใหม่ที่ชื่อหลินหานคนนี้ คงเป็นขีดจำกัดสายเลือดในตำนาน"

"ขีดจำกัดสายเลือดในตำนาน?"

สายตาของนักรบซื่อหยางคนแรกสื่อความตกตะลึงมากขึ้นเรื่อย ๆ

พูดจบ ขณะที่เขากำลังบันทึกคะแนนของทีมหลินหาน ได้เขียนประโยคไว้ข้างๆ "หลินหานหัวหน้าทีมที่หก อาจมีความสามารถด้านวิทยายุทธ์พิเศษ รอเปิดเผย”

ติดตามเพจใหม่ได้ที่ https://www.facebook.com/ceonovel23

0 0 โหวต

Article Rating

0 Comments

Inline Feedbacks

ดูความคิดเห็นทั้งหมด